សំណព្វចិត្តប៉ាតូច{រដូវកាលទី២}

ភាគ: ១៤៩

(យើងត្រូវគ្នាវិញបានទេ)

៥ខែកន្លង
ប្រទេសរ៉ូហ្សុី ទីក្រុងម៉ូស្គូគឺជារដ្ឋធានី និងជាទីក្រុងធំបំផុតនៅក្នុងប្រទេស រាងក្រាស់ខ្ពស់ស្រឡះ ស្ថិតក្នុងសម្លៀកបំពាក់ឈុតខ្មៅ អាវស្បែក តែងខ្លួនហៃសូ ដូចជាបុរសអភិជនទូទៅ បន្លំខ្លួនចូលផឹកកាហ្វេ នៅហាងមួយកន្លែង លាក់ខ្លួនកណ្តាលទីក្រុង ម៉ោងថ្មើរនេះ៥ល្ងាច
ទៅហើយ បុគ្គលិកហាងក៏ចាកចេញស្ងាត់ បាត់អស់នៅឡើយតែថៅកែស្រី ដែលហៀបនិងរៀបចំចេញទៅផ្ទះ៖
" លោក កាហ្វេលោក កាហ្វេខ្មៅអត់ស្ករ របស់លោក " អៃលីងជាថៅកែស្រី នៅហាងកាហ្វេមួយនេះ នាងទើបតែជាសះស្បើយពីជំងឺបាក់ទឹកចិត្ត នាងបើកហាងនេះបានកន្លះឆ្នាំហើយ វាជាការងារក្រៅម៉ោងសិក្សា ដែលនាងស្រលាញ់ ថៅកែស្រី ជាអ្នកលើកកាហ្វេទៅជូនភ្ញៀវ បុរសសង្ហាម្នាក់ ដែលចូលមកអង្គុយសំកុក ជាង១ម៉ោង រហូតដល់អស់ភ្ញៀវ។
" ត្រូវគ្នាវិញបានទេ? " បុរសឈុតខ្មៅមុននេះ បានដោះមួកចេញ ដោះវ៉ែតាចេញ ហើយងើបមើលមុខថៅកែស្រី ដោយចាប់ដៃនាងជាប់ ធ្វើឱ្យម្នាក់ទៀតស្លុតចិត្ត ភិតភ័យញ័របបូរមាត់។
" អ្ហាយ!! លោ-លោក កុំចូលមកណា " អៃលីងនៅដិតដាមរឿងចាស់ ឱ្យតែរំលឹកឈ្មោះថេយ៉ុង នសងខ្លាចគេ ជាពិសេសស្អប់គេដល់ឆ្អឹង ព្រោះគេជាបិសាចឆ្គួតនឹងអំណាច សម្លាប់លោកយាយនាងមិនគ្រប់គ្រាន់ គេថែមទាំងសម្លាប់កូននាងទៀត ធៃលីងស្រែកចាច រលាស់ដៃចេញពីគេ ហើយរត់ថយក្រោយ រត់ទៅយកកាំបិត យកមកផ្ជង់ដេញថេយ៉ុងចេញ។
" លីង បងគឺបង " ថេយ៉ុងស្ទុះចូលទៅជិតនាង ចង់ឱបនាង ព្រោះនាយដឹងថានាងតូច ទើបតែជាសះស្បើយ ទើបដាច់ចិត្តមករកនាង ដល់ទីនេះ ដើម្បីមកសុំអភ័យទោសពីនាង។
" ចេញទៅ ហ្អឹក!! កុំចូលមក ហ្អឹក!! " នាងដេញគេចេញ នាងយកកាំបិតផ្ជង់ចាក់កខ្លួនឯង នាងរលីងរលោងទឹកភ្នែក ចង់រកយំ នាងញ័រដៃញ័របបូរមាត់ ខឹងឡើងចង់ចេញផ្សែង ស្អប់មុខគេ ស្អប់បុរសឈ្មោះ គីម ថេយ៉ុង ខ្លាំងណាស់។
