Het ene moment voelde ik van alles, het andere moment totaal niets. Alles ging aan me voorbij. Het kon me niets schelen hoe men over me dacht. Ik was nou eenmaal zo. Sinds vorig jaar lukt het me om alles te vergeten, mijn gevoelens uit te schakelen, anders te denken. Sinds vorig jaar voel ik me weer vrij, kan ik doen waar ik zin in heb.
Alles zou anders zijn als zij er nog was. Maar helaas is ze er niet meer. Zij was de belangrijkste persoon in mijn leven. Zonder haar was ik nooit zo ver gekomen.
Het enige wat ik wilde was afscheid van haar nemen. En dat werd me ontnomen. Daarom ontneem ik dingen van anderen, uit wraak en verdriet.
Als ik mijn gevoelens toelaat is het enige wat ik voel pijn en een leegte. Een leegte die niets en niemand kan opvullen.
Alleen zij kan dat door terug te keren. Door terug in mijn leven te keren en me vertellen wat ik moet doen.
Alles wat ooit belangrijk voor me was, betekent nu niets meer voor me.
Tot zij in mijn leven kwam en alles totaal overhoop gooide. Mijn gevoelens raakten in de war, mijn gedachtes werden gek, mijn gedrag was totaal van de baan. Alles werd weer toegelaten. Al de dingen die ik ooit had uitgeschakeld werden weer toegelaten in mijn leven.
(De proloog. Normaal schrijf ik nooit een proloog maar ik had er inspiratie voor. Laat me weten wat je ervan vindt x)