"What am I doing here?!" Hysterical na tanong ko nang makita ko ang ex ko na seryosong nakatingin sa 'kin habang naka-krus ang dalawang braso. Tinagilid niya pa ang ulo niya. Abnormal!
"It's not important. What important is you're here.. with me," seryosong aniya bago naglakad palapit sa 'kin. Umatras naman ako at naghanap ng pwedeng ihagis sa kaniya kapag lumapit siya sa 'kin. "Relax, I won't harm you. Safe ka sa 'kin," kalmadong aniya.
"Safe?! Nauulol ka na ba? Kailangan mo na yatang magpunta sa mental at may sapak na 'yang ulo mo!" Inis na sigaw ko sa kaniya. Tinakpan niya ang tenga niya gamit ang dalawang kamay bago maupo sa dulo ng kama. Tinitigan ko lang siya at kumuha ng flower vase na nakapatong sa study table para kung sakaling lumapit siya sa 'kin ay hindi niya na maituloy pa.
"Kung ayaw mong lumapit ako sa 'yo, 'wag kang umalis rito. May kailangan at gusto lang akong ipaliwanag sa 'yo," mahihimigan sa tinig niya ang pagiging seryoso at sinsero. Napalunok naman ako at nanginginig habang hawak ang flower vase. Bumaba ang tingin niya roon. "Kapag lumapit ako sa 'yo, binibigyan kita ng permission na ipukpok 'yan sa ulo ko."
Napalunok naman ako bago ibalik iyon sa dati nitong pwesto. Kinuha ko nalang ang swivel chair at naupo roon.
"Alam kong galit ka sa 'kin at hindi mo ako mapapatawad sa nagawa ko, pero gusto kong malaman mo na hindi ko ginusto iyon. It was all an accident. Alam mo kung gaano kita kamahal," panimula niya. Nakinig lang ako sa kaniya at para bang naninikip ang dibdib ko habang ipinapaliwanag niya iyon sa 'kin.
My sister.. I knew very well that she likes AJ, but she also knew that he was my boyfriend. The sisters won't hurt each other for just one man. I couldn't imagined how desperate she was just to get AJ from me. Kaya pala gusto niyang sa Europe siya mag aral dahil buntis siya at si AJ ang ama.
I felt so hurt and trauma because of what she did. Kung ako siya, tatanggapin ko nalang na hindi talaga siya para sa 'kin. Baka nga suportahan ko pa siya sa lahat ng mga gusto niya. Pero, hindi siya ganoon.
"I'm so sorry. I know my sorry won't be enough, but I'll make it up to you and it won't happen again," he sincerely said. Maluha luha ang mga mata niya at ang labi niya ay nanginginig habang ikukwento iyon.
"Did Akesha know about who was her mother?" Mahinang tanong ko sa kaniya dahil sa hindi maipaliwanag na nararamdaman ko ngayon.
Talaga palang hindi ang enemies mo ang mananakit sa 'yo, kundi ang pinakamalapit sa 'yo. Hindi ko maimagine na nagawa niya lahat iyon. She's really out of her mind.
He shooked his head. "No," he shortly replied. "There was one time that I asked her if she wanted to know who was her mother, but she said that she didn't wanted to because her mother was heartless and rude."
My heart broke as I thought of how Akesha felt when she found out about who she really was. I know that she's not really that close to my twin sister that's why it added to the reason why I should be scared of. I'm scared that what if she also get mad at me and hated me because her mother was my twin sister. I don't want that to happen, but I also want her to know who was her mother, but it will happen in right time.. not now.
"When will you tell her about that?" I suddenly asked him when I stood up from swivel chair and walk towards him. I sat beside him and held his hand.
Nasasaktan ako ngayon, pero alam kong nasasaktan rin siya at especially si Akesha. Hindi ko dapat unahin ang nararamdaman ko ngayon dahil nang marinig ko ang paliwanag ni AJ, kumalma na ako. Masakit parin, pero nangyari na lahat. Hindi ko na mababawi pa iyon. Wala na rin ang kambal ko.
"Alam kong may tamang oras at panahon para sabihin ko sa kaniya lahat nang ito. Hindi dapat tayo maging padalos dalos," I felt his words sincere. I know It'll be traumatized for me, but Akesha was more traumatized than me because of her mother which is my twin sister.
Inalis ko saglit ang kamay ko at ipinatong iyon sa binti ko nang gumalaw ang kamay niya. Kinuha rin naman agad iyon at ipinagsaklop.
It warmed my heart. I was thankful because he explained to me everything. It felt so.. calming.
Alam kong dapat akong magalit, pero naiintindihan ko siya. Hindi niya naman alam na kambal ko iyon at kung alam niya lang, alam kong lalayo siya roon. Ganoon niya ako kamahal.
I believed in him. I trust him more than I trusted myself. I knew him very well because we're together for almost 13 years.
Almost all of my life, I admire and love him. We're friends before we became lovers.
Risking our friendship made me think twice. Kapag umamin ako sa kaniya, masisira ang pagkakaibigan namin.
