និយាយដល់ចំណុចនោះ ជុងហ្គុកស្រាប់តែក្រោកឈរឡើង តម្លើងសំឡេងធំ ដាក់បងប្រុស តវ៉ាយកខុសត្រូវ ជាមួយបងប្រុស រំលឹករឿងគ្រប់យ៉ាង ដែលនាយធ្លាប់សន្យា តាំងពីពេលដែល
ពួកនាងនៅក្មេងជាងនេះ ទៅទៀត ឬមួយបងប្រុស មានបំណងធ្វើភ្លេច?
" ហ្អឹម!! យកឈ្នះចិត្តនាងឱ្យបានសិនទៅ ចិត្តរឹងដូចដែកថែប
ចាំមកនិយាយជាមួយបង នៅពេលក្រោយ " យ៉ុនហ្គីគ្រហឹមដើមក ងក់ក្បាលធ្វើដៃជាសញ្ញា បង្គាប់ឱ្យប្អូនប្រុសអង្គុយវិញ ចាំបាច់ច្រឡោតធ្វើអី និយាយធម្មតាទៅថី បងប្អូនឯងសោះ បងប្រុសតែងយល់នៅ អ្វីដែលប្អូនប្រុសធ្លាប់សុំ កាលពីមុន តែនាយចង់ឱ្យប្អូនមានអនាគតល្អជាងនេះ ណាមួយបើនិយាយរឿងនោះ នៅពេលនេះក៏ជួយអ្វីមិនបាននោះដែរ មានតែពាក្យថារងចាំប៉ុណ្ណោះ ព្រោះនាយផ្ទាល់មិនអាច សម្រេចចិត្តបាន ទាំងស្រុងនោះដែរ បន្ទាប់មកយ៉ុនហ្គី បានប្រមូលឯកសារ បិទលែបថប បោះជំហាន
សម្តៅទៅជណ្តើរឡើង បានតែ២កាំត្រូវ អាក់ដំណើរ។
" ចាំដ៏តែខ្ញុំអាយុ៥០ឆ្នាំសិន មែនទេបង? " ជុងហ្គុកក្រោកឈរអស់កម្ពស់ ស្រែកឮៗ ពីសាឡុងទៅ ពេលឃើញបងប្រុសហាក់មិនខ្វល់ ចំពោះសំណើ ទាំងប៉ុន្មានដែលខ្លួនធ្លាប់បាន ដាក់ល័ក្ខខ័ណ្ឌជាមួយគាត់ កាលពីមុន ពាក្យថាចាំនាយអាចរងចាំរហូត ដល់អាយុនាយកាន់តែកើន ពីមួយថ្ងៃទៅមួយថ្ងៃហើយ តើពេលណាគាត់ឆ្លើយថាព្រម ត្រីវរងចាំវេលានោះ រហូតដល់អាយុប៉ុន្មានទៀត? កាន់តែគិតកាន់តែមិនយល់ ច្របូកច្របល់ អារម្មណ៍ អន្ទះសាកង្វល់ចិត្ត។
" នោះ ពួកនាងមកវិញល្មម " អ្នកកំលោះងាកបង្វិលខ្លួលសម្លឹងមើលមុខប្អូន បញ្ចេញស្នាមញញឹមស្ងួត ទៅកាន់ប្អូនប្រុសព្រោះរឿងនោះ វាជាការសម្ងាត់ រវាងគេនិងប្អូនប្រុស គ្មានអ្នកណាម្នាក់ដឹងទេ សូម្បីតែហ្វីឡាភរិយារបស់នាយ ខណៈនោះដែរម្តាយកូនទាំងបី ក៏បានវិលត្រឡប់មកវិញ បានឱកាសយ៉ុនហ្គីគេចនិងសំណួរ ប្អូនប្រុសកំហូចបន្ទាប់មកនាយក៏ដើរចុះពីជណ្តើរមកវិញ សំដៅទៅរកភរិយានិងកូនភ្លោះ។
" ប៉ាតូច មកលេងយ៉ុនណាមែនទេ? " រាងតូចល្អិតយ៉ុនណា
ព្រឡេះដៃ ចេញពីដៃម្តាយ រត់មកឱបអ្នកកំលោះ ដែលមានឋានៈជាប៉ាតូចរបស់នាង ចំណែកហ្វីយ៉ា បានត្រឹមតែឈរ