" លីង! ស្តាប់បងសិនណា កុំច្រឡោតបានទេ ដាក់កាំបិតចុះទៅ " ថេយ៉ុងស្រក់ទឹកភ្នែក ពេលឃើញសភាពប្រពន្ធធ្លាក់ដល់សភាពមួយ ដែលខ្លាចមុខគេ ជាងខ្លាចសត្វកាចសាហាវទៅទៀត នាយដឹងថាប្រពន្ធលំបាក មកច្រើហើយ ថេយ៉ុងព្យាយាមឈានជើងចូល អៃលីងកិលថយក្រោយ ទៅប៉ះនិងទូរ ដាក់សម្ភារ។
" ខ្ញុំមិនដែលស្គាល់លោកទេ លោកជាអ្នកណា ចេញពី
ហាងខ្ញុំ ភ្លាមទៅ កុំឱ្យខ្ញុំខលហៅប៉ូលិសណា " អៃលីងស្រែសម្លុតថេយ៉ុង សំឡេងក្ងួរចង់រកយំ ខឹងគេឡើងចង់យំ ឃើញមុខគេនឹកដល់រឿងខ្លួនឯង ដេកក្នុងថ្លុកឈាម ស្រែកហៅគេឯងឱ្យមកជួយកូននាង តែចុងក្រោយ គេឈ្នះហើយ គេឈ្នះគ្រប់យ៉ាង។
" លីង..." ថេយ៉ុងធ្វើមុខស្រពោន លើកដៃចង់ទៅចាប់ដៃនាង តែនាងគេចចេញហើយ ក៏ជ្រុលដៃ បង្ខំចាក់កខ្លួនឯងឡើងចេញឈាម នៅចំពោះមុខគេ ដោយមិនខ្លាចឈឺសោះ ព្រោះនាងឈឺមកឆ្អែតឆ្អន់ហើយ ត្រឹមចាក់កខ្លួនឯង នាងមានអីគួរឱ្យខ្លាច។
" ច្រិប! ចេញទៅ ហ្អឹកៗ បើមិនចេញទេ ខ្ញុំចាក់ខ្លួនឯង
ឱ្យលោកមើល "
" បាទ...បាទ បងចេញ បងចេញ ត្រជាក់ចិត្តណា "

ថ្ងៃទី២ថ្ងៃទី៣ រហូតដល់ថ្ងៃទី៧ បុរសឈុតខ្មៅអាវស្បែក នៅតែបន្តមករកម្ចាស់ហាងកាហ្វេ ជារឿយៗ ពីមួយថ្ងៃទៅមួយថ្ងៃ គេតែងទុកកុលាបក្រហមមួយទង ភ្ជាប់ជាមួយពាក្យពេចន៍ បងសុំទោសលីង ហើយជារៀងរាល់ថ្ងៃ គេតែងអង្គុយត្រឹមម៉ោងបិតហាង គេត្រឡប់ទៅវិញហើយ ទោះមិនឃើញម្ចាស់ហាងក៏ដោយ ក៏គេនៅតែបន្តជម្នះឧបសគ្គ យុទ្ធនាការ យកឈ្នះចិត្តនាងដែរ ដើម្បីសុំនាងត្រូវគ្នាវិញ។
" គាត់ទៅបាត់ហើយ នេះជាកុលាបទី៧ ថៅកែស្រី " បុគ្គលិកហាងបានយកកុលាបសមួយទង ភ្ជាប់ជាមួយនិងក្រដាសសុំទោសមួយសន្លឹក មកឱ្យថៅកែស្រី តែនាងតូចមិនបានងើបមុខមើលទេ នាងគ្រាន់តែស្តាប់ ហើយឱ្យពួកគេយកបោះចោលដូចសព្វមួយដង។
" បោះចោលទៅ ខ្ញុំចេញមុនហើយណា "
" ចាសថៅកែស្រី "
