<Unicode>
"မောင်ရေ အသီးလေးခွဲပေးပါအုံး"
"ရစေရမယ်ဗျာ"
"ပူတင်းလေးပါယူလာခဲ့ပေးနော်"
"ဟုတ်ကဲ့ပါဗျ"
ဧည့်ခန်းတွင်TVထိုင်ကြည့်နေတဲ့ဗိုက်ဗိုက်လေးရဲ့အသံစာစာလေးကြောင့်ဟင်းအိုးကိုမီးပိတ်ကာသူစားချင်တဲ့အသီးများကိုဂရုတစိုက်နွှာပေးကာပန်းကန်လေးထဲလှလှပပထည့်လိုက်သည်။သူ့မှာအရုပ်လေးကိုယ်ဝန်ရှိတာသိတဲ့နေ့က shockရသွားရသည်။သူလေးကကိုယ်မသိအောင်ပဲရစ်ကဆရာဝန်နဲ့တွေ့ပီးသားအိမ်ထည့်ထားသည်တဲ့လေ။အဲ့တာကြောင့်သူနဲ့အတူနေဖို့အမြဲငြင်းဆန်နေမှန်းခုမှသိတော့သည်။ဒီလောက်အန္တရာယ်များတဲ့အလုပ်ကိုသူမသိအောင်လုပ်ခဲ့သည့်အတွက်လွမ်းအားအပြစ်မတင်ရက်ပေ။တကယ်ဆိုသူအသုံးမကျတာပင်လွမ်းကိုဂရုမစိုက်နိုင်ခဲ့ရမလားဆိုပီးကိုယ်ကိုကိုယ်သွေးထွက်တဲ့အထိအပြစ်ပေးခဲ့သည်။သူကလေးချစ်တာမှန်ပေမယ့်ချစ်ရသူလေးကိုမနာကျင်စေချင်ပေ။ဖြစ်ပီးပီမို့သူ့ဘက်ကလုပ်နိုင်တဲ့တစ်ခုတည်းသောအရာကအရင်ကထက်ပိုဂရုစိုက်ပေးရုံသာရှိတော့သည်။
"မောင်ရေကြာလိုက်တာ"
"လာပါပီဗျာ မောင်ရဲ့ဗိုက်ဗိုက်လေးရဲ့"
လွမ်းရဲ့ကိုယ်ဝန်ကအခုဆိုငါးလတောင်ရှိပီမို့ဗိုက်လေးကအနည်းငယ်ပူနေသည်။ကိုယ်ဝန်သုံးလလောက်ထဲကအစားကိုအရင်ကထက်ပိုစားလာသဖြင့်အရင်ကအင်္ကျီများတောင်အနည်းငယ်ကြပ်လာတာကြောင့်သူ့ရဲ့အင်္ကျီများကိုသာယူဝတ်စေသည်။
"မောင်လွမ်းဝက်သားတုတ်ထိုးစားချင်တယ်"
"အင်း မောင်လုပ်ပေးမယ်"
"ဟင့်အင်း အပြင်ဟာပဲသွားစားချင်တာလိုက်ပို့နော်"
"အပြင်ကဟာကကျန်းမာရေးနဲ့မညီညွတ်ဘူးလေ အခုကဗိုက်ဗိုက်လေးလဲရှိနေတော့....."
"အဟင့် မောင်ကလွမ်းကိုမချစ်တော့ဘူး အူးးဝါးး"
ရုတ်တရက်ထငိုတဲ့လွမ်းကြောင့်ရောင်နီခြေမကိုင်မိလက့မကိုင်မိဖြစ်သွားရသည်။အရုပ်လေးကကိုယ်ဝန်ဆိပ်ကြောင့်လားမပြောတတ်စိတ်ကအရမ်းနူးညံလာကာဝမ်းနည်းလွယ်လာသည်။
"မငိုရဘူးလေကွာ သေးသေးလေးရုပ်ဆိုးသွားလိမ့်မယ်လေ မောင်လိုက်ကျွေးမယ်နော်"
"တကယ်နော်"
"တကယ်ပေါ့ကွာ"
"အာ့ကြောင့်မောင့်ကိုအရမ်းချစ်တာ"
......
