"Paano na 'yan ate? Wala ni isa ang nagmatch sa atin. Ano po bang type ng dugo ni Sam, doc?" tanong naman ni Jas.
"Type AB ang bata."
"O, saan tayo kukuha ng AB? Napaka hirap humanap ng ganoong dugo no. Puro tayo type O at si kuya Anthon naman ay B. 'yung totoo, anak niyo ba talaga si Sam? Ampon lang siya ano?" sa sinabi ni Jas ay mas lalo lang akong nabubuwisit.
"Sira, eh ano naman 'yung nasa tiyan ko nun? Hangin? Anak ko si Sam." Sabi ko at inirapan siya.
"Unless, si kuya Anthon ang hindi ama ni Sam?"
Natigil naman ako at tumingin kay AJ. sabi nila, walang sikreto ang hindi nabubunyag. Pero, saamin sana hindi nalang mabunyag.
"Teka, may natatandaan ako." – jas.
Sabay kaming napatingin kay Jas sa kaniyang sinabi.
Parang may namumuong katotohanan sa kaniyang isip.
"Noong mamatay si tito Victor ay nangailangan siya ng type AB na dugo. At si Bernard ang nagdonate noon. Hindi kaya..." tumigil siya sa pagsasalita at tinaasan kami ng kilay.
"..hindi kaya si Bernard ang ama, ate Bianca?" pagpapatuloy niya.
Bumilis ang pintig ng bawat ugat sa aking katawan. Feeling ko pati ugat sa aking utak e nakikisabay sa beat ng aking puso.
"Sagutin niyo nga ako, siya ba?"
"Jas, mag-usap tayo sa labas." sabi ko at hinigit ang kaniyang braso ngunit iwinaksi lamang niya ito.
Hinawakan ni AJ ang aking kamay.
"N-no, I am Sam's..—"
"Ano ba, kuya Anthon. Stop lying! Nanganganib ang buhay ng pamangkin ko but still, inaako mo parin siya. 'di bale sana kung nakakagaling 'yang pagsisinungaling mo." sabi ni Jas.
"Jas, this is not the right place para pag-usapan 'to." sabi ko at hinila ang kaniyang braso.
"Kailangang malaman 'to ni Bernard, ate. For Sam's sake! Hahayaan mo bang mawala sa'yo ang anak mo dahil diyan sa pride mo?!"
"Jasmine! I told you nth times! Huwag dito!" singhal ko sa kaniya.
Napabuga siya ng marahas na hininga at sumunod sa akin.
Pumunta kami sa isang coffee shop upang doon mag-usap ng masinsinan.
"Ate naman, sa panahon ngayon talagang wala ng sikretong hindi nabubunyag. Alam mo, mismong panginoon na ang gumagawa ng way para malaman ni Sam at ni Bernard ang totoo."
Nasapo ko naman ang aking noo.
"Jas, you don't understand..—"
"I understand!" putol niya sa akin.
"Listen to me... masyado pang bata si Sam para mainvolve sa ganitong problema. Magugulo lang ang buhay ng bata kapag nanghimasok ka kaagad." Paliwanag ko.
"No. kailangan, sabihin na ng mas maaga dun sa bata para habang lumalaki siya nainitindihan na rin niya ang nangyayari."
Napapikit ako ng mariin.
"Jas, no! Mas lalo lang mahihirapan si Sam. Pati na ako, kami ni AJ."
"tss. Sabihin mo, kayo lang ni kuya Anthon ang mahihirapan. Kasi, may possibility na maghiwalay kayo. You know why? Lagi mong makikita si Bernard kakadalaw niya sa pamangkin ko. muli, magkaka-in love-an nanaman kayo. Tapos, manlalamig ka sa asawa mo. ang ending? Kayo nanaman ni Bernard." Litanya niya.
"Hindi 'yun sa ganun, Jas."
"Osige, kung ayaw mong ipaalam sa anak mo atleast kay Bernard na lang. Lunukin mo muna 'yang pride mo. Para sa ikabubuti ni Sam." Sabi nito sa akin at hinawakan ang aking kamay.
"I am telling you, ate Bianca. Sabihin mo kay Bernard."
Iyon ang huli niyang sinabi sa akin bago pa kami maghiwalay.
Deretso hospital naman ako upang maka usap ang aking asawa ukol kay Bernard.
"A-AJ..." tawag ko sa kaniya pagbukas ng pinto.
"Hon..." siya naman itong yakap niya sa akin.
Umupo kami sa maliit na sofa malapit sa kama ng aking anak.
Hinawakan ko ang kaniyang kamay bago mag-umpisang magsalita.
"A-anong napag-usapan ninyo?" tanong niya sa akin.
"A-aj.... s-sasabihin ko na kay Bernard." Mautal-utal kong sabi sa kaniya.
Napatayo naman siya at binitawan ang aking kamay.
"No, Bianca! I disagree!" sigaw niya sa akin.
"alam kong mahirap para sa'yo 'yun..—"
"At sa'yo hinde?!" putol niya sa aking sasabihin.
"N-no. I mean, para kay Sam naman itong gagawin ko. intindihin mo ang kalagayan ng anak natin." Sabi ko at muling hinawakan ang kaniyang kamay.
--
"Bakit tayo nandito?"
Nagkatinginan kami ni AJ.
"isipin mo na, hindi ko ginagawa 'to para sa atin. I'm doing this for my son." Sabi ko.
Nagcross arm naman si Bernard sa aming harapan. Nasa labas kami ng kwarto ni Sam at hindi pa niya alam na si Sam ang nasa loob ng private room nitong hospital na ito.
"Just straight to the point, Bianca. May kailangan pa akong gawin." Sabi nito at nagpamulsa.
"B-bernard... si Sam may sakit. N-nasa loob siya ngayon..." mautal-utal kong pahayag.
Bernard's POV
"B-bernard... si Sam may sakit. N-nasa loob siya ngayon..." sabi ni Bianca.
Para namang nataranta ang utak ko nang marinig ko iyon. Hindi ko alam kung bakit sobrang concern ko sa bata. Masyadong magaan ang loob ko kay Sam.
"Kailan pa? bakit ngayon mo lang sinabi sa akin? Ano daw? anong nangyare? Bakit siya nagka sakit?" sunod-sunod kong tanong.
"May dengue 'yung bata." Sabat naman ni AJ.
"Ano?!"
Gustong-gusto kong sermunan 'tong dalawang 'to kung bakit ba nila pinabayaan si Sam at humantong siya sa ganito.
"Kaya nga nandito ka, kasi we need your help." Sabi ni Bianca.
"My help? Bakit ako?" tanong ko.
Bakit ganito ang nafefeel ko? may dapat ba akong malaman?
Damn! Nakaka-kaba!
[M/A: heto naaaaa ~ heto naaaaaaa~ grabeeeeeee! Ako pa mismo ang naeexcite! Why is that? Sheez, magkakaalaman na kaya? Mygad! Magagalit kaya si papa Bernard? Ano na? ano na??????? excited na ba you?
HannaEXO at twitter. hoypammy at instagram]