យំយន់ស្ងាត់ឈឹង នាងតូចចូលចិត្តចំណាយពេលខ្លួនឯង ជាមួយនិងភាពសប្បាយរីករាយ ដើរលេងក្នុងទីក្រុង តែម្នាក់ឯងស្ថិតក្រោមកែវភ្នែកមួយគូរ តាមមើលនាង
មិនដាក់ភ្នែក បុរសម្នាក់ ដែលនាងស្អប់ តាមនាងគ្រប់វិនាទី ព្រិលបន្តធ្លាក់កាន់តែច្លាំង នាងដើរបណ្តើរ ញ៉ាំសាច់ចង្កាក់បណ្តើរ តាមផ្លូវមកផ្ទះវិញ នាងមិនបានយកឡានមកទេ ខណៈដើរដល់ផ្លូវស្ងាត់ ក៏មានក្រុមជនអន់ពាល មួយក្រុមមកចាប់ស្ទាកនាង ៖
" អ្ហាយ!! ពួកឯងចង់ធ្វើស្អីហ្អា៎ស!! " ក្រុមស្ទាម៤នាក់បានផ្ជង់កាំបិទ ចង់ធ្វើបាបនាង នៅផ្លូវស្ងាត់ ទៅផ្ទះនាង អៃលីងស្រែកខ្លាំងៗ ដើម្បីឱ្យគេឯងជួយនាង។
" កុំស្រែក បើនាងស្រែកយើងនិងសម្លាប់នាង ផាំង!! " ពួកគេចាប់អូសនាង ចូលកន្លៀតជញ្ជាំង មិនដឹងថានាំទៅរំលោភឬក៏ប្លន់នោះទេ តែភ្លាមនោះវីរៈបុរសជិះសេះសមកជួយ បានបាញ់កាំភ្លើងមួយគ្រាប់ឡើងទៅលើ ដើម្បីជាការគំរាមដល់ពួកចោរ។
" លែងនាង បើឯងមិនចង់ងាប់ "
" ច្រិប!! អ៊ួយ!! ហ្អឹក!! ផាំង!! "
" លីង!! អូនយ៉ាងមិចហើយ? ឈឺទេ? "
" កុំប៉ះ! " នាងរុញគេចេញ ខណៈគេចង់ជួយនាង ក្រោកឡើង នាងមិនឱ្យប៉ះនាង ត្បិតថាចោរប្លន់ពិតមែន តែនាងមិនបសនខ្លាចឡើយ នាងខឹងនោះ គឺខឹងអ្នកមកជួយ ដែលមិនមែនជាអ្នកផ្សេង នាងខំគេចណាស់ហើយ នៅឡើយតែមកជួបដដែល។
" ស្រីក្បាលរឹង អឹប!! " ថេយ៉ុងចាប់នាងតូច បីចូលឡាន មិនចាំឱ្យនាងបដិសេធទាន់។
" លែងៗ លែងដាក់ខ្ញុំចុះ " នាងត្រដរខ្លួននៅមិនស្ងៀម គេខំដាក់នាងឱ្យអង្គុយហើយ ដាក់ខ្សែក្រវាត់ឱ្យនាងជាប់ ហើយចុចបញ្ជាLockសោរឡានសិន ជៀសវាងនាងរត់។
" ឃើញទេឈាមដៃហើយ " ថេយ៉ុងភ័យខ្លាំងណាស់ ពេលប្រពន្ធចេះតដៃនិងចោរ រហូតដល់ឈាមដៃប៉ះនិងកាំបិត នាងហ៊ានណាស់ ថេយ៉ុងស្រវារកកន្សែងតូចមួយ មករុំដៃនាង។
" វាមិនងាប់ទេ " នាងបោះវាចោលទៅក្រោម ហើយងាកមុខចេញ ថេយ៉ុងលែងតវ៉ា ក៏បើកឡានទៅជារឿយៗ រហូតដល់ខាងមុខរបងផ្ទះនាង។
" អូន..."
