Ο Skylar δεν είχε ποτέ υπάρξει πιο ανυπόμονος να δει τη θάλασσα. Μετά από τόσο καιρό περιπλάνησης ανάμεσα σε ψηλά, επικίνδυνα βουνά και αχανής πεδιάδες όπου το πράσινο έφτανε μέχρι εκεί που μπορούσε να δει το μάτι σου - το οποίο διέκοπτε μόνο το γαλάζιο κάποιας λίμνης ή κάποιου γοργοπόδαρου ποταμού - η ανοιχτή θάλασσα ήταν μία ευχάριστη και βαθιά αναμενόμενη αλλαγή. Ο νοτιάς μετέφερε την οσμή της αλμύρας και η ξαφνική υγρασία ήταν πνιγερή. Αλλά μόνο και μόνο η αλλαγή του τοπίου έκανε τον κόπο να αξίζει στα μάτια του Skylar.
Είχε περάσει αρκετός καιρός από τότε που αναχώρησαν από το βορρά μαζί με τον Heimdall. Κόντευε πια ολόκληρος μήνας - ή ίσως και παραπάνω, ο Skylar είχε χάσει πια το μέτρημα - και είχαν δει πολλά απίστευτα πράγματα στο διάστημα αυτό και σίγουρα δεν έλειψαν και οι κίνδυνοι. Παράξενα πλάσματα, επικίνδυνα θυρία, φιλόδοξους ληστές οι οποίοι δεν ήξεραν με ποιους πήγαιναν να μπλέξουν (ο Skylar αισθανόταν κάπως άσχημα για αυτούς, αν και τους άξιζε ό,τι έπαθαν) και Ακόλουθους. Ακόλουθους ατελείωτους και πιο επικίνδυνους από ποτέ. Δεν ήταν βέβαιο ότι η Teinalth τους ακολοθούσε, μιας και δεν είχαν δει ποτέ το δράκο αυτοπροσώπως, το σίγουρο πάντως ήταν ότι είχε αντιληφθεί το σχέδιό τους και ήταν διατεθειμένη να τους σταματήσει με κάθε τρόπο. Ίσως θα έπρεπε να το θεωρούν ευλογία το ότι δεν είχε εμφανιστεί ακόμα. Ο Heimdall αποδείχτηκε πολύτιμο μέλος της ομάδας τους. Ήταν ατρόμητος και φοβερός στη μάχη έτσι όπως κράδαινε το τεράστιο τσεκούρι του από την λεπίδα του οποίου δεν ξέφευγε τίποτα. Ήταν ο πιο δυνατός από όλους τους Φύλακες - αν και η σύγκριση ήταν αρκετά δύσκολη καθώς η Kiana ήταν κι αυτή ικανότατη στη μάχη, ίσως ικανότερη από όλους τους μαζί - αλλά ταυτόχρονα ήταν και ο πιο σιωπηλός. Δεν έλεγε πολλά, αλλά όταν μιλούσε, μιλούσε με σοφία. Με τον τρόπο του τους έδωσε θάρρος και ακόμα και ο Skylar παραλίγο να αποκτήσει την παλιά του γενναιότητα.
Όμως όσο γενναίος κι αν ήταν, η γενναιότητα δεν ήταν ικανή να αντικαταστήσει την εμπειρία. Γύρω του όλοι ήταν έμπειροι πολεμιστές. Εκείνος και η αδερφή του δεν ήταν τίποτα περισσότερο από ξένοι που είχαν βρεθεί εκεί από λάθος. Το να σηκώσει σπαθί τον έκανε αυτόματα στόχο και δεν ήταν καθόλου βέβαιο ότι θα μπορούσε τελικά να υπερασπιστεί επαρκώς τον εαυτό του. Και με τόσες έγνοιες που είχε η Evie δεν ήθελε να γίνει μία από αυτές. Η Livia, ενώ ίσως να ήθελε να πολεμήσει κι αυτή, κάτι την κρατούσε πίσω. Φόβος ήταν, αμφιβολία ήταν, σίγουρα κι αυτή ένιωθε ανασφάλεια. Διότι αυτός ο κόσμος ήταν τελείως διαφορετικός από αυτόν που γνώριζαν και διέπονταν από άλλες αρχές. Αυτό ήταν κάτι που δεν ξεχνούσαν ποτέ.
