Isang nakakabinging katahimikan ang pumapalibot sa buong paligid. Walang tigil ang pagtipa ng aking hintuturong daliri sa mesa. Palipat-lipat ang tingin ko sa dalawang tao na nasa harap ko ngayon. Sina Dukesa Giltha Halacre at Binibining Edevine Bonavalet na nanatili pa ring magulo ang kanilang hitsura sa aking paningin. Pareho silang nakayuko habang nasa kandungan nila ang kani-kanilang kamay. Ngayon ay narealize na nila na maling mali ang ginawa at ipinakita nila sa akin. Samantala ang mga kasamahan nila ay agad ko na pinauwi dahil mas hindi ko makakausap ng maayos ang dalawang ito kung mananatili pang ang mga ito. Atleast, kaming tatlo lang ang makakaalam ang plano ko.
"Hindi ko kayo pinatawag para lang mag-away kayo." malamig kong sambit. "At wala akong pakialam kung magkaaway ang mga angkan ninyo."
Pumikit ng mariin si Edevine, si Dukesa Giltha naman ay napakagat ng labi. Sa puntong 'yon, para silang sinampal sila nang napakalakas sa sinabi ko.
"P-patawarin po ninyo kami, kamahalan." nanginginig na sambit ni Edevine, animo'y isang paslit na maiiyak dahil pinagalitan siya nang matindi ng kaniyang mga magulang.
"Hayaan ninyo sanang... Bigyan ninyo pa kami ng isa pang pagkakataon... Mahal na prinsesa na tagapagmana." segunda naman ni Dukesa Giltha.
Pumikit ako saka kumawala ng isang malalim na buntong-hininga. Isinandal ko ang aking likod sa upuan. "Kaya ko lan kayo ipinapatawag ay dahil sa tingin ko ay malaki ang maitutulong ninyo sa akin para mas maganda ang pamamalakd ng Thilawiel. Subalit, mukhang nagkakamali pa ako dahil sa mga nasaksihan ko.... Bigla ako nagdalawang-isip." may halong panunuya nang sambitin ko 'yon. Para mas maguilty pa sila!
Sabay nilang inangat ang kani-kanilang tingin sa akin. Parehong may gulat sa mga mukha nila.
"M-mahal na prinsesa, hindi po... Gagawin po namin kung anuman ang hihingin ninyong pabor sa akin! Handa po ako makatulong!" malakas na bulalas ni Dukesa Giltha.
"Siya nga po, kamahalan! Handa rin po ako tumulong alang-alang sa Imperyo!" ani Edeivine, marahas niyang dinampian ng kaniyang palad sa kaniyang dibdib kung nasaan ang kaniyang puso. "Iibigay ko po ang lahat ng makakaya ko upang mapatunayan ko ang katapatan ko sa inyo!"
Tumango ako saka humalukipkip. "Kung ganoon, papayag kayong gagamitin ko ang mga kakayahan at abilidad ninyo?" seryoso kong tanong.
Sabay silang tumango bilang tugon.
Muli ako nagbuntong-hininga. "Alam ninyo naman siguro na opisyal nang nagbukas ang minahan sa iba't ibang parte ng Thilawiel. Aminado ako na hinding hindi ko makakaya ito nang mag-isa. Lalo na't nailagay na ako sa ganitong sitwasyon." marahan akong ngumiti. Dumapo ang isang palad ko sa aking tyan.
Sabay silang napatingin doon. Unti-unti nanlalaki ang kanilang mga mata nang napagtanto nila ang ibig kong sabihin. "I-ibig po ninyong sabihin..."
Tumingin ako sa kanila. Ginawaran ko sila ng isang maliit na ngiti. "Tama kayo ng iniisip, dinadala ko na ngayon ang magiging tagapagmana ni Prinsipe Otis. Pero dahil limitado na ang aking kilos ngayon, kinakailangan ko ang tulong ninyong dalawa. Kung pareho ninyong itatapon ang masamang nakaraan sa pagitan ng inyong pamilya, mas maganda." wika ko. "Nalaman ko na pareho ninyo din sinusuportahan ang mga Cairon."