" មិនហៅបងចូលផ្ទះទេ? "
" លីងកូន "
" ជម្រាបសួរ បងប្រុសបងស្រី " ទោះម្ចាស់ផ្ទះមិនហៅចូល នៅតែចង់ចូលមក ដើម្បីសុំទោះឪពុកម្តាយក្មេក ម្តាយចុងអៃលីងរត់ទៅទទួលកូន ហើយសំឡឹងមុខថេយ៉ុង ចំណែកនាងតូចក៏រត់ឡើងទៅបន្ទប់បាត់។
" ចេញ-ចេញពីផ្ទះយើង " លោកស្ទេហ្វារ៍នី បានចូលមកដេញថេយ៉ុងចេញ គេរុញថេយ៉ុងទៅដល់ទ្វារផ្ទះ គាត់មិនស្វាគមន៍គេទេ គាត់ស្អប់ខ្ពើមគេ ដែលគេបំផ្លាញកូនគាត់។
" បង...ចូលសម្រានទៅ បន្ទប់លីងនៅខាងលើ គេងទីនេះមួយយប់ទៅ យប់ហើយ " ភរិយាគាត់ចូលមកអង្អែលដើមទ្រូងប្តី នាងដឹងកលៈទេសៈ ថាថេយ៉ុងមកទីនេះ ពិតជាមានរឿងអ្វីត្រូវបកស្រាយ ឬផ្សះផ្សាគ្នាដែរ។
" បាទបងស្រី "
" អូន...វាជាចោរណា "
" បើកឱកាសឱ្យពួកគេទៅបង "

ឡើងទៅដល់ជាន់លើមួយសន្ទុះហើយ តែមិនហ៊ានលើកដៃគោះទ្វារបន្ទប់នាងទេ ថេយ៉ុងសុខចិត្តឈរឱនមុខចុះ មួយសន្ទុះទើបចាក់សោរចូល ឃើញនាងតូចងូតទឹកហើយល្មម នាងងូតទឹកលឿន មិនធម្មតាទេ ៖
" ចូលមកធ្វើស្អី នរណាឱ្យចូលមក? " នាងតូចធ្វើមុខធុញទ្រាន់ និងវត្តមានរបស់ថេយ៉ុង ដូចស្រមោលអន្ទោលតាមប្រាណអ៊ីចឹង វាគួរឱ្យធុញទ្រាន់ខ្លាំងណាស់។
" ម៉ាក់អូនឱ្យកូនសោរបង " នាយកំលោះញញឹមស្ញេញ ដាក់ប្រពន្ធ ហើយលើកបង្ហាញសោរជាភស្តុតា។
" ទៅគេងជាមួយម៉ាក់ទៅ ចេញ-ថយចេញទៅ " នាងដើរមកបុកស្មាគេ ហើយរុញគេចេញ ដេញគេចេញ មិនខ្វល់ពីគេសោះឡើយ ចាត់ទុកគេដូចសំរាមអ៊ីចឹង ស្តីឡើងដេញរហូតឱ្យតែឃើញមុខ។
" លីង...ស្តាប់បងសិនណា " ថេយ៉ុងស្ទុះចូលទៅជិតនាងតូច ហើយនាងលើកដៃហាម មិនឱ្យមកជិតនាង ថេយ៉ុងក៏ឈប់ទ្រឹងបានតែមួយភ្លែត ក៏ស្ទុះចូលទៅគេងជាមួយនាងដែរ យ៉ាងព្រហើន។
" ខ្ញុំអត់ចង់ស្តាប់ អត់ស្តាប់ទេ ធុញ! " ថាចប់នាងក៏ឡើងទៅគេងលើគ្រែ ហើយគ្របតណ្តប់ភួយជិតឈឹង ព្រោះមិនចង់ស្តាប់ការបកស្រាយច្រើន ពីបុរសចិត្តព្រៃផ្សៃដូចជារូបគេ នាងឈឺចាប់គ្រប់គ្រាន់ហើយ នាងចង់នៅម្នាក់ឯង
