Verdoofd

2

{Jace}

Banend in het zweet schieten mijn ogen open. Meteen zit ik rechtop in bed. Mijn handen zoeken naar het lichtknopje op de muur. Wanneer ze de schakelaar hebben gevonden springt het licht aan. Kort knijp ik mijn ogen dicht vanwege het plotselinge felle licht. Mijn hijgende ademhaling snijdt door de stilte in de kamer. De leegte neemt opnieuw mijn hart over. Pijn vult mijn borstkas. Mijn hand grijpt naar mijn haar. Gefrustreerd trek ik aan de haren op mijn hoofd. Opnieuw die droom, altijd dezelfde. Altijd dezelfde nachtmerrie. Wanneer stopt dit? Langzaam wordt mijn hartslag weer normaal. De leegte baant zich een weg uit mijn hart. Maar de pijn blijft, de pijn om haar. Die pijn zal ik altijd voelen. Het zal niet weggaan, tot ik accepteer dat ze weg is. Maar dat is onmogelijk, ik zal het niet kunnen accepteren. Ik zucht diep en sluit mijn ogen. Langzamerhand krijg ik mijn ademhaling ook weer onder controle. Ik ga weer liggen en leg het dekbed over me heen. Het licht doe ik weer uit. Hopelijk krijg ik niet weer dezelfde droom. Het is al erg genoeg om het meerdere malen per week mee te maken. Twee keer in één nacht kan ik niet aan. Opnieuw voel ik me langzaam wegzakken. De slaap heeft het van me overgenomen.

*****

Ik krabbel overeind en zucht wanneer er een luide klop op de deur terecht komt. Langzaam sta ik op en strompel ik naar de deur die ik vervolgens open. Skylar staat voor me.

'Wat is er?' mompel ik terwijl ik in mijn ogen wrijf.

'Kunnen we praten?' vraagt ze.

'Waarover?'

'Jouw gedrag van gisteravond.' Ik leun tegen de deurpost aan en sla mijn armen over elkaar.

'Daar valt niet over te praten. Zo ben ik nou eenmaal.' Skylar begint te lachen.

'Het kan me niet schelen dat je dit bij andere meiden doet maar ik pik dit niet.' Ik haal mijn schouders op. 'Waag het niet om nog een keer zo met me te spelen.'

'Best. Zo knap ben je toch niet.' Voor ik het weet voel ik een brandende pijn op mijn wang.

'Die verdiende je' zegt Skylar en met die woorden loopt ze weg. Ik loop mijn kamer weer in en sluit de deur achter me. Als ik op de bank plof haal ik even mijn hand over mijn brandende wang. Ze slaat nog best hard voor een meisje. Ik zet de tv aan en ga languit op de bank liggen. Er is een documentaire over een meisje met kanker op. Meteen denk ik weer aan háár. Ik knijp mijn ogen kort dicht en zap dan snel naar een andere zender. Ik kan het niet aan om dat te kijken. Het is nog te pijnlijk. Ik pak mijn mobiel en stuur een bericht in de groep.

*Vanavond feest bij mij. Nodigen jullie mensen uit?*

*Zal ik doen.*   Stuurt Vince vrijwel meteen terug. Even later krijg ik ook reacties van mijn andere vrienden dat ze het doen. Langzaam sta ik op om vervolgens naar de keuken te strompelen. Daar trek ik de koelkast open en pak ik er twee eieren uit die ik vervolgens kapot in de pan gooi. Vervolgens ontdooi ik twee boterhammen. Dit zal nog een lange dag worden aangezien het enige waar ik nu aan kan denken haar is, de vrouw die het belangrijkst voor me was.  

(Iets korter dan ik zou willen maar ik denk dat dat wel vaker voorkomt. Want soms, is het de goede tijd om te stoppen op een bepaald moment. Dus wees niet boos. Volgende update komt snel x)