Chapter 38
*Amie*
“punta ako sa inyo, girl.. now na!”
Rinig kong sigaw ni ate Kass sa kabilang linya na ikinabulaho na yata ng kapit bahay.. naka-loud speaker kasi ung phone ko at kausap ko siya ng sabihin nya iyon.. kasalukuyang nasa may kitchen ako at nagluluto ako ng pagkain na dadalhin ko sa ospital.. nauna na kasi sa akin dun si Kieffer dahil hinahanap na daw siya ni Kayela.. sinigang nga to, dahil alam kong favourite to ng asawa ko.. isinama ko na din sa dami ng niluto ko si Cathie at Kayela dahil alam kong mga hindi pa nakakakain un ng lutong bahay simula nung na-ospital si Kayela..
“mamayang gabi na lang, ate Kass.. aalis ako ngayon..”
“saan ka ba kasi pupunta? Bakit ayaw mong sabihin sa akin?”
Kanina pa nya kasi tinatanong sa akin kung bakit hindi ko ma-cancel ung lakad ko, at mas uunahin ko pa daw un kesa sa pagdating nya.. hindi ko naman masabi, dahil hindi pa alam sa kanila ung tungkol dun sa dalawa..
“may kailangan lang akong asikasuhin.. importante to..”
“hay naku, girl..”
“sorry na, ate Kass.. mamayang gabi na lang ha? Tapos, dito ka na lang din mag-dinner then sleep over ka na din dito..”
“ok! That would be good! Sige! Later na lang ako pupunta jan..”
‘ok, ate Kass.. see you later!”
“ok.. bye!”
And then she ended the call.. tinignan ko na lang ung screen ng phone ko sa ibabaw ng table na bumalik sa wallpaper ung nasa harapan, at malaman na in-end na nya talaga ung linya.. napangiti na lang ako dahil ang bumungad sa akin, ay ang picture namin ni Kieffer na nasa may roof top kami.. parehas kaming nakangiti dito, dahil kasalukyang nagme-meteor shower nun..
Ipinilig ko ang ulo ko..sobra na yata ung ngiti ko dito dahil hindi ko maiwasang maalala ung birthday gift nya sa akin.. at kinikilig ako..
“hija.. tapos ka na ba jan?”
Napatingin ako sa likod ko, at nakita ko si manang na papalapit dito at may hawak na walis tambo at dust pan.. “opo, manang.. ilalagay ko na lang po ito sa lalagyan..”
“tutulungan na kita jan..”
Hindi na ko nakatanggi, dahil kailangan ko naman talaga ng tulong.. medyo madami kasi akong ilalagay sa lalagyan at kung ako lang ang mag-isang gagawa nito, ay baka ma-late na ko.. baka maabutan na ko ng dinner at makakain na sila..
Hindi alam ni Kieffer na magdadala ako ng dinner.. ang alam nya ay dadaan lang ako saglit sa ospital, at saka kami sabay uuwi..
“manang.. paki lagyan na lang po ung isang lalagyan ng kanin.. aakyat lang po ako saglit sa itaas para makapagpalit ng damit.. tapos ok na po lahat, aalis na po ako..”
“o sige sige.. ako na bahala dito.. umakyat ka na..”
Ngumiti lang ako kay manang nun, at umakyat na kaaagad sa kwarto para magbihis na.. hindi na ko nagtagal dun, agad akong bumaba at dumiretso na sa kusina kung saan naabutan ko si manang na ilagay sa paper bag lahat nung mga pinack naming pagkain kanina..
“hija.. eto na oh..”
“salamat po, manang.. aabot pa po ako sa dinner nila..”
“oo nga hija..”
Kinuha ko na sa kamay nya ung paper bag, at aalis na sana ng mapansin kong bumuntong hininga si manang at saka ngumiti sa akin na may luha sa mata..
“bakit po, manang?” nag-aalalang tanong ko..
