Unicode
ရှောင်ကျန့် စိတ်ပေါက်ပေါက်နဲ့ ကန်တင်းကနေ ထွက်လာခဲ့တာ တကယ့်တစ်ကယ် အလှမ်းဝေးလောက်သည့်နေရာရောက်တော့ သူဆက်မသွားနိုင်တော့ပေ
အဘယ်ကြောင့်ဆိုသော် ကျောင်းပေါက်ဝပင် ရောက်နေပြီဖြစ်သောကြောင့်ဖြစ်သည်....ရှေ့သာဆက်သွားလိုက်ပါက ကျောင်းပြေးလိုက်သလိုပင်......
သူကံကောင်း၍ ဆရာတစ်ယောက်နဲ့မှ မတိုးခဲ့ခြင်းသာ၊မသကာတွေ့များတွေ့ခဲ့မိပါက ခံရမယ့်အပြစ်ဒဏ်ကလည်း welcome .... welcome ဟုအသံထွက်မအော်ရုံတစ်မယ် အဆင်သင့်တော့ စောင့်လို့ကြိုနေမည်....
ယခုလိုမတွေ့တာကလည်းတစ်ခုကောင်းပြန်သည်၊ ဟိုကနေ စိတ်ညစ်လို့ ဒီရောက်လာပါတယ်ဆို ဒီကနေပါ အပြစ်ဒဏ်ထပ်ထိရင် မိမိအဖြစ်က "ကံဆိုးမသွားရာ မိုးလိုက်လို့ရွာ" အဖြစ်ကို ဆိုက်ဆိုက်မြိုက်မြိုက်ကြီးရောက်သွားရင်း ကံဆိုးသူဖြစ်သွားပေမည်မဟုတ်ပါလား....ဒါပေမယ့် ထိုသို့မဟုတ်သေးပါ ၊ ကံကောင်းနေပါသေးသည်....
သို့ပေမယ့် သူလည်းအထဲပြန်ဝင်ချင်စိတ်မရှိတာကြောင့် ထိုကံကောင်းမှုလေးကိုသာ အခွင့်အရေးယူရင်း ကျောင်းလစ်ပြေးဖို့ ကြံလိုက်တော့သည်
ဟုတ်သည်လေ.... သူအတန်းပြန်တက်ပြန်ရင်လည်း စိတ်မပါမယ့်အတူတူ ကျောင်းပြေးလိုက်သည်ကပင် ဟုတ်တုတ်တုတ်...
ဒါ့အပြင် ရိပေါ်နဲ့ အကိုရိရှင်းကလည်း သူ့ကိုအရင်းခံပြီးပြဿနာဖြစ်ရတယ်ဆိုတာကို ကျောင်းတစ်ခုလုံးမဟုတ်တောင် တစ်ဝက်နီးပါးလောက်ကတော့ သိပြီးနေလောက်ပြီ....
ကန်တင်းမှာသူတို့အဖြစ်ကို မြင်ခဲ့တဲ့သူတွေကတော့ ဒီလိုဇာတ်လမ်းလေးမျိုးကို ပါးစပ်ဥပုလ်စောင့််ပြီး မြိုသိပ်နေမှာမျိုးတော့မဟုတ်....ယောင်းမရေ ခယ်မရေနဲ့ တစ်နည်းနည်းနဲ့တော့ ပြောကြမှာပဲ....
ဘယ်လောက်ပဲ ကောင်းသတင်း7ရက် မကောင်းသတင်း7ရက်လို့ပြောပြော ကျောင်းသတင်းဆိုတာမျိုးကတော့ ထိုသို့မဟုတ် ၊ ကျောင်းမပြီးမချင်း ဒါမှမဟုတ် သူတို့ကိုယ့်ကိုမေ့မသွားမချင်း တတွတ်တွတ်နဲ့ တွတ်ထိုးနေကြအုံးမည့် အနေအထားမျိုးပင်ဖြစ်သည်.....
ရှောင်ကျန့် စိတ်မပါသည့် ခြေလှမ်းများလှမ်းရင်း အဆောင်ဆီသာ ဦးတည်လိုက်တော့သည်...သူကျန်တာတွေ ဘာမှမတွေးနိုင်တော့....ခေါင်းကြီးလည်း တွေးရလွန်းလို့ ခေါင်းတွေကိုက်နေပြီ၊ အဆောင်ရောက်ရင် ဘာမှထပ်မတွေးတော့ပဲ ဝင်အိပ်ပစ်မည်ဟု ကျိန်းရင်း ခပ်သွက်သွက်သာ ဆက်လျှောက်လိုက်တော့သည်....
ကျောင်းမှာကျန်ခဲ့သည့် ရိပေါ်တို့မှာတော့ ရှောင်ကျန့်ကို ကျောင်းဝန်းထဲမှာပဲအမှတ်နဲ့ အသည်းအသန်ကို လိုက်ရှာနေကြသည်....
"ဟေ့ ဝမ်ရိပေါ်... "
"ဘာလဲ..."
"မင် တစ်ခုခုမှားနေသလိုမခံစားရဘူးလား...."
ရိရှင်းတစ်ယောက် နဖူးကချွေးသုတ်ရင်း ရိပေါ်ကို လှမ်းပြောလိုက်သည်.....
"အင်း... ငါလည်း အခုပဲ အဲတာကိုစဥ်းစားနေတာ...."
ရိပေါ်လည်း ထိုနည်းတူစွာပင် ချွေးများသုတ်ရင်း ပြန်ဖြေလေသည်...
"သူဘယ်များသွားပါလိမ့်....မင်းကော သူဘယ်သွားတယ်လို့ထင်လဲ..."
"သူ...အင်း... သူတစ်ခါတလေတော့ စာကြည့်တိုက်ဘက်ကို သွားတတ်တယ်၊ ဒါပေမယ့် ခုနကငါတို့အဲ့ဘက်လည်း ကြည့်််ပြီးပြီလေ...."
"အဲတော့..."
