"We will not fall apart..."
AVERY
An elf and a human. Nang tingnan ko si Zirrius, napansin ko ang seryosong mukha niya na malalim na nag-iisip. Lumingon siya sa 'kin na tila naramdaman niya ang nag-aalalang tingin ko sa kanya.
Kung ganu'n may pag-asa nga silang dalawa ni Liana. Nag-iwas siya ng tingin na parang napaso siya. Iniisip nga ba niya si Liana sa mga oras na ito? Siguro.
Tila may pumiga sa puso ko. Nakaramdam ako ng lungkot. It will kill me to see him on the arms of another girl. It will hurt and leave a scar in my heart forever.
Ipinasok na ni Kendrick ang kabayo niya sa katabing kulungan ni Aris.
"They will be here soon. They will escort Shin to the palace. Noong una, ayaw ni Shin na tulungan ang Hysteria dahil wala pa si Aivee. He's not even interested to help. This is a human's problem according to him. And his kingdom is also in dire state. His people are pushed into slavery. There are no elves left to help unless you succeed to redeem Elfania and the other kingdoms," paliwanag ni Kendrick sa 'min.
Umiling si Zirrius. "We hadn't succeed yet. The real fight is not in Elfania. It's in Alveria," saad niya. "I'm afraid only few elves can help us now." Makikita ang pag-igting ng mga panga niya. Natigilan naman si Kendrick at naguguluhang tumingin kay Zirrius.
"Sa Alveria?" wala sa sariling tanong niya. "Ano namang kinalaman ng Alveria sa problema ng Elfania?"
Bumuntong-hininga si Zirrius na tila naguguluhan at nahihirapan ding intindihin ang mga nangyayari. His eyes were distant. "Our real enemy is controlling Alveria. Hindi namin alam kung sino siya. Hindi ako sigurado kung siya si King Aulius. If he's not my uncle, then someone closer to him or someone we've never knew and saw before," he paused with his eyebrows almost meeting in the middle. "Or worst, he's someone amongst us," he said.
Natigilan ako sa sinabi niya. "That's... that can't be," halos nanginginig ang boses na saad ko.
"That's the worst case scenario," kibit-balikat na saad ni Zirrius. "Minsan, hindi masamang maging maingat. We can only trust few."
Kitang-kita naman ang pagkalito sa mukha ni Kendrick. "Ibig sabihin, iisa lang ang kalaban ng Elfania at Alveria? Pero bakit niya ginagawa ito? Ano'ng mapapala niya?"
Bumaling ang tingin ko kay Kendrick. "He wants all the power in this world," sagot ko sa kanya kaya napalingon siya sa 'kin. "He wants to steal everyone's magic. He steals some of my people's magic and they are suffering the decay. They're no longer immortal. They are dying. And we have no time to spare."
Napaawang ang labi ni Kendrick dahil sa narinig. "Kung ganu'n napakalakas niya? If you're not able to kill him before, what are we going to do now?"
"Hindi pa namin nakalaban si Seth," pagtatama ko sa kanya. "He used someone else to fight. He deceived us. Pero ngayon, tiyak na hinihintay na niya ang pagbabalik namin sa Alveria. He knew we are going after him."
"Kung hindi ninyo kilala kung sino siya, paano ninyo siya tatalunin?" nag-aalalang tanong ni Kendrick. "Kinatatakutan na ang Alveria ngayon dahil sa tahasang pagpapalawak ng teritoryo ni King Aulius. He is creating a strong army of humans. He is controlling and enslaving them. It seems to me like he is preparing for a battle."
"Are they building towers?" tanong ko sa kanya. Gusto kong malaman kung ginagawa rin ba niya ang ginawa ni Severus sa Elfania.
Umiling si Kendrick. "No. But I noticed that he is marking his borders and territories with black lines connected to each kingdoms. Shin noticed these lines too."
Napasinghap ako. Tumaas ang mga balahibo ko sa katawan. Ikinuyom naman ni Zirrius ang kamao. I could see his knuckles turning pale white. "He's doing it again," mariing saad ni Zirrius. Halos mapaurong ako dahil sa naramdaman kong galit mula sa kanya.
"He's doing what?" takang tanong ni Kendrick.
"We're not sure yet. Pero sa palagay ko, gumagawa siya ng magic circle. Possibly, a magic circle to drain everyone's magic or worst, life," sagot ko.
Hindi na isa lang ang magiging sakripisyo kundi halos lahat na. Mariin kong ikinuyom ang kamao ko. "Hindi talaga siya titigil hangga't hindi niya nakukuha ang gusto niya," mariin at galit na saad ko. My canines are almost showing up. I couldn't contain my anger anymore. I wanted to snap Seth's neck immediately. My murderous instinct was slowly taking over.
