Verdoofd

20

{Jace}

Skylar zit zwijgend op de bank terwijl ik door de kamer ijsbeer. Ze heeft me het zojuist gevraagd. Ze heeft me gevraagd wie ik ben verloren. En nu moet ik bedenken hoe ik het haar moet vertellen. Ik kan het niet zomaar zeggen. Ik haal diep adem en ga dan naast Skylar zitten.

'Dat boekje dat je vond' begin ik. 'Dat gaat over mijn moeder. Ze kreeg drie jaar geleden kanker.' Ik slik de brok in mijn keel weg. Skylar pakt mijn hand vast. 'Het zat in haar hele lichaam. Ze konden niks meer voor haar doen.' Tranen ontstaan in mijn ogen als ik er weer aan denk.

'Jace, je hoeft niet verder te vertellen' zegt Skylar. Ik schud mijn hoofd.

'Nu ik toch bezig ben moet je alles weten.' Ze knikt. 'Het ging nog redelijk goed met haar. Ze lag dan wel in het ziekenhuis maar wel vrolijk. Ik besloot om voor een week weg te gaan met mijn vrienden. De avond voor ik terug zou gaan, ging het opeens heel slecht met mijn moeder. Ik ben gelijk teruggegaan maar het was al te laat.' Een traan rolt over mijn wang. 'De rit naar huis duurde ruim drie uur en in die tijd is ze overleden. Ik heb nooit afscheid van haar kunnen nemen.'

'Jace...' Skylar kruipt op mijn schoot en slaat haar armen om me heen. 'Het spijt me dat ik het vroeg.'

'Ik ben nog niet klaar' zeg ik zacht. Skylar kijkt me weer aan.

'Ik weet niet hoe, maar ik kon mijn gevoelens uitschakelen. Het was een soort schakelaar die werkte vanaf mijn moeders dood. Ik nam elke avond wel een ander meisje mee naar bed. Maar bij geen een voelde ik iets. Toen ik jou zag dacht ik dat je ook één van die meisjes zou worden. Ik wilde gewoon een leuke nacht beleven.' Ik zucht diep. 'Toen ik je zoende voelde ik iets. Daarom duwde ik je van me af en stuurde ik je weg. Je was anders en met jou zijn voelde goed. Dus ik besloot om mijn gevoelens aan je bloot te stellen. Het was nooit de bedoeling om verliefd op je te worden. Ik had nog nooit gedatet en ik wilde er ook niet aan beginnen. En het bleek ook waarom. Ik had het verpest, na de eerste date al.' Skylar heeft inmiddels ook tranen in haar ogen gekregen. Al weet ik niet of het komt doordat ze mijn verhaal zo ontroerend vindt of omdat ik haar heb gekwetst. 'Ik werd boos om dat boekje omdat het echt privé is. Niemand weet dit van me en niemand heeft dat boekje ooit gezien. Het spijt me dat ik zo boos werd maar ik ben het niet gewend dat iemand aan mijn spullen zit.' Mijn vingertoppen raken de zachte huid van haar wang. 'Ik weet dat je huilend in je bed lag en toen ik je daar zag liggen... Ik besefte me dat ik van je hou.' Skylar glimlacht kort. 'Je bent mijn zwakke plek wat betreft bedreigingen. Maar ik kan sinds kort in een lange tijd weer zeggen dat ik van iemand hou en het voelt echt goed.'

'Ik hou ook van jou' fluistert ze. Ik glimlach en veeg de tranen uit haar ogen om vervolgens mijn eigen tranen weg te vegen. 'Wanneer is ze overleden?'

'Vorig jaar' antwoord ik. Ze knikt en en drukt een kus op mijn lippen.

'Ik vind het zo erg voor je.' Ik druk haar tegen me aan. 'Heb je iets nodig?'

'Jou' mompel ik.

(Ik heb het nog best wel lang volgehouden om dit geheim te houden. Nu snappen jullie het verhaal ook helemaal x)