"ဟမ်!!. .."
"အဲတော့ တခြားဘယ်နေရာမင်းသိသေးလဲလို့..."
"အဲတာတော့ ငါလည်း မပြောတတ်တော့ဘူး..."
"ဟား ကျစ်!!!..."
အမှန်အတိုင်းပြောရရင် သူတို့နှစ်ယောက်လုံးတစ်ကယ်ကို ပင်ပန်းနေကြပြီ၊ ပင်လည်း ပင်ပန်းသလို စိတ်လည်း မအေးနိုင်ကြသေးပေ...
အတန်းချိန်တွေပြန်တက်နေကြပေမယ့် သူတို့ကတော့ အတန်းလစ်ရင်း ရှောင်ကျန့်ကိုသာ အသဲအသန်လိုက်ရှာနေကြသည်....
အတန်းသွားမတက်ပဲ အပြင်မှာဖြစ်သည့်အတွက် သူတို့ခမျာ ပေါ်ပေါ်တင်တင် နဲ့တအားလည်း မသွားရဲပေ ....ဆရာတစ်ယောက်ယောက်နဲ့တွေ့ခဲ့သော် အတန်းမတက်ပဲအပြင်ရောက်နေသည့်အတွက် ဒဏ်ပေးခံရနိုင်သည်လေ....
ကြောက်သည်ရယ်လို့တော့ မဟုတ်ပေမယ့် အလကားနေ အလကားတော့ ပြဿနာမတက်ချင်....မဆုံခင်ကြိုရှောင်ထားတော့ ပိုဘေးကင်းသည်မလား...
ထို့ကြောင့် သူတို့နှစ်ဦးသားခမျာ ရှေ့ကြည့်သူကြည့် နောက်ကြည့်သူကြည့်နဲ့ တာဝန်ကိုယ်စီယူကာ မတည့်လျှင်လည်းတည့်အောင်နေရင်း ရှာပုံတော်ဖွင့်ခဲ့ကြတော့သည်
ဘယ်လောက်ပဲ မခေါ်ချင်ပါစေ အခုကတော့ မဖြစ်နိုင်သေး၊တည့်အောင်တော့ အရင်နေထားရမယ်...ဘာလို့လဲဆိုတော့ မသကာ ဆရာတစ်ယောက်ယောက်နဲ့များ တိုးခဲ့သည်ရှိသော် လွှတ်နိုင်လျှင်လည်း ပြေးဖော်ပြေးဖက် ၊ မလွတ်ဘူးကိုယ့်တစ်ယောက်ထဲမိသွားလို့ ဒဏ်ပေးခံရရင်လည်း ကိုယ်တစ်ယောက်ထဲမခံရအောင် သူ့ပါပါအောင်ပြောလို့ရသေးသည်...
လာတာနှစ်ယောက်အတူတူကို နှစ်ယောက်လုံး အတူတူခံရရင်တော့ တစ်မျိုးပေါ့၊ တစ်ယောက်တည်း ကွက်လွတ်သွားတာမျိုးကတော့ သည်းမခံနိုင်ပေ၊ မပါပါအောင်တော့ ဆွဲထည့်ရမှာပဲလေ....ဒါမှမျှတမှာပေါ့....
နှစ်ဦးသားအပြင်ပန်းကတော့ အတိုင်အဖောက်ညီစွာနဲ့ သတင်းထောက်လှမ်းကာ ရှာပုံတော်ဖွင့်နေပေမယ်လို့ စိတ်ထဲတွင်တော့ အကြံကိုယ်စီနဲ့သာ....
သူတို့ဟိုကြည့်လိုက် သည်ကြည့်လိုက် ခိုးကြောင်ခိုးဝှက်လုပ်ရင်းနဲ့ပဲ ရှာခဲ့ကြသည်မှာ ယခုဆိုရင်တစ်ကျောင်းလုံးနှံ့နေပြီဖြစ်သည်...ဒါတောင် ရှောင်ကျန့်အရိပ်ယောင်တစ်စွန်းတစ်စလေးမှ ရှာမတွေ့ဘူးဆိုတာကတော့ လုံးဝကိုတစ်ခုခုမူမမှန်တာပဲပေါ့....ဒါ့အပြင် ဖက်ဖက်ကိုမောနေသည်မှာလည်း ပြောစရာပင်မလို။
မောနေပေမယ့်လည်း အကျောတော့မခံပေ၊ 'ငါမောတယ် ခဏလောက်နားရအောင်'လို့ပြောမိတာနဲ့ မင်းကရှောင်ကျန့်ကိုစိတ်ပူတယ်ပြောပြီး အခုဒါလေးပဲရှာရသေးတယ် လက်လျော့ချင်နေပြီပေါ့ ဘာပေါ့နဲ့ စကားနာထိုးပြီး ဘာညာဘာညာပြောမယ့်ကောင်ကဘေးမှာ အဆင်သင့်...ဒါ့ကြောင့် မောလည်းမပြောရဲပါ....
"ရိပေါ်....မင်းကသူ့ချစ်သူလို့လည်းပြောသေးတယ်...သူ့အကြောင်းလည်း ဘာမှမသိပါဘူးကွာ...."
"သိသင့်သလောက်တော့ ငါလည်း သိတာပေါ့၊ ဒါမယ့် အခုဒီလိုမျိုးကြီး စိတ်ဆိုးတာမျိုးတော့ ငါလည်း မကြုံဖူးဘူး၊ အရင်က သူစိတ်ကောက်တတ်တာတော့သိတယ်....အဲတာကလည်း သူ့ဘာသာသူအိပ်ယာထဲဝင်အောင်းပြီး အိပ်ရင်းနဲ့ပဲပြီးသွား...အဲ...အိပ်ယာ...ဟုတ်တယ်...အိပ်ယာ အိပ်ယာ...."
"ဘာတုန်း အိပ်ယာကဘာဖြစ်လဲ...."
"အဆောင်ကို ပြောတာကွ...အဆောင်... အဆောင်..."
