နောက်တခါလက်ထပ်ဖို့ဆိုတာမဖြစ်နိုင်ဘူး

အပိုင်း(၁၂၇)

သူမပြောပြီးလက်ကိုပြန်ရုတ်လိုက်ကာ: 'ဒီနေ့မလုပ်ဘဲနဲ့...'

အဲ့ဒါကိုလဲတွေ့ရောစုန့်ထင်ယွီသူမလက်ကိုပြန်ဆွဲထားလိုက်ပြီး: 'မင်းဒီနေ့လို့ပြောထားတာ။မရဘူးဒီနေ့ဘဲ။ပြီးတော့ဒီလိုကိစ္စမျိုးဆိုတာကကြိုတင်ပြင်ဆင်ထားဖို့မလိုဘူး။မင်းမလုပ်နိုင်ရင်ကိုယ်သင်ပေးမယ်...'

စုရန်မချိပြုံးပြုံးပြီးသူ့ကိုကြည့်လိုက်ကာ: 'ရှင်ဘာလို့ဒီလောက်တောင်အတွေ့အကြုံရှိနေရတာလဲ?အရင်တုန်းကရောပိုင်ချီရွေ့ရှင့်ကိုခဏခဏကူညီပေးဖူးတာလား?ဒါမှမဟုတ်ရင်တခြားမိန်းမတွေလား?'

စုန့်ထင်ယွီသူ့နဖူးကိုသူထုလိုက်ပြီးစုရန်ကိုဖက်လိုက်ကာ: 'မိန်းမကလဲ အဲ့ဒါအရင်ကကိစ္စတွေလေ။ပြန်မပြောကြရအောင်။အဲ့ဒီတုန်းကကိုယ်ကငယ်ရွယ်ပြီးအတွေ့အကြုံလဲမရှိဘူးလေ။ပြီးတော့လဲမင်းဘာလို့ကိုယ့်အရှေ့မှာစောစောစီးစီးပေါ်မလာရတာလဲ?ပေါ်လာရင်ကိုယ်ဘယ်လိုလုပ်ပြီးတစ်ခြားမိန်းမတွေကိုသွားကြည့်ဖြစ်မှာလဲ?'

'မဖြစ်နိုင်တာ' စုရန်ချက်ချင်းပြန်ပြောလိုက်တယ်: 'ရှင့်အရှေ့မှာကျွန်မပေါ်လာသားဘဲ။ရှင့်ဘာသာကျွန်မကိုမကြည့်ခဲ့တာကို'

စုန့်ထင်ယွီချောင်းဟန့်လိုက်တယ်။အမှန်တော့သူလဲဝန်ခံပါတယ်။အဲ့ဒီနှစ်ကစုဟုန်ကြောင့်သာမဟုတ်ရင်သူမကိုသူအဲ့လိုဆက်ဆံခဲ့မှာမဟုတ်ဘူး။

ပြောရရင်စုရန်ကသူ့အကြိုက်ပုံစံဘဲ။သူမကိုကြည့်ရတာပိန်တယ်လို့ထင်ရပေမယ့် သူမခန္ဓာကိုယ်ကအရမ်းကိုလှတာ။သူမခြေထောက်တွေကရှည်ရှည်မျောမျောသေးသေးသွယ်သွယ်လေး။အထူးခြားဆုံးကသူမရဲ့မျက်နှာဘဲ။ဒီလိုလှပတဲ့မျက်နှာမျိုးနဲ့သူမဘယ်ကိုဘဲသွားသွားလူတွေကို‌ဆွဲဆောင်နိုင်တယ်။တခြားလှတဲ့မိန်းကလေးတွေလဲရှိကြပေမယ့် သူမအလှကတော့သူများနဲ့မတူဘူး။

အဲ့ဒီနှစ်တုန်းကလဲစုဟုန်ကြောင့်သူမကိုသူငြင်းခဲ့တာ။သူမကိုစုဟုန်ကြောင့်ဘဲသူအထင်သေးခဲ့မိတာ။

အဲ့ဒီနှစ်တုန်းကသူမကိုသူစုဟုန်ကြောင့်သိခဲ့တာမဟုတ်ရင် ဒီနှစ်တွေမှာခွဲနေခဲ့ရမှာမဟုတ်လောက်ဘူး။သူတို့ဘဝမှာလဲဒီလိုမျိုးအခက်အခဲတွေနဲ့ကြုံရမှာမဟုတ်ဘူး။