"Tama po kayo, kamahalan." sagot ni Edevine.
"Pero... Bakit po kaming dalawa ang nais ninyong tumulong, kamahalan? Bakit hindi po sa iba? At pareho din po kaming babae?" si Dukesa Giltha naman ang nagtanong, may halo 'yon na pagtataka.
"Naiitindihan ko ang ibig mong ipahayag, Dukesa Halacre. Tulad ng sabi ko, gagamitin ko ang mga abilidad at mga kakayahan ninyo na hindi magagawa ng mga Opisyal o sinuman sa mga lupon ng Imperyo. Alam kong kayo lang ang makakagawa ng pabor na hinihingi ko. Dagdag pa na ayokong masayang ang inyong talento." paliwanag ko.
"Ano pong abilidad at kakayahan po ang nakikita ninyo sa amin, mahal na prinsesa?" nagtatakang tanong ni Edevine.
"Nalaman ko na mahilig sa mga batong-hiyas at mga alahas si Binibining Edevine. Kung hindi rin ako nagkakamali ay dumadayo ka pa sa Cyan upang bumiling ng mga bagong labas na disenyo ng mga alahas. At dahil d'yan ay malalaman ko din kung ano ang tunay sa peke na bato. Malalaman mo din kung magkano ang magiging halaga nito." sumilay ang ngiti sa aking mga labi. "Nagiging dalubhasa ka sa pagdating sa mga ganitong bagay, Binibining Edevine. Kung kaya, nais ko sana na ikaw muna ang susuri sa minahan. Nais ko din pag-aralan mo ang iba't ibang klase ng mga yamang mineral na naitatago pa sa mga minahan sa gayon ay maaari din natin magamit sa palitan ng kalakal."
Natigilan si Edevine sa aking paliwanag. Akala mo'y tinamaan siya ng kidlat nang wala sa oras. Napasapo siya sa kaniyang bibig. "K-kamahalan..."
Tumango ako. "Ano sa tingin mo, Binibining Edevine?"
Kinagat niya ang kaniyang labi, para na siyang maiiyak sa lagay na 'yan. "Hinding hindi po ako magkakamali sa tungkulin na ibibigay ninyo sa akin, kamahalan! Labis po ako nagpapapasalamat sa malaking oportunidad na ibinigay ninyo sa akin. Hinding hindi po kayo magsisisi."
"Maraming salamat kung ganoon, Binibining Edevine." dumako ang tingin ko kay Dukesa Giltha. Tumuwid siya ng upo. She looks anticipated. "Nais ko sanang gamitin natin ang pagiging kilala mo sa lipunan, Dukesa Halacre."
Kumurap siya. "A-ano pong ibig ninyong sabihin, mahal na prinsesa na tagapagmana?"
Itinagilid ko ang aking ulo. "Bukod kay Binibining Bonavalet, napag-alaman ko na kilala ka din sa grupo ng matataas na tao sa lipunan, dahil na rin siguro na kilala din ang inyong asawa na si Duke Halacre na malayong kamag-anakan ng mga Cairon. Nalaman ko din na madali kang pakisamahan at madali para sa iyo na makahalubilo sa mga taong nais makakasalamuha mo. Hindi lang 'yon, kapag may nakita sila na may suot kang magagandang bagay o damit sa kababaihan na nakakasalamuha mo, gumagawa sila ng paraan upang makabili din ng tulad sa iyo. O hindi kaya gagamitin nila ang kanilang mga esposo upang mabilhan din sila nito." pagpapaliwanag ko sa kaniya.
"Sa makatuwid, nais po ninyong ako ang makalaganap ng mga batong-hiyas at mga alahas na galing sa Thilawiel?" ngumiti siya nang sambitin niya 'yon.
Lumapad ang ngiti ko. "Eksakto, Dukesa Halacre." mabuti nalang ay nakuha niya agad.
"Madaling bagay ito, mahal na prinsesa." she sound proud, in a good way. "Gamitin ninyo lang po ako hangga't gusto ninyo. Wala pong problema sa akin."