"အာ့ဆိုရှောင်ကျန့်က အဆောင်ကိုပြန်သွားတာပါ့...."
"ဟုတ်တယ် လာ.. သွားမယ်...မြန်မြန် မြန်မြန်!!.... "
ရှောင်ကျန့်သူ့အဆောင်ဆီကိုပဲ ပြန်သွားတယ်ဆိုတာကို ရိရှင်းတို့ သဘောပေါက်လိုက်ကျတဲ့အခါမတော့ နှစ်ယောက်သား အဆောင်ဆီကိုသာ ဒုန်းစိုင်းပြေးတော့သည်....
အဆောင်ဆီသွားနေရင်း လမ်းတစ်ဝက်လောက်အရောက်မှာတော့ ရိပေါ်တစ်ယောက် ရုတ်တရက်ရပ်လိုက်သည်။
အကြောင်းမူကား ရှောင်ကျန့်အချိန်ပိုင်းအလုပ်လုပ်သော coffee ဆိုင်လေးရှေ့ရောက်နေသောကြောင့်ဖြစ်သည်...
"ရိပေါ် ဘာလို့ရပ်...အော် ဒါ...ရှောင်ကျန့်...."
"ဟုတ်တယ်...အထဲဝင်ကြည့်ရအောင်... ပြောလို့မရဘူး ရှောင်ကျန့်ရှိရင်ရှိနိုင်တယ်....."
"အင်း..."
နှစ်ယောက်သားဆိုင်ထဲဝင်လိုက်တော့ ငွေရှင်းကောင်တာမှာထိုင်နေတဲ့ ရှောင်ကျန့်ရဲ့အလုပ်ရှင်ဦးလေးကြီးကို တွေ့လိုက်ရသည်....
ဆိုင်ထဲတွင်လူလည်း ရှင်းနေသည့်အချိန်ဖြစ်သောကြောင့် ရိပေါ်ဘေးဘီကိုလှည့်ပတ်ကြည့်ကြည့်သည်...
သို့သော် ရှောင်ကျန့်ကိုမတွေ့၊ဒါ့ကြောင့်ဦးလေးကြီးဆီသာ သွားလိုက်တော့သည်.....
"ဦးလေး...."
"အယ် ရိပေါ်...ကလေး ဘာလိုလို့လဲ"
"ဘာမှမလိုပါဘူးဦးလေး...ဟိုလေ ဒီကိုရှောင်ကျန့်လာသေးလားလို့ မေးမလို့ပါ..."
"သားကျန့်လား..."
"ဟုတ်"
"အေး သူလာသေးတယ်...မင်းတို့တွေ ဘာဖြစ်ကြတာတုန်း...."
"အယ် အဲတာက...."
"ဦးလေးလည်း သားကျန့်ကိုတွေ့တုန်းက လန့်သွားတာပဲ ၊ နှုတ်ခမ်းကြီးလည်းထော်ပြီးတော့ မျက်ရည်တွေကလည်း ဝဲနေသေးတယ်...ဘာဖြစ်တာလဲမေးတော့လည်း ဘာမှမဖြစ်ဘူးချည်းပဲပြောတော့ ဦးလေးလည်း သူ့ကို ဒီနေ့ အေးအေးဆေးဆေးဖြစ်အောင်နားခိုင်းလိုက်တယ်...."
"ဟတ်လား....အာ့ဆို ကျွန်တော်တို့ သွားလိုက်အုံးမယ်နော် ကျေးဇူးပါ ဦလေး...."
"အေးအေး...."
အလောတကြီးထွက်သွားတဲ့ ရိပေါ်တို့နှစ်ယောက်ကိုကြည််ရင်း ဦးလေးတစ်ယောက် ခေါင်းတခါခါနဲ့ ရယ်မိတော့သည်.....
*** ကလေးတွေကတော့လေ...***
ရိပေါ်တို့လည်း ရှောင်ကျန့်အဆောင်မှာရှိတာသေချာပြီဆိုတဲ့ အတွေးနဲ့တင် မောနေတာတွေခဝါချကာ အပြေးလေးသွားတော့သည်......
အဆောင်ရောက်သော်
"မင်းခေါက်လိုက်..."
"ဘာလို့လဲ... မင်းလုပ်ပါလား..."
"လုပ်ပါဘူး.... မင်းလုပ်..."
"မင်းသတ္တိမရှိဘူးလား...ဟမ်"
"ဟျောင့် သတ္တိရှိတာမရှိတာနဲ့မဆိုင်ဘူးကွ...ငါ့ကျအာ့လိုဆို....မင်းကျတော့ရော...."
"ငါက...ငါ...ငါက မဖွင့်ချင်လို့ နော်....မဖွင့်ရဲလို့မဟုတ်ဘူး...."
"ဖင်ယားတာ..."
"မင်းးး!!!..."
ရိပေါ်နဲ့ရိရှင်းတို့ နှစ်ယောက်သားတိုးတိုးတိတ်တိတ်ရန်ဖြစ်နေရခြင်းအကြောင်းကား ရှောင်ကျန့်အခန်းတံခါးအား မဖွင့်ရဲခြင်းကြောင့်ပင်...
ဖွင်ဖို့မပြောနှင့် တံခါးပင်မခေါက်ရဲကြသောကြောင့် မင်းလုပ်လိုက်...မင်းလုပ်လိုက်နဲ့ တစ်ယောက်ကလှည့်စီလွှဲချရင်းကနေ အခန့်မသင့်ရင်း ရန်ထဖြစ်ကြတော့သည်။
ရန်ဖြစ်သာဖြစ်ကြတာ အသံမကျယ်ရဲ....အသံကျယ်သွားလို့ ရှောင်ကျန့်ကြားရင် ပြဿနာကြီးသွားနိုင်သည်လေ....
"ဟေ့ရောင် ဘာမှမင်းတွေဘာတွေလုပ်မနေနဲ့....တိုးတိုးပြော ရှောင်ကျန့်ကြားသွားရင် အကုန်သေလိမ့်မယ်...."
