"និយាយគ្នាយូរម្លេះ?"សម្លេងមាំក្រាស់របស់មនុស្សម្នាក់ដែលទើបនឹងចេញពីឡាននៃបាំងខាងក្រោយចុះមកដោយទឹកមុខស្មើធេងចងចិញ្ចើមបន្តិចនៅពេលដែលឃើញហេតុការណ៍ដែលកើតឡើងនៅចំពោះមុខ
"លោកម្ចាស់!មិនមានអ្វីជាបញ្ហាធំដុំឡើយ!លោកម្ចាស់មិនបាច់ចេញមកក៏បានដែរទាន!"អ្នកបើកឡានរហ័សរត់ទៅរកអ្នកដែលមាននាមជាម្ចាស់ខ្លួនឱនគំនាបហាស្ដីឡើងដោយភាពភ័យខ្លាច ខ្លាចមានបញ្ហាធ្វើឲ្យគាត់ទើសទាល់
"លោកមានត្រូវអ្វីទេ?"
"ខ្ញុំមិនអីនោះទេ!"yiboឆ្លើយតបទៅកាន់គាត់រួចងើបឡើងបោសដីចេញពីខ្លួនដោយមិនភ្លេចងាកទៅបង្ហាញផ្ទៃមុខដែលកំពុងតែសើចបញ្ជាក់ថានាយពិតជាមិនអីពិតមែន
"អូរ.....បើមិនប្រកាន់ទេ!ខ្ញុំអញ្ជើញអ្នកកម្លោះញ៉ាំអាហារពេលព្រឹកទុកជាការសុំទោសចុះ!"
"មិនបាច់គួរសមនោះទេលោក..."នាយអាក់សម្ដីរបស់ខ្លួនបន្តិចព្រោះមិនដឹងថាអ្នកនៅចំពោះមុខខ្លួនជាអ្នកណា
"XIAO CHENXIU!"អ្វីៗហាក់ឈប់ដំណើរការមួយកន្លែងនៅពេលដែលបានដឹងពីឈ្មោះរបស់អ្នកនៅចំពោះមុខរបស់ខ្លួនហាក់បង្ហាញនូវភាពតក់ស្លុតចូលទៅក្នុងរាងកាយរបស់yiboសឹងមិនជឿថាមនុស្សនៅចំពោះមុខខ្លួនជាគាត់ឡើយ!
"ខ្ញុំគឺwang yibo!"មិនថាក្នុងអារម្មណ៍កំពុងតែតក់ស្លុតខ្លាំងយ៉ាងណាក៏ដោយ ពេលនេះមានតែសម្រួលអារម្មណ៍ឲ្យនឹងនរប្រឹងសម្ដែងជាគ្មានរឿងអីកើតឡើងណែនាំខ្លួនទៅកាន់គាត់
"សូមអ្នកប្រុសមកតាមខ្ញុំមក!"អ្នកបើកឡានដើរទៅជួយរើសឥវ៉ាន់yiboយកទៅដាក់ក្នុងឡានកាន់តែធ្វើឲ្យyiboបដិសេធលែងកើតមានតែយល់ព្រមទៅជាមួយគាត់ប៉ុណ្ណោះទើបមើលទៅមិនធ្វើឲ្យបរិយាកាសកាន់តែស្មុគស្មាញជាងមុន
ក្នុងឡាន*
"យូរប៉ុណ្ណាហើយ?"ឋិតនៅក្នុងភាពស្ងប់ស្ងាត់អស់រយៈពេលជាង5នាទីទើបអ្នកមានអាយុរាងជ្រេអង្គុយក្បែររាងសង្ហារសម្លឹងទៅមាត់បង្អួចសួរទៅកាន់នាយដោយមិនគិតបន្ត
"ប...បាទ?"
"យូរប៉ុណ្ណាហើយដែលទាក់ទងកូនប្រុសខ្ញុំ?"