Κι ενώ το ταξίδι τους συνεχιζόταν, ο Skylar ένιωθε διαρκώς το βλέμμα του Heimdall κολλημένο πάνω του, πράγμα που τον έκανε να νιώθει άβολα. Δεν μπορούσε να καταλάβει αν είχε κάνει κάτι που να είχε προσβάλει τον άνδρα ή απλώς τον περιφρονούσε. Ο Skylar ήταν βέβαιος ότι ο Hugo ήταν πολύ πιο ικανός από τον ίδιο, παρά το γεγονός ότι ήταν τουλάχιστον δέκα χρόνια μεγαλύτερός του. Φυσικά και ο Heimdall τον περιφρονούσε, βλέποντας ένα δεκαοχτάχρονο αγόρι ανίκανο να σηκώσει ένα σπαθί για να υπερασπιστεί τον εαυτό του. Ο Heimdall δεν του μίλησε ούτε μία φορά μέχρι που έφτασαν στα περίχωρα του Dralville.
Ήταν νύχτα και είχαν κατασκηνώσει σε ένα άδειο χωράφι στο οποίο δεν φύτρωνε τίποτα πέρα από μερικά αγριόχορτα και μία μοναχική καταστανιά. Υπό το φως της σκιάς της που γεννήθηκε μέσα στο φεγγαρόφωτο άναψαν μία φωτιά και έψησαν το κυνήγι που είχαν καταφέρει να πιάσουν ο Orion και ο Silas. Όλοι συζητούσαν σιγανά μεταξύ τους, αναθεωρώντας τις στρατηγικές τους και μελετώντας τις επόμενες κινήσεις τους, εκτός από τα νεότερα αδέρφια Hiddleston που δεν είχαν κάτι να προσφέρουν στη συζήτηση και, όλως περιέργως, τον Heimdall. Άκουγε μονάχα σιωπηλά, αν και ο Skylar ένιωθε ότι στην πραγματικότητα μελετούσε τον ίδιο και την αδερφή του. Προτού συγκεντρώσει το κουράγιο να τον ρωτήσει ο ίδιος, ο γιγαντόσωμος Heimdall ήρθε και κάθισε κοντά του.
"Τι σου συμβαίνει μικρέ;" ρώτησε με την βαθιά φωνή του.
"Εμένα;" ρώτησε κατάπληκτος ο Skylar.
"Βλέπεις κανέναν άλλον μικρό;"
Σωστή παρατήρηση. "Δεν καταλαβαίνω τι εννο-"
"Σε έχει κατανικήσει ο φόβος. Τρέχεις πίσω από τα φάσκελα της αδερφής σου σαν να είσαι βρέφος."
Ο Skylar είχε κάθε δικαίωμα να θιχτεί εκείνη τη στιγμή, αλλά ήξερε ότι ο Heimdall είχε απόλυτο δίκιο. Όμως δεν μπορούσε να κάνει τίποτα.
"Εγω και η Livia, δεν είμαστε από εδώ," προσπάθησε να εξηγήσει. "Είμαστε από έναν κόσμο που δεν υπάρχουν πολεμιστές σαν την Evie ή σαν την Eden ή την Atalantis. Είμαστε απλά μαθητές. Αυτό είναι όλο. Δεν έχουμε πολεμήσει ούτε μία φορά στη ζωή μας και ξαφνικά βρεθήκαμε εδώ όπου πανίσχυροι εχθροί μας επιτίθενται κάθε μέρα."