“wala hija.. natutuwa ako na naaawa sayo..” sabay punas ng luha nya sa mata nya..
“ay! Bakit naman po?”
“kasi, hija.. sa ginagawa mong iyan, alam kong mahal na mahal mo si J.P.. at dahil din sa ginagawa mo na yan, naaawa ako sayo..”
Ngayon ko naintindihan si manang.. alam ko naman na sobrang sakripisyo ang ginagawa ko ngayon kay Kieffer.. sinakripisyo ko ang sarili kong kaligayahan para lang masuportahan ko si Kieffer sa anak nila ni Cathie.. alam ko, ka-martir-an to, pero ano pa’t para kay Kayela naman tong ginagawa ko pati na din sa ama nya.. at this point, mahal ko silang dalawa, kaya ko lang ginagawa ito..
“manang naman.. parang bago naman ito sa inyo..”
“wala hija.. hanga ako sayo.. napaka-tapang mong tao..”
“manang naman.. para namang iiyak ka pa nyan ah..”
Natawa na lang si manang nun sa sinabi ko at tinulak na ko palabas ng bahay.. baka daw kasi ma-late ako at hindi na nila maabutan ung pagkain na niluto ko.. sakto namang paglabas ko, may naka-abang ng taxi at dun na ko nakasakay.. sinabi ko lang sa driver kung saan ako patungo at saka ko lang tinignan ung phone ko para sa oras.. alas-singko pa lang, aabot pa ko.. sabi ko sa isip ko..
Good thing at walang traffic, kaya nakarating ako kaagad sa ospital.. agad akong nagbayad sa driver at saka kinuha lahat ng bitbitin ko at tumungo na sa loob.. nasa may 2nd floor ang kwarto nya kaya dumiretso na ko dun.. sakto namang kalalabas lang nung doctor dun sa kwarto ni Kayela ng narating ko ang hallway patungo sa kwarto ng bata.. ningitian lang ako nung doctor nang magkasalubong kami at di nagtagal ay nasa tapat na ko ng kwarto nya..
I was about to reach the door knob, when i heard Cathie’s voice.. i stand still in front of the door and i realized that it is not fully closed.. i peeped at the open door and i saw cathie standing in front of Kieffer – nakapamewang – while Kieffer is massaging his temple..
“bakit mo lilipat ng ospital ang bata ng hindi mo sinasabi sa akin?!” galit na sabi ni Kieffer..
“we have a deal, J.P.. if you choose your daughter, we will stay.. but if you choose your wife, aalis kami ng anak mo at hindi na kami magpapakita pa sa inyo..”
Nanigas ako sa kinatatayuan ko.. pakiramdam ko ay para akong binuhusan ng malamig na tubig dahil sa mga narinig ko, dahil bigla na lang nanlamig ang buong katawan ko.. alam kong may malalim pa na dahilan kung bakit nasabi ito ni cathie pero still, wala akong alam.. hindi ko alam ung tungkol sa deal nila na un.. ni hindi ko man lang naisip na posible nga siyang gumawa ng deal na ganun sa asawa ko, dahil pinapakitaan na nya ko ng maganda..
Ganun na ba talaga ako ka-tanga??
“mahirap ang pinapagawa mo sa akin, cathie! Importante sa akin ang asawa ko..”
“eh ang anak mo? Hindi ba siya importante sayo?”
Nilamukos ni Kieffer ung kamay nya sa mukha nya.. “of course! Importante sa akin si Kayela!”
“then choose.. is it Amie, or your daughter?”
“wag ganito, Cathie.. please.. mahal ko ang asawa ko..”
“then, it means, your choosing your wife?”
“hindi sa ganun Cathi—“
“then what??! Binigyan kita ng oras para makapag-isip hanggang kahapon, pero hindi ka pa din nakakapag-decide??”
Napatigil ako.. kahapon?
