Dit is fucked up. Dit is zo fucking fucked up. Lenora voelt zich waarschijnlijk kut en ik heb relatiestruggles en AAAAARFH. Maargoed. Lenora is net weggelopen dus gaat Zayn met de truth or dare naar niemand minder dan FUCKING MIJ IK HAAT ZAYN NU.
'Truth.' Zayn schud afkeurend zijn hoofd. Ik word nu al bang.
'Vertel een van je grootste geheimen.' Meteen worden mijn ogen groot. Geheimen heb ik genoeg. Of ik ze wil vertellen is iets anders.
'I-ik..'
'Zayn, niet doen.' Luke's blauwe ogen ontmoeten die van mij en hij glimlacht, waardoor ik hetzelfde doe. En nog meer stress want hoe kan je die mooie blauwe ogen pijn doen?
'I-ik.. Sorry.. I-ik denk dat het beter is als w-we weggaan.' Ik kijk naar beneden, bang voor de reactie.
'Bedoel je voor een dag ofzo?' Vraagt Niall nu, en het doet met de minuut meer pijn om dit gesprek te voeren.
'N-nee, ik bedoel voor a-altijd. Sinds we j-jullie kennen zijn er weet ik veel hoeveel problemen ontstaan.' De tranen vormen zich al in mijn ogen.
'Met andere woorden,' fluister ik, terwijl de tranen over mijn wangen stromen, 'ik ga morgen terug naar huis.' Ik sta op en loop naar de meidenkamer. Daar zit Lenora niet. Dus ga ik mijn tas inpakken. Als ik klaar ben loop ik naar de kamer van Luke en Zayn en pak een sweater van Luke.
'Liek?' Geschrokken draai ik me om. Daar staat hij. Luke loopt naar me toe en kijkt me aan. Een blik vol pijn.
'Sorry. Luke, ik moet naar huis en jij moet mij vergeten. Sinds je me kent is er zo veel shit gebeurt en ik wil dat niet. Ik hou van je, maar het is over. Wat wij hadden is weg en het is allemaal mijn schuld.' Ik geef hem nog snel een kus op zijn wang en loop dan de kamer uit. Als ik bij de deur kom zie ik Nienke, Renske en Lenora staan. Ze kijken me allemaal aan en verwachten dat ik iets ga zeggen. Wat ik ook doe.
'Ik heb een lift nodig.' Nienke knikt en wenkt de anderen, en tot mijn verbazing geven ze me hier al een knuffel. Nienke begint te huilen en Renske troost haar. Dan komt Zayn de kamer uitgelopen met de autosleutels.
'Ga je echt?' Ik knik en loop naar buiten. Meteen ga ik in de auto zitten. Ik pak mijn oortjes en telefoon en zet spotify op. Meteen stromen de tranen over mijn wangen als ik het refrein van A Thousand Years hoor.
I have died everyday, waiting for you
Darling, don't be afraid, I have loved you for a thousand years
I'll love you for a thousand more
Zayn doet de deur dicht en start de auto.
'Liek?' Ik knik en zet mijn muziek uit, seinend dat hij door kan gaan.
'Waarom?'
'Ik ben bang. Bang voor de problemen, bang voor de pijn die ik anderen bezorg. Ik ben bang voor mezelf en iedereen die in mijn buurt komt.'
'Je moet weten dat je gewoon terug kan komen.' Ik pak zijn hand en hij kijkt me kort aan en glimlacht.
'Dat weet ik. Maar verwacht er niet teveel van. Dan stap ik uit en loop het vliegveld op, een verbaasde Zayn achterlatend.