១ខែកន្លង
វិមានស្ទេហ្វារ៍នី ព្រឹកថ្ងៃថ្មី ស្រីតូចកំពុងតែជូតខ្លួន បញ្ចុកបបរដល់លោកយាយ របស់នាង លោកស្រីឡ័រសៀ មានអាការៈកាន់តែដុនដាប ពីមួយថ្ងៃ ទៅមួយថ្ងៃហើយ ព្រោះជំងឺប្រចាំកាយ
បន្តវាយលុកប្រព័ន្ធសាពាង្គកាយ របស់លោកស្រី កាន់តែខ្លាំងក្លា ទ្វេមួយកម្រិត។
" អូនយ៉ាងម៉េចហើយ? " ថេយ៉ុងដើរចូលមកអង្គុយក្បែរ ប្រពន្ធ
វ័យចំណាស់ នាយយកដៃក្រសោប ប្រអប់ដៃលោកស្រីឡ័រសៀ ដោយបន្លឺសួរនាំ ពីអាការៈរបស់ប្រពន្ធ ដូចយកចិត្តទុកដាក់ព្រួយបារម្ភជាមួយអ៊ីចឹង តែធាតុពិតទៅ បន់ឱ្យតែលោកស្រីឡ័រសៀស្លាប់ឆាប់ៗ កាន់តែប្រសើរ។
" បងសម្លាញ់ បងបាត់ទៅណា ពេញមួយយប់ មិនឃើញមកគេងជាមួយអូន? ដូចរាល់ដងអ៊ីចឹង? " អៃលីងក្រោកចេញពីកៅអី
លើកថាសអាហារ ដាក់ចេញទៅលើតុក្បែរ ក្បាលគ្រែ នាងឈរថយទៅជ្រុងម្ខាង ចំណែកលោកស្រីឡ័រសៀ ស្រវាចាប់ដៃប្តីក្មេង មកឱបថើប យំផង រំភើបផង ពេលឃើញវត្តមានរបស់គេ ត្រឡប់មកផ្ទះវិញ ពេលខ្លះគេក៏គេងនៅផ្ទះ គេងឱបលោកស្រី ពេលខ្លះ គេក៏ទៅរកស្រីខាងក្រៅ នេះជាសញាតិញ្ញាណរបស់បុរសដូចជា គីមថេយ៉ុង ក្នុងនាមជាបុរសហៃសូ។
" ការងារបងច្រើន រវល់មើលក្លឹប អូហ៌!មែនហើយ បងមានមនុស្សម្នាក់ ចង់មកនែនាំឱ្យអូនស្គាល់ នាងគឺជាស្តេហ្សា នាងទើបតែសម្រាលកូនរួច ថ្មីៗនេះឯង បងនាំនាង មកនៅទីនេះសង្ឃឹមអូន យោគយល់ ក្នុងនាមអូនជាមនុស្សស្រីដូចគ្នា " ថេយ៉ុងនិយាយដោះសារ យកលេសថា ជាប់រវល់ការងារច្រើន រាប់មិនអស់
តែផ្ទុយទៅវិញ គេយកពេល ដើរលេងសប្បាយហុឺហា ជះលុយ កម្ចាយអារម្មណ៍ ជាមួយស្រីៗ នៅក្លឹបទៅវិញទេ។
ចុងប្រយោគ ថេយ៉ុងក្រោកឈរឡើង ទៅទាញដៃនារីម្នាក់ដែលឈរបីកូនតូច នៅក្បែរមាត់ទ្វារ ចេញមកបង្ហាញវត្តមាន
ដល់លោកស្រី នាងគឺស្តេហ្សា ជាស្រីកំណាន់ របស់ថេយ៉ុង
និងជាមនុស្សស្រីពិសេសបំផុត នាងទើបតែសម្រាលកូនប្រុសរួចហើយថ្មីៗនេះឯង ថេយ៉ុងក៏មានបំណង នាំនាងមកនៅផ្ទះនេះជាមួយគ្នា បានជួយមើលថែកូនប្រុស របស់នាងផង។
" នាងជាអ្នកណា? ហើយកូននោះជាកូនអ្នកណា? " លោក
