Reason
Wala akong nagawa kung hindi ang yumuko. Of all the names he could call me…
“What’s this?” may kalakasan na bigkas ni papa.
I jumped when he placed his mug on the center table. Agad lumapit ang ilang mga bisita sa amin at tinignan ang pangyayari. They all began to gasp and began to whisper at the sudden drop of Ashen’s cup. Napatayo naman si Rhysand sa tabi ko.
“Aria, sumagot ka…” banta naman ni mama. She already looked displeased.
Napaangat ako ng tingin at naguguluhan silang tinignan. What did I do?
“Nasagi mo ba ‘to?! And… what does Elisha’s son saying? You’ve been stalking him? Hindi ka ba nahihiyang gawin yun?”
“Let’s all calm down, Mrs. Solace. Huwag mo nating pagsabihan ang mga bata… I’m sure there’s an explanation. Rhysand?”
Natupi ko ang bibig ko nang lumapit ang mommy ni Rhysand. Ngumiti si Tita Rhea sakin pero napayuko lang ako pabalik sa kahihiyan. Nasa bahay pa rin ako nila, at nabanggit ang pangalan ko sa gitna ng pagsasalo nila.
“What, ma? Walang ginagawa si Aria. Nag-uusap lang kami…” matigas na sagot ni Rhysand. Naramdaman ko ang pagpihit ng katawan niya sa direksyon ni Ashen. “He just suddenly dropped it… And called Aria a stalker. Teka nga, paano naging stalker ‘tong kaibigan ko?”
Humakbang siya paalis sa kinauupan. Mas lalo pa akong nailing sa ginawa niya. Hindi na niya dapat kinuwestyon pa… He’ll only add up to the tension.
“Ashen?” An unfamiliar voice of a woman spoke sternly in front us. “What happened? Are you okay, son?”
“Yes, I’m okay. Pasensya na po kayong lahat. Tita, Tito… It was an accident.” After a few seconds, he finally spoke. I slowly looked up to him. His eyes roaming around the room to everyone. Bahagya rin siyang yumuko sa lahat bago gumalaw sa kinatatayuan.
Tinulangan niya ang maid the lumapit para linisin ang nabitawan niyang inumin.
“I’m sorry. I’ve… umm, mistaken your daughter for someone.” He said calmly to my parents.
Nap atingin ako kay mama at papa. Tumaas lang ang kilay ni mama sa kanya bago bumaba ang tingin sakin. Si papa naman ay tumango-tango lang bumalik na sariling ginagawa. He continued having a conversation with the Chinese man beside him as if he was explaining to him boredly what was happening. Bumalik ang tingin ko kay Ashen at hindi maiwasang hindi siya tignan ng masama.
I thought of him as a calm and well-composed student just like everybody talks about. Paano niya nagawang sabihin iyon sa lahat? O paano niya nagawang bitawan nalang ng basta-basta ang hawak at tawaging aksidente lang iyon?
“You must be smitten, dude.” Rhysand muttered before pulling his chair again. Bumalik siya sa pagkakaupo sa tabi ko at nagsalin ng tubig. Nilagay niya ang baso sa harapan ko.
Tahimik kong kinuha iyon at uminom. I’m quiet when I’m pressured. And with this situation, I am most definitely am. Hindi ko inaasahan ito. I didn’t even know… Rhysand’s family and mine knew his! Paano sila nagkakilala? I knew all my parents’ business partners. At hindi isa roon ang mga Aphelion.
“Sweety, your hand might touch the broken glass. Be careful.” I heard the woman spoke again. Must be his mother. Hindi ko maiwasang hindi mapatanong sa isipan. Does… she know about where her son went last night?
“Well then! Kung wala namang problema, mag-umpisa na tayo.” Tito Santi, Rhysand’s father clasped his hands together before pulling the seat next to Rhysand. Umupo sa tabi niya si Tita Rhea at sumunod na rin ang lahat sa pagpili ng kani-kanilang mga upuan. The same faces I’ve seen of businessmen are here along with their children. Maliban sa dalawang pamilya na ngayon ko palang na nakitang naririto.
“Ari…”
“Ayos lang ako.” Mahina ko nang sambit sa kanya nang maramdaman ang hawak niya sa braso ko.
I shoved his hand and silently dropped my gaze when Ashen went back to his in front of us. Naiinis ako. Me? A stalker? What was he thinking? Hindi ko naman alam na nasa McDonald’s pala siya nun. Sigurado akong pagkatapos nito ay pagbubuntangan na naman ako ng galit nina mama at papa. They would think that I intentionally made a scene here.
“Aria…” mas mahina pang tawag ulit ni Rhysand sakin.
Pinukulan ko siya ng tingin. For once, could he stop treating me like this? Palagi niya nalang pinapamukha sakin na kailangan ko ng tulong sa lahat ng bagay.