"ဦးလေးအခေါက်လေးလှီးပေးပါအုံး"
"အရုပ်လေးဖြေးဖြေးစားပါကွာ"
"ဟီးး စားလို့အရမ်းကောင်းတယ်သိလား မောင်လဲစားလေ"
"မစားတော့ပါဘူး အရုပ်လေးပဲစားပါ"
လွမ်းစားနေရင်းနဲ့ပတ်ဝန်းကျင်ကိုလှည့်ပတ်ကြည့်လိုက်တော့မြင်ကွင်းထဲရောက်လာတဲ့လူတစ်ယောက်။
"ထက်မြတ်"
လူမှားရလောက်တဲ့အထိစုတ်ပြတ်သက်နေတဲ့ထက်မြတ်ကကားမီးပွိုက်တွင်ပန်းလိုက်ရောင်းနေသည်။သူ့လက်ထဲတွင်လဲလသားအရွယ်ကလေးလေးကိုချီထားသေးသည်။
ရုတ်တရက်ထပြေးသွားတဲ့လွမ်းကြောင့်ဟင်းရည်မှုတ်နေတဲ့ရောင်နီမှာအလျင်မြန်ပြေးလိုက်ရပြန်သည်။
"ထက်မြတ်!"
"ဟင်!လွမ်း"
ထက်မြတ်ကအံ့သြသွားကာနှုတ်ဆက်ဖို့ပြင်လိုက်ပေမယ့်သူ့အခြေနေကိုရှက်သွားဟန်ဖြင့်ခေါင်းငုံ့လိုက်သည်။
"အရုပ်လေး ဘာလို့မပြောမဆိုထသွားတာလဲကွာမောင့်ကိုလန့်အောင်အရမ်းလုပ်တာပဲ မင်း!ဟိုကောင် အရုပ်လေးမောင့်ဆီလာ"
"ကျနော့်အခြေနေနဲ့ခဗျားတို့ကိုဘာလုပ်နိုင်အုံးမှာလဲဗျာ အခုချိန်မှာဘာမှလဲမလုပ်ချင်တော့ဘူး ကျနော့်မိန်းမကျနော့်ကလေးနဲ့အေးအေးဆေးဆေးဖြစ်နေပါပီ ကျနော့်လုပ်ရက်တေအတွက်လဲနောင်တရနေပါပီဗျာ"
"ဒါလေးက ထက်မြတ်ရဲ့ကလေးလေးလား"
"ဟုတ်တယ်လွမ်း ကိုယ့်ရဲ့သားလေး"
"ခနလောက်ချီချင်လို့ရလား"
"အင်း"
ကလေးလေးကအနည်းငယ်ညစ်ပေနေပေမယ့်ဝင်းပတဲ့မျက်နှာလေးကတော့ပျောက်ကွယ်မသွားပေ။ကိုယ်တိုင်လဲကိုယ်ဝန်လွယ်ထားရသူမို့ထိုကလေးလေးကိုမြင်မြင်ချင်းသံယောဇဉ်ဖြစ်မိသည်။
"အူဝဲ အူဝဲ"
"သားလေးဗိုက်ဆာနေပီလား ဖေဖေတို့အိမ်ပြန်ကြမယ်နော်"
"ဟင် ပြန်တော့မလို့လား ဟိုခနလောက်နေပါအုံးလား"
"သူပြန်မှာပြန်ပါစေလေအရုပ်လေရဲ့"
"လွမ်းကလေးလေးကိုချီချင်သေးတယ်"
"အူဝဲ..."
