Ilang araw na rin ang nakalipas.. Nagdesisyon na ako. I already file an annulment. Pero ayaw iyon pirmahan ni AJ.
Nagkaharap-harap kaming tatlo sa isang coffee shop.
"I will never sign those stupid papers, Bianca." Tanggi ni AJ.
"Why not?" – Bernard.
"Bianca is mine. Huwag mo ng ipagsiksikan ang sarili mo sa amin. Don't ruin our family. Tigilan mo na ang pagiging bad influence sa buhay ni Bianca." Mariing sabi ni AJ.
"Am I late? Huli na ba ako? Did I miss something?"
Napairap naman ako nang marinig ko ang nakaka-iritang boses ng aking ex best friend.
Kaya naman tumayo ako at hinarap siya.
"What are you doing here? Bakit nandito ka? Did you invite her?" halos manlisik ang aking mga mata nang tumingin ako kay AJ.
"N-no." sagot naman nito.
"Well, nabalitaan ko lang na may reunion kayong tatlo kaya naman nandito ako. Makikibalita rin ako." naka ngiti niyang sabi.
Sa ikalawang pagkakataon, umirap ako. Umupo na rin akong muli at hindi ko maiwasan ang pagsimangot. Hangga ba naman dito? Haaay!
"Ano ng pinag-uusapan ninyo?" tanong nito sa amin.
Asar namang inilapag ni AJ ang divorce paper sa mesa. Hindi ko alam kung bakit natawa pa itong si Cesca.
"Of course, she's able to file divorce. Nakahanap na siya ng butas para magsama sila ni Bernard. All you have to now is to sign those papers. What are you waiting for? Sign it now, AJ." sabi ni Cesca.
"as what I've said, I'm not going to sign this." Sagot naman ni AJ at pinunit iyon sa aming harapan.
"Fine, let's meet in the court instead. Come on, Bianca." Si Bernard na hinawakan na ang aking kamay.
Nagpahatak na lamang ako sa kaniya.
"'yun na yun?!" sigaw pa ni Cesca.
Wala man lang akong nasabi. Hindi ko alam kung bakit ako nahihiya ngayon kay Bernard. Bakit ba lagi akong nagui-guilty sa mga nagagawa ko sa maga taong nakapaligid sa akin?
"Ok lang 'yan. Huwag kang mag-alala, maayos natin 'to. Maayos ko ito." Si Bernard na hinawakan ang aking kamay at hinalikan pa ito.
--
Ilang araw na ang nakalipas. Naging busy si Bernard sa kaniyang kompanya pati na rin sa mga papeles naming dalawa ni AJ. Nakakahiya nga dahil siya na itong umaasikaso doon imbis na ako.
Iniwan ni Bernard ang kaniyang trabaho ng pansamantala sa kaniyang kaibigan na si Justine. Hindi madali para kay Bernard iyon ngunit ito ay naniniwala sa kakayahan ng kaniyang kaibigan.
Pansamantala kaming namamalagi sa US ngayon, tutal ay semestral break ng aking anak na si Sam sa school. At dahil dito nga kami ikinasal ni AJ, kailangan dito maisagawa ang hiring para sa aming annulment.
bumaba na ako sa kotse at bumungad ang malaking nakapaskil na 'South Carolina'.
"Ready ka na?"
Tinanguan ko naman si Bernard saka na pumasok sa loob nito.
"please rise."
Sa aming pagtayo, iyon naman ang labas ng judge at nagtungo sa kaniyang upuan.
Bahagyang inihampas ng judge ang justice hammer. Hudyat na kami'y uupo na.
Hinawakan ni Bernard ang aking kamay, sa palagay ko'y nararamdaman niya ang aking kaba.
"Self-Represented Divorce Script, this divorce script is designed to help you provide answers required by the Court in order to obtain a divorce in South Carolina. You will give this testimony under oath."
Nanumpa ako sa kanilang harapan na magsasabi lamang ako ng pawang katotohanan lamang.