"Τότε γιατί το κουβαλάς αυτό μαζί σου;" Ο Heimdall έδειξε το σπαθί που είχε ο Skylar περασμένο στη ζώνη του, εκείνο που του είχε δώσει η Eden πίσω στην Aericross.
"Μου το έδωσαν," αποκρίθηκε.
"Γιατί να σου δώσουν κάτι που δεν έχεις σκοπό να χρησιμοποιήσεις;"
Ο Skylar έβγαλε το σπαθί από τη θήκη του και το ισορρόπησε στις παλάμες του, κοιτώντας την αντανάκλασή του πάνω στη λεπίδα. "Δεν... δεν ξέρω," μουρμούρισε.
"Όποιος σου το έδωσε αυτό το έκανε επειδή πίστευε ότι θα το χρησιμοποιούσες συνετά. Το μόνο που κάνεις είναι να ατιμάζεις την κρίση τους."
Η έκφραση του Skylar σκλήρυνε. "Η αδερφή μου δεν χρειάζεται άλλα βάρη στους ώμους της. Και σίγουρα δεν χρειάζεται εμένα να της δημιουργώ περισσότερα προβλήματα."
"Αν σε θεωρούσε βάρος, δεν θα σε έπαιρνε μαζί της."
"Με πήρε μόνο και μόνο για να με έχει κοντά της ώστε να μην μπλέξω σε μπελάδες..."
"Κάνεις λάθος. Σε πήρε μαζί της γιατί σε χρειάζεται."
Η Evie να τον χρειάζεται για να σώσει τον κόσμο; Όσο σοφός κι αν ήταν ο Heimdall, εδώ έκανε λάθος. Η Evie δεν τον είχε χρειαστεί ποτέ τα τελευταία πέντε χρόνια, γιατί να τον έχει ανάγκη για να σώσει τον κόσμο; Εξάλλου τα είχε καταφέρει ήδη μία φορά και χωρίς αυτόν. Ο Skylar ετοιμάστηκε να αντικρούσει το επιχείρημα του Heimdall αλλά εκείνος τον πρόλαβε.
"Είναι λογικό να φοβάσαι. Όλοι φοβόμαστε, ακόμα κι αυτοί που μοιάζουν εντελώς ατρόμητοι. Αλλά το να είσαι γενναίος δεν συνεπάγεται απώλεια φόβου. Αυτό λέγεται απερισκεψία." Ο Heimdall έκανε μία παύση, κοιτώντας ψηλά προς τον αστροκέντητο ουρανό. "Είτε σου αρέσει είτε όχι, είσαι κομμάτι αυτού του κόσμου τώρα κι αυτό δεν μπορείς να το αγνοήσεις. Το πεπρωμένο αυτού του κόσμου είναι δεμμένο μαζί σου. Διάλεξε προσεκτικά πως θα το ξεδέσεις," είπε και σηκώθηκε, αφήνοντας τον Skylar πιο μπερδεμένο από ποτέ.