"သားလေးကဗိုက်ဆာနေလို့ငိုနေတာလွမ်းရဲ့"
"ထက်မြတ်တို့အိမ်ကဘယ်မှာလဲလွမ်းတို့လိုက်ပို့မယ်"
"ဒါပေမယ့်"
"မောင်ပြောအုံး လွမ်းက ကလေးလေးကုိချီချင်သေးတယ်"
ငိုတော့မဲ့လွမ်းကြောင့်ရောင်နီလဲမတတ်နိုင်တဲ့အဆုံးထက်မြတ်တို့သားအဖကိုကားနဲ့လိုက်ပို့ရတော့သည်။
<Zawgyi>
"ေမာင္ေရ အသီးေလးခြဲေပးပါအံုး"
"ရေစရမယ္ဗ်ာ"
"ပူတင္းေလးပါယူလာခဲ့ေပးေနာ္"
"ဟုတ္ကဲ့ပါဗ်"
ဧည့္ခန္းတြင္TVထိုင္ၾကည့္ေနတဲ့ဗိုက္ဗိုက္ေလးရဲ႕အသံစာစာေလးေၾကာင့္ဟင္းအိုးကိုမီးပိတ္ကာသူစားခ်င္တဲ့အသီးမ်ားကိုဂ႐ုတစိုက္ႏႊာေပးကာပန္းကန္ေလးထဲလွလွပပထည့္လိုက္သည္။သူ႔မွာအ႐ုပ္ေလးကိုယ္ဝန္႐ွိတာသိတဲ့ေန႔က shockရသြားရသည္။သူေလးကကိုယ္မသိေအာင္ပဲရစ္ကဆရာဝန္နဲ႔ေတြ႔ပီးသားအိမ္ထည့္ထားသည္တဲ့ေလ။အဲ့တာေၾကာင့္သူနဲ႔အတူေနဖို႔အျမဲျငင္းဆန္ေနမွန္းခုမွသိေတာ့သည္။ဒီေလာက္အနၱရာယ္မ်ားတဲ့အလုပ္ကိုသူမသိေအာင္လုပ္ခဲ့သည့္အတြက္လြမ္းအားအျပစ္မတင္ရက္ေပ။တကယ္ဆိုသူအသံုးမက်တာပင္လြမ္းကိုဂ႐ုမစိုက္ႏိုင္ခဲ့ရမလားဆိုပီးကိုယ္ကိုကိုယ္ေသြးထြက္တဲ့အထိအျပစ္ေပးခဲ့သည္။သူကေလးခ်စ္တာမွန္ေပမယ့္ခ်စ္ရသူေလးကိုမနာက်င္ေစခ်င္ေပ။ျဖစ္ပီးပီမို႔သူ႔ဘက္ကလုပ္ႏိုင္တဲ့တစ္ခုတည္းေသာအရာကအရင္ကထက္ပိုဂ႐ုစိုက္ေပးရံုသာ႐ွိေတာ့သည္။
"ေမာင္ေရၾကာလိုက္တာ"
"လာပါပီဗ်ာ ေမာင္ရဲ႕ဗိုက္ဗိုက္ေလးရဲ႕"
လြမ္းရဲ႕ကိုယ္ဝန္ကအခုဆိုငါးလေတာင္႐ွိပီမို့ဗိုက္ေလးကအနည္းငယ္ပူေနသည္။ကိုယ္ဝန္သံုးလေလာက္ထဲကအစားကိုအရင္ကထက္ပိုစားလာသျဖင့္အရင္ကအကၤ်ီမ်ားေတာင္အနည္းငယ္ၾကပ္လာတာေၾကာင့္သူ႔ရဲ႕အကၤ်ီမ်ားကိုသာယူဝတ္ေစသည္။
"ေမာင္လြမ္းဝက္သားတုတ္ထိုးစားခ်င္တယ္"
"အင္း ေမာင္လုပ္ေပးမယ္"
"ဟင့္အင္း အျပင္ဟာပဲသြားစားခ်င္တာလိုက္ပို႔ေနာ္"
"အျပင္ကဟာကက်န္းမာေရးနဲ႔မညီၫြတ္ဘူးေလ အခုကဗိုက္ဗိုက္ေလးလဲ႐ွိေနေတာ့....."
"အဟင့္ ေမာင္ကလြမ္းကိုမခ်စ္ေတာ့ဘူး အူးးဝါးး"
႐ုတ္တရက္ထငိုတဲ့လြမ္းေၾကာင့္ေရာင္နီေျခမကိုင္မိလက့မကိုင္မိျဖစ္သြားရသည္။အ႐ုပ္ေလးကကိုယ္ဝန္ဆိပ္ေၾကာင့္လားမေျပာတတ္စိတ္ကအရမ္းႏူးညံလာကာဝမ္းနည္းလြယ္လာသည္။
"မငိုရဘူးေလကြာ ေသးေသးေလး႐ုပ္ဆိုးသြားလိမ့္မယ္ေလ ေမာင္လိုက္ေကြၽးမယ္ေနာ္"
"တကယ္ေနာ္"
"တကယ္ေပါ့ကြာ"
"အာ့ေၾကာင့္ေမာင့္ကိုအရမ္းခ်စ္တာ"
......