Bigla kong naalala ung pagiging balisa ni Kieffer kagabi at hindi siya makatulog dahil iniisip nya daw ang anak nya.. i had a feeling na kaya hindi ito makatulog kagabi ay dahil sa deal na sinasabi ngayon ni Cathie..
Pakiramdam ko, parang naiiyak na ko..
“hindi nga sabi madali ang pinapagawa mo, Cathie..”
May inilabas si Cathie na brown envelope galing sa bag nya, at agad na inilahad iyon sa harapan ni Kieffer.. “all you have to do is to sign this papers.. and the whole thing will be good..”
“no.. no, Cathie..” sabi pa ni Kieffer na umiiling-iling pa..
“just sign this papers, and everything will be settled.. magaling ang abogado ko.. your marriage with Amelyn will be void and ours will be valid.. at maililipat na din ang apelyido mo sa anak mo..”
Napasinghap ako nang matapos ni Cathie ang sinabi nya kay Kieffer at automatic na namuo ang mga luha ko sa mga mata ko at unti-unti itong tumulo sa mga pisngi ko, dahil naramdaman ko na naman ang pamilyar na sakit na ito sa dibdib ko.. hindi ko inaasahan na magiging ganito kapusok si Cathie sa mga sinasabi nya..hindi nya iniisip na, kung sakaling pumayag si Kieffer, masasaktan ako at maaaring ikamatay ng puso ko..
Naiinis ako sa sarili ko.. dahil naniwala ako sa sinabi ni Cathie na hindi nya sisirain ang pagsasama namin ni Kieffer.. i should have known earlier..
“Amelyn is a good person.. she’s beautiful and kind.. and i know na makakakita pa siya ng ibang lalaki para sa kanya, but not your daughter.. kahit pabalig-baligtarin mo ang mundo, you’re still the father of Kayela..”
She’s right.. kahit anong gawin ng lahat, ama pa din si Kieffer ng anak nya.. pero paano ako?? Ganun na lang ba un kadaling gawin?? I know i have to do something..
i stand straight, wiped my tears away, and support myself from what i’ve heard before.. ipagtatanggol ko ang sarili ko.. kahit pabalig-baligtarin din ang mundo, mali siya at ako ang nasa tama..
i held my paper bag tightly, na para bang ito na lang ung life line ko and i was about to enter, when Kieffer said his words, that actually broke and crumpled my heart..
“i...i’ll talk Amie about this, Cathie.. just.. just don’t take my daughter away from me..”
And there.. he said it.. and it actually stubbed my heart because of that.. i accidently fell my things on the floor and that made them noticed me on the door.. they turned around to face me and i saw how Kieffer almost look pale because of shock.. i gasped hard and covered my mouth, not to sob really hard and cry my heart out in front of them.. i was about to cry really hard, when he stepped forward towards me..
“just.. just don’t go near me, Kieffer.. i swear, magwawala ako dito ngayon..”
“i..i.. i can explain..” sabi pa nya and he stepped again..
“no! You stay there.... and you!” at binalingan ko si cathie na kasalukuyang shock din sa mga nangyayari.. “hindi ka pa din pala nagbabago.. napakasama mo pa din.. damn you!” i said in a fuming voice..
“i..i was doing this f-for my daughter..”
“t*rant*do! Doing this for your daughter?? Tangna! Ang kapal ng mukha mo!! Lahat na ginawa ko.. pinatuloy ko kayo sa bahay ko, tinuring kong anak ung anak mo at hindi ako nagrereklamo twing gagabihin si Kieffer ng uwi dahil sa inyong mag-ina, pero ano?? Ganito pa mapapala ko? Tangna talaga.. Damn you Cathie! Damn you, both!”
“baby.. don—“ i stopped Kieffer..
“don’t call me that way!”
Pupunta sana siya sa akin, nang marinig naming umingit si Kayela sa higaan nya.. lahat kami ay napatingin sa kanya dahil nagising na ang bata at naupo sa kama nya..
“mommy? Daddy?... OH! Mommy amie! You’re here again!” and then she flashed her genuine smile at me.. “thank you for visiting me again..”
