អាហារថ្ងៃត្រង់ក៏ឈានចូលមកដល់ ថ្ងៃនេះនាងតូចហ្វីយ៉ាមានម៉ោងរៀនព្រឹកល្ងាច ទើបនាងមិនបានត្រឡប់ទៅក្រុមហ៊ុនលោក
ប៉ារបស់នាងវិញទេ នាងនៅញ៉ាំបាយនៅសាលារៀន បីនាក់
ខេត៍ធីនិងអៃលីង ពួកនាងបានឡើងមកកង់ទីនជាន់ទី៣នៃ
អាគាសាលារៀន ខេត៍ជាអ្នកចាប់តុ ចំណែកហ្វីយ៉ានិងអៃលីងកំពុងដើរមកដួសម្ហូប អាហារ ពេលដួសរួចនាងតូចហ្វីយ៉ាក៏ដើរត្រឡប់ តម្រង់ទៅតុអាហារវិញ ក៏ប៉ុន្តែ ប្រាវ!! ៖
" អ៊ួយ..." ម្ហូបអាហារដែលបានដួសរួច មុននេះក៏បាន គំពប់អស់ ទៅលើកម្រាលឥដ្ឋ ដោយសារហ្វីយ៉ាដើរមិនស្រួល ត្រូវបាន
ស៊ូគីមយកជើងដាក់ទាក់ ធ្វើឱ្យនាងជំពប់ជើងដួល អុកជង្គង់និងកម្រាកឥដ្ឋភ្លាមៗ ស៊ូគីមជានិស្សិតចូលថ្មី ដែលមានចរិត ឆ្នាសឆ្នើម ចូលចិត្តបង្កររឿង ជាមួយនិស្សិត ដែលទន់ខ្សោយ ជាពិសេសអៃលីនិងខេត៍ធី។
" ហ្វីយ៉ាឯងយ៉ាងម៉េចហើយ? " អៃលីងដាក់ថាសអាហារទៅលើតុ បន្ទាប់មក ក៏ស្រវាជួយលើកហ្វីយ៉ាឱ្យក្រោកឡើង សំពត់រៀន
របស់នាង ត្រូវប្រឡាក់អស់ ក្បាលជង្គង់ក៏មានស្នាមរបួសបន្តិចបន្តួច បង្ករជាឈាមហូរចេញមក និស្សិតគ្រាប់គ្នាដែលនៅ
កង់ទីន ញ៉ាំអាហារ បានក្រឡេកមើលពួកគេ គ្រប់គ្នា នាំគ្នាខ្សឹបខ្សៀវ ក្រោយឃើញហ្វីយ៉ាត្រូវស៊ូគិធ្វើបាប។
" ដើរសស្លក់សស្លើត " ស៊ូគីមក្រោក ចេញពីកៅអីមក ឈរក្រព័ទ្ធដៃ អាងអំណាច ដែលម្តាយនាង មានមុខមាត់ក្នុងសង្គម ជួយ
សង្គមបានច្រើន ធ្វើចរិតក្អេងក្អាង មានតែឯង ក្នុងសាលា។
" ឯងកំពុងថាឱ្យអ្នកណាស៊ូគីម? " អៃលីងក្រោកឡើង ឈានជើងចូលជិតស៊ូគីមរួច ចោទសួរស៊ូគីម ព្រោះធ្វើចរិតឆ្មើងឆ្មៃពេក។
" ថាឱ្យឆ្កែឆ្មាទេដឹង ហ្អឺស!! " ស៊ូគីមកាន់តែនិយាយផ្គើនដាក់
អៃលីង ព្រោះនាងមានចរិតក្រអឺតក្រទម បែបនេះស្រាប់ហើយ ធ្វើឱ្យអៃលីទ្រាំមិនបាន លើកដៃបម្រុងទះកំផ្លៀងតែត្រូវហ្វីយ៉ា ហាមឃាត់។
" ស៊ូគីមឯង... "
" កុំអីអៃលីង ចាំដួសថ្មីទៅ ក៏បានដែរ"
" ជានិស្សិតចូលថ្មីទេ តែចរិតពាលគ្មានពីរ " ខេត៍ធីដើរចូលមក បំណងជួយគ្រាហ្វីយ៉ាចេញ ពីទីនោះ តែដោយសារខឹងពេកក៏ជ្រុលសម្តីថាឱ្យស៊ូគីមខ្លះ។
" អ្នកណាពាល នាងខ្ទើយ? " ខេត៍ធីគ្រាហ្វីយ៉ាចេញមកហើយ តែស៊ូគិមិនសុខចិត្ត បានចូលទៅចាប់កន្ត្រាក់ ដើមដៃខេត៍ធីមកវិញ ដោយតម្លើងសំឡេងធំដាក់ខេត៍ធី។
" សត្វឆ្កែទេដឹង " ខេត៍ធីមិនដែលចេះខ្លាចអំណាច នរណាស្រាប់ហើយ ទោះបីស៊ូគីមជាកូនអ្នកធំ មកពីណាក៏ដោយក៏ខេត៍ធីមិនខ្វល់ដែរ ខេត៍ធីសម្លក់មុខស៊ូគីមរួចក៏ គ្រាហ្វីយ៉ាទៅតុអាហារ។