ស្ងៀមកាន់ដៃម្តាយជាប់ និងម្ខាងទៀតកាន់កូនឡាន ។
" អឹប!! បាទប៉ាបានទិញសូកូឡា មកច្រើនណាស់ " ជុងហ្គុក
ក្រសោបកាយតូចឡើង ពរឱបថើបនាងខ្សឺតៗ ជាច្រើនដង នៅចំពោះមុខគ្រប់គ្នា ចិត្តដែលស្រឡាញ់កូនភ្លោះ ឃើញពួកនាងម្តងៗចង់តែថើប គ្រញិចគ្រឺតក្នាញ់ បន្ទាប់មកក៏បង្វល់ខ្លួន ដើរទៅអង្គុយនៅសាឡុង លើកថង់សូកូឡាដែល
យ៉ុនណាចូលចិត្ត ញ៉ាំមកបង្ហាញនាង។
" ប៉ាមីនទិញឱ្យកូនច្រើនដូចគ្នា កូនញ៉ាំមិនទាន់អស់ផង ហិហិអគុណប៉ាតូច " យ៉ុនណាឃើញលោកប៉ាបង្ហាញថង់សូកូឡា មានច្រើនជម្រើ គ្រប់ម៉ូតនាងញញឹមបិទមាត់មិនជិតទេ នាងឱបក្រសោបវាជាប់ទ្រូង ខុសប្លែកពីហ្វីយ៉ាឈរស្ងៀមមើលបងស្រីនិងប៉ា តូចល្អូកល្អើន ជាមួយគ្នា នាងញញឹមស្ងួតឱនមុខចុះ
ចំណែកហ្វីឡាភ្លេចខ្លួនថាកូនស្រីពៅនៅក្បែរនាង បានបង្គាប់ឱ្យកូន ទៅរកលោកប៉ារបស់គេ។
" ហ្វីយ៉ាទៅប៉ាទៅកូន ម៉ាក់ធ្វើម្ហូបឱ្យពួកកូនញ៉ាំ " ហ្វីឡាព្រលែងដៃកូនស្រីពៅឲ្យទីយុនហ្គីស្វាមីនាងព្រោះនាងត្រូវចូលធ្វើម្ហូបតាំងតែពួកគេធំៗមានអាយុប្រាំឆ្នាំមកភូមិគ្រឹះនេះទុកតែអ្នបម្រើម្នាក់ទេគឺសារ៉ាចំណែងម៉ែដោះយុនហ្គីឲ្យគាត់ត្រលប់ទៅផ្ទះស្រុកសហរែចំម្ការវិញតែនាយផ្តល់ជាប្រាក់ឧបត្ថមធម្មតា ណាមួយនាងតូចបានស្នើស្វាមី ឱ្យគាត់សម្រាកព្រោះ គាត់មើលថែផ្ទះនេះជាង៤០ឆ្នាំហើយគួរតែដល់ពេលសម្រាក ឱ្យស្រណុកតាមបែប
មនុស្សចាស់។
ហ្វីឡាព្រឡែងឭងដៃកូនស្រីពៅ បង្គាប់ឱ្យនាង ទៅរកលោកប៉ារបស់នាង ព្រោះហ្វីឡា ត្រូវចូលធ្វើម្ហូប តាំងតែពីកូននាង ពួកគេធំដឹងក្តី មានអាយុប្រាំឆ្នាំមក វិមាននេះទុកតែអ្នបម្រើម្នាក់ទេគឺសារ៉ាចំណែងម៉ែដោះ យុនហ្គីបានបញ្ជូន ឱ្យគាត់ត្រឡប់ ទៅផ្ទះស្រុក ស្រែចំម្ការ រស់នៅតាមជីវភាពជរាភាពរបស់គាត់ ដោយនាយ បានផ្តល់ជាប្រាក់ឧបត្ថមម៉ែដោះជារៀងរាល់ខែ ណាមួយហ្វីឡា បានស្នើស្វាមីននាងចង់ឱ្យម៉ែដោះសម្រាក ចូលនិវត្តន៍ ព្រោះគាត់មើលថែវិមាននេះមកជាង៤០ឆ្នាំហើយ គួរតែដល់ពេលសម្រាកស្រណុកសុខស្រួល តាមបែបមនុស្សចាស់។
ហ្វីឡាដើរហួស ចូលផ្ទះបាយ រៀបចំចម្អិនអាហារ ពេលយប់ជូនស្វាមី បងថ្លៃនិងកូនតូចទាំងពីរ របស់នាង បានញ៉ាំជួប
