CHAPTER 53
JUSTINE’S POV
“ano nakita nyo ba sila?” tanong ni Shane kina kuya.
“hindi eh.” Pagod at kinakabahang sagot ni kuya Zaikel. “sana walang nangyareng masama sa kanila.. delikado na lalo dahil madilim na.”
Ako man ay kinakabahan na, nasaan nab a kasi ang apat na yun? Lahat ng mga grupo nakabalik na sa paghahanap ng mga pagkain pero si Tristan, Hunter, Nathan at Andrei hanggang ngayon wala pa. May nabalita pa na may mga gumagalang NPA sa bundok kaya lalong nadoble ang pagaalala namin.
“siguro magkakasama yung apat nay un, sila na lang kasi ang wala pa.nku naman talaga!” Saad ni lian.
Halos magkagulo na kanina dahil sa announcement at biglaang pagtitipon sa amin sa Site sinabihan kaming wag lumabas at lumayo para sa kaligtasan pero napansin ni Kuya Zander na wlaa yung apat na mokong kaya nagpasya ang mga Camp facilitator namin na maghanap at sumama sina kuya pero hindi nila sila nakita.
Umupo na lamang ako sa isag sulok ,pumikit at mataimtim na nagdasal , masama ang kutob ko pero pinipiliti kong maging positibo. Walang mangyayareng masama sa kanila mga masasamang damo yun eh kahit NPA di nila uurungan pwera na lang kay Nathan. Duwag yun eh haha
Diyos ko po sana ay wag nyo po silang pababayaan, ayoko pong mabalo ng maaga. Wew! Ansabi ko? Mabalo? Joke lang po.
Ilang sandali lang ay nakadinig ako ng ingay, tilian at malalakas na yabag na parang tumatakbo. Kaya napamulat ako at tumambad sa akin ang apat na lalaking hinihintay namin, hindi ko alam kung ano ang mararamdaman ko lalo na ng Makita ko silang apat na nakangiti at parang tuwang tuwa pa na magkakaakbay pero nanlumo ako ng mapatingin ako sa ilalim..
“Oh My God! Saan kayo galing?!” pagalit na sabi ni Shane pero agad ding napatakip ng bibig ng Makita ang paa ni Tristan. “Jesus! What happen to your foot Lead?! Oh my god ang daming dugo! At bakit ang dami nyong pasa?!”
Nanghina ako at namuo ang luha sa gilid ng aking mga mata. Shit! What happen to him??! What happen to them?!
“wala galos lang yan malayo sa bituka diba tol?” nakangiti nyang sabi at nakipagappear pa kay Hunter.
“oo galos lang yan, di nya ikamamatay” at nagtawanan pa silang apat. Kami naman ay hindi maipinta ang mukha dahil sa mga reaksyon nila. Tangna gusto ko silang pagsusuntukin lahat , pagkatapos nila kaming pagalalahanin tatawa tawa lang sila? At ano to magkakabati na ba sila?
Nahigit ko ang aking hininga ng mapatingin sa akin si Tristan, hindi ako lumapit sa kanila at nakatayo lang sa isang gilid.. para bang di ko kayang maglakad tama lang na nakatayo ako pero hanggang doon lang. Humupa ang tawanan nila at napatingin din sa akin ang tatlo kaya ngayon ay silang apat na ang nakatingin sa akin. napatingin ako kay Nathan at nginitian nya ako, lumipata ng tingin ko sa tabi nya at nginitian dina ko ni Andrei, napatingin di ako kay Hunter nagsalubong ang mga mata namin ng panandalian dahil yumuko sya pero agad ding ibinalik ang tingin sa akin at ngumiti.. isang ngiti na akala ko ay hindi ko makikita sa kanila sa oras na malaman nila ang katotohanan.
Oo alam kong alam na nila salamat sa isang kaibigan nalaman ko na kung ano ang Problema ng apat.
Naglakad silang apat palapit sa akin habang akay akay nila si Tristan, ang ga kaibigan namin ay nakatingin lang sa kanila . ng makarating sila sa harapan ko ay uli silang ngumiti sa akin.