ស្រីឡ័រសៀ រលីងរលោងទឹកភ្នែក ហូរទឹកភ្នែកមួយតំណក់ ញ័រអស់ជើងដៃ លោកស្រីប្រឹងទប់ខ្លួនឡើងអង្គុយ ភ្លាមនោះអៃលីងក៏មកជួយទប់ខ្លួន លោកយាយ របស់នាង។
" គឺ..." ស្តេហ្សានាងបម្រុងនិងនិយាយ ការពិត ចូលមកនៅក្នុងផ្ទះគេ មួយទាំងមូល នាងមិនហ៊ាន បំពានម្ចាស់ផ្ទះទេ ថាទៅស្តេហ្សា បានកែចរិតខុសពីមុន ៣៦០ដឺក្រេ ក្រោយលោកប៉ានាងកាត់កាល
នាងចោល មិនទទួលស្គាល់ថានាងជាកូនស្រី ដូចមុនទៀតទេ
ត្រូវមករស់នៅ រួមរស់ ពឹងពាក់លើថេយ៉ុង ទាំងស្រុង
ដរ៉ាបណានាងមិនព្រមរៀបការ ជាមួយគូដណ្តឹង ដែលលោកប៉ានាង បានរៀបចំទុកដាក់ឱ្យទេ។
" ជាកូនបង ជាកូនប្រុសរបស់បង បើអូនមិនយល់ទាស់ទេ បងយកនាងនិងកូន មកមើលថែ នៅទីនេះ "
" បងចេះសួរយោបល់ ពីខ្ញុំដែរហ្អេស? "
" ធម្មតាក្នុងនាម ជាប្រពន្ធដើម ប្តីយកប្រពន្ធក្រោយ ប្រពន្ធដើមត្រូវតែដឹង គ្រប់រឿង គ្រប់យ៉ាង ទាំងអស់ មិនថាអ៊ីចឹង " ថេយ៉ុងតបសម្តីបែបក្មេងឈ្លើយ បញ្ឈឺចិត្តប្រពន្ធវ័យចំណាស់ ដោយនិយាយប្រៀបធៀប ឆ្វេងស្តាំង ងាកញញឹមមើលមុខស្តេហ្សា កាន់ដៃ
ស្តេហ្សាជាប់ បញ្ជាក់ថាគេ និងយកនាងធ្វើជាប្រពន្ធចុង ដូចមាត់គេនិយាយពិតមែន ធ្វើឱ្យអៃលីងឈួលច្រមុះ ចង់រកយំ
តាមលោកយាយ ចិត្តមួយអួលណែនឈឺផ្សា តែមិនអាចនិយាយចេញមកបាន នាងសុខចិត្ត លើកថាសអាហារ យកទៅទុកនៅជាន់ក្រោម យ៉ាងស្ងៀមស្ងាត់ ព្រោះមិនចង់ឈរស្តាប់ រឿងរ៉ាវ
ជីវិតឡូយឆាយ បុរសមានប្រពន្ធច្រើន ដូចជារូបគេ នៅសុខៗក៏លេចមុខប្រពន្ធចុង បីកូនប្រុស មកនៅរួមរស់ជាមួយប្រពន្ធដើម តើសមដែរទេ?
" តែអូនមិនបានយល់ព្រមឡើយ ហ្អឹក!! បងធ្វើបែបនេះ
បានយ៉ាងម៉េចថេយ៍? បងទៅមានប្រពន្ធចុង ពីពេលណាមក? "
លោកស្រីឡ័រសៀ ក្តាប់ជាយភួយជាប់ បាញ់ក្រសែភ្នែកកាចទៅសម្លក់មុខស្តេហ្សា គាត់ញ័របបូរមាត់ខឹង ចំពោះទង្វើលីលា របស់ប្តីក្មេង គិតអ្វីធ្វើអ្វីរំលងក្បាលប្រពន្ធដើម ឥលូវមកប្រាប់ថាមាន ប្រពន្ធចុង មានកូនស្ពាយមកនៅ ជាមួយទៀត តើស័ក្តិសមដែរទេ? វាអយុត្តិធម៌ណាស់ សម្រាប់លោកស្រី។
" វាអាចទៅរួចហើយ អូនរៀនបើកចិត្តឱ្យទូលាយ បន្តិចទៅ
ឡ័រសៀ រៀនធ្វើបុណ្យចែកទាន ដល់នារីទុរគត "
" ថេយ៍...ហ្អឹកៗ "
