Pov roos
Ik word wakker en zie dat Ilse nog slaapt, ik snap het ook wel want gister was het niet echt vroeg. Straks naar mijn vader toe, als die komt opdagen tenminste. Langzaam word ilse ook wakker, "zullen we gaan ontbijten?" Vraag ik, lily knikt en ze zegt als het goed is komt er zo een zuster en die brengt dan ontbijt. "zo zo ontbijt op bed, doe maar luxe" zeg ik "natuurlijk alleen het beste en duurste voor mij" zegt ilse op een arrogante toon we barsten samen in lachen uit, als de zuster binnenkomt kijkt ze ons een beetje raar en we doen allebei ons best om onze lach in te houden. "Klaar voor ontbijt?" Vraagt de zuster we knikken en ze loopt weer weg en na een poosje komt ze terug. "Trouwens vergeet je niet dat je vanmiddag vanaf half 1 een afspraak hebt?" Ilse knikt en zegt: "nee, niet vergeten tot half 5 toch?" De zuster knikt en gaat weer weg, en wij gaan rustig met ze 2e ontbijten. "Wat ga jij vanmiddag doen?" Vraagt ilse "ohh, ik moet nog wat dingetjes regelen dat kan ik dan mooi straks doen. Is het goed als ik ff met de jongens skype?" Ilse knikt en ik start mijn laptop op en ik krijg al gelijk een inkomend skype bericht ik klik op accepteren en zie liam in beeld verschijnen "zet je laptop maar daar neer, dat gaat wat handiger ook met eten" zegt ilse "dankje" zeg ik en zet me laptop neer en nu is ilse ook in beeld. "Jij bent vast ilse" vraagt liam. Ilse knikt en ik zeg: "hoe gaat die daar?" "Goed, we hebben een rustige vlucht gehad" op de achtergrond hoor je wat gestommel en ik hoor iemand "is dat roos?" Liam knikt en binnen een paar seconde verschijnt niall in beeld en schreeuwt: "roooosss!!" En daarna verschijnen ook de rest van de jongens en lily in beeld "ook hallo, trouwens dit is lily" zeg ik lily zwaait en iedereen zegt hallo terug en ik zeg: "lily dit zijn liam, niall, louis, harry, luke, micheal, ashton en calum en lily ken je natuurlijk al" "hoe onthoud je al die namen?" Vraagt ilse, "tja als miljoenen mensen dat kunnen moet dat ons ook wel lukken toch" zeg ik en ik heb een idee waar ilse heen wil en me gevoel klopt als ze het volgende zegt: "hoezo miljoenen mensen, denk jij echt dat miljoenen mensen hun kennen?" Ik zie alle jongens verbaast kijken en ilse en ik kunnen onze lach nu echt niet meer langer inhouden en barsten in lachen uit wat nog meer vragende gezichten opleverd. "Tuurlijk ken ik jullie ik leef niet onder een steen ofzo" nu snappen de jongens het ook en moeten ook lachen. We praten nog een poos en dan moeten ilse en ik ons klaar gaan maken. Ilse is inmiddels als weg en ik ga onderweg naar het restaurant en ga vast aan een tafeltje zitten en na een poosjen komt mijn vader aanlopen, nu kan ik niet meer terug