"ល...លោកxiao?"yiboហាក់គាំងរកពាក្យតបលែងបានពេលទទួលបានសំណួរដ៏ពិបាកក្នុងក្រលាស់អណ្ដាតឆ្លើយតបទៅកាន់គាត់
"មុខខ្ញុំស្អាតពេកឬទើបអ្នកកម្លោះសម្លឹងមិនដាក់ភ្នែកបែបនេះ?"ស្នាមញញឹមដ៏ស្រទន់កំពុងតែរំលេចឡើងលើផ្ទៃមុខរបស់គាត់បណ្ដាលឲ្យyiboអស់អារម្មណ៍ភ័យពេលដែលដឹងថាគាត់មិនកាចខ្លាំងនោះទេ មើលទៅអាចនិយាយចូលគ្នាបាន
"គឺ....សុំទោសដែលលាក់រឿងនេះយូរមកហើយ!ខ្ញុំនឹងគេស្គាល់គ្នាច្រើនខែហើយ!"សភាពការណ៍នេះហើយបើនៅតែលាក់បន្តក៏មិនបានព្រោះជ្រុលជាគាត់ដឹងទៅហើយមានតែប្រាប់ទៅគាត់តែម្ដងទៅ
"អូ....អញ្ចឹងតាស៎បានជាកូនខ្ញុំគេសង្ងំមិនព្រមទៅវិញ!មកពីបានalphaដ៏សង្ហារនៅក្បែរសោះ!"រាងសង្ហារលែងមាត់បន្តបានត្រឹមញញឹមអឹមអៀននឹងពាក្យសម្ដីរបស់គាត់
"ខ្ញុំមិនជំទាស់នៅក្នុងរឿងរបស់អ្នកទាំង2ឡើយ!សុំត្រឹមឲ្យគេអាចត្រឡប់ទៅវិញបានគឺគ្រប់គ្រាន់ហើយ!គេទៅចោលពីផ្ទះយូរណាស់ហើយល្មមត្រឡប់ទៅវិញហើយ!ទោះជាយ៉ាងណាក៏អ្នកទាំង2អាចនៅតែជួបគ្នាបានដែរ!"
"លោកមិនជំទាស់មែនឬ?"
"ខ្ញុំទៅកុហកធ្វើអី?បើកូនៗស្រឡាញ់គ្នាហើយជំទាស់យ៉ាងមិចនឹងកើតទៅ?"
"អរគុណខ្លាំងណាស់!ខ្ញុំនឹងទៅនិយាយជាមួយគេ!ល..លោកពូ!"
"បាទ!"លោកxiaoងក់ក្បាលសើចដាក់នាយសង្ហារតិចៗរួចអ្នកទាំង2ក៏ចាប់ផ្ដើមនិយាយគ្នាពីនេះពីនោះរហូតដល់ភោជនីយដ្ឋានមួយកន្លែង ឯyiboក៏ផ្ញើសារទៅរកxiao zhanពីរឿងនេះដូចគ្នា
____________________
មិនយូរប៉ុន្មានពួកគេក៏បានត្រឡប់មកវិញដោយyiboអនុញ្ញាតិឲ្យគាត់ទៅលេងផ្ទះរបស់នាយដើម្បីបានជួបនឹងxiao zhan
ក្រាក*
"ប៉ា..."ដៃស្រឡូនស្ដើងលើកទៅចាប់បើកទ្វារផ្ទះថ្នមៗឃើញថាអ្នកដែលមកមិនមែនមានតែyiboម្នាក់នោះទេ
គេបុកពោះខ្លាំងណាស់គ្រាន់តែឃើញមុខប៉ារបស់គេ!ខ្លាចតែគាត់ស្ដីឲ្យគេរឿងកុហកគាត់នោះទេ
"អីយ៉ាកូនប្រុស!ប៉ានឹកកូនណាស់!"មនុស្សវ័យចំណាស់ដើរទៅឱបកូនសំណប់របស់ខ្លួនថ្នមៗបង្ហាញពីក្ដីនឹករលឹកដល់គេរបស់ឪពុកចំពោះកូនមិនអាចឲ្យរាងល្អិតមិនឲ្យលើកដៃឱបតទៅកាន់គាត់វិញឡើយ
និយាយដោយស្មោះត្រង់!ទោះគេមិនបានបង្ហាញពីភាពនឹកនារបស់គេដែលចាកចេញពីប៉ារបស់គេ តែមិនមែនបានន័យថាគេមិននឹកគាត់នោះទេ!