"Hindi lang 'yon," dugtong ko pa.
Pareho silang natigilan.
"May nais din sana ako ipagawa sa inyong dalawa... Na kailangan ko ang kooperasyon ninyo. At dapat ay magkasundo kayo sa bagay na ito."
Muli silang natigilan. "Ano pong ipapagawa ninyo, kamahalan?"
"Dahil pareho kayong kilala sa grupo ng sosyalidad, nais ko din kayong makipag-ugnayan sa mga iba't ibang bansa upang ipakilala pa ang ating produkto at turismo na itinatayo ngayon ng Thilawiel. Nais ko din na udyukan ninyo sila upang makipag-ugnayan sa pamilyang Imperyal upang mamuhuan sila sa atin. Sa tingin ninyo ba'y magagawa ninyo ito?"
Napasinghap sila sa aking panukala. Sabay silang tumayo at lumuhod sa harap ko. Bakas sa mga mukha nila hindi makapaniwala. Katulad na katulad na ipinakita sa akin ng mga Opisyal at lupon ng Thilawiel. Kahit ang mga Cairon.
"Gagawin po namin ang lahat ng aming makakaya, kamahalan." sabay nilang sambit. "Habambuhay po namin kayo paglilingkuran, Prinsesa Styriniana."
"Maraming salamat sa inyong tiwala, Dukesa Halacre, Binibining Bonavalet."
**
Pagkatapos ko makausap sina Dukesa Giltha at Binibining Edevine, nang hapon ding 'yon ay pinagpasyahan ko naman pumunta kung nasaan si Lorah. May dala ako ng pumpon ng mga bulaklak. Dahil dinala na nila ako sa lugar nito kahit isang beses, nagawa ko nang pumunta nang mga-isa. Nais ko lang siyang mabisita kahit na surrogate mother ko siya. Hindi ko siya magawang tingnan nang matagal ng gabing ipinakilala siya sa akin ng mga Cairon dahil aminado ako na gulung-gulo pa ang aking sistema at isipan ng mga oras na 'yon.
Pinatay ko ang ginawa kong apoy na nasa aking hintuturong daliri nang narating ko na ang dulo. Minsan napapisip ako kung may iba pa bang nakakaalam na naririto si Binibining Lorah bukod sa mga Cairon. Napapansin ko din kasi na namemaintain nila ang kalinisan at kagandahan ng lugar na ito kahit na isa itong puntod. O mismo ang mga Cairon ang nagmemaintain?
Tumigil ang mga paa ko mismong harap ng ataul na yari sa salamin. Animo'y tulog pa rin si Binibining Lorah sa hitsura niyang ito. Wala din bahid na katandaan. Para bang napepreserve siya kung ano ang hitsura niya noong nabubuhay pa siya.
Hindi maitanggi na may parte parin sa akin ang pagkagulat. Hindi ako makapaniwala na siya pala ang tinutukoy sa akin ni Nesta. Madalang man nila ikwento sa akin kung ano at sino siya pero sadyang nakatatak siya sa akin. Buong buhay ko dala-dala ko ang pangalan niya. Buong buhay ko, isa pala siya upang maging susi upang mabuo ang buo kong pagkatao. Ayon din sa kwento sa akin ni Otis, siya pala ang dahilan kung bakit nabuhay ako muli. Siya ang dahilan upang magkaroon ako ng pangalawang buhay sa mundong ito.
Mas lumapit pa ako sa kaniya saka lumuhod. Inilagay ko ang pumpon ng mga bulaklak na dala ko sa kaniyang tabi. Inayos ko ito nang mabuti. Pagkatapos ay ipinagdikit ko ang aking mga palad saka pumikit. Ipinapanalangin ko na sana ay maging masaya siya kung nasaan man siya ngayon. Ipinapanalangin ko ang kapayapaan para sa kaniya. Ipinagpapasalamat ko na dahil sa kaniya ay iniligtas niya ako at hinding hindi ko babalewalain ang sakripisyo niya upang sagipin niya ang aking buhay.