Bahagyang napaurong si Kendrick. Napansin ko ang pagtaas ng mga balahibo niya sa katawan. Nakaramdam siya ng takot. Maybe I looked really scary.
Zirrius held my wrist. "You're scaring him," seryosong saad niya. Tiningnan niya ako nang may pag-aalala. "Ayos ka lang ba?" Natigilan ako nang mapatitig ako sa mga mata niya.
Humugot ako nang malalim na hininga upang kalmahin ang sarili. Bumalik na sa dati ang mga pangil ko. I flashed Kendrick an awkward smile. "I'm sorry," mahinang saad ko sa kanya. Inalis ko na ang kamay ni Zirrius na nakahawak sa pulsuhan ko. I actually don't want to do that. His hands were warm against my skin. I love the way he touched me with care. I just don't want to get my hopes up. "Maybe, I just need some rest," saad ko na lang. Itinaas ko na ulit ang hood sa ulo ko at naglakad na.
"We will discuss this later," saad ko bilang pamamaalam.
Kung gumagawa na si King Aulius ng magic circle, maaaring huli na ang lahat sa 'min. Tapos na ba siya? Nabuo na ba niya ito? Did Seth use Elfania as a diversion? Naghihintay na lang ba siya sa pagdating namin. What if everything is just a trap? Pero kung hindi pa nakukuha ni King Aulius ang Hysteria, maaaring hindi pa niya nabubuo ang magic circle. May oras pa.
Ang malaking tanong ngayon, siya ba si Seth?
~~~
Gabi na nang magising ako dahil sa mga katok sa pinto ng silid ko. "Avery," tawag sa 'kin ng malalim na tinig ni Damon.
Hindi ko namalayan na nakatulog pala ako sa pag-iisip. Tumayo agad ako upang pagbuksan siya ng pinto.
"May problema ba?" agad na tanong ko nang makita siya.
Umiling siya. "It's time for dinner," he said with a concerned smile. His gray eyes were glowing in this dark hall. Nasa dulong bahagi ang silid namin at halatang kakaunti lang ang mga dumadayo ngayon sa Hysteria. I noticed that the once lively place of this Kingdom was now eerily silent.
Nang tumingin ako sa orasan, alas diyes na pala ng gabi. It's already too late for dinner.
"Susunod na ako," nakangiting saad ko sa kanya. He nodded and looked at me intently in the eyes as if he was trying to read me. I never let my guard down against him. Hindi ko siya hinahayaang basahin ang isip ko. Pero napansin ko na madalas niyang nababasa ang isip ni Zirrius. There's still one seal left on Zirrius' arm and I guess the last mark should be removed by Damon.
Hindi ko tinangkang tanungin si Damon tungkol dito noon. It seems that he doesn't want to help Zirrius.
I looked at Damon with concern. "Sa tingin ko, kailangan mong tulungan si Zirrius sa huli niyang seal," nag-aalangang saad ko sa kanya. Mahina lang ito para sa aming dalawa. Halos pabulong na lang. Ngayon lang ako nagkaroon ng lakas ng loob na sabihin ito sa kanya.
Bahagyang sumimangot si Damon. His lips tightened but sighed heavily after a few seconds. "Mas madali kung alam ko ang iniisip niya," he stated as if it's the right thing to do.
"But-"
"It will prevent him from doing something stupid," matigas na saad ni Damon.
Malalim akong bumuntong-hininga. "But it's not fair for him," mahinang wika ko.
"Please remind me that he's being fair too," he said with a half-smirk.
Napailing na lang ako sa kanya at napilitang ngumiti. He's stubborn. "Kapag handa ka na," makahulugang saad ko.
Tumango si Damon. "Kapag handa na siya," makahulugang sagot naman niya.
"Hihintayin ka namin sa baba," he said before he left.
Agad akong nagbihis. I wore a simple lacy white dress. Pinatungan ko na lang ito ng puting cloak na hanggang tuhod lang ang haba at sapat lang upang matakpan ko ang aking mukha at mahahabang tainga. I wore my flat white leather boots as well.
Pumasok ako sa maingay na bar kung saan maiingay na kumakain at nag-iinuman ang mga tao. I made sure that they would not smell my scent. Nakita ko sina Shin sa pinakagilid na bahagi ng bar. They were ordering their foods now. Tahimik na umupo ako sa bakanteng silya sa pagitan nina Shin at Damon.
"You wear too much white. You look like a ghost with your pale skin," pang-aasar ni Shin sa 'kin.