Έπειτα από αρκετές ταλαιπωρίες έφτασαν επιτέλους στο Dralville, την πρωτεύουσα του Έθνους του Νερού. Ο Skylar δεν ήξερε σχεδόν τίποτα για αυτό το μέρος, μόνο ότι είχε κατά λάθος εμπριστεί η βιβλιοθήκη τους και ότι εδώ η Evie είχε υποστεί βασανιστήρια, αν και δεν γνώριζε στην πραγματικότητα πόσο φρικτά ήταν. Ούτε η ίδια η Evie θυμόταν καλά. Το ξόρκι της Titania που είχε χρησιμοποιήσει για να θεραπεύσει τις ουλές της είχαν σβήσει και κάποιες από τις μνήμες της. Η Eden έλεγε πάντα σε βλοσυρό τόνο πως ήταν καλύτερα έτσι. Κι επειδή ούτε ο Skylar ήθελε να μάθει αυτές τις λεπτομέρειες, ρώτησε τελικά τι άλλο γνώριζαν για εκείνο το Έθνος. Η Evie του εξήγησε κάποια πράγματα για την πολιτική κατάσταση που επικρατούσε εκεί. Η ανιψιά του παλιού βασιλιά, η βασίλισσα Natalia, είχε καταφέρει μέσα σε σχεδόν μία δεκαετία να επαναφέρει το βασίλειο στην παλιά του δόξα, μακριά από τις προδοσίες του παρελθόντος, σώζοντας το λαό της από έναν καταστροφικό εμφύλιο πόλεμο και σηματοδοτώντας την έναρξη μιας νέας δυναστείας μακριά από τα λάθη της προηγούμενης μέσα από το θετό της γιο, τον πρίγκιπα Noah, γιος της βασίλισσας Augustine, συζύγου της Natalia, τον οποίο είχε αποκτήσει εκτός γάμου προτού γνωριστεί με την μελλοντική της σύζυγο. Η Natalia από την αρχή αντιμετώπιζε τον Noah σαν να ήταν δικό της βιολογικό παιδί, παρά τις αντιδράσεις μερικών αριστοκρατών που δεν μπορούσαν να δεχτούν με κανέναν τρόπο ότι ένα "νόθο" παιδί ήταν ο επίσημος διάδοχος του θρόνου. Εσωτερικές εντάσεις εξακολουθούσαν να υπάρχουν, ωστόσο η βασίλισσα είχε καταφέρει να υπογράψει ειρήνη ανάμεσα στο Έθνος της Γης και στο Έθνος της Φωτιάς, κάτι που θεωρήθηκε μία από τις σημαντικότερες διπλωματικές νίκες, καθώς το Έθνος της Φωτιάς ήταν ο πιο παλιός εχθρός τους. Οι βασίλισσες γνώριζαν για το ατύχημα στη βιβλιοθήκη και τις πραγματικές συνθήκες πίσω από αυτό, παρόλα αυτά οι λεπτομέρειες δεν δημοσιοποιήθηκαν ποτέ για το καλό της ειρήνης. Εξάλλου, η Eden φρόντισε μυστικά να ξεπληρώσει τη ζημιά κι έτσι κάτι που θα μπορούσε να είναι τροχοπέδη για την ειρήνη έγινε ένας από τους πιο στενούς συνδετικούς κρίκους. Με ισορροπίες τόσο εξωτερικά όσο και εσωτερικά - τουλάχιστον στο μεγαλύτερο ποσοστό - το Έθνος του Νερού βρισκόταν πάλι σε πλήρη ακμή, όπως και το νεοσυσταθέν Έθνος του Αέρα.
Ο Skylar είχε αρχίσει να πιστεύει ότι δεν υπήρχε κάποιο μέρος στο Dragonmere που να μην ήταν ευπρόσδεκτοι ή να μην είχαν φίλους. Όταν εξέφρασε αυτή του τη σκέψη, η Evie έσπευσε να του υπενθυμίσει ότι οι σχέσεις με το Έθνος του Αέρα ήταν στην καλύτερη αμφιλεγόμενες. O Skylar είχε σχεδόν ξεχάσει ότι ήταν το μόνο μέρος στο οποίο δεν ήταν ευπρόσδεκτοι. Εδώ όμως στο Έθνος του Νερού δεν συνέβαινε κάτι τέτοιο.
