Verdoofd

30

{Skylar}

Wanneer we bij Vince aankomen sta ik te trillen op mijn benen. Als hij hier niet is weet ik niet meer waar ik moet zoeken. Ik ken zijn plekjes niet waar hij naar toe gaat. Noa drukt op de bel en even later zwaait de deur open.

'Hey, wat doen jullie nou hier?' vraagt Vince verbaasd.

'Is Jace hier?' vraag ik meteen. 'Hij is vanochtend weggegaan en ik weet niet waar hij is.' Vince kijkt me spijtig aan.

'Helaas niet. Maar ik ken wel een plek waar hij altijd naar toe gaat.' Ik kijk hem vragend aan. 'Het meer in het bos. Als je het bos in komt alsmaar rechtdoor lopen. Dan kom je er vanzelf.' Ik knik.

'Bedankt.'

Zo'n twintig minuten later staan Noa en ik aan de rand van het bos.

'Moet ik nog mee?' vraagt ze. Ik schud mijn hoofd.

'Ik moet dit zelf doen.' Ze knikt en ik loop verder het bos in. Ik duw wat takken aan de kant en uiteindelijk kom ik aan bij het meer. Een figuur zit voor het water stenen erin te gooien. Zijn voeten bungelen in het heldere water. Meteen herken ik hem, Jace. Ik stuur snel een bericht naar Noa dat ik hem heb gevonden en loop dan richting Jace.

'Jace' stamel ik. Meteen kijkt hij op.

'Wat doe je hier?' vraagt hij verbaasd.

'Ik...' Mijn benen beginnen te trillen en ik voel de tranen in mijn ogen ontstaan. 'Ik was bezorgd om je.' Jace staat op en kijkt me aan.

'Waarom?' Hij loopt naar me toe. 'Ik heb je beloofd dat ik mezelf niks aan zou doen.'

'Ik was gewoon bang, oke?' Een warme traan rolt over mijn wang.

'Skylar, dat is echt niet nodig. Ik beloof je dat ik niks doe.' Hij slaat zijn armen stevig om me heen en ik begraaf mijn gezicht in zijn shirt. 'Het komt wel weer goed met me.'

'Jace, schakel je gevoelens alsjeblieft niet uit' smeek ik. 'Ik hou van je.'

'Ik ook van jou' mompelt hij. 'Maar juist daarom moet ik het doen. We worden hier allebei niet gelukkig van.' Ik schud mijn hoofd.

'Jace, dit is niet de oplossing.' Ik wurm mezelf uit zijn armen. 'Zie je niet dat ik pijn heb door wat je me verteld? Hoe moet ik verder leven als jij me niet eens meer ziet staan? Moet ik maar andere jongens gaan aflebberen in de club om jou te vergeten? Ik kan mijn gevoelens niet uitschakelen, Jace.'

'Ik weet het' zegt hij zacht. 'Maar jij hebt je ouders nog.'

'Godver Jace!' Ik haal gefrustreerd mijn handen door mijn haar. 'Wat moet ik doen om je wakker te schudden? Ik weet het verdomme niet meer.' Hij slaat zijn ogen neer. 'Weet je, laat maar. Als jij er gelukkig van wordt om mij te laten stikken, prima.' Meerdere tranen verlaten mijn ogen als ik aanstalten maak om weg te lopen.

'Skylar, wacht.' Jace pakt mijn pols vast. 'Ik hou verdomme veel van je. Maar dat lijkt niet tot je door te dringen. Ik doe dit voor jou. Je verdient iemand die gelukkig is en niet alleen maar aan zijn moeder denkt. Dit is het beste.'

'Dus ik maak je niet gelukkig?' vraag ik zacht. 'Laat maar, Jace. Echt, ik ben er klaar mee.' Ik wil opnieuw weglopen maar tevergeefs. Voor ik het weet voel ik een paar lippen op de mijne. Ik sla mijn armen rondom zijn nek en beantwoord zijn kus gretig. Zijn handen verkennen mijn lichaam en wanneer ze onder mijn kont belanden geeft hij me een zetje waardoor ik mijn benen om zijn middel klem. Zijn tong vraagt toestemming die ik hem geef en we belanden in een intense tongzoen. Ik klem mijn benen wat strakker om zijn middel om te voorkomen dat ik val.

'Kom mee naar mijn auto' mompelt Jace tegen mijn lippen aan. Ik knik en hij laat me langzaam zakken. Zodra mijn voeten de grond raken pakt Jace mijn hand vast en leidt hij me het bos uit.