Sumimangot ako. "White suits me well," komento ko.
Pinag-aralan akong mabuti ni Shin at bahagyang tumango. "I will not argue. Pero mas nakukuha mo ang atensiyon ng mga tao rito. Kung hindi mo alam, may mga half-blood elves din na nakatira sa lugar na ito. They will easily notice who you are or what you are with that elegant composure," paalala sa 'kin ni Shin.
"Kung may mga half-blood elves na nakatira rito, paano nila naitatago ang mga anyo nila mula sa mga tao?" seryosong tanong ko sa kanya.
"This kingdom is secretly open for elves. Most of the elves here are refugees. The queen is an elf too but it's a secret from humans. The king fell in love with her and so he accepts her and the elves through her request," he almost whispered. His eyes were a bit troubled. "Medyo kumplikado lang dahil hindi mapapalagay ang mga tao kung malalaman nilang may ibang nilalang silang nakakahalubilo. Humans are simple-minded. They only want something they are familiar with. They easily freak out for different, unusual things. Self-centered, even."
I didn't argue with how he saw humans. Hinayaan ko lang siyang magpatuloy sa pagsasalita.
"The port where the fogs are too thick was requested by the queen. She assigned some gifted and powerful elves to maintain the port's secrecy."
"Every elves living in this kingdom, with elongated ears and canines, are sealed by some unknown priestesses for them to look like human or be human. Some are shape-shifters who don't need seals," paliwanag pa niya.
"Then, they can bring me back into my human form?" interesadong tanong ni Zirrius kay Shin.
Shin's eyes stared at Zirrius with boredom. "I won't advise that. The seal is permanent," kibit-balikat na saad ni Shin. "It's a dangerous one. The seal can strip your immortality away. You will become permanently human and magic is limited."
Natigilan kami sa narinig. Maging si Damon ay sumeryoso.
"Sounds like they're throwing their lives away," komento ni Damon.
"The elves have two choices here. Be human or hide away," Shin said between silent gritted teeth.
Mas lalo kaming sumeryoso. Hide away? Their rights to live are already tampered. Nagsalita ako. "So the unknown priestesses and the elves maintaining the port..."
"Are the ones who choose to hide away. Walang nakakakilala sa kanila. Hindi rin sila nakikihalubilo sa mga tao. They are like phantoms hiding in the night."
"How about the queen? She chose to be human?" interesadong tanong ni Kendrick habang tumutungga ng alak. Saglit lang kaming tumahimik nang dumating na ang mga pagkain namin.
"Not sure. I never seen her before," kibit-balikat na saad ni Shin. Hinawakan na niya ang kutsara't tinidor at nagsimula ng kumain. "Malalaman ko lang kapag nagkita na kami. It's either she's a human now or hiding or a shapeshifter," he said with disinterest.
Nagsimula na rin kaming kumain. Napansin ko na natahimik si Zirrius at malalim na nag-iisip. Gumapang ang takot sa katawan ko. Was he considering to be permanently human again? Napansin ko naman si Damon na tahimik din habang kumakain. I know he was secretly reading minds to get the information he needed. He can't possibly learn everything from what we are discussing. He has his own way of understanding things.
Nang maramdaman niya ang tingin ko, sinalubong niya ang mga mata ko at ngumiti. "Don't worry. This won't last long. I'll refrain from doing this when I get the information I need," he whispered.
Marahan lang akong tumango at tahimik na kumain.
"The King wants to see you," saad ni Kendrick habang kumakain.
"He should have sent me some golds. I might come running to his palace just to kiss his ass," saad ni Shin sa pagitan ng pagkain.
"That's gross," naiiling na komento ni Zirrius.
"Really gross," naiiling din na saad ni Damon habang kumakain. Gusto kong matawa dahil ngayon lang sila nagkasundo sa isang bagay.
"Yeah, and we're eating," segunda naman ni Kendrick. Muli siyang tumungga ng alak at nilagyan pa ang mga baso nina Zirrius at Damon. Seriously. Boys.
"Give me some too," Shin insisted. Pero natawa ako nang kumuha si Kendrick ng isang basong gatas at inilapag sa harap ni Shin.
"Cheers!" pang-aasar ni Kendrick.
Shin glared at him but didn't protest. He took his glass of milk and drink it straight until the last drop. He looks frustrated though. But in a very cute way.
"Ano ngang pangalan mo?" tanong ni Kendrick kay Damon kasabay ng pagsinok.
"Damon," he answered. Tahimik na ininom ni Damon ang alak niya. Marahang tumango si Kendrick at sunud-sunod na nagtanong kay Damon at kay Zirrius kung ano ba talaga ang nangyari sa paglalakbay namin. Maybe I should let them get drunk tonight.