វេលាអាហារថ្ងៃត្រង់ ក៏ឈានចូលមកដល់ អៃលីងនាងមានទម្លាប់បញ្ចុកអាហារ លោកយាយ ទៀងពេលវេលាល្អ ខ្លាំងណាស់ ក្រោយពេលបញ្ចុកអាហារថ្ងៃត្រង់ ដល់លោកស្រីឡ័រសៀរួច
នាង ក៏ចុះមកជាន់ក្រោមវិញ ស្របពេលអ្នកបម្រើ កំពុងរៀបចំអាហារថ្ងៃត្រង់ ឱ្យលោកប្រុសធំ និងប្រពន្ធថ្មីរបស់គាត់
នៅតុអាហារ ៖
" អ្នកនាងតូច អញ្ចើញមកពិសាអាហារសិន " អ៊ំស្រីមេផ្ទះឃើញនាងតូចអៃលីង យកថាសអាហារទៅទុក ហៀបនិងឡើងទៅជាន់លើវិញ ជួនពេលអាហារថ្ងៃត្រង់ល្មម គាត់បានរៀបចំជូនអ្នកនាងតូច រួចហើយ។
" ខ្ញុំញ៉ាំនៅផ្ទះបាយ ក៏បានដែរអ៊ំ " អៃលីងងាកមកតបសម្តីនិងអ៊ំស្រីមេផ្ទះ បន្ទាប់មកនាងក៏ដើរចូលផ្ទះបាយវិញ ត្រៀមញ៉ាំអាហារ
ជាមួួអ្នកបម្រើ តែឃើញដូច្នេះ លោកតាចុងក៏ឃ្នើសចិត្ត បានបន្លឺសម្តីគំរោះគំរើយ គ្មានជាតិ ចេញមក ទាំងខុសទំនង។
" ឆាប់ដួសបាយទៅ អ្នកមានកូនឃ្លាន ចង់ដាច់ពោះហើយអ្នកខ្លួនមួយ កុំទម្រើសចិត្តពេក សុីមិនសុី ក៏អត់ទៅ " សម្តីមនុស្សអត់ចិត្ត សម្តីអសុរោះ និយាយជាមនុស្ស ដូចសត្វធាតុ ចិត្តសាងពីដុំថ្ម និយាយចេញមកគ្មានសុជីវធម៌ គ្មានទឹកតម។
ពាក្យសម្តីទាំងប៉ុន្មាន គឺចង់និយាយ បញ្ជោះបោះបោក តេះដៀល ថាឱ្យអៃលី ច្បាស់ណាស់ ថេយ៉ុង សង្កត់កាំបិតហាន់សាច់ស្ទេក ដូចហាន់សាច់មនុស្ស ព្រោះខឹង និងអៃលីង នាយខំចាំម៉ោងបាយ រាប់ម៉ោង ថាបានញ៉ាំជាមួយគ្នា តែនាងបែរជាមិនចង់ចូលរួម
តុអាហារ ទៅវិញ អ្នកណាមិនខឹង។
" ថេយ៍...នេះបង និយាយអីដូច្នេះ? នាងតូច មកញ៉ាំជាមួយមីងមក បានគ្នា " ស្តហ្សាបំបៅដោះកូនរួច ក៏លើកប្រុសតូចឱ្យអ្នកបម្រើ យកទៅយោល ដាក់គេងក្នុងអង្រឹង បន្ទាប់មកនាងក៏ងាកទៅហៅអៃលីង ឱ្យមកចូលរួមតុអាហារ ថែមទាំងវាយដៃថេយ៉ុង
មិនឱ្យថេយ៉ុង ថាស្តីឱ្យចៅស្រីខ្លួន ដូច្នេះទេ។
" គឺគឺ...ចាស " អៃលីងឱនមុខចុះ ខណៈក្រសែភ្នែកកំណាចងាកមកសម្លឹងសម្លក់នាង ចង់ជ្រុះគ្រាប់ភ្នែក ទៅហើយ អ្នកណា
ហ៊ានបដិសេធ បន្តទៀត នាងក៏ដើរមកអង្គុយ កន្លែងលោកយាយ ដែលពីមុន តែឥលូវកន្លែងស្តេហ្សាអង្គុយ ជាកន្លែងរបស់នាង ពេលនេះប្រពន្ធក្រោយលោកតាចុង មកជំនួសហើយទើបនាងដើរទៅអង្គុយ ខាងឆ្វេងដៃថេយ៉ុងម្តង ស្តេហ្សាក៏ដួសឆារបន្លែដាក់ចូលចាននាងតូច រួចសួរ ៖