Dumilat ako. Tumitig ako sa kaniya. "Sayang at hindi po kita nakilala nang lubusan, Binibining Lorah." marahan kong sambit. "Marami pa po akong nais tanungin na sana ay mabigyan mo ng kasagutan..."
Nalaman ko din na habang nasa sinapupunan niya ako, unti-unti din niya inilipat sa akin ang kaniyang mahika. Ngunit, kaya ba niya inilipat niya sa akin ang buo niyang kapangyarihan dahil alam na niya kung ano ang magiging kinahinatnan nito? Na alam niya na malalagay siya sa ganitong sitwasyon?
"Napag-alaman ko po din na ikaw ang nakatalo sa mga Diyos ng Prerradith... Kung maaari ko lang sanang... Bigyan mo po ako ng kaalaman upang matalo ko sila... Sa pamamagitan ninyo." wika ko ulit, hindi maalis ang tingin ko sa kaniya.
Saglit pa ako natahimik. Pinagmamasdan ko pa siya ng ilang minuto pa. Pagkatapos ay tumayo na ako upang maghanda na aking pag-alis. Nagbow pa ako sa kaniya bago ko siya tinalikuran.
Bago man ako tuluyang makaalis ay nanigas ako nang may naramdaman akong kakaiba---sa bandang dibdib ko. Napasapo ako doon, kasabay na humigpit ang pagkakapit ko sa tela n'on. Napangiwi din ako na medyo kumikirot ang parte na 'yon. Agad akong humawak sa pader bilang suporta at hindi ako bumagsak. Pumikit ako ng mariin.
"Hindi ka maaaring umalis, Panginoong Lorah!" boses ng isang babae. Pero bakit wala akong nakikitang imahe?
"Ngunit, kailangan nila ang tulong ko. Hindi ako matatahimik kung wala akong ginagawa at papanoorin ko lang ang digmaan sa pagitan ng mga Diyos ng tatlong Imperyo laban sa mga Diyos ng Prerradith!" boses naman ni Binibining Lorah ang naririnig ko.
"Hindi kami makakapayag, Panginoong Lorah! Hindi magiging balanse ang mundong ilalim kung ika'y aalis!" patuloy na pagtatanggi ng kausap niya.
"Mas hindi magiging balanse ang mundo kung patuloy ang paghahasik ng kasamaan!"
"Panginoong Lorah! Panginoon!
Mabilis kong idinilat ang aking mga mata. Nanatiling nakasapo ako sa aking dibdib. Ang pinagkaiba lang ay nagtaas-baba na ito na akala mo ay hinahabol ako ng hininga. Agad akong lumingon sa direksyon kung nasaan nakahimlay si Binibining Lorah. Mabilis ko siyang dinaluhan sa kabila ng iniinda ko ngayon. Hindi mabura ang pagkagulat as aking mukha habang pinagmamasdan ko ang kaniyang mukha.
"B-bakit... Bakit pinaparinig mo po sa akin ang mga bagay na ito...? N-naririnig mo po ba ako?" halos kakapusin ako ng hininga nang sambitin ko ang mga katagang 'to.
Wala akong nakuhang sagot.
Napukaw ng aking atensyon ang aking mga kamay. Dahan-daan ko ito nilahad sa aking harap. Nanlalaki ang mga mata ko nang makita ko nababalutan ito ng mga itim na mahika. Hindi ito tulad nang dati. Mas malaki at mas lumalakas pa ito. Medyo naguguluhan na ako kung anong nangyayari.
Napaluhod ako sa damuhan nang marinig ko na naman ang pag-uusap sa aking isipan.
"Huwag mong sabihing... Gagamitin mo 'yon?" wika ng boses ng isang lalaki.
"Tama ka, 'yon nalang ang tanging paraan upang matalo ko ang Diyos ng Prerradith, dahil ginsing siya sa pamamagitan ng ipinagbabawal na mahika, lalo na ang awit ng pagtawag nito." seryosong wika ni Binibining Lorah. "Sa oras na matalo ko siya, kinakailangan ko din siyang patulugin ulit sa pamamagitan ng pagkawala ko ng isang matinding sumpa."