Patuloy na pinupuno ni Kendrick ng alak ang mga baso nina Zirrius at Damon habang nakikipagkwentuhan.
Bumulong sa 'kin si Shin. "I'll just go out tonight," he whispered. "Take care of these drunks," he said with urgency in his voice. Hindi na ako nakapagsalita dahil tumakbo na siya palabas. From the window, I saw a white beautiful owl flying away. I also noticed the blue marks on his wings. Bigla akong nag-alala para kay Shin. Gusto ko siyang sundan pero hindi ko alam kung saan siya hahanapin at kung paano siya hahabulin.
Hindi ko na mabilang kung ilang baso ng alak ang tinungga ng tatlong lalaking nasa harapan ko. Minsan hinahamon ni Kendrick sina Zirrius at Damon na magbunong braso pero palagi siyang natatalo. Elves are way stronger than humans. Napansin ko rin ang bitak na nagawa nito sa mesa namin. Mabuti na lang kontrolado pa ng dalawa ang lakas nila at hindi nababalian ng buto si Kendrick. These three drunks were so wasted. They were laughing too loud. They made me nervous especially when Damon and Zirrius are glaring at each other.
Napasandal na lang sa 'kin si Damon na tila lasing na lasing na. Wala naman sa sariling itinulak ni Zirrius ang ulo ni Damon palayo sa 'kin at tumama ang ulo ni Damon sa mesa.
"Matulog ka na!" pagtataboy ni Zirrius kay Damon. These guys unexpectedly got low tolerance with alcohols. Damon glared at Zirrius. Tila naghahamon.
"Kung sinong matalo sa bunong braso, matutulog na," natatawang sambit ni Kendrick. Halos kinakain na niya ang mga salita niya. "Kayong dalawa naman ang sumubok!"
Pakiramdam ko umiikot na ang paningin nina Zirrius at Damon. Nakailang basyo na ba sila ng alak? I think they already consumed drums of ales.
"Matulog na kayong tatlo," mariing saad ko sa kanya. Kung pwede lang paliparin ang tatlong ito sa kanilang mga silid, ginawa ko na.
Itinaas ni Damon ang kanyang kamay na tila naghahanda na sa bunong braso. Naghihintay na ang kamay niya sa mesa. Wala sa sariling tinanggap naman ito ni Zirrius. Halatang wala na sila sa huwisyo.
"Alright!" sigaw ni Kendrick. Both guys are stubborn. Kahit halos maglabasan na ang ugat at muscles nila sa katawan ay hindi sila nagpapatalo sa isa't isa. Namumula na rin ang mga mukha nila. Wala sa sariling tumayo ako at bahagyang lumayo sa mesa. They were exerting too much effort and energies but there fists was still stuck in the middle. They were both resisting and fighting each other's strength.
Naagaw na nila ang pansin ng ibang tao na lasing na lasing na rin. Pinalibutan ng mga ito ang mesa namin at nagsimulang maghiyawan. They were cheering the two of them loudly. Halos mabingi ako. I sighed heavily and slipped away from the crowd but then I heard a loud bang on the floor before I could get away.
When I looked back, I saw them both lying on the floor, flat on their backs. Malakas na nagtawanan ang mga taong nanonood sa kanila. Hindi man lang napansin ng mga ito ang kakaibang lakas ng dalawang lalaking pinapanood nila. Wasak na wasak ang mesa na maging si Kendrick ay napanganga. Agad niyang inalalayan sina Damon at Zirrius na tumayo.
They were swaying as they walked away from the crowd, totally wasted and unaware of their surroundings. Nang sundan ko sila, halos gumapang na sila paakyat sa hagdan. Tinulungan ko pa silang maglakad paakyat at halos hilahin ko na sila.
Nang makarating kami sa silid ni Kendrick, kumaway lang siya at pumasok na sa loob. I could here the floor groaned as he fell on the floor. Mahina akong tumawa dahil sa nangyari sa kanya. I just made sure that the door was locked before he left him.
Halos magbanggaan sa paglalakad si Zirrius at Damon. Nang makarating kami sa silid ni Damon, tinulungan ko na siya sa pagbubukas ng pinto. Bago siya pumasok, mapupungay ang mga mata na tumitig siya sa 'kin.
"Stay with me tonight," he hoarsely pleaded. Gusto kong matawa sa itsura niya dahil halatang lasing na lasing siya. Hinawakan pa niya ang mga kamay ko.
Hinapit naman ako ni Zirrius sa likod at hinila palayo kay Damon pero muntik na kaming bumagsak sa sahig dahil halos mawalan ng balanse si Zirrius. I don't think he's aware of what he was doing now.
