ALLISON
"Allison?" Bumagsak ang pang-ibabang labi nito.
"Sebastian..." Nanginginig kong tawag dito.
"Shit..." Rinig kong bulong niya bago bumalot ang mga braso nito sa akin.
"What happened? What did they do to you? Are you okay?" Mabilis at sunod sunod nitong tanong nang bumitaw ito sa akin. Pinanood ko si Sebastian habang hinihingal na hinawi ang buhok.
"Allison! Are you okay?" Inangat nito ang baba ko at tinitigan akong diretso sa mata.
Sa totoo lang, Walang maayos na tumatakbo sa isip ko sa ngayon. Sa sobrang bilis ng lahat ng pangyayari, Hindi pa ako natatapos sa pag-tawag sa akin ng mga pulis.
"What did they do, Al?!" Ang pagkataranta ni Sebastian at napalitan ng galit.
"Fucking hell..." Hindi ako nakapagsalita nang higitin ni Sebastian ang braso ko at kaladkarin papuntang sasakyan. Binuksan niya ang pintuan nito bago bitawan ang braso ko.
"Get in the car. Subukan mong umangal, Allison!" Kung ano ang taranta ni Sebastian, Ganoon rin ang pag-kalutang ko sa pangyayari.
Hindi na ako umangal pa at pumasok na lamang sa sasakyan.
Anong nangyari? Niligtas niya ba ako? Bakit siya nandito?
"Putangina..." Matapos ang ilang minutong pagmamaneho ni Sebastian, Saka lamang ako nakapagisip isip sa lahat ng nangyari. Narinig kong huminga nang malalim si Sebastian bago ito magsalita.
"Al, What did they do? Are you okay?" Pagulit nito sa tanong niya kanina. Tumango lamang ako habang diretso ang tingin sa kalsada.
"I'm sorry I didn't see you earlier." Rinig ko ang pagkadismaya at konsensiya sa boses nito.
"Salamat, Seb..." Mahina kong sabi dito.
"No, No," Tumingin ako dito. Tulad ko, Diretso ang tingin nito sa kalsada.
"No, Don't thank me! Anyone would've done the same, Al! Hindi iyon some kind of nice and respectful gesture!"
"That's what everyone is supposed to do!" Lumakas ang boses nito. Humigpit din ang hawak niya sa manibela. Mula sa anggulong ito, Kitang kita ko ang pag-igting ng panga ni Sebastian. Ilang minuto na kami sa loob ng malamig na sasakyan ngunit tagaktak parin ang pawis nito.
Bumagal ang pagmamaneho ni Sebastian. Gumaan rin ang hawak niya sa manibela. Saka lamang ito huminga nang malalim.
"Allison, Are you hurt?" Alalang tanong nito.
"Hindi..." Tumango si Sebastian. Kapansin pansin ang kontriladong paghinga nito.
"I knew something bad was gonna happen, I had a feeling about this..." Mahina nitong sambit.
"Ikaw iyong nasaktan, Sebastian..." Kumunot ang noo nito bago mabilis na sulyapan ang kamao. Mabilis rin niyang binalik ang mga mata sa kalsada.
"Don't worry about it." Hindi madaling huwag mag-alala kung tuloy tuloy ang pagtulo ng dugo mula rito at pumapatak hanggang pantalon niya.
"Sebastian-"
"Allison, Please. I'm fine. I'll take you home, Okay?" Malambing at maalaga nitong saad. Tumango na lamang ako.
Dahil sa nangyari, Hindi na rin ako nakatanggi sa takot na baka maulit na naman ito.
Kumunot ang noo ko nang pagliko namin ay bumungad ang komosyon sa harap mismo ng bahay namin.
"T-Teka lang, Sebastian. Huwag ka munang umalis. Aayusin ko muna iyang sugat mo." Mabilis kong sabi dito bago bumaba ng sasakyan.
"Aling Nena! Aling Eya!" Tumingin ako sa paligid. Lahat ng mata ng mga kapitbahay at dumapo sa akin. Sakto ring naiilawan kami ng sasakyan ni Sebastian.
"Allison, Magbayad na kayo ng utang ninyo sa tindahan!" Galit na sigaw ni aling Eya.
"Po? Hindi po ba nakiusap na ako na sa sahod ko nalang-"
"Ilang beses mo na iyang sinabi, Allison!" Napapikit ako nang lalong lumakas ang boses nito. Nagsimulang magbulungan ang mga kapitbahay namin. Halo halong awa at panghuhusga ang naririnig kong lumalabas sa bibig ng mga ito.
"Isa pa iyang renta ng bahay! Ano sa tingin niyo libre lang kayong titira diyan?!" Galit na sigaw ni aling Nena.
"Nagbabayad naman po ako, Aling Nena." Mapait itong tumawa.
"Wow, Allison! Nagbabayad daw siya! Mga kapitbahay! Nagbabayad daw!" Namamahiyang sigaw nito. Bumaba na lamang ang tingin ko sa batik batik na semento.
"Aling Nena, Nagaabot po ako sa nanay ko ng pang bayad sa inyo kada kinsenas. Imposible naman pong hindi ako nagbabayad." Kalmado kong sabi dito.
"Aba! Ako pa ata ang tinatawag nitong sinungaling! Siya, Sige!" Dinuro niya ang pintuan ng bahay namin.