Την εποχή που έφτασαν στο Dralville, οι κάτοικοι ετοιμάζονταν για την ετήσια γιορτή της θάλασσας την οποία τιμούσαν δεόντως. Πολλοί άνθρωποι μαζεύονταν στο Dralville για αυτή τη γιορτή, τόσο από την επαρχία όσο και από τα νησιά, ιδιαίτερα τώρα που οι σχέσεις με το στέμμα είχαν εξομαλυνθεί αρκετά και πλέον οι νησιώτες μπορούσαν να πηγαινοέρχονται ελεύθερα. Βέβαια, κι εκείνοι είχαν τις δικές τους γιορτές που διοργανώνονταν στα νησιά τους, πολλοί όμως προτιμούσαν να έρθουν στο Dralville που φημιζόταν για τη μεγαλοπρέπεια που έδειχνε κάθε χρόνο κατά τη διάρκεια των εορταστικών εκδηλώσεων, ακόμα και την εποχή του Borgia - αν και εκείνη την εποχή σχεδόν κανένας δεν ερχόταν στην ακτή από τα νησιά. Τώρα όμως τα πράγματα είχαν αλλάξει.
Έφτασαν στις ανατολικές πύλες της πόλης λίγο πριν δύσει ο ήλιος. Σπάνια τις έκλειναν πια, παρόλα αυτά ο έλεγχος πριν την είσοδο το βράδυ ήταν πιο εξονυχιστικός. Τουλάχιστον μισή ντουζίνα φύλακες στέκονταν στις πύλες και θορυβήθηκαν όταν είδαν μία τόσο μεγάλη συντροφιά - ανάμεσά τους η Eden και ο Heimdall που από μόνοι τους είχαν αρκετά τρομακτικοί όψη - και έσπευσαν να τους ελέγξουν.
"Αλτ!" διέταξε ένας από αυτός. "Ταυτότητες και σκοπός της επίσκεψης, παρακαλώ."
"Για κάπου στάκα, φιλαράκι," τον διέκοψε η Eden. "Ξέρεις σε ποιον απευθύνεσαι;"
"Όχι, για αυτό σας ρωτάω," αποκρίθηκε ξερά ο φύλακας.
"Eden, δεν υπάρχει λόγος...." Η Atalantis προσπάθησε να ηρεμήσει τα πνεύματα αλλά μάταια. Η Eden έβγαλε από την τσέπη της το οικόσημο της οικογένειας Δράκουλα και το έχωσε κυριολεκτικά στα μούτρα του φρουρού.
"Μην μου κουνάς εμένα το δάχτυλο, τζιτζιφιογκε," είπε υποτιμητικά. "Ορίστε η ταυτότητα που ζήτησες."
"Λυπάμαι, αλλά-"
"Τι συμβαίνει εδώ;" Ένας ψηλός μαύρος άνδρας παρενέβει. Οι χρυσές λεπτομέρειες στη στολή του έδειχναν ότι ήταν ανώτερης τάξης από τους υπόλοιπους λοχαγούς.
"Α, Intar! Το άτομο που ήθελα," αναφώνησε η Eden χαρούμενα. "Πες στον χαζοβιόλη σου από εδώ ότι μας έχει παρεξηγήσει."
"Eden, ηρέμησε," ψιθύρισε η Evie.
"Είναι φίλοι της βασίλισσας. Αφήστε τους να περάσουν," διέταξε ο Intar.
"Συγγνώμη στραγητέ, δεν το ξέραμε," απολογήθηκε ο στρατιώτης. Έκανε μία υπόκλιση και προς το μέρος τους. "Καλώς ήρθατε στο Dralville."
"Evie, ποιος είναι αυτός;" ρώτησε σιγανά ο Skylar καθώς ο Intar τους οδήγησε μέσα από την πύλη.
"Ο Intar είναι δεύτερος ξάδερφος της βασίλισσας Natalia. Ανήκει στο ηγετικό επιτελείο του βασιλικού στρατού," εξήγησε η αδερφή του. Έπειτα στράφηκε στον άνδρα. "Intar, ξέρεις αν βρίσκεται η καπτεν Iris εδώ;" ρώτησε.