" ចូលចិត្ត ប្រូខូលីមែនទេ? "
" ចាស! ចូលចិត្ត "
" យកប្រូខូលី និងស្ទេកសាច់គោបន្ថែមមក " មួយសន្ទុះហើយ
នាងតូចញ៉ាំតែបន្លែខៀវ ជាពិសេសប្រូខូលី នាងចូលចិត្តញ៉ាំវា ចាប់តាំងពីពេលនាងពរពោះ កូនក្នុងផ្ទៃមក នាងញ៉ាំបានតែបន្លែខៀវឃើញដូច្នេះថេយ៉ុង ក៏បន្លឺហៅឱ្យអ្នកបម្រើ យកមកបន្ថែម។
" ខ្ញុំឆ្អែតហើយ សុំអនុញ្ញាតអ្នកមីង ឡើងទៅបន្ទប់វិញ
ហើយ " ថេយ៉ុងបានប្រាប់ឱ្យអ្នកបម្រើ យកប្រូខូលីជា
មួយស្ទេកសាច់គោ មកបន្ថែម តែនាងតូចមិនមាត់ នាងក្រោកចេញពីតុអាហារ ដោយពោលពាក្យ ថាខ្លួនឯងឆ្អែត តែការពិត
ទើបតែញ៉ាំបានប៉ុន្មានម៉ាត់សោះ។
" អ្ហេ៎!! អ្នកនាងតូចឈប់ហើយ លោកប្រុស? " មួយសន្ទុះក្រោយមក ក្រោយអៃលីងចេញទៅផុត អ៊ំស្រីមេផ្ទះ បានយកឈើរីស្រស់ ជាមួយអំបិលបុកបង្គា យកមកឱ្យនាងតូច។
" មានការស្អី? " ទឹកមុខសម្តែងពីការមិនពេញចិត្ត ខឹងមួម៉ៅមិនហ៊ានឃាត់នាងតូច តែក្នុងចិត្តកំពុងបារម្ភ ពេលឃើញនាងញ៉ាំអាហារតិចពេក តិចជាងរាល់ថ្ងៃ។
" អ្នកនាងតូច រអ៊ូថាចង់ញ៉ាំឈើរី ពីបីថ្ងៃមកហើយ អ៊ំទើបតែ
ឱ្យក្មេងទៅរកទិញមកបាន ពីចម្ការគេនៅលើភ្នំ " អ៊ំស្រីមិនបានដឹងថាអៃលីងចាញ់កូនឡើយ ត្រឹមដឹងថានាងឃ្លានរបស់ប្លែកៗ
គាត់មានតួនាទីទៅរកមកឱ្យ តាមចិត្តអ្នកនាងតូច តែប៉ុណ្ណោះ។
" ម្តេចមិនប្រាប់ ឱ្យមកយើង ស្តេហ្សាបងឆ្អែតហើយ "
គ្រាន់តែឮថាប្រពន្ធក្មេង ចង់ញ៉ាំឈើរី ថេយ៉ុងដាក់ស្លាបព្រាចុះ
ស្ទុះស្ទាកញ្ឆក់ចានឈើរី ពីដៃអ៊ំស្រីមេផ្ទះ តាមនាងទៅដល់បន្ទប់ តែម្តង។
" បារម្ភពីចៅស្រី ម្លឹងៗហ្ន៎!! "
" គ្មានទេ ឃើញមិនសូវសុីបាយ គ្រាន់តែអាណិតក្មេង "
ឡើងទៅតាមប្រពន្ធដល់បន្ទប់ តែបែរជាមិនឃើញ ក៏តាមរកតាមប្រពន្ធមកដល់ ខាងក្រៅផ្ទះ នៅក្បែរអាងទឹក ឃើញ
អៃលីងអង្គុយរៀន ឈ្ងោងមុខ ឱនសរសេរ កត់ត្រាមេរៀន ប្រចាំសប្តាហ៍ ដាក់ក្នុងសៀវភៅ ថេយ៉ុងដើរទៅដល់ដាក់គូទអង្គុយ
រួចដាក់ចានឈើរីលើតុ បបួលហៅនាងញ៉ាំ ៖