သူတို့တွေဒီလိုမျိုးအစပြုခဲ့ရမှာမဟုတ်ဘူး။

ပြီးတော့အထင်တွေလဲလွဲနေခဲ့ကြမှာမဟုတ်ဘူး။

'ကောင်းပါပြီ။ဒါတွေကိုထပ်မပြောဘဲနေ
ကြရအောင်။ဘယ်သူကရောအတိတ်မရှိခဲ့လို့လဲ?' စုန့်ထင်ယွီသူမမျက်နှာလေးကိုဆုပ်ကိုင်လိုက်ကာ: ' အခုနေ့တိုင်းကိုယ်မင်းကိုဘဲကြည့်တော့မယ်။တခြားမိန်းကလေးတွေကိုကယောက်ျားတွေလိုသဘောထားပြီးဘဲကြည့်တော့မှာ။ကိုယ်မင်းတစ်ယောက်တည်းကိုဘဲတုန့်ပြန်နိုင်တာနဲ့မလုံလောက်သေးဘူးလား?'

စုန့်ထင်ယွီပြောပြီးသူမအနားကိုတိုးသွားကာ: 'စုရန် မင်းကိုယ့်ကိုသနားပေးလို့မရဘူးလား?ကိုယ့်ကိုအကြာကြီးအောင့်ခိုင်းထားစေချင်လို့လား?ကြည့်ပါဦး မင်းကိုယ့်ကိုသည်းခံခိုင်းထားလို့ ကိုယ်ရေအေးတွေချိုးနေရတာ။ဒီနေ့ကိုယ်အအေးမိနေတာကို မင်းကကိုယ့်ကိုရေအေးထပ်ချိုးခိုင်းဦးမလို့လား?နောက်ဘယ်နှစ်ရက်တောင်ကိုယ်ရေအေးတွေချိုးနေရဦးမှာလဲ?ကိုယ့်ကိုမင်းနေ့တိုင်းအအေးမိစေချင်တာလား?'

'မဟုတ်တာတွေမပြောနဲ့တော့' စုရန်ဆုံးဖြတ်ပြီးသွားပြီ: 'ဘယ်လိုစရမှာလဲ?'

စုန့်ထင်ယွီအန္တရာယ်ရှိတဲ့အပြုံးမျိုးနဲ့ပြုံးလိုက်တယ်။

သူသာဒီနေ့အအေးမမိခဲ့ရင်ဘယ်လောက်တောင်စောင့်ရဦးမှာလဲမသိဘူး။

အဲ့ဒါကြောင့်သူအအေးမိတာကိုအရမ်းကျေးဇူးတင်နေမိတယ်။

'ဒါဆိုရင်ရေအရင်ချိုးရအောင်။စုံ‌တွဲတွေစိတ်ကူးယဉ်ဆန်ဆန်ရေချိုးကြသလိုမျိုး
ရောဘယ်လိုလဲ?

'ရှင်စောစောတုန်းကချိုးပြီးပြီမဟုတ်လား?'

စုန့်ထင်ယွီနှုတ်ခမ်းထောင့်လေးတွေကွေးတက်သွားပြီး: 'မင်းကိုယ့်ကိုဒီလိုဝန်ဆောင်မှုမျိုးပေးဖို့ဆိုတာမလွယ်ဘူးလေ။ကိုယ်ရေထပ်ချိုးရလဲအဆင်ပြေပါတယ်'

စုန့်ထင်ယွီကမြန်တယ်။သူမပစ်လိုက်တဲ့ခေါင်းအုံးကိုဖမ်းပြီးအိပ်ယာပေါ်ကိုပြန်တင်လိုက်ကာနတ်ဆိုးတစ်ကောင်လိုရယ်လိုက်ပြီး: 'ကိုယ်မှားလို့လား?မင်းရဲ့စွမ်းရည်ကအရမ်းကိုကောင်းတယ်လို့ခံသားနေရလို့လား?'

'တော်ပြီ...' စုရန်မျက်နှာကိုအုပ်ထားလိုက်တယ်။သူမစောစောတုန်းကကိစ္စကိုပြန်တွေးမိပြီးရှက်နေတယ်။

စုန့်ထင်ယွီသူမလက်ကိုကိုင်ပြီးသူ့ဒူးပေါ်မှာတင်ထားလိုက်ကာ: 'ကိုယ်ကြည့်ဦးမယ်'

သူမလက်တွေကိုသူနှိပ်ပေးလိုက်ပြီး: 'ဘယ်လိုနေသေးလဲ?'