“tangna ang bading naman nito!” biglang sabi ni Hunter , napatingin kaming lahat sa kanya. “I never imagine myself doing this shit.. kahit kaila di ko pinangarap na ihatid ang babaeng mahal ko sa taong mahal nya..... pero....” Ramdam ko ang frustration sa sinabi nya “kung sayo sya sasaya..” humarap sya kay Tristan “kahit na hindi sya akin ipapaubaya ko sya sayo.” Seryoso nyang tinignan si Tristan tapos ako.. “Niel thank you for letting me enter your heart even just for a little time, nagkamali ako kaya wala akong dapat na sisihin.” Muli syang humarap kay Tristan “Pero Tol! Magpasalamat ka sa akin kung hindi ako nagkamali at kung hindi ako nagpakatanga Walang LeaNiel na mabubuo, dapat hanggang ngayon HuNiel pa din kaya say thank you to me papa Lead..” sabi nya na nagpatawa sa aming lahat.
Nabatukan pa sya ni Andrei sabay sabing “Gago ang bading mo!” kaya lalo kaming nagtawanan. Pero biglang nagseryoso ng biglang nagyakapan si Tristan at Hunter. Nagulat kaming lahat sa stunt nay un
“Thank you...” sincere na sabi ni Lead. “thank you kasi akala ko ........ F.O na tayo bro.” Nalaglag ang panga ko sa sinabi nya , binitawan nya si Hunter tapos biglang binatukan. “pero gago! Kahit na may HuNiel kang sinasabi mabubuo pa din ang LeaNiel kasi mas gwapo ako sayo at hinding hindi maiiwasan ni Zaniel ang alindog ko!“ dagdag nya kaya nagtawanan nanaman ang lahat... hindi ko alam kung malungkot ba o Masaya ang araw na ito, una may tampuhan ang apat , pangalawa hinaras ako ni Tristan sa Bus, pangatlo nawala sila at muntik pang mapahawak.. muntik nga lang ba? Ewan hindi ko alma kung ano ang tunay na nagyari pero nagpapasalamat na almang ako na walang GAANO nan nangyaring masama sa kanila ang at the end of the day nagkasundo na sila at Masaya kami na nakabalik sila.
--
“mukhang ayos na naman ang lagay mo kaya aalis nako, wala ka din naman sense kausap ,dyan ka na.” Walang buhay kong sabi at tumayo na, akmang maglalakad nako pero biglang hinawakan ni Tristan ang kamay ko. Nandito kami ngayon sa isang isolated na kwarto, Isolated kasi ang layo sa mga ibang rooms tapos kaming dalawa lang nandito dahil daw kasi may masakit sa mokong, para namang malubha ang sakit neto eh sugat lang naman pero take note sobrang lalim.
“wag! Wag kang umalis, masakit pa ung sugat ko, hindi pako okay nanghihina pa ako... kita mo ang putla ko diba? Please please dito ka lang.” Pagpapawa nya sa akin, ang mokong nagpuppy eyes pa kala naman nya cute sya.. pero cute nga naman sya . tsk.
“magiistay lang ako dito kung sasabihin mo sa akin ang lahat ng nangyare. San mo ba talaga nakuha ang sugat na yan, sabi mo kanina galos lang tapos pagkatingin ko sobrang lalim naman pala. Alam mo di ko talaga alam kung tanga ka o bobo ka di mo madistinguish kung ano ang malalim sa mababaw .” tuloy tuloy at galit kong sabi sa kanya, kunot na kunot na din ang nook o pero sya nakatunganga lang at nakangiti sa akin. tignan mo to mongoloid talaga.
“ano may sapak ka naman ngayon? Mukha kang tanga kahit kelan ano bang nginingiti ngiti mo huh? Mongoloid.. Baliw!” lalong lumaki ang ngisi nya
“baliw na nga siguro ako...” sabi nya ng nakangisi pa rin. “kase kahit na iniinsulto mo na ako, kahit na masasakit na salita na yung sinasabi mo sa akin maganda pa din sa pandinig ko... para bang lahat ng sasabihin mo compliment lahat para sa akin lalo na’t nagaalala ang mukha mo... ang sarap sa puso. Kinikilig ako!” sabi nya tapos humagikgik. Shit Creepy , naapektuhan din ata ang ulo nya ng dahil sa sugat nya.