"ဦးေလးအေခါက္ေလးလွီးေပးပါအံုး"
"အ႐ုပ္ေလးေျဖးေျဖးစားပါကြာ"
"ဟီးး စားလို႔အရမ္းေကာင္းတယ္သိလား ေမာင္လဲစားေလ"
"မစားေတာ့ပါဘူး အ႐ုပ္ေလးပဲစားပါ"
လြမ္းစားေနရင္းနဲ႔ပတ္ဝန္းက်င္ကိုလွည့္ပတ္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ျမင္ကြင္းထဲေရာက္လာတဲ့လူတစ္ေယာက္။
"ထက္ျမတ္"
လူမွားရေလာက္တဲ့အထိစုတ္ျပတ္သက္ေနတဲ့ထက္ျမတ္ကကားမီးပိြဳက္တြင္ပန္းလိုက္ေရာင္းေနသည္။သူ႔လက္ထဲတြင္လဲလသားအရြယ္ကေလးေလးကိုခ်ီထားေသးသည္။
ရုတ္တရက္ထေျပးသြားတဲ့လြမ္းေၾကာင့္ဟင္းရည္မႈတ္ေနတဲ့ေရာင္နီမွာအလ်င္ျမန္ေျပးလိုက္ရျပန္သည္။
"ထက္ျမတ္!"
"ဟင္!လြမ္း"
ထက္ျမတ္ကအံ့ျသသြားကာႏႈတ္ဆက္ဖို႔ျပင္လိုက္ေပမယ့္သူ႔အေျခေနကို႐ွက္သြားဟန္ျဖင့္ေခါင္းငံု႔လိုက္သည္။
"အ႐ုပ္ေလး ဘာလို႔မေျပာမဆိုထသြားတာလဲကြာေမာင့္ကိုလန္႔ေအာင္အရမ္းလုပ္တာပဲ မင္း!ဟိုေကာင္ အ႐ုပ္ေလးေမာင့္ဆီလာ"
"က်ေနာ့္အေျခေနနဲ႔ခဗ်ားတို႔ကိုဘာလုပ္ႏိုင္အံုးမွာလဲဗ်ာ အခုခ်ိန္မွာဘာမွလဲမလုပ္ခ်င္ေတာ့ဘူး က်ေနာ့္မိန္းမက်ေနာ့္ကေလးနဲ႔ေအးေအးေဆးေဆးျဖစ္ေနပါပီ က်ေနာ့္လုပ္ရက္ေတအတြက္လဲေနာင္တရေနပါပီဗ်ာ"
"ဒါေလးက ထက္ျမတ္ရဲ႕ကေလးေလးလား"
"ဟုတ္တယ္လြမ္း ကိုယ့္ရဲ႕သားေလး"
"ခနေလာက္ခ်ီခ်င္လို႔ရလား"
"အင္း"
ကေလးေလးကအနည္းငယ္ညစ္ေပေနေပမယ့္ဝင္းပတဲ့မ်က္ႏွာေလးကေတာ့ေပ်ာက္ကြယ္မသြားေပ။ကိုယ္တိုင္လဲကိုယ္ဝန္လြယ္ထားရသူမို႔ထိုကေလးေလးကိုျမင္ျမင္ခ်င္းသံေယာဇဥ္ျဖစ္မိသည္။
"အူဝဲ အူဝဲ"
"သားေလးဗိုက္ဆာေနပီလား ေဖေဖတို႔အိမ္ျပန္ၾကမယ္ေနာ္"
"ဟင္ ျပန္ေတာ့မလို႔လား ဟိုခနေလာက္ေနပါအံုးလား"
"သူျပန္မွာျပန္ပါေစေလအ႐ုပ္ေလရဲ႕"
"လြမ္းကေလးေလးကိုခ်ီခ်င္ေသးတယ္"
"အူဝဲ..."
"သားေလးကဗိုက္ဆာေနလို႔ငိုေနတာလြမ္းရဲ႕"
"ထက္ျမတ္တို႔အိမ္ကဘယ္မွာလဲလြမ္းတို႔လိုက္ပို႔မယ္"
"ဒါေပမယ့္"
"ေမာင္ေျပာအံုး လြမ္းက ကေလးေလးကုိခ်ီခ်င္ေသးတယ္"
ငိုေတာ့မဲ့လြမ္းေၾကာင့္ေရာင္နီလဲမတတ္ႏိုင္တဲ့အဆံုးထက္ျမတ္တို႔သားအဖကိုကားနဲ႔လိုက္ပို႔ရေတာ့သည္။