Ex-lovers can never be friends. It can't be. It couldn't be.
The moment that we confesses our feelings, it'll be the end of our friendship. I thought that maybe the reason why I'm started to like him because we're always together. We can never be apart because it's like our lives was connected to each other.
I know that friends to lovers was not always worked for all. The friendship would be wasted when the moment they broke up and became ex-lover.
"Nagsisisi ka bang nakilala mo 'ko?" Tanong nya bigla nang makalipas ang mahigit isang oras na katahimikan. Napalingon ako sa kaniya at kunot noo siyang tinignan.
"Bakit mo naman naitanong 'yan?" Tanong ko sa kaniya. Lumingon naman siya sa 'kin at maluha luha ang mata.
"Kasi puro sakit ang ipinaparamdam ko sa 'yo," nahimigan ko sa tinig niya ang pagsisisi at sakit. "Ako 'yung pumasok sa buhay mo. Ako 'yung nanligaw. Ako'yung naunang umamin, pero ako pa 'yung malakas ang loob na nananakit sa 'yo nang paulit ulit. I should be the one who love you more, but what have I done? I'd gave you traumas. I'm so sorry for that,. Shaneia. I'm so sorry for hurting you again and again. I knew what you feel right now. And I'm really sorry for that."
And with his words, para bang kahit papano ay kumalma ako. Alam ko at ramdam ko na hindi niya na iyon uulitin. Paano? Dahil hindi siya nagso-sorry kung alam nyang mauulit nya rin iyon.
Alam kong sa simula palang, may gusto na talaga si Shobee kay AJ. Akala ko pa nga noon na simpleng paghanga lang iyon o ano, pero hindi pala.
I suddenly remember something happened also from our past. It's about Raxxie.
"About Raxxie. Bakit kayo nag.. ano," napaiwas pa 'ko ng tingin dahil nahihiya akong sabihin ang salitang iyon.
Tumikhim siya bago magsalita. "It happened when she told me that something happened between you and Grant that night. Noong una, hindi ako naniniwala kasi wala naman siyang ebidensya. Baka kasi gusto ka lang nyang siraan sa 'kin, pero may ipinakita siyang video. Nakita ko lahat roon. He was on top of you while you're moaning his name." Nang lingunin ko siya, siya naman ang nakaiwas ng tingin sa 'kin.
Napalunok ako nang maalala ang nangyaring iyon. Kami man ni Grant ay galit kay Raxxie dahil sinet-up niya kami.
"Nang mag inuman kami ni Raxxie, sinabi nya sa 'kin na pupunta ka raw sa safe house. May tumawag pa nga sa kaniya at sinabi niya na papunta ka na raw. Hindi naman ako madiling malasing, pero mabilis ako malasing noong panahon na 'yon. Nagtataka rin ako, pero may tiwala ako sa kaniya dahil itinuturing ko na siyang kapatid, na sarili kong dugo," naninikip ang dibdib ko habang inaalala iyon.
Isa si Raxxie sa mga naging kaibigan ko noong first year college ako hanggang sa makapasok na ako sa law school. Palagi kaming magkasama at nagtutulungan lalo na kapag exams. Sabay kaming nagrereview. Kaya hindi ko akalain na ganoon pala ang gagawin nya sa 'kin.
She's a great backstabber. Hindi ko manlang napansin.
"I didn't knew that she wast just like that. Ang alam ko kaibigan mo siya at kasama sa trabaho, pero hindi ko alam na ganoon pala siya. Hindi ko rin kasi napapansin na may ugali siyang.. nang-ba-backstab," nag alangan pa siyang sabihin ang huli.
Napangiwi nalang ako at nanahimik nalang. Wala na rin naman akong gustong sabihin. Wala na akong balak magsalita.
Pagkatapos ng pag uusap naming iyon, nagpaalam akong may pupuntahan ako. Nagkaayos na kami at tingin ko naman ay tama lang ang ginawa ko.
Totoo naman na may kikitain ako, pero hindi ko na sinabi kung sino. Hindi naman mahalaga.
Nagtungo ako sa secret house ko kung saan ako tumitigil kapag wala akong taping o anuman. Tinext ko siya na roon nalang kami magkita dahil mahirap na. Baka may makakita sa 'kin sa public place.
After 45 minutes ng pagd-drive, nakarating na rin ako roon. Automatic na bumubukas ang gate, kaya naman hindi na kailangan ng guard o maid para buksan iyon. Ayoko rin ng kasama dahil kaya ko naman ang lahat ng gawain sa bahay ng mag isa.
Nag ayos kaagad ako nang makapasok na 'ko sa loob ng bahay. Nag shower ako at nag ayos ng sarili. Simpleng grey nighties lang ang suot ko dahil ito lang naman ang sinusuot ko sa tuwing nandito ako sa bahay.
Bumaba ako sa sala nang matapos na sa pag aayos ng sarili. I already texted my.. old friend to come over here. I texted her my address and told her that she can come in because the gate was automatic to be opened.