Nangilabot ako at napangiwi sa sinabi at reaksyon nya. Kailan ko na talagang makalayo sa kanya baka mahawaan ako ng kabaliwan nya.
“ewan ko sayo, nakakatakot ka aalis nako baliw ka na talaga.” Pero once agan di nanaman ako nakapaglakad nakalimutan kong hawak nga pala nya ang kamay ko.
“Oo baliw nako, baliw na baliw sayo... I love you Zaniel.. love mo din ako diba? Aminin?” Fuck ang creepy na talaga nya.Pilit kong tinangal ang kamay nya sa kamay ko pero ang damuho ang lakas di ko matanggal.
“Aray! Bitiwan moko .. Ahhh! Bitawan mo ko!” halos magsisigaw nako, yung mokong kasi mukhang din a gagawa ng matino, nagdedeliryo na ata sya parang kakainin nya ako.. ahhh! Nakakatakot!! Hinigit nya ako palapit sa kanya kaya natumba ako sa kanya . napatigil dina ko sa pagpupumiglas ng maramdaman ko ang kamay nya na hinihimas ang buhok ko sa likod sinusiklay nya ito sa mga daliri nya tapos hinahalikan din nya ang tuktok ng ulo ko.
“alam mo bang miss na miss kita? Kahit na konting oras lang kita di nakasama pakiramdam ko ang lunkot ng puso ko nung di kita nakikita..” bulong nya malapit sa tenga ko. “I don’t know what you have done to me, but surprisingly I don’t hate what I am Feeling.. I like it though... this feelings are all new to me pero ng dahil sayo pakiramdam ko ang tagal tagal ko ng nararamdaman to, para bang noon pa mahal na kita pero ang totoo kailan lang tayo nagkakilala.. alam mo yun ang weird diba? I feel like I was born to be your man Zaniel and you’re supposed to be mine in any way possible.” Natahimik ako sa mga sinabi nya. Why is this... we.. we feel the same way, is this some kind of connection?
Are we interconnected?
“ngayon lang ako nagmahal, ikaw pa lang ang minahal ko pero pakiramdam ko alam ko na ang lahat ng bagay tungkol sa pagmamahal.. just by looking at your eyes parang nalalaman ko na ang lahat . you are the best tutor I would ever have. My teacher , my Life. My love .... Mi Amor”
We in stayed that position for I don’t know how long di din kami nagsasalita, I feel comfortable in his arms... naisip ko nga pwede ko palang maramdaman ang ganito, I’m capable of feeling loved from the most annoying person ever existed for me haha. Isn’t Ironic?
“Zaniel?” pagbasag nya sa kaiahimikan.
“hmm?” tangi ko lang nasabi , I am still speechless... speechless with this wonderful feeling.
“may gusto akong itanong sayo.”
“ano?”
“I was wondering .. noon kasi sinabi sa akin ni Shane na ayaw mo na tinatawag kang zaniel? Bakit?” I was amuse with his question. May naalala kasi ako.
Clyde also ask me the same question ages ago. Napaisip ako
“ikaw? Bakit yun ang tawag mo sa akin despite na alam mo na ayaw ko?” tumungala ako sa kanya upang makita sya.
“panlalaki kasi yung Justine eh, ayoko naman magkaGirlfriend ng lalake.” Ngiting ngiti nyang sabi. Sinamangutan ko sya at kinurot sa tiyan nyang matigas. Aww bakit matigas? Shet nga pala may ABSSSSSSSS!!!! Napangiwi sya pero nakangiti pa din .” haha Joke lang. Mas gusto ko kasi yung Zaniel I find it girly at the same time Fierce Rawr! ARAY!”
Hinampas ko sya dahil sa kalokohan nya. Girly? Fierce nakteteng naman talaga sya. Nakakabwiset ~.~
Pagkatapos nun ay tinawanan nya na lang ako ng tinawanan. Di sya magkamayaw sa pagtawa. Ang sarap nya panuorin kapag ganito sya kasaya, minsan dahil sa pagiging jolly nya nagdadalawang isip na ako kung talagang nahirapan sya sa akin noon. Gusto ko pa sana syang pagmasadan pero may naalala ako bigla.