"Το "Asbaroth" προσάραξε στο λιμάνι χθες το βράδυ," αποκρίθηκε ο στρατηγός. "Από ό,τι γνωρίζω, η καπετάνισσα έχει σκοπό να μείνει στο Dralville μέχρι το πέρας της γιορτής της θάλασσας. Δεν υπάρχει λόγος να αγχώνεστε. Οι Μεγαλειοτάτες θα χαρούν πολύ που θα σας δουν."
"Βασικά Intar - χωρίς παρεξήγηση - δεν ήρθαμε για επίσημη επίσκεψη," εξήγησε η Evie. "Πρέπει οπωσδήποτε να μιλήσουμε με την Iris. Είναι κατεπείγουσα ανάγκη."
Ο Intar σταμάτησε και τους κοίταξε γεμάτος περιέργεια. "Πολύ καλά λοιπόν," είπε υποχωρώντας. "Εξακολουθώ όμως να είμαι υποχρεωμένος να τις ενημερώσω."
Η Atalantis του έδωσε ένα χαρτί. "Θα μείνουμε σε τούτο το πανδοχείο απόψε. Θα σου ήταν εύκολο να περάσεις αύριο το πρωί για να μεταφέρεις ένα γράμμα στις βασίλισσες;"
"Θα με διευκόλυνε απίστευτα." Ο Intar έγνεψε. "Λοιπόν, εδώ οι δρόμοι μας χωρίζουν. Σας εύχομαι καλή διαμονή και ελπίζω να απολαύσετε την γιορτή αν μείνετε μέχρι τότε."
Ο στρατηγός τους άφησε και επέστρεψε στο πόστο του. Στο μεταξύ, η παράξενη αυτή συντροφιά κατευθύνθηκε προς το λιμάνι, ψάχνοντας το περιβόητο "Asbaroth".
Δεν άργησαν να το βρουν. Ήταν από τα μεγαλύτερα και πιο εντυπωσιακά πλοία που ήταν προσαραγμένα στο λιμάνι. Ο Skylar περίμενε να κυματίζει στο κατάρτι κάποια πειρατική σημαία προτού συνειδητοποιήσει ότι κάτι τέτοιο δεν θα ήταν εφικτό στο μέρος που βρίσκονταν. Ένιωσε ένα δέος να τον κατακλύζει καθώς διέσχισαν την αποβάθρα για να ανέβουν στο πλοίο. Ένας άνδρας κρατούσε σκοπιά αλλά χαλάρωσε μόλις τους είδε.
"Τι χαμπάρια Bentley;" φώναξε η Eden.
"Καλώς τα παιδιά. Δεν σας περίμενε η καπετάνισσα," αποκρίθηκε ο άνδρας. Είχε μία ουλή στο δεξί του μάγουλο και ένα τατουάζ στο δεξί του χέρι που απεικόνιζε κάποιο θαλάσσιο πλάσμα.
"Ήρθαμε κάπως απρόσμενα," εξήγησε η Evie. "Η Iris είναι εδώ;"
"Βέβαια. Αυτούς όμως τους τέσσερις δεν τους ξέρω," είπε ο Bentley, κοιτώντας καχύποπτα τους δύο Φύλακες και τα αδέρφια Hiddleston.
"Μην φοβάσαι, είναι μαζί μας," τον καθησύχασε η Atalantis.
"Καλώς. Η καπετάνισσα είναι στο κατάστρωμα," είπε και παραμέρισε να περάσουν.
Ήταν σχετικά ήσυχα πάνω στο πλοίο καθώς εκείνη τη στιγμή της ημέρας τα περισσότερα μέλη του πληρώματος είτε ξεκουράζονταν είτε γίνονταν τύφλα σε κάποια ταβέρνα όπως η "Ανάποδη Χελώνα". Η καπετάνισσα βρισκόταν πράγματι στο κατάστρωμα και επιθεωρούσε τα πανιά. Ξεχώριζε από τους υπόλοιπους καθώς φορούσε ένα κόκκινο σακάκι και καπέλο και είχε ζωσμένα στη ζώνη της ένα κοφτερό σπαθί και ένα όπλο. Μαζί της ήταν η πιο όμορφη γυναίκα που είχε αντικρίσει ποτέ ο Skylar. Είχε ξανθά μακριά μαλλιά και μάτια ίδιο χρώμα με τη θάλασσα που τους περιτριγύριζε. Φορούσε ένα φαινομενικά ακριβό πράσινο φόρεμα και ψιθύριζε κάτι στο αυτί της καπετάνισσας που γέλασε δυνατά.