I lost strength.. hindi ko na alam kung saan pa ako kumukuha ng lakas ngayon at nagagawa ko pang tumayo ng tuwid sa pwesto ko.. nanginginig ang buong katawan ko at pinagpapawisan na ko ng malamig dahil sa mga ito.. ngumiti na lang ako kay Kayela, at agad akong tumakbo palayo sa kanila..
“Amie! Sandali!”
rinig ko pang sabi nya.. pero patuloy pa din ako sa pagtakbo ko.. i don’t care kung pinagtitinginan na kami ng mga tao dito, basta ay maka-alis lang ako sa lugar na to.. i hailed a taxi which is saktong kapaparada lang sa may harapan ng ospital at sinabi ko na bilisan ung andar.. i saw how Kieffer tapped the window hard para lang pababain ako.. nagtataka man si manong, pero sinunod pa din nya ung sinabi ko..
at sa oras nung makalayo na kami kay Kieffer, dun ko binuhos ang lahat ng luha kong gustong gusto ng kumawala sa mga mata ko..
-----------
“hija! Bakit ganyan ang itsura mo?”
sigaw ni manang sa akin nang makapasok ako ng bahay.. hindi ko siya pinansin nun at agad akong tumakbo patungo sa kwarto namin at isinara iyon.. i even locked it, para walang maka-istorbo sa gagawin ko..
i took all my things in vanity table in one hug, and i let it down on the bed before i took my huge bag under the closet.. i opened the bag and picked my things, at nilagay ko iyon lahat sa loob.. after that, i took all my clothes in the closet and put them in my bag as well as my shoes and such.. i am crying really hard while i’m still doing all these thing.. manang still knocked the door and keep on asking me kung ano ang nangyayari sa akin..
“wala po, manang.. wag na po kayo mag-alala..” sigaw ko at saka pinagpatuloy ko ung ginagawa ko..
Narinig ko naman ung sasakyan ni Kieffer na dumating at ang pagbagsak nung gate sa labas kaya nalaman kong patungo na siya dito sa loob ng bahay.. mas binilisan ko pa lalo ung pag-eempake ko at the same time, kinakalma ko ang sarili ko.. alam kong kapag naabutan ako ni Kieffer na ganito, maaaring hindi ako makalabas at kausapin na naman nya ko tungkol sa mga narinig ko kanina..
“ayoko na..” sabi ko pa..
Napapitlag na lang ako ng marinig ko ang malakas na kalabog mula sa pinto at nararamdaman kong sinisipa ni Kieffer ang pinto para mabuksan.. bago ko kasi nilock ung pinto, sinigurado ko munang na sa akin lahat ng duplicate keys ng kwarto para walang maka-pasok.. pero ilang sandali lang ay nasira na nya ang lock nito na siyang kinagulat ko.. napatingin ako sa lugar na un at nakita ko si Kieffer na gulat na gulat sa nakita nya..
“w-what are you doing?” he said and he run towards me..
“i’m leaving you..” sabi ko at pinagpatuloy ko pa ung pag-eempake ko..
“WHAT!? No! No Amie..” sabi nya sabay kuha ng mga damit ko at ibinabalik iyon sa closet.. “not that! Please! Amie..”
“leave me alone..”
“h-hey!!” sabi nya ng akmang kukunin ko na lahat nung mga nakasabit sa itaas.. “don’t do this, baby.. please..” sabay hawak nya sa kamay ko at yung isang kamay nya ay ibinabalik ung damit ko sa closet.. “pag-usapan natin to, Amie.. please..”
I let a huge sigh at saka pinatapos siya sa ginagawa nya.. nung hindi na nya naramdaman na hawak pa nya ko, dun na kaagad ako kumilos..bumitiw na ko sa kanya at inilagay kong lahat nung mga binalik nya – inisang kuha ko lang – at saka isinilid kong lahat iyon sa may bag ko sabay sara nung zipper.. hindi ko na kukunin ung iba, dahil alam kong hindi ko na makukuha un dahil kay Kieffer.. nag-aagawan lang kaming dalawa dun sa zipper nang akmang ila-lock ko na iyon..