នាងធុញទ្រាន់ និងជីវិតដែលមានគេចូលក្បែរនាងខ្លាំងណាស់។
" បងសុំគេងជាមួយដែរណា សឺត!! ក្រអូប ក្លិនមិនប្រែ កុំរើណាប្តីពិបាកទប់ អ៊ួយ!! ថាលេងទេ " ខាងស្រីឱ្យឱប តែខាងប្រុសឌឺថែម បានឱបហើយ មិនស្ងាត់មាត់សោះ ត្បិតថាអៃលីងកាចឆ្នាស ចរិតផ្លាស់ប្តូរ ជាងពីពេលមុន តែពេលនេះនាងខ្ជិលឈ្លោះ ក៏យល់ថាយប់ណាស់ហើយ ព្រិលក៏ធ្លាក់ខ្លាំង ខ្ជិលដេញអ្នកខ្លះទៅវិញ ទាំងយប់អធ្រាត្រ បែបនេះ ណាមួយគេក៏បានជួយនាងដែរ។

ព្រឹកថ្ងៃថ្មី អាកាសធាតុចុះត្រជាក់ ព្រិលធ្លាក់ក៏កាន់តែខ្លាំង ថេយ៉ុងគេងសោយសុខ ក្នុងបន្ទប់ប្រពន្ធ រហូតដល់ម៉ោង៩:០០ព្រឹក ទើបបម្រះខ្លួនតិចៗ ស្រវាដៃរាវឱបប្រពន្ធ ដែលមានតែភាពទទេស្អាត ព្រោះនាងមិននៅក្នុងបន្ទប់ទេ នាងក្រោកទៅធ្វើការ តាំងពីព្រឹកព្រលឹមម្លេះ ថេយ៉ុងភ្ញាក់ដូចកន្ត្រាក់ ស្ទុះស្ទារត់ចូលបន្ទប់ទឹក លុបលាងមុខរួចរត់ចុះ
មកជាន់ខាងក្រោម យ៉ាងប្រញាប់ប្រញាល មិនបានមើលមុខក្រោយទេ ៖
" ថេយ៍! លោកទៅណា? " ម្តាយចុងអៃលីង កំពុងរៀបចំអាហារពេលព្រឹកឱ្យកូនស្រី របស់នាងអាយុ១០ឆ្នាំ ក៏បានក្រឡេកឃើញថេយ៉ុងចុះមកល្មម។
" គឺគឺ ខ្ញុំទៅរកលីង " អេះអុញឆ្លើយមិនចេញ តើគួរនិយាយពីចំណុចណាទៅ រុករានចូលផ្ទះគេហើយ ឳពុកគេមិនពេញចិត្តកូនគេ ក៏ដេញមិនឈប់ រអៀសចិត្ត អៀនខ្លួនដែរ។
" ញ៉ាំអីទ្រាប់ពោះ ពេលព្រឹកសិនទៅ ចាំទៅរកនាង " អ្នកស្រីក៏ហៅកូនប្រសា ឱ្យចូលមកញ៉ាំអាហារពេលព្រឹកចៀសវាងគេឃ្លាន ឃើញថាគេងលក់ស្រួលទើបអ្នកស្រីមិនដាស់គេ ទុកឱ្យគេភ្ញាក់ខ្លួនឯង។
" បាទមិនអីទេ ម៉ាក់ក្មេក ជម្រាបលារបាទ "
" ចំមែន គួរឱ្យស្រលាញ់ដល់ហើយ "

______
មីនស៍ហ្វា
(Leat តិចហើយ)

To be continue