Η Atalantis έκανε κάτι απρόσμενο και σφύριξε δυνατά χρησιμοποιώντας τα δάχτυλά της. Η Iris γύρισε ξαφνιασμένη προς το μέρος τους μα σχεδόν αμέσως η έκφρασή της άλλαξε και έλαμψε ολόκληρη.
"Μα τους χιλίους ανέμους!" αναφώνησε πλησιάζοντάς τους. "Τι γυρεύετε εσείς εδώ; Τόσο πολύ σας έλειψα;"
"Θα μπορούσες να το πεις κι έτσι..." μουρμούρισε η Eden. Η γυναίκα την ακολούθησε και προς μεγάλη έκπληξη του Skylar αγκάλιασε την Evie.
"Τι κάνει ο μπαρμπα-Δράκουλας; Τα παιδιά για όλες τις δουλειές του έχετε γίνει," συνέχισε αστειευόμενη η Iris. "Επ, τι έχουμε εδώ;" ρώτησε παρατηρώντας τα τέσσερα πρόσωπα τα οποία δεν γνώριζε.
"Iris, να σου συστήσω τα αδέρφια μου, τον Skylar και την Livia, τον Heimdall και την μητέρα μου," είπε η Evie, εξακολουθώντας να κρατάει τα χέρια της Selene που έδειχνε εξίσου μπερδεμένη με την σύντροφό της.
"Μάλιστα," είπε η iris ανασηκώνοντας τα φρύδια της. "Και τι σας φέρνει στο ταπεινό μου πλοίο;"
"Μάθαμε ότι δύο παλιοί μας σύντροφοι βρίσκονται υπό την υπηρεσία σου," εξήγησε η Kiana. "Θέλαμε να τους μιλήσουμε."
"Ναι πολύ ευχαρίστως. Ωστόσο υπάρχει ένα μικρό πρόβλημα," εξήγησε η καπετάνισσα. "Αυτή τη στιγμή οι περισσότεροι από το πλήρωμά μου δεν βρίσκονται καν εδώ. Ίσως να ήταν καλύτερα να ερχόσασταν αύριο το πρωί-"
"Αυτό δεν είναι απαραίτητο," αποκρίθηκε μία άγνωστη φωνή.
Τους πλησίασαν δύο άνδρες οπλισμένοι μέχρι τα δόντια. Ο ένας έφερε φαρέτρα γεμάτη βέλη και ένα τόξο μεγαλύτερο και από αυτό του Orion. Ήταν μελαχρινός με μάτια που έμοιαζαν με κάρβουνα. Τα μαλλιά του ήταν σχεδόν όσο μακριά όσο και του Δράκουλα. Ο άλλος ήταν ξανθός με πράσινα μάτια. Στην πλάτη του έφερε δύο σπαθιά και αρκετά μαχαίρια στη ζώνη του. Έδειχναν αρκετά βλοσυροί.
"Amus, Eldall," ξεκίνησε η Kiana αλλά κανένας από τους δύο δεν ήταν διατεθειμένος να την αφήσει να τους μιλήσει.
"Είχες υποσχεθεί, Heimdall," είπε σε τόνο κατηγορηματικό ο μελαχρινός.
"Λυπάμαι, Amus. Τα πράγματα άλλαξαν," αποκρίθηκε ο Heimdall. "Ο χρόνος τελειώνει."