"Panginoon..."
Humigpit ang pagkahawak ko sa damuhan. Parang nawawala na ako sa sarili pagkatapos kong marinig ng pag-uusap na 'yon.
Mabilis akong tumingin sa kaniya na nanlalaki pa rin ang aking mga mata. Muli na naman niyang pinagbigyan ang aking kahilingan!
Yumuko ako, halos idinikit ko na ang aking mukha sa damuhan. "Maraming salamat... Panginoong Lorah."
**
Ilang beses ko na pinagtitipa ang aking hintuturong daliri sa mesa habang nakaupo ako sa isa sa mga upuan. Naririto ako ngayon sa bulwagan kung sana ginaganap ang mahahalagang pagpupulong. Malalim ang aking iniisip. Sinasariwa ko sa aking isipan ang mga narinig ko kanina habnag nasa puntod ako ni Binibining Lorah. Nirerewind ko sa isipan ko ang mahalagang pag-uusap na 'yon. Bukod pa doon, hindi maalis sa isipan ko kung ano ang mahika na binitawan niya laban sa Diyos ng Prerradith. Kung ano ang kahinaan ng mga ito at tungkol sa sumpa. Wait, ibig sabihin, natalo palang niya ito sa pamamagitan ng ultimate skills pero hindi pa niya nabitawan ang sumpa na binabanggit niya sa isipan ko? Na ito ang magiging dahilan upang tuluyan na itong matulog at hindi na maghahasik pa ng lagim?
O hindi kaya natulog lang ito nang panandalian pero nagawa pa rin ito gisingin dahil sa ipinagbabawal na mahika at sa ipinagbabawal na awit ng pagtawag tulad ng sabi niya?
O hindi rin kaya kaya siya ginising upang sumakop pa ng mga teritoryo? Sa pamamagitan ng Diyos na 'yon ay mas lalakas ang pwersa nila?
Napatingin ako sa pinto ng silid na ito nang kusa itong nagbukas. Isa-isa pumasok ang mga tao na inaasahan ko. Tahimik at seryoso lang ako nakatingin sa kanila. Nakita ko sina Otis, Dilston, Caldwell, Houstin, ang mga kapatid ko, at si Ginoong Arundel na sila ang pumasok sa silid na ito. Sadyang pinatawag ko sila para sa importanteng bagay na ito. Sinalubong nila ako ng pagtatakang tingin dahil sa pagtawag ko.
"My rose, anong problema?" nag-aalalang tanong ni Otis sa akin na agad din niya ako dinaluhan.
"Oo nga, Rini. Anong problema't tila hindi ka makapaghintay na kausapin kami?" segunda pa ni Dilston.
"May masakit ba sa iyo?" sunod na tanong ni Raegan, tulad ng iba, nag-aalala sa akin.
Pumikit ako saka marahang umiling. "Wala naman masakit sa akin." pormal kong sagot. Dumilat ako saka muli ko silang tiningnan. Kita ko kung papaano sila natigilan sa aking ipinakitang sagot.
"Pero bakit mo kami ipinatawag?" si Ginoong Arundel naman ang nagsalita.
Mas sumeryoso ang aking mukha. "Alam ko na ang kung papaano natin matatalo ang Prerradith."
Kita ko kung papaano sila nagulat sa aking pahayag. Yeah, right. Kahit ako hindi ko rin akalain na malalaman ko agad kung papaano namin matatalo ang Imperyo na 'yon.
"Papaano natin matatalo ang Prerradith, Rini?" si Cederic ang nagtanong.
"Sapat na ang mga tao sa silid na ito at ang mga Diyos ng Thilawiel, Oloisean at Severaasi upang matalo natin sila." malamig kong wika. "Hindi na natin kailangan ng hukbo."
Mas lalo sila nawindang sa aking sagot.
"Sa ayaw at gusto ninyo, sasama ako sa magaganap na digmaan, dahil makakadagdag at malaking tulong ang kapangyarihan na meron ako upang lubusan nating matalo ang mga Munir at ang mismong Diyos na kanilang tinitingala."