"မင်းအဲတာကြောင့် သက်သာသွားတယ်မှတ်...."
"သေလိုက်လေ..."
ဂျလောက်....
ရန်ဖြစ်နေရင်းကနေ ရုတ်တရပ်ပွင့်သွားတဲ့တံခါးကြောင့် နှစ်ယောက်သားလန့်သွားရသလိုနှုတ်ကနေလည်း အော်လိုက်ကြသည်...
"ရှောင်ကျန့်!!!....."
"မင်းတို့ ဘာလုပ်နေကြတာလဲ..."
အမှန်ကတော့ အထဲမှရှောင်ကျန့်က တံခါးဖွင့်လိုက်ခြင်းပင်...
"ရှောင်...ရှောင်ကျန့်...."
"ဘာလုပ်နေကြတာလဲလို့ မေးနေတယ်လေ....."
"အဲ...."
"လိုက်မလာနဲ့လို့ ပြောခဲ့တယ်မလား..."
ရှောင်ကျန့်အသံက မမာပေမယ့်လို့ ချိုသာနေသည်လည်း မဟုတ်.....
မကျေမနပ်ရုပ်လေးနဲ့တံခါးဝမှာရပ်နေသည့်ရှောင်ကျန့်ကို ရိပေါ်စကားပြောဖို့ဟန်ပြင်နေစဥ်ရိရှင်းက အရင်စပြောလိုက်သည်...
" အကိုတို့ကို ခွင့်လွှတ်ပါနော်ရှောင်ကျန့်...အကိုတို့....."
"မပြောနဲ့တော့...."
"မဟုတ်ဖူးလေ အကိုတို့...."
"ရပြီ မပြောပါနဲ့တော့...."
"ငါတို့ကို ခွှင့်လွှတ်လိုက်တာလား...."
"မင်းကိုဘယ်သူကပြောလဲ...."
"မသိဘူးလေ.... မင်းက အဲ့တိုင်းကြီးပြောတော့ ခွင့်များခွင့်လွှတ်လိုက်တာလားလို့...."
"သေလိုက်လေ...."
"အဲတာဆို အကိုတို့ကို စိတ်ဆိုးနေတုန်းပေါ့...အဲလိုတော့မလုပ်ပါနဲ့ရှောင်ကျန့်ရာ... အကိုတို့လည်း ရန်မဖြစ်ကြတော့ဘူးလို့ ဆုံးဖြတ်ပြီးသွားပါပြီ...တကယ်ပါရှောင်ကျန့်ရာ တကယ်ပါ ...အဲ့လိုကြီးတော့ မနေပါနဲ့...အကို အယ့်လိုကြီးဆို တကယ်မနေတတ်လို့ပါကွာ နော်...."
"ငါကော နေတတ်တယ်လို့ ထင်နေလို့လား...."
"မင်းအကြောင်းဘယ်သူပြောနေလို့လဲ ငါ့အကြောင်းငါပြောနေတာလေ...."
"ငါမင်းကိုပြောနေလို့လား..... "
"ကိုယ့်အကြောင်းကို သိလေ...."
"ရိရှင်းး..."
"ဘယ်လိုဖြစ်နေကြတာလဲ!!....ဟိုမှာရန်ဖြစ်တာအားမရလို့ ဒီမှာပါလာဖြစ်နေတာလား....."
ရှောင်ကျန့်ကပြောတော့ နှစ်ယောက်သားပြိုင်တူပြန်ဖြေကြသည်...
"အဲ့လိုမဟုတ်ပါဘူး...."
ရှောင်ကျန့်သက်ပြင်းကြီးကြီးသာချလိုက်တော့သည်....ပြောတော့ဖြင့် တည့်သွားပြီတဲ့...စကားလေးမှားတာကိုတောင် ပွစိပွစိထလုပ်ကြတာ ဒီပုံစံတွေနဲ့ကို တည့်ပြီဆိုတာ ဘယ်လိုတောင်ယုံပေးရပါ့မလဲ.....ယုံပေးရပါ့မလဲ....
*******************************
Zawgyi
ေ႐ြာငၠ္ႏ့္ စိတ္ေပါက္ေပါကၷဲ႕ ကႏၱင္းေကန ၾထကႅာခဲ့တာ တကယ့္တစၠယ္ အလြမ္းေဝးေလာက္သၫ့္ေနရာေရာက္ေတာ့ သူဆကၼၾသားနိုင္ေတာ့ေပ
အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ေက္ာင္းေပါက္ဝပင္ ေရာက္ေနၿပီ်ဖစ္ေသာေၾကာင့္်ဖစ္သၫ္....ေ႐ြ႕သာဆက္ၾသားလိုကၸါက ေက္ာင္းေ်ပးလိုက္သလိုပင္......
သူကံေကာင္း၍ ဆရာတစ္ေယာကၷဲ႕မြ မတိုးခဲ့်ခင္းသာ၊မသကာေၾတ႕မ္ားေၾတ႕ခဲ့မိပါက ခံရမယ့္အ်ပစၵဏၠလၫ္း welcome .... welcome ဟုအသံၾထေကၼအာ္႐ုံတစၼယ္ အဆင္သင့္ေတာ့ ေစာင့္လို႔ႀကိဳေနမၫ္....
ယခုလိုေမၾတ႕တာကလၫ္းတစၡဳေကာင္း်ပႏ္သၫ္၊ ဟိုေကန စိတ္ညစႅို႔ ဒီေရာကႅာပါတယ္ဆို ဒီေကနပါ အ်ပစၵဏၳပၳိရင္ မိမိအ်ဖစၠ "ကံဆိုးမၾသားရာ မိုးလိုကႅို႔႐ျာ" အ်ဖစၠို ဆိုက္ဆိုက္ၿမိဳက္ၿမိဳက္ႀကီးေရာက္ၾသားရင္း ကံဆိုးသူ်ဖစ္ၾသားေပမၫၼဟုတၸါလား....ဒါေပမယ့္ ထိုသို႔မဟုတ္ေသးပါ ၊ ကံေကာင္းေနပါေသးသၫ္....
