Verdoofd

3

{Jace}

Ik wurm me door de mensenmassa heen naar de keuken. Tot mijn verbazing zie ik Skylar staan. 

'Wat doe jij hier?' vraag ik terwijl ik een biertje uit de koelkast pak. 

'Dit is toch een feestje?' vraagt ze. 'Iemand vroeg me mee.' Ik rol met mijn ogen en neem een slok. 

'Je mag best wel wat aardiger zijn tegen je gasten' zegt Skylar na een aantal seconden.

'Zeg jij.' Ik lach schamper. 'Jij sloeg me, weet je nog?' 

'Ja, omdat jij je als een klootzak gedroeg.' 

'Dan ken je mij nog niet' zeg ik. 'Ik ben erger dan je denkt.'

'Dit is echt hilarisch' lacht Skylar. 'Je vindt jezelf wel heel wat hè? Laat me raden, jij bent zeker de slechte jongen van dit huis?'

'Het is maar hoe je het noemt' zeg ik schouderophalend. Skylar barst in lachen uit.

'Wat is er zo grappig?' vraag ik. 'Heb je te veel op of zo?'

'Ook. Maar het feit dat jij jezelf een "Bad Boy" vindt is echt geweldig.' Ik neem nog een slok van mijn biertje en pak dan haar pols vast. Vervolgens trek ik haar mee naar mijn kamer waar zich een stel bevindt.

'Ga naar je eigen kamer' snauw ik. Meteen lopen ze de kamer uit. Ik sluit de deur en druk Skylar er tegen aan. 

'Jezus, je kan ook rustig doen' zegt Skylar. 

'Luister' begin ik. 'Je moet niet denken dat je ook maar iets over me weet. Want je weet helemaal niks over me!' 

'Ik wist niet dat je boos werd' lacht ze. 'Maar denk maar niet dat ik me zo laat behandelen.' Het feit dat ze me uitlacht maakt me boos maar tegelijk bloeit er een hevig verlangen in me op. Nog nooit heb ik zoveel tegenspraak van een meisje gehad en het irriteert me, maar tegelijk is het opwindend. Het voelt anders, en dat bevalt me niet. Ik wil weer niks kunnen voelen. Ik moet mijn gedachten en gevoelens weer op nul kunnen zetten maar het lijkt alsof ik dat niet kan met haar in mijn buurt. Het lijkt alsof ze het blokkeert, alsof ze me wil laten voelen. 

{Skylar}

Ik zie dat Jace met zichzelf worstelt. Ik weet niet wat er met hem aan de hand is en het is frustrerend. Ik wil weten waar hij aan denkt. Misschien denkt hij wel aan een manier om me te ontvoeren. Nee, dat zou nergens op slaan.

'Jace, wat doe je?' vraag ik. Meteen schrikt hij op uit zijn gedachten. 

'Niks' snauwt hij terwijl hij me loslaat. Vervolgens loopt hij de kamer uit, zijn hoofd schuddend. Wat is er toch met hem? Ik dacht dat hij alleen een klootzak was maar blijkbaar is hij niet helemaal honderd. Ik loop ook de kamer uit. 

'Hey.' Ik voel een hand op mijn schouder. Meteen draai ik me om om vervolgens in de lieve bruine ogen van mijn broer te kijken.

'David!' Ik slaak een klein gilletje waarna ik me in zijn armen stort. 'Ik heb je echt gemist.'

'Ik jou ook, kleintje.' 

'En wie is dat?' Ik laat David weer los en zie Noa staan. 

'Dit is David, mijn broer' zeg ik. 'En David, dit is Noa, mijn kamergenoot.' Ze begroeten elkaar. 

'Niet te veel achter de jongens aanzitten hè' lacht David.

'Wat bedoel je?' vraag ik. Hij knikt achter me. Ik draai me om en zie Jace naar ons kijken. 'Oh, hij. Dat is Jace.'

'Hij spoort niet' lacht Noa. 'Ik weet echt niet wat ik ooit in hem heb gezien.' 

'Ach, iedereen maakt fouten. Zullen we dansen?' 

'Nou, ik ga even wat te drinken halen' zegt David. David heeft nooit van dansen gehouden. Hij glipt er altijd tussenuit als iemand het voorstelt. Ik kijk Noa vragend aan.

'Ja, natuurlijk' antwoordt ze. We lopen de dansvloer op. 

'Ik ga even wat drinken' zegt Noa na zo'n vijf minuten. Ik knik en dans in mijn eentje verder terwijl Noa naar de keuken loopt.

'Wie is die jongen?' Ik voel twee armen om me heen. Zuchtend draai ik me om. 

'David' antwoord ik. 

'En dat is?'

'Mijn broer dus ik zou oppassen als ik jou was.' 

'Ik ben echt niet bang voor hem.' Jace laat een klein lachje vrij. 

'Leuk voor je.' 

'Laten we naar mijn kamer gaan.' Ik schud mijn hoofd.

'Niet met jou.' 

'En waarom niet?' 

'Je bent niet helemaal honderd.' Jace brengt zijn lippen naar mijn oor. 

'Niemand is helemaal honderd, Skylar. Iedereen heeft imperfecties.' 

'Die van jou zijn wel heel erg dan.' 

'Ik kan anders ook moeilijk over jou zeggen dat je perfect bent. Maar weet je, perfect zijn is saai.' 

'Wat moet je eigenlijk van me?' vraag ik. 

'Ik ga je ontvoeren, nu goed?' Hij kijkt me weer aan. Ik rol met mijn ogen.

'Grappig.' 

'Weet ik.'

'Blijf bij mijn zusje uit de buurt, wil je?' Met een ruk kijkt Jace op.

(Ik ben erg benieuwd wat jullie van dit verhaal vinden dus laat het me weten in de reacties x)