" នាងខ្ទើយខេត៍ នាងឯង..." ស៊ូគិស្ទុះចូលទៅ ចង់ចាប់ក្របួចសក់ខេត៍ធីពីក្រោយ តែត្រូវអៃលីង យកខ្លួនមកពាំងជំនួស រួចលើកដៃបម្រុងទះស៊ូគីម ធ្វើឱ្យស៊ូគីម មិនហ៊ានចូលក្បែរ ព្រោះនិស្សិតផ្សេង គេកំពុងលើកទូរស័ព្ទមកថត ចំណែកគ្នីគ្នាស៊ូគិ ក៏ចូលមកចាប់ស៊ូគិដូចគ្នា។
" ចូលមក បើខ្លាំងចូលមក "
" ផ្ញើទុកសិនចុះ "
" ឈឺខ្លាំងទេ ហ្វីយ៉ា " មកដល់តុអាហារ អៃលីងយកដៃស្ទាបក្បាលជង្គង់ ឡើងពកហើម ក្រហមជាំមានហូរឈាមតិចៗ នាងធ្វើមុខស្ងួត សួរនាំមិត្ត។
" មិនអីទេរបួសសើស្បែក " ហ្វីយ៉ាញញឹមដាក់អៃលីង ដើម្បីកុំឱ្យមិត្តព្រួយបារម្ភ នាងមិនកើតអីពិតមែន គ្រាន់តែរបួសសើរស្បែក
ប៉ុណ្ណោះ មុននេះមិនមែនហ្វីយ៉ាខ្លាចស៊ូគឋិមទេ តែហ្វីយ៉ាខ្លាចបែកធ្លាយវីដីអូរ វាយតប់គ្នានៅសាលា ធ្វើឱ្យអាប់ឱនកេរ្តិ៍ឈ្មោះ
លោកប៉ានាង ទៅវិញទេ ហ្វីយ៉ាគិតបានដិតដល់ ខ្លាំងណាស់។
" តែប៉ាឯងអាចស្តីបានណា "
ល្ងាចបន្តិចថេយ៉ុងបានមកទទួល នាងតូចអៃលីងត្រឡប់ទៅផ្ទះវិញ មុននិងខ្លួនត្រូវទៅមើលការខុសត្រូវនៅក្លឹប ថេយ៉ុងចតឡាននៅខាងមុខខ្លោងទ្វារ សកលវិទ្យាល័យ រងចាំចៅស្រី គ្រាន់តែក្រឡេកឃើញពួកនាងចេញមក នាយកំលោះក៏ដើរចូលទៅទទួល ថែមទាំងសួរនាំ ៖
" ហ្វីយ៉ាជើងកើតអីក្មួយ? " ថេយ៉ុងដើរមកដល់ ប្រសព្វភ្នែកឃើញជើងក្មួយស្រីរុំរបួសភាព នាងដើរមិនត្រង់ផ្លូវទេ នាមជាពូពិតជាភ្ញាក់ផ្អើល និងព្រួយបារម្ភពីក្មួយ។
" គឺគឺ " ហ្វីយ៉ាតបចម្លើយមិនចេញ មិនដឹងថាត្រូវចាប់ផ្តើមនិយាយពីចំណុចណាមកមុនទេ នាងសម្លឹងមុខអៃលីងឆ្លាស់គ្នានិងខេត៍ធី ពួកនាងជួយគ្រាហ្វីយ៉ាមក។
" នាងក្មេងចូលថ្មី ទាក់ជើងហ្វីយ៉ាពេលពួកយើង រៀបនិងញ៉ាំអាហារថ្ងៃមិញ " ធម្មតាចរិតអៃលីងឆ្មើងឆ្មៃ តែពេលនៅជាមួយលោកតាទេ តែនៅសាលារៀន នាងសុភាពរាបសាណាស់ ខុសប្លែកពីថ្ងៃនេះ ខឹងគុំគួននិងស៊ូគីមមិនតិចទេ ដែលធ្វើបាប
ហ្វីយ៉ាដូច្នេះ អៃលីង ជាអ្នកឆ្លើយតបជំនួសនាងតូចហ្វីយ៉ា។
" ជាកូនចៅអ្នកណា អីក៏ឈ្លើយម្លេះ អឹប!! ពូូជូនក្មួយទៅ
ក្រុមហ៊ុនប៉ាឯង " ថេយ៉ុងបញ្ចេញទឹកមុខមិនពេញចិត្ត ក្រោយស្តាប់ចៅស្រីនិយាយប្រាប់រួច ទើបនាយកំលោះចាប់ត្រកងបីក្មួយស្រី ដើរសម្តៅទៅកាន់ឡានដែលចតនៅខាងមុខខ្លោងទ្វារ ចំណែកអៃលីងនិងខេត៍ធី ក៏ដើរតាមពីក្រោយដូចគ្នា។
" អគុណលោកពូ "