သို႔ေပမယ့္ သူလၫ္းအထဲ်ပႏ္ဝငၡ္ငၥိတၼ႐ြိတာေၾကာင့္ ထိုကံေကာင္းမႈေလးကိုသာ အျခင့္ေအရးယူရင္း ေက္ာင္းလစ္ေ်ပးဖို႔ ႀကံလိုက္ေတာ့သၫ္
ဟုတ္သၫ္ေလ.... သူအတႏ္း်ပႏၱက္်ပႏ္ရငႅၫ္း စိတၼပါမယ့္အတူတူ ေက္ာင္းေ်ပးလိုက္သၫၠပင္ ဟုတၱဳတၱဳတ္...
ဒါ့အ်ပင္ ရိေပၚနဲ႕ အကိုရိ႐ြင္းကလၫ္း သူ႕ကိုအရင္းခံၿပီး်ပႆနာ်ဖစ္ရတယ္ဆိုတာကို ေက္ာင္းတစၡဳလုံးမဟုတ္ေတာင္ တစ္ဝကၷီးပါးေလာေကၠတာ့ သိၿပီးေေနလာက္ၿပီ....
ကႏၱင္းမြာသူတို႔အ်ဖစၠို ်မငၡဲ့တဲ့သူေၾတေကတာ့ ဒီလိုဇာတႅမ္းေလးမ္ိဳးကို ပါးစပ္ဥပုလ္ေစာင့္္ၿပီး ၿမိဳသိပ္ေနမြာမ္ိဳးေတာ့မဟုတ္....ေယာင္းေမရ ခေယၼရနဲ႕ တစၷၫ္းနၫ္းနဲ႕ေတာ့ ေ်ပာၾကမြာပဲ....
ဘယ္ေလာကၸဲ ေကာင္းသတင္း7ရက္ ေမကာင္းသတင္း7ရကႅို႔ေ်ပာေ်ပာ ေက္ာင္းသတင္းဆိုတာမ္ိဳးေကတာ့ ထိုသို႔မဟုတ္ ၊ ေက္ာင္းမၿပီးမခ္င္း ဒါမြမဟုတ္ သူတို႔ကိုယ့္ကိုေမ့မၾသားမခ္င္း တၾတၾတၱတၷဲ႕ ၾတတၳိုးေနၾကအုံးမၫ့္ ေအနအထားမ္ိဳးပင္်ဖစ္သၫ္.....
ေ႐ြာငၠ္ႏ့္ စိတၼပါသၫ့္ ေ်ခလြမ္းမ္ားလြမ္းရင္း ေအဆာင္ဆီသာ ဦးတၫႅိုက္ေတာ့သၫ္...သူက္ႏၱာေၾတ ဘာမြေမၾတးနိုင္ေတာ့....ေခါင္းႀကီးလၫ္း ေၾတးရၾလႏ္းလို႔ ေခါင္းေၾတကိုက္ေနၿပီ၊ ေအဆာင္ေရာက္ရင္ ဘာမြထေပၼၾတးေတာ့ပဲ ဝင္အိပၸစၼၫ္ဟဳ က္ိႏ္းရင္း ခပ္ၾသက္ၾသက္သာ ဆက္ေလြ္ာကႅိုက္ေတာ့သၫ္....
ေက္ာင္းမြာက္ႏၡဲ့သၫ့္ ရိေပၚတို႔မြာေတာ့ ေ႐ြာငၠ္ႏ့္ကို ေက္ာင္းဝႏ္းထဲမြာပဲအမြတၷဲ႕ အသၫ္းအသႏၠို လိုက္႐ြာေနၾကသၫ္....
"ေဟ့ ဝမ္ရိေပၚ... "
"ဘာလဲ..."
"မင္ တစၡဳခုမြားေနသလိုမခံစားရဘူးလား...."
ရိ႐ြင္းတစ္ေယာက္ နဖူးေကျခၽးသုတ္ရင္း ရိေပၚကို လြမ္းေ်ပာလိုက္သၫ္.....
"အင္း... ငါလၫ္း အခုပဲ အဲတာကိုစၪ္းစားေနတာ...."
ရိေပၚလၫ္း ထိုနၫ္းတူျစာပင္ ေျခၽးမ္ားသုတ္ရင္း ်ပႏ္ေ်ေဖလသၫ္...
"သူဘယၼ္ားၾသားပါလိမ့္....မင္းေကာ သူဘယ္ၾသားတယႅို႔ထငႅဲ..."
"သူ...အင္း... သူတစၡါေတေလတာ့ စာၾကၫ့္တိုကၻကၠို ၾသားတတၱယ္၊ ဒါေပမယ့္ ခုနကငါတို႔အဲ့ဘကႅၫ္း ၾကၫ့္္္ၿပီးၿပီေလ...."
"အဲေတာ့..."
"ဟမ္!!. .."
"အဲေတာ့ တ်ခားဘယ္ေနရာမင္းသိေသးလဲလို႔..."
"အဲတာေတာ့ ငါလၫ္း ေမ်ပာတတ္ေတာ့ဘူး..."
"ဟား က္စ္!!!..."
အမြႏ္အတိုင္းေ်ပာရရင္ သူတို႔ႏြစ္ေယာကႅဳံးတစၠယၠို ပငၸႏ္းေနၾကၿပီ၊ ပငႅၫ္း ပငၸႏ္းသလို စိတႅၫ္း ေမအးနိုင္ၾေကသးေပ...
အတႏ္းခ္ိႏ္ေၾတ်ပႏၱက္ေနၾေကပမယ့္ သူတို႔ေကတာ့ အတႏ္းလစ္ရင္း ေ႐ြာငၠ္ႏ့္ကိုသာ အသဲအသႏႅိုက္႐ြာေနၾကသၫ္....