“don’t do this.. please.. please.. i’m begging you, baby.. please..” he said habang inaagaw nya sa akin ung bag ko.. napansin ko na din na umiiyak siya at wala na kong pakielam.. manhid na ang puso ko dahil sa kanya.. ilang beses ko na siyang pinatawad, inintindi.. pero lahat ng mga un ay mababalewala lang pala..
Hinawakan ko na ang handle nung bag ko at akmang aalis na ko ng bigla siyang lumuhod sa harap ko at niyakap ang bewang ko habang umiiyak.. “Amie.. Amie!! Please.. wag kang umalis.. wag kang umalis.. baby, please..”
“i had enough, Kieffer.. pagod na ko..” i swallowed the lump in my throat and i start talking again.. “pagod na ko sa kakaintindi sayo, sa pakikinig sa mga sorry mo, sa pagpapatawad ko sayo.. lahat kasi parang nabalewala eh..”
“hindi.. hindi ganun, Amie.. mali ka ng iniisip mo.. let’s talk, ok? Just... just don’t leave..” he said between his sobs at sabay yakap nya sa akin ng mahigpit..
“what else, Kieffer? Ano pa ang hindi ko alam, bukod sa deal nyo? Ang iwan ako sa ere?”
“hindi, Amie.. false alarm!! False alarm ang lahat.. mali ang iniisip mo.. please.. don’t go.. nalito lang ako, baby.. please.. don’t go..”
I sighed again.. hinahayaan ko lang muna siyang umiyak ng umiyak dun sa tiyan ko, same as mine.. gusto ko muna kasing ilabas lahat ng ito dahil kapag kinimkim ko ito, ay baka hindi ko na kayanin at mahimatay na lang ako bigla dahil sa sakit ng nararamdam ko.. masakit. Sobrang sakit. Sobra sobrang sakit ang nararamdan ko ngayon, maisip ko lang ang mga nasaksihan ko kanina.. mas masakit pa ito sa pag-iindian nya sa akin at ung sa paghalik nya kay Cathie.. it almost killed me..
I know i should listen to Kieffer first.. i should listen to his explanations again.. i should give him another chance.. but my heart was totally shattered and numb.. ni sa hinagap ng isip ko, ay wala akong naramdaman kahit anong awa sa kanya ngayon.. instead, ito pa ang nasabi ko sa kanya na halos ikabigla nya..
“you have to choose, Kieffer..” matigas kong sabi..
Halatang natigilan siya sa sinabi ko.. tumingala siya sa akin at bigla na lang itong umiling-iling.. “no.. don’t make me choose, Amie.. don’t make me choose..”
“is it me? Or your daughter?”
“no.. not that.. please.. don’t make this hard for me, baby..don’t make me choose..”
“me? Or Kayela?”
“hindi ko sasagutin yan..”
“i said choose!!” i shouted.. i can see manang from here and i know that she’s crying now.. i sighed.“i respect your decision, Kieffer.. i promise you... that, no hard feelings whatever it is..” napailing ako.. “no.. hindi ko pala maipapangako, pero i’ll do my best.. just..... just choose.. please.. for me?”
I shut my eyes.. i readied myself for his answers.. i was breathing really hard dahil na din sa mga pigil na iyak ko kanina at samahan pa nitong kaba na nararamdaman ko ngayon.. but i still managed to do all of these..
But this thing made me breathe really hard and i can feel that i’m out of air right now.. he slowly put down his arms – letting go of me – and he almost whispered his words but it was really affecting me, it as if he stubbed my heart by knife literally..
“i’m sorry..”
--------------
vote.comment po! sorry sa madramang chap.! hahaha.. maraming salamat po! :))))