Tila umurong ang mga sasabihin sana niya nang mapansin ang tingin ko. He cleared his throat before sitting back properly on his chair again. Napansin ko ang bahagya niyang pagsulyap sa harapan namin.
“To begin with, I would like to thank everyone for coming—”
The meeting started. Kagaya ng parati kong ginagawa ay nagtake-down notes ako. This wasn’t for my benefit. These are for my parents. Madalas kasing nasesentro lang ang mga atensyon nila sa usupan kaya ako nalang ang inatasan nilang gumawa nito. They have assistants to do this, but then again, they have trust issues.
“—Kung ganun, totoo pala ang mga haka-haka. Ha! Nalulugi na ang mga Aphelion.”
I bit my lower lip when my father aloud after minutes of their conversation. Bigla na lamang niya iyon binanggit. Bahagya ko siyang sinilip sa tabi ko at kampante lang siyang uminom sa chalice na hawak niya bago ngumisi. He placed his cup on the table arrogantly. He didn’t mind the spills of the wine on because of what he did.
“Should we start transferring our kids to another school? Baka pati ‘yang paaralan ninyo ay madamay sa pagkakalugi?” he said frankly. “This is why you’ve come to us right? Kailangan niyo ng mga kaalyansa ulit.” Bahagya siyang tumawa.
Other businessmen laughed with him as well. Napailing-iling ako sa isipan bago bumaling kay Rhysand. He was boredly staring at his phone. Nakahilig lang siya sa upuan at mukha wala nang interes pa sa usapan. But I know he’s listening too.
Umangat ang tingin ko kay Ashen. He was on his phone too, pero binitawan niya iyon nang mabanggit ng papa ko ang apelyido nila. Kumunot ang noo ko. Totoo ba iyon? Nalulugi sila?
“Oh really? You’re looking for investments here?” one woman asked sarcastically. “Kanina pa ako nagtataka… Why didn’t you tell us earlier?”
The woman beside Ashen just chuckled amusingly before eyeing her husband.
The man beside her smiled as if their questions were entertaining him. “We’re not here to ask anyone anything. And no, you’ve got the wrong source of information. Hindi rin kami nalulugi. In fact, we’re here to offer you a one-time deal…”
“You people really like to see the ones on top go down, huh? Hindi na ako magtataka kung bakit hindi nagtatagal ang mga empleyado niyo sa inyo.” Tumingin siya sa asawa nito.
“At paano mo naman malalaman iyon? Our employees are none of your business.” My mother took a sip of her wine.
“You have no idea how we work.” Sagot lang ng ama ni Ashen. “We’re here for a peaceful gathering, and an offer. But I guess I’ve change my mind.”
Sumunod ang tingin ng lahat sa kanila nang sabay tumayo ang eleganteng mag-asawa mula sa hapag. They dropped their utensils witho ut a thought. Bumaling ako sa kay Ashen. Napaigtad ako nang makitang nakatingin rin siya sakin. But that was only for a split second before he turned his gaze away and stood up as well. Sumunod ang isa pang pamilya sa kanila.
“T-This is nonsense! Hindi lang kayo pwedeng basta-basta nalang umalis. What’s the deal?” mariin na tanong sa kanila ni mama.
“Should we continue our representation?” Tanong babae sa harapan na kasalukuyang nagrerepresenta ng mga statistics. My mother only glared at her causing her to step back.
“Mr. and Mrs. Aphelion, I think there’s been a misunderstanding. Hindi naman alam na hindi pala totoo ang kumakalat na mga balita tungkol sa inyo. I mean… we saw the bankrupt news and all. Of course, we would assume something like this.” Tugon ng Tita Rhea.
Hindi na nagsalita pa ang mga Aphelion at tuluyang nang lumayo sa lamesa. I almost flinched when I felt my mother’s nails dig on my skin. Napalingon ako sa kanya sa tabi ko. Patago niyang pinisil ang braso ko. Pinanliitan niya ako sa ng mga mata.
“Hindi ba schoolmate mo ‘yun? You must have known each other. Why don’t you go and talk to him? Tell him it’s bad to left with an empty stomach. Hindi pa nila naubos ang mga pagkain nila. And besides! It’s still raining outside.”
My eyes widened. “M-Ma…”
“No buts. Ako na dito.” Hindi ko na napigilan ang mga kamay niyang hablutin ang notebook na sinusulatan ko. Hindi makapaniwalang tinitigan ko siya. I felt dragged in a situation I don’t want to be. Alam ko kung bakit niya ginagawa ito. Gusto niyang bumalik sila… She wants me to fix a problem I didn’t even started.