အတႏ္းၾသားမတကၸဲ အ်ပငၼြာ်ဖစ္သၫ့္အၾတက္ သူတို႔ခမ္ာ ေပၚေပၚတငၱင္ နဲ႕တအားလၫ္း မၾသားရဲေပ ....ဆရာတစ္ေယာက္ေယာကၷဲ႕ေၾတ႕ခဲ့ေသာ္ အတႏ္းမတကၸဲအ်ပင္ေရာက္ေနသၫ့္အၾတက္ ဒဏ္ေပးခံရနိုင္သၫ္ေလ....
ေၾကာက္သၫ္ရယႅို႔ေတာ့ မဟုတ္ေပမယ့္ အလကားေန အလကားေတာ့ ်ပႆနာမတကၡ္င္....မဆုံခင္ႀကိဳေ႐ြာငၳားေတာ့ ပိုေဘးကင္းသၫၼလား...
ထို႔ေၾကာင့္ သူတို႔ႏြစ္ဦးသားခမ္ာ ေ႐ြ႕ၾကၫ့္သူၾကၫ့္ ေနာက္ၾကၫ့္သူၾကၫ့္နဲ႕ တာဝႏၠိုယၥီယူကာ မတၫ့္လြ္ငႅၫ္းတၫ့္ေအာင္ေနရင္း ႐ြာပုံေတာၹျင့္ခဲ့ၾေကတာ့သၫ္
ဘယ္ေလာကၸဲ ေမခၚခ္ငၸါေစ အခုေကတာ့ မ်ဖစၷိုင္ေသး၊တၫ့္ေအာင္ေတာ့ အရင္ေနထားရမယ္...ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ မသကာ ဆရာတစ္ေယာက္ေယာကၷဲ႕မ္ား တိုးခဲ့သၫ္႐ြိေသာ္ လႊတၷိုငႅြ္ငႅၫ္း ေ်ပးေဖာ္ေ်ပးဖက္ ၊ မၾလတၻဴးကိုယ့္တစ္ေယာကၳဲမိၾသားလို႔ ဒဏ္ေပးခံရရငႅၫ္း ကိုယၱစ္ေယာကၳဲမခံေရအာင္ သူ႕ပါပါေအာင္ေ်ပာလို႔ေရသးသၫ္...
လာတာႏြစ္ေယာက္အတူတူကို ႏြစ္ေယာကႅဳံး အတူတူခံရရင္ေတာ့ တစၼ္ိဳးေပါ့၊ တစ္ေယာကၱၫ္း ၾကၾကႅတ္ၾသားတာမ္ိဳးေကတာ့ သၫ္းမခံနိုင္ေပ၊ မပါပါေအာင္ေတာ့ ႀဆဲထၫ့္ရမြာပဲေလ....ဒါမြမြ္တမြာေပါ့....
ႏြစ္ဦးသားအ်ပငၸႏ္းေကတာ့ အတိုင္ေအဖာက္ညီျစာနဲ႕ သတင္းေထာကႅြမ္းကာ ႐ြာပုံေတာၹျင့္ေေနပမယႅို႔ စိတၳဲၾတင္ေတာ့ အႀကံကိုယၥီနဲ႕သာ....
သူတို႔ဟိုၾကၫ့္လိုက္ သၫ္ၾကၫ့္လိုက္ ခိုးေၾကာငၡိုးဝြကႅဳပ္ရင္းနဲ႕ပဲ ႐ြာခဲ့ၾကသၫၼြာ ယခုဆိုရငၱစ္ေက္ာင္းလုံးႏြံ႕ေနၿပီ်ဖစ္သၫ္...ဒါေတာင္ ေ႐ြာငၠ္ႏ့္အရိပ္ေယာငၱျစၥႏ္းတေစၥလးမြ ႐ြာေမၾတ႕ဘူးဆိုတာေကတာ့ လုံးဝကိုတစၡဳခုမူမမြႏၱာပဲေပါ့....ဒါ့အ်ပင္ ဖကၹကၠိုေမာေနသၫၼြာလၫ္း ေ်ပာစရာပငၼလို။
ေမာေေနပမယ့္လၫ္း ေအက္ာေတာ့မခံေပ၊ 'ငါေမာတယ္ ခေဏလာကၷားေရအာင္'လို႔ေ်ပာမိတာနဲ႕ မင္းေက႐ြာငၠ္ႏ့္ကိုစိတၸဴတယ္ေ်ပာၿပီး အခုဒါေလးပဲ႐ြာေရသးတယ္ လက္ေလ္ာ့ခ္င္ေနၿပီေပါ့ ဘာေပါ့နဲ႕ စကားနာထိုးၿပီး ဘာညာဘာညာေ်ပာမယ့္ေကာေငၠဘးမြာ အဆင္သင့္...ဒါ့ေၾကာင့္ ေမာလၫ္းေမ်ပာရဲပါ....
"ရိေပၚ....မင္းကသူ႕ခ္စ္သဴလို႔လၫ္းေ်ပာေသးတယ္...သူ႕ေအၾကာင္းလၫ္း ဘာမြမသိပါဘူးၾကာ...."
"သိသင့္ေသလာက္ေတာ့ ငါလၫ္း သိတာေပါ့၊ ဒါမယ့္ အခုဒီလိုမ္ိဳးႀကီး စိတ္ဆိုးတာမ္ိဳးေတာ့ ငါလၫ္း မႀကဳံဖူးဘူး၊ အရငၠ သူစိတ္ေကာကၱတၱာေတာ့သိတယ္....အဲတာကလၫ္း သူ႕ဘာသာသူအိပ္ယာထဲဝင္ေအာင္းၿပီး အိပ္ရင္းနဲ႕ပဲၿပီးၾသား...အဲ...အိပ္ယာ...ဟုတၱယ္...အိပ္ယာ အိပ္ယာ...."
"ဘာတုႏ္း အိပ္ယာကဘာ်ဖစႅဲ...."
"ေအဆာငၠို ေ်ပာတာၾက...ေအဆာင္... ေအဆာင္..."