"Δεν μπορούμε να την πολεμήσουμε και το ξέρεις," είπε ο Eldall. "Χάνεις τον χρόνο σου ακολουθώντας μία ακόμα αποστολή αυτοκτονίας της Kiana. Δεν θα πολεμήσουμε για χάρη της."
"Κανείς δεν είναι εδώ για να πολεμήσει για την Kiana," πετάχτηκε ξαφνικά ο Skylar κάνοντας ένα βήμα μπροστά. Δεν ήξερε τι τον είχε πιάσει. Το μόνο που ήξερε ήταν ότι δεν άντεχε να τους ακούει να μιλάνε λες και η μοίρα τους είχε πια κλειδώσει. Δεν μπορούσε πια να τους ακούει να μιλούν με τέτοια ηττωπάθεια. Κι αν δεν έκανε κανείς κάτι για αυτό, τότε σίγουρα θα έκανε κάτι ο ίδιος. Έσφιξε την λαβή του σπαθιού του. Τέρμα πια το κρυφτό. "Είμαστε εδώ για να υπερασπιστούμε το Dragonmere."
"Άκου νεαρέ-"
"Όχι, εσείς θα με ακούσετε πρώτα," τον διέκοψε ο Skylar. "Με λένε Skylar Hiddleston και δεν είμαι από αυτόν εδώ τον κόσμο. Δεν ανήκω εδώ. Δεν είμαι καν πολεμιστής. Βρέθηκα εδώ από λάθος και δεν μπορώ να γυρίσω σπίτι μέχρι να νικηθεί η Teinalth. Δεν καταλαβαίνω τι συμβαίνει. Το μόνο που ξέρω είναι ότι δεν σκοπεύω να το βάλω στα πόδια. Όλοι εμείς εδώ με τον έναν τρόπο ή τον άλλον ανήκουμε σε αυτόν τον κόσμο και έχουμε χρέος να τον υπερασπιστούμε. Πίστευα ότι οι Φύλακες τουλάχιστον θα το ήξεραν αυτό."
Ο Amus και ο Eldall έμειναν να τον κοιτάζουν σύξιλοι και αμήχανοι. Τότε μίλησε ξαφνικά η Kiana.
"Όμορφα λόγια Skylar, αλλά μην τους αφήσεις να σε αποπλανήσουν. Ο Amus και ο Eldall δεν είναι ούτε δειλοί ούτε χαζοί, και σίγουρα ποτέ δεν γύρισαν την πλάτη τους σε κάποια μάχη." Ο Skylar δεν καταλάβαινε τι εννοούσε. "Απλώς δεν θέλουν να πολεμήσουν μαζί μου γιατί έχουν άλλο σχέδιο. Μόνο που αυτό το σχέδιο έχει κάπως ναυαγήσει, κάνω λάθος;"
Οι δυο τους κοιτάχτηκαν αμήχανα. Η Iris καθάρισε το λαιμό της. "Δεν νομίζω ότι είναι η κατάλληλη στιγμή για λογοπαίγνια..."
"Πάντως σας στο δίνω. Αρκετά φιλόδοξο σχέδιο. Μόνο που δεν θα πετύχει ποτέ. Τουλάχιστον, δεν θα τα καταφέρετε μόνοι σας."
Ο Eldall στένεψε τα μάτια του. "Να μας κάνεις τη χάρη, Kiana."
Ξαφνικά εκείνη χαμογέλασε. Ο Skylar είχε ένα άσχημο προαίσθημα. Αυτό το χαμόγελο ήταν κακός οιωνός. "Μα αυτό ακριβώς σκοπεύω να κάνω," είπε. "Σας λείπει κάτι πολύ σημαντικό για να βρείτε τα Σπαθιά των Στοιχείων. Ορίστε λοιπόν," πρόσθεσε δείχνοντας την Evie. "Αυτή είναι το κλειδί."