“Ma, I can’t. Hindi pa kami gaanong magkakilala…”
“So, get to know him.” She muttered quietly before raising her brow. “They would be valuable investors. Kahit na may mga balitang lumabas tungkol sa kanila, nararamdaman kong may kinunan pa rin sila ng pera. We need their presence. Makakalago iyon para sa negosyo natin!” she hissed absurdly.
“Pero—”
“Go!” pinanlakihan niya ako ng mata.
Napalunok ako bago dahan-dahang tumayo sa kinauupuan. Ramdam ko ang mabilis na pagsulyap sakin ng lahat. Rhysand held my wrist on the side but I pushed his arm.
“Mag-c-cr lang siya, hijo…” my mother sweetly told Rhysand. Napatingin ako sa kanya. He simply nodded then looked at me. Ngumiti lang ako tumango sa kanya bago nagmamadaling umalis.
My heart was pounding on the way out of the room. Para akong binagsakan ng kaba at sama ng loob nang makalabas. Napasandal ako sa pader ng wala sa oras. Hinabol ko ang paghinga at mariing kinagat ang bibig. Ilang beses pa akong kailangang mapahiya sa gabing ito?
Pinagsaklop ko ang mga kamay at bahagyang pinakalma muna ang sarili bago bumalik sa paglalakad. Binilisan ko ang mga hakbang papunta sa pinto. I was about to reach the front door when someone pulled my arm.
Pumihit ang katawan ko paharap. I gasped when I saw his face. Tumingin-tingin ako sa paligid para hanapin ang mga magulang niya. “Your parents? G-Gusto ko sana silang—”
“Sinusundan mo ba ako?” Ashen caught off my words. He folded his arms in front of me as if he just discovered a crime.
“No.” I quickly answered.
“Then why are you running?”
“I wanted to apologize to your parents. Ano ba ang pakialam mo?”
“Malamang pamilya ko sila. At sa kanila lang? What about me?”
I gasped. “Excuse me?”
Tumigas ang bagang niya bago bahagyang nag iwas ng tingin sakin. “Last night.”
“Bakit? I didn’t do anything to you! Hinabol ba kita? Ikaw ‘tong bigla-bigla nalang tumatakbo…” usal ko.
“Because you were there, Solace.” Matigas niyang sagot. “Hindi mo dapat nakita ‘yun…”
“Between the two of us, it was you who owe me an apology...” Tinupi ko rin ang mga braso ko. “Pero sige.”
“I’m sorry I watched you… sang. If I made you feel uneasy or bothered, or if I interrupted anything, I’m sorry. Hindi ko intesyon ang mga nangyari, at hindi ko naman alam na nandun ka… At natangay lang ako ng kumpulan.” Paliwanag ko.
He didn’t speak. Nakatitig lang siya at bahagyang kumunot ang noo. He looked away and sighed tiredly. Inalis niya sa pagkakatupi ang mga braso niya at binulsa ang mga iyon.
“Do you even mean that apology?”
“What?”
“Or your mother instructed you to suspect about me—”
“Pwede ba? Kung hindi mo tatanggapin ang paghingi ko ng tawag, sabihin mo nalang.” Pagputol ko sa kanya. I have completely loss my calm. Kung ganun, ganito pala siya totoong makipag-usap? Ano pa ba ang gusto niyang marinig mula sakin?
“But, yes. I am sincere with the apology. Hindi ko alam kung bakit pati iyon ang pagdududahan mo.” Nalilitong usal ko.
Umiwas siya ng tingin. “Your parents seemed not back there. They seem to control anything through a threat... especially in business. I’m sure you know about that.” Bumalik ang nagsususpetsang mga mata niya sakin.
Hindi ko alam ang sasabihin. I did not.
“K-Kahit na... That shouldn’t be a reason for you to compare me to them.” Sa pagkakatong iyon ay ako na ang napaiwas ng tingin. “Pasensya ka na ulit. Please, tell your parents I’m so sorry for this. Lalong-lalo na sa mga inasta ng papa ko kanina…”
I’ll be disappointing my mother for this. Pero hindi. Hindi ko na siya pipiliting bumalik pa sa kwartong puno ng mga mapanghusga.
“See you at school.” I murmured.
Akma ko na siyang lalampasan nang hawakan niya ang braso ko. I flinched on his touch. Gulat akong napaangat ng tingin sa kanya nang mapansin ang layo ng katangkaran ko sa kanya.
"Wala kang dapat ihingi ng tawad." Sambit niya.
Napailing ako. "Mabuti naman. Hindi ko alam na nandun ka rin pala sa McDonald's kagabi."
"Hindi iyon ang tinutukoy ko..." A smile curved on his lips but that immediately faded when he saw ma looking.
Tumikhim siya. "The rumors. They are all true. My father just defended his pride. Walang mali sa sinabi nilang lahat. Nalulugi na kami, Hiwaga..."
***
-kimsyzygy