" ញ៉ាំសិនទៅ ចាំរៀនបន្តទៀត " ថេយ៉ុងដាក់គូទអង្គុយគងអន្ទាក់ខ្លាយ៉ាងឡូយសង្ហា យកឈើរីទំពាក្នុងមាត់ មួយគ្រាប់ ចិត្តថាមិនចង់តាមលួងលោមទេ តែចិត្តមិនដាច់ នៅបារម្ភក្មេងតូច។
" មិនឃ្លានទេ អគុណ " នាងមិនបានងើបមុខមើលគេ នាងគិតតែពីឈ្ងោកសរសេរ ដដែល។
" យើងមិនមែនជាប្រភេទបុរស ដែលចូលចិត្ត តាមលួងមនុស្សស្រីមុននោះទេ " ថេយ៉ុងជ្រួញចិញ្ចើម ខាំមាត់គ្រឺតក្នាញ់និងចរិត រឹងរូសរបស់អៃលីង ជាខ្លាំង។
" មិនបានឱ្យលួង យកចិត្តទុកដាក់ជាមួយប្រពន្ធចុង
របស់លោកទៅ " អៃលីងរុញចានឈើរីចេញ តែក្នុងចិត្តឃ្លានស្ទើរតែស្រក់ទឹកមាត់ ទៅហើយ ក៏មិនភ្លេចពោលសម្តីផ្តឺផ្តងគេថែមទៀត។
" ខឹង? ឬប្រចណ្ឌឱ្យប្រាកដ? "
" មិនបានខឹង ក៏មិន...អ៊ុប!! "
" ចូលចិត្តឱ្យយើងប្រើហិង្សា? "
" ឡប់សតិ " អៃលីងជូតបបូរមាត់ខ្លួនឯងចេញ ពេលលោកតាចុងចាប់ថើបមាត់នាង គេបឺតជញ្ជក់រហូតដល់នាង ដកខ្យល់ស្ទើរតែដកដង្ហើមមិនរួច មុខនាងក៏ប្រែទៅជាក្រហមព្រឿងៗ។
" ញ៉ាំទៅ ទាន់ចិត្តត្រជាក់ បើចិត្តក្តៅជាងនេះ យើងនិងចាប់
នាងសុីជាចំណី ឬរំលោភត្រង់នេះ ក៏យើងអាចធ្វើបានដែរ "
យ៉ាងណានៅតែតាមបង្ខំ ឱ្យនាងញ៉ាំដដែល មួយរយះនេះនាងស្គមខ្លាំងណាស់ សល់តែស្បែក គ្របតណ្តប់ឆ្អឹង ថេយ៉ុងបង្ខំអៃលីងរហូតដល់នាង យកឈើរីញ៉ាំ ទំពាផង ខឹងមួម៉ៅផង។
" គម្រក់ " នាងជេរគេពេញៗមាត់ ចំណែកអ្នកម្ខាងទៀត
គិតតែពីញញឹម ហើយលួចសើចតិចៗ យ៉ាងមានក្តីសុខ
ជួញបញ្ចុកនាងថែមទៀត រាល់សកម្មភាព ថើបផង បឺតមាត់ផង
ក៏មិនគេផុតពីក្រសែភ្នែក របស់អ្នកបម្រើក្នុងផ្ទះដែរ ដែលកំពុងលបលួចមើលចៅហ្វាយនាយ ហើយនិយាយដើម ខ្សឹបខ្សៀវគ្នា។
( ឯងឃើញទេ លោកប្រុសស្និតស្នាលជាមួយអ្នកនាងតូចណាស់ សុីជម្រៅទៀតផង)
( ឆាប់ឡើង កុំចេះដឹងរឿងចៅហ្វាយនាយ )
______
និពន្ធដោយ: មីនស៍ហ្វា
សួស្តី welcome backs
អ្នកអានជាទីស្រលាញ់ អគុណដែលតស៊ូ រងចាំអេតមីនណា
ទោះលើកនេះចុះស្តានៅថៃ ក៏អេតមីនព្យាយាមផុសឱ្យទៀតទាន់ជាងមុនដែរ ដើម្បីអ្នកអាន របស់អេតមីន នឹកណាស់ៗ🥹♥️
Voteឆើនៗ ថែមឱ្យមួយទៀត ម៉ោង10:30
(អេតមីននិងផុសរឿងនេះជូនចន្លោះថ្ងៃ សុក្រ-ដល់-អាទិត្យ ណា!!)
To be continue