"ស..សុំទោសប៉ា...ហ្ហឹក...អ្ហឹក..."
"មិនអីទេណាកូន!ប៉ាមិនមានអារម្មណ៍ខឹងកូនឡើយ!"ក្រោយពីសម្របសម្រួលគ្នាអស់មួយសន្ទុះធំរួចមក Xiao zhanបានអញ្ជើញគាត់ចូលទៅអង្គុយនៅខាងក្នុងផ្ទះដោយមានyiboដើរតាមពីក្រោយ
"សុខសប្បាយទេកូន?នៅទីនេះលំបាកដូចនៅផ្ទះរបស់យើងទេ?"
"អត់ទេប៉ា!គេមើលថែខ្ញុំបានល្អណាស់!ប៉ាអាចជឿទុកចិត្តគេបាន!"កាយតូចស្ដើងងាកភ្នែកទៅរករាងសង្ហារដែលលើកទឹកជូនប៉ារបស់គេដោយមិនភ្លេចញញឹមដាក់នាយឡើយ
"ល្អណាស់អញ្ចឹង!ប៉ាអាចឲ្យគេមើលថែគ្រាប់ពេជ្ររបស់ប៉ាបានហើយ!"yiboដែលស្ដាប់ឮបានត្រឹមលួចញញឹមអៀននឹងពាក្យសម្ដីរបស់គាត់ នាយមិននឹកស្មានថាគាត់ទន់ភ្លន់ខុសពីពាក្យចចាមអារ៉ាមដែលធ្លាប់ឮដាច់
"ក៏អរគុណដល់អ្នកកម្លោះហើយដែលជួយមើលថែព្យាបាលជើងរបស់កូនប្រុសខ្ញុំអាចត្រឡប់មកសភាពដើមវិញបែបនេះ!"
___________________
យប់ឡើង*
"អូនច្បាស់ទេថាត្រឡប់ទៅវិញ?"សំណួរដែលឮខ្សាវៗកំពុងតែបន្លឺចេញពីមាត់របស់yiboស្របពេលដៃរបស់ខ្លួនកំពុងជួយរៀបចំឥវ៉ាន់xiao zhanដាក់ក្នុងកាតាបរបស់គេ
"បងកុំបារម្ភអីណា!អូនគ្រាន់តែទៅបង្ហាញរូបរាងអូនដល់គ្រប់គ្នា អូននឹងមកទីនេះរាល់ថ្ងៃ ឬអាចថាមកគេងទីនេះក៏មានដែរ!ណាមួយអូនក៏ចេញពីផ្ទះយូរណាស់ហើយ!"រឿងដែលនិយាយព្រឹកមិញអាចបញ្ចុះបញ្ចូលគេឲ្យត្រឡប់ទៅវិញបានក្រោមហេតុផលមួយចំនួនល្មមអាចឲ្យរាងល្អិតយល់ព្រមដោយមិនស្ទាក់ស្ទើរ
"ច...ចុះរឿងទារកក្នុងផ្ទៃអូន..?"yiboរក្សារឥរិយាបថឱនមុខចុះរបស់ខ្លួនខាំមាត់ទប់អារម្មណ៍របស់ខ្លួន ទោះជាមាត់ហាឡើងមិនបដិសេធឲ្យរាងតូចទៅ តែក្នុងអារម្មណ៍របស់នាយកំពុងតែស្រែកហាមកុំឲ្យxiao zhanចាកចេញមិនឈប់ឡើយ
"អូននឹងរកពេលវេលាប្រាប់ដល់ពួកគាត់!បងពិតជាokeyទេដែលនៅម្នាក់ឯងបាន?"