"အာ့ဆိုေ႐ြာငၠ္ႏ့္က ေအဆာငၠို်ပႏ္ၾသားတာပါ့...."
"ဟုတၱယ္ လာ.. ၾသားမယ္...်မႏ္်မႏ္ ်မႏ္်မႏ္!!.... "
ေ႐ြာငၠ္ႏ့္သူ႕ေအဆာင္ဆီကိုပဲ ်ပႏ္ၾသားတယ္ဆိုတာကို ရိ႐ြင္းတို႔ ေသဘာေပါကႅိုကၠ္တဲ့အခါေမတာ့ ႏြစ္ေယာက္သား ေအဆာင္ဆီကိုသာ ဒုႏ္းစိုင္းေ်ပးေတာ့သၫ္....
ေအဆာင္ဆီၾသားေနရင္း လမ္းတစ္ဝက္ေလာက္ေအရာကၼြာေတာ့ ရိေပၚတစ္ေယာက္ ႐ုတၱရက္ရပႅိုက္သၫ္။
ေအၾကာင္းမူကား ေ႐ြာငၠ္ႏ့္အခ္ိႏၸိုင္းအလုပႅဳပ္ေသာ coffee ဆိုင္ေလးေ႐ြ႕ေရာက္ေေနသာေၾကာင့္်ဖစ္သၫ္...
"ရိေပၚ ဘာလို႔ရပ္...ေအာ္ ဒါ...ေ႐ြာငၠ္ႏ့္...."
"ဟုတၱယ္...အထဲဝင္ၾကၫ့္ေရအာင္... ေ်ပာလို႔မရဘူး ေ႐ြာငၠ္ႏ့္႐ြိရင္႐ြိနိုငၱယ္....."
"အင္း..."
ႏြစ္ေယာက္သားဆိုငၳဲဝငႅိုက္ေတာ့ ေျင႐ြင္းေကာငၱာမြာထိုင္ေနတဲ့ ေ႐ြာငၠ္ႏ့္ရဲ႕အလုပ္႐ြင္ဦးေလးႀကီးကို ေၾတ႕လိုက္ရသၫ္....
ဆိုငၳဲၾတငႅဴလၫ္း ႐ြင္းေနသၫ့္အခ္ိႏ္်ဖစ္ေသာေၾကာင့္ ရိေပၚေဘးဘီကိုလြၫ့္ပတ္ၾကၫ့္ၾကၫ့္သၫ္...
သို႔ေသာ္ ေ႐ြာငၠ္ႏ့္ကိုေမၾတ႕၊ဒါ့ေၾကာင့္ဦးေလးႀကီးဆီသာ ၾသားလိုက္ေတာ့သၫ္.....
"ဦးေလး...."
"အယ္ ရိေပၚ...ေကလး ဘာလိုလို႔လဲ"
"ဘာမြမလိုပါဘူးဦးေလး...ဟိုေလ ဒီကိုေ႐ြာငၠ္ႏ့္လာေသးလားလို႔ ေမးမလို႔ပါ..."
"သားက္ႏ့္လား..."
"ဟုတ္"
"ေအး သူလာေသးတယ္...မင္းတို႔ေၾတ ဘာ်ဖစ္ၾကတာတုႏ္း...."
"အယ္ အဲတာက...."
"ဦးေလးလၫ္း သားက္ႏ့္ကိုေၾတ႕တုႏ္းက လႏ့္ၾသားတာပဲ ၊ ႏႈတၡမ္းႀကီးလၫ္းေထာ္ၿပီးေတာ့ မ္က္ရၫ္ေၾတကလၫ္း ဝဲေေနသးတယ္...ဘာ်ဖစၱာလဲေမးေတာ့လၫ္း ဘာမြမ်ဖစၻဴးခ္ၫ္းပဲေ်ပာေတာ့ ဦးေလးလၫ္း သူ႕ကို ဒီေန႕ ေအးေအးေဆးေဆး်ဖစ္ေအာငၷားခိုင္းလိုကၱယ္...."
"ဟတႅား....အာ့ဆို ၾကၽႏ္ေတာၱို႔ ၾသားလိုက္အဳံးမယ္ေနာ္ ေက္းဇူးပါ ဦေလး...."
"ေအးေအး...."
ေအလာတႀကီးၾထက္ၾသားတဲ့ ရိေပၚတို႔ႏြစ္ေယာကၠိုၾကၫ္္ရင္း ဦးေလးတစ္ေယာက္ ေခါင္းတခါခါနဲ႕ ရယၼိေတာ့သၫ္.....
*** ေကလးေၾတေကတာ့ေလ...***
ရိေပၚတို႔လၫ္း ေ႐ြာငၠ္ႏ့္ေအဆာငၼြာ႐ြိတာေသခ္ာၿပီဆိုတဲ့ ေအၾတးနဲ႕တင္ ေမာေနတာေၾတခဝါခ္ကာ ေအ်ပးေလးၾသားေတာ့သၫ္......
ေအဆာင္ေရာက္ေသာ္
"မင္းေခါကႅိုက္..."
"ဘာလို႔လဲ... မင္းလုပၸါလား..."
"လုပၸါဘူး.... မင္းလုပ္..."
"မင္းသတၱိမ႐ြိဘူးလား...ဟမ္"
"ေဟ္ာင့္ သတၱိ႐ြိတာမ႐ြိတာနဲ႕မဆိုငၻဴးၾက...ငါ့က္အာ့လိုဆို....မင္းက္ေတာ့ေရာ...."
"ငါက...ငါ...ငါက မျဖင့္ခ္ငႅို႔ ေနာ္....မျဖင့္ရဲလို႔မဟုတၻဴး...."
"ဖင္ယားတာ..."
"မင္းးး!!!..."