ជុំគ្នាម្តង ជាពិសេសកម្ររនិងបានញ៉ាំជុំគ្នាជាមួយបងថ្លៃ តាមត្រូវជុងហ្គុកជាប្អូនថ្លៃនាង តែពិបាកហៅពេក ក៏ប្រែក្រឡាប់ចាក់ពីប្អូនថ្លៃមកជាបងថ្លៃ គួរសមនិងហៅបន្ត ហៅតាមអាយុ វិញនាងអាយុប្អូន ជុងហ្គុកច្រើនឆ្នាំ ទើបនាងហៅបងតាមធម្មតា ជុងហ្គុកតែងតែ មកញ៉ាំអាហានៅទីនេះជារៀងរាល់ថ្ងៃប្រសិនបើបងប្រុស និងភរិយាគាត់ នៅវិមានស្រាប់ គេថែមបានជួយសម្រួល នាំក្មេងៗដើរលេងទៀតផង រាល់ថ្ងៃនេះយ៉ុនហ្គីនិងហ្វីឡារ វល់ខ្លាំងណាស់មួសប្តាហ៍ ត្រូវទៅមើលរីស៊តនៅលើកោះម្តង ដោយសារ ពេលនេះកូនភ្លោះទាំងពីរនៅតូច ត្រៀមនិងដាក់ពួកនាង ចូលរៀននៅសាលារៀន ទើបពួកគេជាឳពុកម្តាយ ចំនាយពេលនៅសេអ៊ូល
ច្រើនជាងនៅ រីស៊តលើកោះ។
" សឺត!! ប្រពន្ធបងក្រអូបម្លេះ " ប្រុសកំលោះដើរមកផ្ទះបាយឈរឱបចង្កេះភរិយាពីក្រោយដាក់ចង្កាលើស្មាររបស់នាងឆ្លៀតឆ្មក់សៀតផ្កានាងមួយខ្សឺត អាយុកាន់តែចាស់ ការស្រលាញ់ កាន់តែកើនឡើង ថ្នាក់ថ្នមភរិយាមិនលួសមួយថ្ងៃ ចូលចិត្តថើបណែបណិត ប្រឡែងលេងជាមួយនាងដូចកូនក្មេង។
" ហុចកំប៉ុងស្ករឱ្យអូនបន្តិចមក លោកប្តី " នាងតូចមមារញឹកហាន់សាច់គោចិតបន្លែ គ្មានពេលងាកមុខទៅថើបតបស្វាមីវិញសុខចិត្តឱ្យគេឱបថើបនាង រំខានមនុស្សកំពុងធ្វើម្ហូប ភ្លាមនោះនាងបន្លឺប្រាប់ស្វាមី ដែលទំនេរដៃឱ្យជួយយក កំប៉ុងស្ករសឱ្យនាង អ្នកកំលោះស្រាប់តែចម្លើយ។
" មានអ្វីដោះដូរអ្វីទេ? អ៊ួយ!! ឈឺអូនសម្លាញ់ " ទោះអាយុច្រើនតែយ៉ុនហ្គីលេងបេះបោយជាមួយភរិយា ពូកែញ៉ោះនាងរហូត ឱនខ្សឹបក្បែរត្រចៀកនាង ស្នើសុំការដោះដូរពីនាង ហ្វីឡាងាកមកសម្លក់ស្វាមីរួច មួលក្តិចក្បាលពោះរបស់គេ ប្រុសចាស់តែអាយុ ចរិតដូចកូនក្មេង។
" កូនធំៗអស់ហើយ លេងអីមិនចេញខ្មាសកូនខ្លះទេហ្អេស?"
" យប់នេះឱ្យបងឬអត់ ហ្អឹម? "
" ឡប់ណាស់បងឯង ជុប!! កូនឃ្លាន ទៅរងចាំអូននៅតុអាហារទៅ ហ្វីយ៉ាកុំញ៉ាំបង្គារណាកូន ប្រាប់ប៉ាតូចគេ បកក្តាមឱ្យញ៉ាំវិញ "
______
និពន្ធដោយ: មីនស៍ហ្វា
(បងតាស្វីតឆ្លងរដូវកាល🤭)
To be continue