"បងមិនអីទេ!"ដៃមាំក្រាស់លើកទៅអង្អែលក្បាលរបស់រាងល្អិតថ្នមៗលោចស្នាមញញឹមបង្ហាញទៅកាន់មនុស្សដែលខ្លួនស្រឡាញ់បំផុតក៏នឹងគ្មានថ្ងៃបញ្ឈប់ក្ដីស្រឡាញ់របស់ខ្លួនចំពោះអ្នកនៅចំពោះមុខឡើយ
"អូនទៅហើយណា៎...ពេលទៅដល់អូននឹងឆាតប្រាប់បង!"ក្រោយពីមកដល់ខាងក្រោមនៃអគាររួចមកxiao zhanឈោងទៅឱបនាយសង្ហារថ្នមៗនាពេលដែលមានការឱបតបតមកវិញដូចគ្នា
"បាទ!សុវត្ថិភាពតាមផ្លូវណា...!កុំញ៉ាំរបស់ត្រជាក់ច្រើនពេក!កុំធ្វើការហួសកម្លាំងដល់យប់ជ្រៅពេកណា៎...ខ្លាចល៎មិនមានអ្នកចាំអាហារពេលយប់ជាមួយអូនដល់យប់ជ្រៅ!"
"អូនដឹងហើយ!បងក៏ដូចគ្នា!"yiboព្រលែងកាយតូចចេញពីខ្លួនលើកដៃលាទៅកាន់xiao zhanដែលដើរចូលទៅក្នុងឡាននោះសម្លឹងមើលឡានដែលរំកិលទៅមុខចាកចេញរហូតដល់ផុតពីកន្ទុយភ្នែក
ដៃមាំក្រាស់លើកទៅទប់ទ្រូងរបស់ខ្លួនទាំងថប់ដង្ហើមពិបាកក្នុងផ្លូវដង្ហើមជាខ្លាំងក្រោយពីទ្រាំទប់អស់រយៈពេលជាយូរ នាយព្រលែងទឹកភ្នែករបស់ខ្លួនមកទាំងអស់គ្មានសល់បន្ទាប់ពីអវត្តមានរបស់អ្នកម្ខាងទៀតបានចាកចេញទៅទើបរហ័សរត់ចូលទៅខាងក្នុងអគារឡើងទៅផ្ទះរបស់ខ្លួនដើម្បីចូលទៅក្នុងបន្ទប់ទឹកសម្រួលអារម្មណ៍កុំឲ្យពិបាកខ្លាំងជាងនេះ
"អ្ហឹក....ហ្ហឹក..."ទឹកភ្នែកអ្នកជាalphaកំពុងតែហូរប្រដេញគ្នាស្រក់ចុះមកឥតឈប់ឈរបើទោះជាប្រឹងទប់វាខ្លាំងយ៉ាងណាក៏មិនអាចឃាត់វាមិនឲ្យស្រក់ចុះមកឡើយ
ត្រឹមរាល់ថ្ងៃដែលលែងសូវបានឃើញមុខxiao zhanនាយពិបាកក្នុងខ្លួនមិនស្ទើរនោះទេ ចុះទម្រាំតែគេត្រឡប់ទៅនៅជាមួយគ្រួសារគេវិញទៀត?អាចថានាយអត្មានិយមក៏បានតែបើអាចនាយចង់តែចាប់គេឃុំទុកនៅក្នុងបន្ទប់មួយមិនឲ្យគេចាកចេញទៅណាសូម្បីតែមួយជំហាន
ក្រោយពីសង្ងំក្នុងបន្ទប់ទឹកអស់រយៈពេលជិតកន្លះម៉ោងក្រោយមកទីបំផុតនាយក៏អាចធូរស្បើយជាងមុនបានបន្តិចស្រាប់តែឃើញសាររបស់xiao zhanលោតលើទូរសព្ទខ្លួនទើបស្រវាយកទូរសព្ទមកមើល
"អូនមកដល់របងផ្ទះហើយ!ខានទៅយូរអូនសឹងនឹងភ្លេចមុខអ្នកយាមទៅហើយ!ហិហិ!រាត្រីសួស្ដីណាបងសម្លាញ់!"