I looked for my phone and I immediately found it. May pinindot lang ako roon bago ilapag sa table kung saan nakapatong ang lamp shade.
Nagtungo naman ako sa kusina para kumuha ng wine at wine glass. Napangisi ako nang may marinig na kotse sa labas, bumubusina. Napatigil rin agad iyon nang marinig kong magdire-diretso ang kotseng iyon, probably it's my "old friend".
Naglakad na ako palapit sa pang isahang sofa sa may sala bago ilapag ang hawak kong bote ng wine at wine glass sa pinaglagyan ko ng phone ko.
Ipinagkrus ko lang ang braso ko sa dibdib ko at pinagdantay ang mga binti ko habang naghihintay sa pagpasok niya.
Nagsasalin ako ng wine sa wine glass nang marinig ko ang doorbell. I snapped my fingers to let her know that she can go inside. I clapped my hands to open the door for her.
She looks serious when she walked inside. She even roamed her eyes around the house or should I say, a mansion.
"It's nice to see you again," I smiled when I greeted her. Tumingin siya sa gawi ko at mukhang nagulat sa ayos ko dahil napataas pa ang kilay niya.
"Oh! Sorry, hindi kita nakilala," I know she was sarcastic when she said that. I hid my smirk at her by drinking on my wine glass while looking at her.
She looked like a... mom. I don't mean to think of that, but maybe she was.
"How's your life?" I asked her when I'm done drinking my wine because it's already empty from my wine glass. Nagsalin ulit ako ng panibago pagkatapos igiya sa bisita ko ang pang isahang sofa na nasa kanan ko. She keeps roaming around her eyes inside my now so new house.
"Paano ka nakabili ng ganito kagandang bahay?" Tanong niya nang maupo siya sa itinuro kong sofa. Para bang ang tono ng boses nya ay imposibleng makapag pundar ako ng ganito kagandang bahay. I cleared my throat, avoiding to say something offensive at her. "May sugar daddy ka na? O baka nilalandi mo parin si Grant?" Hindi pa siya nakuntento at ngumisi pa.
Pumikit ako saglit dahil nagsisimula na akong mainis sa kaniya. I tried to calm myself down, pero talagang inuubos nya ang pasensya ko.
"Excuse me?" Hindi ko na napigilan ang sarili kong magtaas ng boses sa kaniya. I also arched my eyebrows at her, trying to have even a little patience at her. "I didn't have or had sugar daddy. I can earn my own money. And what are you talking about I'm flirting with Grant? Are you that kind of a girl? Magkakaroon ng sugar daddy at makikipaglandian sa kaibigan mo dahil wala kang pera at dahil malandi ka lang talaga, huh? What can you say about that?"
She looked so pissed, but I won't mind. Mas naiirita ako sa kaniya. Sa totoo lang, gusto ko na siyang sapakin, pero dahil may pinag aralan ako, palalampasin ko muna.. sa ngayon.
"And why are you accusing me like that?!" She started to raised her voice. "For your information, hindi ako papatol sa matanda para lang sa pera! At hindi rin ako makikipaglandian sa kaibigan ng boyfriend ko kasi nga may boyfriend ako! Hindi ako malandi katulad mo!"
Hearing those words from her made me thought that even if you treated and love your friend like your sister, like your family, it wouldn't still be enough for the person who's backstabber like her.
"So, sinasabi mo bang okay lang na landiin at siraan mo ako sa boyfriend ko dahil gusto mo siya?! Tama ba 'ko?!" I couldn't contain my emotions. I was really mad at her and my blood keeps boiling because of her. "Raxxie, I treated you like my sister! I loved you like my own sister! Why did you do that?! Boyfriend ko pa talaga! You knew how much I love him, Raxxie! How could you do this to me?!"
I stood up, still holding my wine glass on my right hand. I spilled it to her, letting her know that I'm badly mad at her. I wanted so bad to slap her, but I know it's too much.
"The hell!" Napatayo pa siya dahil sa ginawa ko. Galit siyang tinignan ako bago ako tinulak, pero agad kong nabalanse ang sarili ko. "You bitch!"
Walang emosyon ko siyang tinignan bago ako tumikhim. "Sa susunod na siraan mo ako sa mga mahal ko, hindi lang 'yan ang gagawin ko sa 'yo," pinagpag ko pa ang nighties ko na para iyong nadumihan. "Makakaalis ka na." Itinuro ko pa ang pinto.
She gave me one last glare before she pointed her fingers at my face. "Sa susunod na tapunan mo ako ng wine, sisiguraduhin kong pagsisisihan mong nabuhay ka pa!" Aniya bago naglakad palabas ng pinto.
Alam kong hindi lang ito ang huli naming pagkikita. Gaganti at gaganti siya dahil sa ginawa ko. Pero kahit ano pa man ang gawin niya, hindi ko na hahayaan pang masaktan niya ang kahit na sino sa mga mahal ko. Hinding hindi na ako papayag.