ရိေပၚနဲ႕ရိ႐ြင္းတို႔ ႏြစ္ေယာက္သားတိုးတိုးတိတၱိတ္ရႏ္်ဖစ္ေနရ်ခင္းေအၾကာင္းကား ေ႐ြာငၠ္ႏ့္အခႏ္းတံခါးအား မျဖင့္ရဲ်ခင္းေၾကာင့္ပင္...
ျဖငၹို႔ေမ်ပာႏြင့္ တံခါးပေငၼခါက္ရဲၾေကသာေၾကာင့္ မင္းလုပႅိုက္...မင္းလုပႅိုကၷဲ႕ တစ္ေယာကၠလြၫ့္စီလႊဲခ္ရင္းေကန အခႏ့္မသင့္ရင္း ရႏၳ်ဖစ္ၾေကတာ့သၫ္။
ရႏ္်ဖစ္သာ်ဖစ္ၾကတာ အသံမက္ယ္ရဲ....အသံက္ယ္ၾသားလို႔ ေ႐ြာငၠ္ႏ့္ၾကားရင္ ်ပႆနာႀကီးၾသားနိုင္သၫ္ေလ....
"ေဟ့ေရာင္ ဘာမြမင္းေၾတဘာေၾတလုေပၼနနဲ႕....တိုးတိုးေ်ပာ ေ႐ြာငၠ္ႏ့္ၾကားၾသားရင္ အကုႏ္ေသလိမ့္မယ္...."
"မင္းအဲတာေၾကာင့္ သက္သာၾသားတယၼြတ္...."
"ေသလိုက္ေလ..."
ဂ္ေလာက္....
ရႏ္်ဖစ္ေနရင္းေကန ႐ုတၱရျပၸင့္ၾသားတဲ့တံခါးေၾကာင့္ ႏြစ္ေယာက္သားလႏ့္ၾသားရသလိုႏႈေတၠနလၫ္း ေအာႅိုက္ၾကသၫ္...
"ေ႐ြာငၠ္ႏ့္!!!....."
"မင္းတို႔ ဘာလုပ္ေနၾကတာလဲ..."
အမြႏၠေတာ့ အထဲေမြ႐ြာငၠ္ႏ့္က တံခါးျဖင့္လိုက္်ခင္းပင္...
"ေ႐ြာင္...ေ႐ြာငၠ္ႏ့္...."
"ဘာလုပ္ေနၾကတာလဲလို႔ ေမးေနတယ္ေလ....."
"အဲ...."
"လိုကၼလာနဲ႕လို႔ ေ်ပာခဲ့တယၼလား..."
ေ႐ြာငၠ္ႏ့္အသံက မမာေပမယ့္လို႔ ခ္ိဳသာေနသၫႅၫ္း မဟုတ္.....
ေမက္မနပ္႐ုပ္ေလးနဲ႕တံခါးဝမြာရပ္ေနသၫ့္ေ႐ြာငၠ္ႏ့္ကို ရိေပၚစကားေ်ပာဖို႔ဟႏ္်ပင္ေနစၪ္ရိ႐ြင္းက အရေငၥ်ပာလိုက္သၫ္...
" အကိုတို႔ကို ျခင့္လႊတၸါေနာ္ေ႐ြာငၠ္ႏ့္...အကိုတို႔....."
"ေမ်ပာနဲ႕ေတာ့...."
"မဟုတၹဴးေလ အကိုတို႔...."
"ရၿပီ ေမ်ပာပါနဲ႕ေတာ့...."
"ငါတို႔ကို ခႊင့္လႊတႅိုကၱာလား...."
"မင္းကိုဘယ္သဴေက်ပာလဲ...."
"မသိဘူးေလ.... မင္းက အဲ့တိုင္းႀကီးေ်ပာေတာ့ ျခင့္မ္ားျခင့္လႊတႅိုကၱာလားလို႔...."
"ေသလိုက္ေလ...."
"အဲတာဆို အကိုတို႔ကို စိတ္ဆိုးေနတုႏ္းေပါ့...အဲလိုေတာ့မလုပၸါနဲ႕ေ႐ြာငၠ္ႏ့္ရာ... အကိုတို႔လၫ္း ရႏၼ်ဖစ္ၾေကတာ့ဘူးလို႔ ဆုံး်ဖတ္ၿပီးၾသားပါၿပီ...တကယၸါေ႐ြာငၠ္ႏ့္ရာ တကယၸါ ...အဲ့လိုႀကီးေတာ့ ေမနပါနဲ႕...အကို အယ့္လိုႀကီးဆို တကေယၼနတတႅို႔ပါၾကာ ေနာ္...."
"ငါေကာ ေနတတၱယႅို႔ ထင္ေနလို႔လား...."
"မင္းေအၾကာင္းဘယ္သဴေ်ပာေနလို႔လဲ ငါ့ေအၾကာင္းငါေ်ပာေနတာေလ...."
"ငါမင္းကိုေ်ပာေနလို႔လား..... "
"ကိုယ့္ေအၾကာင္းကို သိေလ...."
"ရိ႐ြင္းး..."
"ဘယႅို်ဖစ္ေနၾကတာလဲ!!....ဟိုမြာရႏ္်ဖစၱာအားမရလို႔ ဒီမြာပါလာ်ဖစ္ေနတာလား....."
ေ႐ြာငၠ္ႏ့္ေက်ပာေတာ့ ႏြစ္ေယာက္သားၿပိဳငၱဴ်ပႏ္ေ်ဖၾကသၫ္...
"အဲ့လိုမဟုတၸါဘူး...."
ေ႐ြာငၠ္ႏ့္သက္်ပင္းႀကီးႀကီးသာခ္လိဳက္ေတာ့သၫ္....ေ်ပာေတာ့်ဖင့္ တၫ့္ၾသားၿပီတဲ့...စကားေလးမြားတာကိုေတာင္ ျပစိျပစိထလုပ္ၾကတာ ဒီပုံစံေၾတနဲ႕ကို တၫ့္ၿပီဆိုတာ ဘယႅိုေတာင္ယဳံေပးရပါ့မလဲ.....ယုံေပးရပါ့မလဲ....