*បាទ!រាត្រីសួស្ដី*នាយឆ្លើយតបទៅកាន់xiao zhanដោយមិនvoiceជាសម្លេងដូចរាល់ដងទាំងដែលxiao zhanខំvoiceជាសម្លេងមក
ជើងទាំងគូបោះជំហ៊ានទៅឈោងយកកន្សែងមកជូតមុខដែលលុបនឹងទឹកត្រជាក់រួចហើយនោះ ផ្លាស់សម្លៀកបំពាក់នឹងអាលចូលគេង
តែថា...នាយអាចគេងលក់ដែរឬបើគ្មានខ្នើយសម្រាប់ឱបនិងទ្រូងដ៏កក់ក្ដៅសម្រាប់បំពេរបែបនេះ?ចម្លើយប្រាកដជាអត់ហើយ!មើលទៅបែបបញ្ឈរភ្នែកដល់ភ្លឺទៀតហើយ!
_________________
"បងចាន់!ខ្ញុំនឹកបងណាស់!"មិនបាច់ប្រាប់ក៏ដឹងថាជាសម្លេងរបស់អ្នកណាដែរ!គឺអាប្អូនកំហូចxiao chenនឹងហើយ
Xiao chenរត់ទៅឱបរាងល្អិតវិសនឹងដួលទាំង2នាក់ទៅហើយ!នាយនឹកគេខ្លាំងណាស់ ជាពិសេសក៏ខានឱបគេយូរគួរសម
"អីយ៉ា...បងមិននៅមានមិនស្ដាប់សម្ដីលោកប៉ាដែរទេ?"
"ប្រាកដណាស់!ខ្ញុំស្ដាប់តែរហូតនឹង!"Xiao chenបន្ទាបខ្លួនបន្តិចដើម្បីឲ្យរាងល្អិតបានអង្អែលក្បាលរបស់គេ
អ្នកស្រីxiaoបានត្រឹមញញឹមដាក់xiao zhanបន្តិចរួចឡើងទៅបន្ទប់សៀវភៅដើម្បីនិយាយជាមួយប្ដីរបស់ខ្លួន
"បងប្រុស!អូរព្រះអើយយយ!ជើងរបស់បងជាហើយមែនទេ?"
" មែនហើយ!អ្ហាស៎...."ភ្លេចខ្លួនដៃទាំងគូរបស់អ្នកជាប្អូនចាប់លើកបីកាយតូចស្ដើងបង្វិលទាំងត្រេកអរពេលដែលដឹងថារាងល្អិតអាចដើរបានឡើងវិញ អ្នកណាមិនសប្បាយចិត្តនោះ?គេដឹងយូរហើយរឿងនេះ តែគ្រាន់តែថាពេលដែលបានជួបផ្ទាល់ទើបរំភើបខ្លាំងជាងxiao zhanប្រាប់តាមទូរសព្ទទៅទៀត!
"ប...បងវិលមុខ!ដាក់បងចុះ!"
________________
ក្នុងបន្ទប់*
ក្រោយពីសម្អាតខ្លួនរួចរាល់មក xiao zhanដែលទើបនឹងចេញពីបន្ទប់ទឹកងាកសម្លឹងមើលគ្រប់ជ្រុងជ្រោយនៃបន្ទប់របស់គេទាំងក្ដីនឹករលឹក ជាពិសេសគឺក្លិនបន្ទប់របស់គេរួមជាមួយនឹងផ្កានៅមាត់បង្អួចនឹងហើយ
កាយតូចស្ដើងឡើងទៅលើពូកប្រះខ្លួនគេងទាញទូរសព្ទមកមើលសង្ឃឹមថាមានសារផ្សេងទៀតពីyibo តែបែរជាស្ងាត់ឈឹងគ្មានអ្វីសោះ!ឬនាយគេងបាត់ហើយ?
យប់នេះនៅតែដូចយប់សព្វដងដែលxiao zhanមិនបានគេងក្បែរyibo!គេគេងមិនលក់ដូចគ្នា!កែវភ្នែកទាំងគូសម្លឹងមើលទៅព្រះចន្ទដែលឋិតនៅក្រៅបង្អួចនោះរួចទាញខ្នើយឱបយកមកឱបជាប់ទ្រូងជំនួសនៃការឱបរាងសង្ហារដើម្បីឲ្យគេងលង់លក់ទាំងមានតំណក់ទឹកថ្លាស្រក់ចេញពីកន្ទុយភ្នែកដោយមិនដឹងមូលហេតុ
សូមរង់ចាំភាគបន្ត.....