"Tawagin mo iyang nanay mo!" Nakakabingi nitong kinatok ang yerong pintuan ng bahay namin.
"Hoy! Lumabas ka diyan! Ikaw ang humarap sa amin!" Sigaw ni aling Nena habang walang tigil na kinakatok ang pinto.
"Baka po wala diyan ang nanay ko, Pag-usapan nalang po natin ito bukas. Nakikiusap po ako."
"Hay nako, Allison! Ayan ka na naman!"
"Aling Nena, Baka po masira ang pinto-"
"Wala akong pakialam, Bahay ko ito!" Bumuntong hininga ako habang patuloy nilang sinisigawan ang ina ko. Halos buwagin na ni aling Nena ang pintuan sa sobrang lakas nito kumatok.
"Diyos ko! Maawa ka dito sa anak mo!" Sigaw naman ni aling Eya.
"Allison..." Napatingin ako sa aking braso nang may kamay na dumampi dito.
"What's happening?" Takang tanong ni Sebastian. Hindi ako nagbibiro kung sasabihin kong natahimik ang lahat ng nasa paligid. Tumigil sa pagkatok si aling Nena at tinitigan si Sebastian.
"Wala, Seb. Ako na ang bahala dito." Tinaasan ako ng kilay ni Sebastian at doon ko napagtantong hindi siya naniniwalang wala ito.
"Excuse me, What seems to be the problem?" Tanong ni Sebastian. Sandaling nanahimik ang paligid bago muling magsalita si Sebastian.
"Ano pong problema kay Allison?" Makapal at mabigat ang pahkakasabi nito sa bawat salita. Marka ng taong hindi naman talaga sanay magtagalog.
"Hindi nagbabayad ng utang iyang si Allison! Ilang buwan nang libreng nakatira iyan sa-" Natahimik ang bibig ni aling Nena nang ilabas ni Sebastian ang pitaka nito.
"Teka, Sebastian-" Hinawakan ko ang pulso nito. Tumingin ito sa akin na para bang binabalaan akong bumitaw sa pagkakahawak ngunit hindi ako nagpatinag.
Kung totoo ngang ilang buwan na hindi binayaran ni mama ang renta ng bahay, Sigurado akong libo-libo na ito. Isa rin ang utang kay aling Eya.
"Allison, Can you just stop complaining for just a minute? I'll handle this." Bumalik ang tingin nito sa mga ale.
"Magkano po ang needed?" Magalang na tanong ni Sebastian.
"Walong na libo para sa walong buwan na utang nila sa renta." Parang halimaw na mabilis nagbago ang itsrua ni aling Nena nang maglabas ng higit pa sa sampung libong papel si Sebastian.
Nagsimula muli ang ugong bulungan na parang mga bubuyog na chismis ang hanap imbis na bulaklak.
"Kayo po?" Gusto kong matawa dahil sa halatang hirap ni Sebastian na ipag-patuloy ang pagtatagalog.
"Limang libo na ang utang ng mag-inang iyan sa tindahan." Muli, Sigurado akong hindi lamang limang libo ang inabot ni Sebastian dito. Lahat iyon sa loob lamang ng pitaka niya galing.
"Makakaalis na po kayo. Please don't bother her again." Kahit na tunog mayabang alam kong sinusubukan ni Sebastian maging magalang sa mga ito.
"Ah, Wait." Para namang nanginig sa takot si aling Nena at Eya nang pareho itong hawakan ni Sebastian sa balikat.
"Bakit, Hijo?" Tanong ni aling Eya.
"If Allison and her mom doesnt pay the bills, Pwede po ba ako ang tawagan ninyo? Huwag..." Tumingin muna sa akin si Sebastian.
"What's the word, Al?" Umangat ang pang-itaas na labi nito habang nagiisip. Pinanlakihan ko ito nang mata, Binabalaan siyang huwag nang ituloy ang nais niyang gawin.
"Right." Humarap itong muli sa dalawang ginang.
"Huwag niyo na pong guluhin si Allison." Mabagal nitong sambit, Sinusubukang hindi magkamali.
"Ako na po ang magbabayad sa lahat. Just give me a call." Tumango ang dalawa nang abutan silang pareho ni Sebastian ng maliit na papel.
"May number ko po iyan. Thank you. You can go now." Ngumiti ito sa kanila.
"Alam mo, Hindi mo na sana iyon ginawa." Tumingin ako sa paligid ko at makitang umoonti ang mga taong nanonood.
"Yeah, But I wanted to. Plus," Tumigil saglit si Sebastian.
"Where do you expect yourself to get that much money only by working part-time at the restaurant?" Tanong nito.
"Oo nga..." Siguro dapat kumuha ako ng isa pang trabaho.
"Don't even think about getting another job, Al. You already have enough on your shoulder as it is. Ako na nga ang bahala, Let it go."
"Hindi ko talaga alam paano ako magpapasalamat sa iyo sa lahat nang nagawa mo ngayong araw. Tatlong beses mo na akong nailigtas." Umiling ito habang mahinang humahagikgik.
"Al, You can thank me by not thanking me. I care about you, I did everything I did on my own. Kaya just don't think about it."
Hindi na ako umangal nang dire-diretsing buksan ni Sebastian ang pintuan ng bahay. Dahil una sa lahat, Siya rin naman ang nagbayad nito at pangalawa, Alam kong wala si mama.