"She'll stay with me, bastard," Zirrius mumbled.
Napailing na lang ako pero inalis ko ang kamay ni Zirrius na nakapulupot sa baywang ko. Muntik na siyang matumba. Lalapitan pa sana ako ni Damon pero isinara ko na agad ang pinto niya.
"Magpahinga ka na! Goodnight!" sigaw ko sa harap ng pinto niya. I heard him hiss but didn't open the door to argue.
Hinila ko si Zirrius nang muntik na siyang matumba sa sahig. "Hindi dapat kayo uminom nang marami kung hindi pala ninyo kaya ang sarili ninyo," sermon ko sa kanya. "Give me the key."
Tahimik na kinuha niya ang susi sa bulsa niya. He was already half-asleep. Halos nakapikit na ang mga mata niya. Beads of sweat was now forming on his forehead and neck. Maybe the ale caused his body to slightly burn. I could feel his hot skin as I was holding his wrist. Walang imik na kinuha ko ang susi sa kamay niya at binuksan ang pinto ng silid niya.
Inalalayan ko siya hanggang sa loob at halos pabagsak siyang binitawan sa kama. He groaned under his breath with a slightly open mouth. He started to unbutton his shirt and removed it as if he felt too hot.
Hindi ko alam kung bakit nananatili akong nakatayo at pinagmamasdan siya. He's not aware of his surrounding. Halos mamula ang mukha ko nang simulan niyang buksan ang butones ng suot niyang pantalon. I remembered those nights when he used to sleep naked.
I instinctively acted on my own. Kinuha ko ang unan at hinampas siya sa ulo. Hindi ko rin alam kung bakit ko ginawa 'yon. Maybe, I was just too embarrassed with everything now. Natigilan siya at pupungas-pungas na tumingin sa 'kin. That made my heart skip a beat. Damn! I feel like an idiot.
He smiled at the sight of me. He looks like an idiot with a smiling face. I'm not sure if he really could see me. He looks like he was high on weeds.
"Nasa huwisyo ka na ba?" nag-aalangang tanong ko sa kanya. Hawak ko pa sa isang kamay ang unan na ihinampas ko sa ulo niya.
Wala sa sariling umiling siya. Napangiti ako dahil wala pa talaga siya sa katinuan. "Can you recognize me? I'm Avery," I said to test him.
"I know," he groaned.
Kumunot ang noo ko. Really? "Ano'ng sinabi mo kanina kay Aris? The one I hadn't heard."
Nagsalubong ang mga kilay niya na tila inaalala kung ano ang tinutukoy ko. He let out an exasperated sigh as if he remembered something that he shouldn't remember. "Just get out," he said. Tila unti-unti na siyang bumabalik sa huwisyo. Tila binuhusan siya ng malamig na tubig dahil sa tanong ko.
Nanatili akong nakatayo habang nakatingin sa kanya. Bahagyang nanliit ang mga asul na mata niya habang nakatitig sa 'kin. I don't want that kind of look. As if he wanted to push me aside. He wanted to push me away. Lumapit ako sa kanya. I even crawl on his bed to further irritate him until we are now face to face.
I made my scent stronger to seduce him. Maybe I should do this after all. Mariin siyang napapikit.
"Just leave," he said in a husky voice. I noticed how he clenched his perfectly shaped jaws. Mas dumadami ang butil ng pawis na namumuo sa noo niya.
"Tell me and then I'll leave," pang-aasar ko sa kanya.
His canines were already showing. He couldn't control himself from the scent. His fists were clenched into a ball. He sighed heavily in utter defeat.
"She's my mate but we can never be together."
Natigilan ako sa sagot niya. I don't know if I should be happy or sad with that. "Because?"
He opened his eyes and looked intently at me. I was so damn nervous.
"Our RESPONSIBILITY is bigger than US," mariing sambit niya.
Malalim akong bumuntong-hininga at agad siyang iniwan sa kama. Ito ba talaga ang totoong dahilan niya? "Good night," I said with bitterness before I closed the door.
Lumabas ako upang hintayin ang pagdating ni Shin. I looked at the half moon tonight. Natigilan ako nang dumapo ang isang puting kwago sa balikat ko. He's back.
Pumasok ako sa loob ng inn at dumiretso sa silid niya. He flew on the floor and transformed back into his elf form. My arms are crossed as I stared directly at his exhausted eyes.
"Explain. What did you see?"
Sumimangot si Shin pero mas halata ang pag-aalala niya. "His army is already marching to Hysteria. They will reach the gates three days from now. They outnumber us."
***