Nagtuloy-tuloy ang mga hiring na aming ina-attendan. May minsan ding kinausap ako sa labas ng korte ni AJ na iurong na lang at pag-usapan na lamang namin ang tungkol doon.
Ngunit hindi na nito mababago ang aking desisyon.
Ilang buwan ang lumipas... dahil sa problema namin ni AJ, hindi namin nakuhang maka-uwi sa Pilipinas. Ngunit, isang taon lamang ang lumipas ay mismong korte na ang naging daan upang kami'y opsiyal ng maghiwalay.
Batay na rin sa ipinasang ebidensya ukol sa kanilang dalawa ni Francesca, nadismiss ang kaso naming dalawa.
Kaya naman, mahigpit na yakap ang aking ibinigay kay Bernard nang sawakas! Maibabalik na ang dati.
Samantala, si Francesca ay nanganak na at isa iyong babae.
"finally!" si Bernard na binuhat pa ako at iniikot-ikot.
Pero syempre, hindi ko naman palalampasin na magkaroon kami ng maayos na seperasyon ni AJ. In the first place, naging mabuti siyang ama sa aming dalawa ni Sam.
Nilapitan ko siya at nginitian siya.
"So, this is not good bye pa naman. Napatawad na kita, kayo ni Francesca."
Kahit na ngumiti ito, alam ko namang pilit lamang iyon.
"Thank you. Uh, thank you again for being part of my life. Believe me, I really find and feel a real love with you. Wishing you a good luck."
Ngumiti ako at niyakap siya.
"Uhm, Bianca... from the bottom of my heart... I'm sorry, I'm really really sorry." Sabi nito sa akin.
"Wala na 'yun. After all, you've been a good father to Sam. You've been a good husband to me. Sana, maging mabuti karing ama sa bagong silang mong anak. Thank you din." Puno ng sinseridad kong sabi.
Tinatahak na namin ang daan pauwi sa aming tinitirhan ngayon, nang biglang maglihis siya ng daan.
"Uh, where are we going?" tanong ko kay Bernard.
Dinedma niya ang aking tanong at nginitian lamang niya ako.
Inilagay niya sa aking leeg ang scarf dahil lumalamig na din at malapit na ang winter rito.
Nang pagbuksan niya ako ng pinto ay kaagad niyang piniringan ang aking mga mata.
"Ano nanaman bang pakulo 'to ha?"
Nag 'shh' lamang siya sa akin at iginiya ako. Hindi naman ako slow kaya alam kong may surpresa siya sa akin panigurado.
Nang tanggalin na niya ang pagkakapiring nito, napa-nga nga ako sa aking nasisilayan.
"Wala ng paligoy-ligoy pa. Marry me, Bianca. Marry me again. This time, hindi biglaan. This time, planado na lahat. This time, sisiguraduhin kong hinding-hindi mo makakalimutan ang araw na ikakasal tayo." Sabi nito sa akin at hinawakan ang aking mga kamay.
Bumungad sa aking harapan ang mga lobo na naka form ng 'BE MY MRS. SANTOS'
nakaform din ng puso ang mga kandila na nasa aming paligid.
"it doesn't matter kung luluhod ako o hindi. Basta ang mahalaga sa akin ngayon, 'yung sagot mo." dagdag pa niya.
"W-what if... what if I say no?" pabiro kong sagot.
"Edi, poposasan kita at itatali kita sa katawan ko para hindi ka na makawala pa."
Napa-ngiti naman ako sa kaniyang sinabi.
"You don't know how much I wanted to be with your Mrs. Santos again."
Nakita ko ang pangingilid niya ng luha. He suddenly hugged me.
"Damn, I know it's gayish... aish! I love you, Bianca!" sigaw niya.
"I love you the most, my King."
Maya-maya lang ay may narinig akong strum ng gitara. I don't know who is that man strumming, pero isa lang ang alam ko ngayon... ang anak kong si Sam ay nagpapakitang gilas sa aming harapan ngayon.