'နည်းနည်းထုံနေသေးတယ်....'

'အခုတော့အိပ်လိုက်ဦး။နောက်နေ့မှဆက်လုပ်ကြတာပေါ့'

'....' စုရန်တံတွေးတောင်သီးချင်သွားတယ်။သူ့ကိုမျက်စောင်းထိုးလိုက်ပြီး: 'စုန့်ထင်ယွီ အိမ်မက်မက်နေလိုက်'

စုန့်ထင်ယွီတိုးတိုးလေးရယ်လိုက်တယ်။သူကအရမ်းကိုပျော်နေတာပေါ့။သူမလက်တွေကိုတော်တော်ကြာကြာနှိပ်ပေးပြီူတော့မှလွှတ်ပေးလိုက်တယ်။သူမကတော့သမ်းနေပြီး အိပ်ချင်နေမယ်။

စုန့်ထင်ယွီသူမဆံပင်အစိုတွေကိုသပ်ပေးလိုက်ပြီး ခြောက်အောင်dryerနဲ့မှုတ်ပေးနေတယ်။

စုရန်ကတော့သူလုပ်နေတာတွေကိုအိပ်ရင်းနဲ့ကြည့်နေတယ်။

သူမဆံပင်တွေစိုနေတော့စုရန်လဲမအိပ်ရဲဘူး။သူမအအေးမိရင်ကလေးအတွက်မကောင်းဘူးလေ။သူမပင်ပန်းလွန်းလို့မလှုပ်ချင်လို့သာငြိမ်နေတာ။

စုန့်ထင်ယွီရဲ့လက်တွေကသူမဆံပင်ကိုညင်ညင်သာသာနဲ့ကိုင်နေတာကိုသူမခံစားနေရတယ်။

စုန့်ထင်ယွီဆံပင်ခြောက်အောင်မှုတ်‌ပြီးသွားမှသူမအိပ်လိုက်တယ်။

စုန့်ထင်ယွီသိမ်းဆည်းပြီးပြန်လာတော့သူမကအိပ်ပျော်နေပြီ။

သူမနိုးသွားမှာစိုးလို့သူဖြေးဖြေးလေးဝင်အိပ်လိုက်တယ်။သူမကိုသူ့ရင်ခွင်ထဲကိုထည့်လိုက်ပြီး မှိတ်နေတဲ့သူမမျက်လုံးလေးတွေကိုနမ်းလိုက်ကာ: 'ကောင်းသောညပါစုန့်ကတော်'

စုရန်ကအိပ်ပျော်နေတော့ဘယ်ပြန်ပြောတော့မလဲ။ဒါပေမယ့်သူကျေနပ်နေမိတယ်။

စုရန်ဗိုက်ကသုံးလရှိပြီဆိုတော့အခြေအနေကတည်ငြိမ်လာပြီ။

ဆောင်းတွင်းပွဲတော်ပြီးတော့ထျန်မီသူ့ကိုယ်သူဝလာတယ်လို့ခံစားနေရတယ်။ဆိုဖာမှာပန်းသီးထိုင်စားနေတဲ့စုရန်ကိုသူမကြည့်လိုက်တယ်။ကိုယ်ဝန်ရှိနေတဲ့စုရန်ကဘယ်လိုလုပ်ပြီးသူမထက်ပိုပြီးပိန်နေရတာလဲ?

ဘုရားရှင်ကမတရားဘူးလို့သူမထင်တယ်။သူမကဘာလို့အလွယ်တကူဝတတ်တဲ့သူဖြစ်နေတာလဲ?

'ရန်ရန် အခုတလောနင်အန်သေးလား?အစာရောစားဝင်လား?ဒါမှမဟုတ်စားပြီးရင်အန်နေသေးလား?' ထျန်မီပြောပြီးစုရန်ဗိုက်ကိုကိုင်ကြည့်လိုက်တယ်။

'မအန်ပါဘူး။ဒီတစ်ခေါက်ကိုယ်ဝန်ရှိတာကကောင်းတယ်။အန်လဲမအန်ဘူး။အစားလဲအများကြီးစားတယ်...'

Surpriseလာတိုက်တဲ့သာသာကချစ်ဖို့ကောင်းတယ်ဟုတ်😁