ពេលយប់ឈានចូលមកដល់ ម្ចាស់តូចមានទឹកមុខមិនសូវស្រស់បោះប៉ុន្មានឡើយ ថ្ងៃប្រពន្ធក្មេង ចូលរៀនដំបូង នាងបែរជា
មានបញ្ហានៅសាលា ទោះនាយខំជីកសួរនាំនាងថានរណាធ្វើបាប ក៏នាងតូចមិនប្រាប់ដែរ ពេលមកដល់ផ្ទះរាងមាំ បីប្រពន្ធក្មេងចូល
បន្ទប់ រួចងូតទឹកជាមួយគ្នា ចេញមកវិញ គេលាបស្នាមរបួស លើជើងឱ្យនាង ដោយមិនមាត់ មិនក៎អ្វីមួយម៉ាត់ តែខណៈនោះ នាងតូចឈឺក្រហាយស្នាមរបួស ក៏បញ្ចេញសំឡេងថ្ងូរ ៖
" សឺត!! ប៉ាប៉ា " នាងយកដៃចាប់ដៃប៉ា ពេលលោកប៉ាលាបថ្នាំឱ្យនាង ហ្វីយ៉ាបញ្ចេញសំឡេង ថ្ងូរឈឺផ្សា តាមជើងធ្មេញ នាងធ្វើមុខ
ចង់រកយំបន្តិច អីបន្តិច តែខ្លាចប៉ាស្តី។
" បងឱ្យអូនទៅរៀន មិនមែន ឱ្យទៅវ៉ៃតប់គ្នាទេ ឈឺសាច់ត្រូវចាំ លើកក្រោយកុំទុកឱ្យគេវ៉ៃមុន " ជុងហ្គុកបញ្ចេញទឹកមុខកាចស្មើធេង គេស្តាយសាច់សខ្ចីរបស់នាងណាស់ ខំថែទាំមកយ៉ាងល្អបែរ ជាធ្វើឱ្យមានរបួស ខូចសាច់បែបនេះ ទៅកើតដែរ ធម្មតានាងនៅផ្ទះឆ្នាសគ្រាន់បើ ម្តេចបណ្តោយឱ្យគេធ្វើបាបបាន។
" ប៉ាស្តីកូន? " នាងតូចពេបមាត់ចង់រកយំ ខណៈលោកប៉ាធ្វើមុខកាចដាក់នាង បន្ទាប់មកជុងហ្គុកក៏សើច រួចលើកដៃទៅអង្អែលក្បាលប្រពន្ធ។
" បងគ្រាន់តែប្រាប់ " មែនហើយ គេបារម្ភពីនាងណាស់ ពេលឃើញថេយ៉ុងជូនមក បេះដូងគេស្ទើរលោតហោះចេញពីប្រាណ ក៏ដោយសារតែនាងម្នាក់គត់។
" ប៉ាទៅណា ប៉ាមិនគេងជាមួយកូន ប៉ាខឹងកូនឬ? " លាបថ្នាំរួចជុងហ្គុកក៏យកសម្ភារទុកវិញ មុននិងដើរសំដៅ ទៅរកទ្វារបន្ទប់ បំណងដូចជាចង់ចាកចេញ ទៅយកអ្វីម្យ៉ាង តែនាងតូចបាន
ស្រែកសួរប៉ា នាងខ្ញាំជាយភួយជាប់ ពេលឃើញប៉ាចង់ចាកចេញ។
" បងទៅយកទឹកដោះគោក្តៅ មកឱ្យអូន ញ៉ាំដែរទេ? និងបានលេបថ្នាំគេង " នាយសង្ហាឈប់ទ្រឹង តបសម្តីប្រពន្ធក្មេង គេមិនបានទៅណាទេ គ្រាន់តែចង់ចុះទៅក្រោម យកទឹកដោះគោក្តៅមួយកែវឱ្យនាងញ៉ាំ តែហ្វីយ៉ាគ្រវីក្បាល បដិសេធ។
" អត់ទេ ប៉ាគេងមក កូនចង់ឱបប៉ា " ហ្វីយ៉ាមិនព្រមឱ្យប៉ាទៅណាទេ នាងគ្រវីក្បាល ចង់រកយំរហូត លុះត្រាតែជុងហ្គុក
វិលត្រឡប់មកវិញ ឡើងមកគេងលើគ្រែ ជាមួយនាង ឱបនាងជាប់ប្រាណ ថើបខ្សឺតៗ គេងឱបគ្នា ក្នុងភួយ ជាមួយគ្នា។
" ពេលបងដើរចេញ មិនហ៊ានគេងទេ ខ្លាចខ្មោចសង្កត់ តែបើ
បានបងសង្កត់ ឱ្យសម្ងំ "
" ប៉ាប៉ា អាប៉ាគួត(ឆ្គួត) "
" បងស្រលាញ់អូន ក្មេងតូច សឺតៗ "
" ប៉ាឱបកូន ឱ្យណែនបន្តិចមក យ៉ាយ៉ារងា "
_____
និពន្ធដោយ: មីនស៍ហ្វា
To be continue