“nga pala, sabi ni Sir Abra bukas ng umaga uuwi na tayo.” Natigil ang pagtawa nya.
“ha? Bakit? Wala pa nga tayong isang araw dito uuwi na agad?” tanong nya.
“oo delikado daw at ililipat na lang sa ibang araw ang activities natin pati na din lugar , madaming nagreklamong parents na tumatawag kanina. “ napaisip ako bigla. “by any chance nakita nyo ba yung mga sinasabing pakalat kalat na NPA along the way? Or baka naman sila ang may gawa nyan sa inyo?” sabay turo ko sa mukha at paa nya.
“h-ha? H-hindi. Hindi sila wag kang magalala wala lang talaga to.” Nanlalaki ang mata at parang biglag kinabahan nang sagot. Nakapagtataka.. kung ganun ano ba talagang nangyare sa kanila? Bakit puro sila pasa.
Pero pasasaan pa ba at ligtas naman silag nakabalik may konting damage lang pero okay na din. Hayaan na nga masasamang damo naman sila. Haha.
As Far as they are okay, it would be fine that is all that matters.
--
All set na ready na lahat kami umuwi, samu’s sari ang reaction ng mga estudyante sa aguwi anmin na ito. Ang iba gusto pa sana magstay ang iba naman excited , at ako? Syempre gusto ko na din umuwi haha miss ko na ang kama ko .
“I don’t wanna go home yet” bulong sa akin ni Tristan at niyakap ako mula sa likod na ikinasinghap ko. Until hindi pa din ako sanay sa pagiging intimate nya sa akin. hinawakan ko ang kamay nya na nakapulupot sa akin pero hindi ko tinanggal. Hindi ko alam kung bakit
“your mom might be missing you already” gantig bulong ko sa kanya, I don’t know why do we have to whisper ang weird dib a
“I don’t think so.” May himig ng tampo akong naramdaman sa boses nya. Nilingon ko sya gusto ko sana itanong kung bakit nya nasabi yun pero nahagip ng mata ko si Hunter na nakatingin sa amin at umiwas tingin ng tinignan ko sya kasabay din ng pagtunog bigla ng phone ni Tristan kaya’t napalayo sya sa akin dahil sa gulat.
“tsk sino naman kaya to istorbo sa moment natin eh” nakasimangot nyang sabimedyo natawa ako saitsura nya pero kalaunan biglang sumeryoso ang mukha nya.
Bakit kaya? Sino bang tumatawag?
“may problema ba?” tanong ko sa kanya.
Umiling sya at pilit na ngumiti. “wala, napaisip lang ako bigla” aniya.
“bakit naman?” hindi nya pa din sinasagot ang tawag
“naisip ko nagdilang anghel ka kaya?” sabi nya kaya napakunot ang nook o at ipinakita sa akin ang Phone nya.
Mother Calling.....
Napatingin ako sa kanya at ngumiti. “sagutin mo na , dun natin malalaman ang sagot” ngumiti din sya sa akin at sinagot ang tawag.
“Hello ma?” pambungad nya nakangiti pa din at nakatingin sa akin. I felt so proud of myself . pwede nakong manghuhula! Haha pero kalaunan kumunot ang noo nito habang nakikinig sa kausap. “w-what? Mom I don’t understand... a-anong sinasabi nyo? Who’s back?” naguguluhang tanong nito. Maging ako ay napakunot na ng noo .
Anong meron? Anong hindi nya maintindihan? Boplaks talaga tong saltik nato pero in his matter I can see the seriousness on his face mukhang naguguluhan talaga sya.
Tinignan nya ako sa malamlam nyang mga mata pagkababa nya ng tawag ng mama nya, hindi ko maintindinhan ang ekspresyon ng mukha nya para kasi syang di Masaya na ewan. I unconsciously touched his arm, tumingin sya sa kamay ko pero ewan ko ba hindi ko yun tinanggal doon.
“may problema ba?” tanong ko sa kanya. Itinaas nya ang tingin sa akin at matagal bago sumagot.
“anong pakiramdam ng may kapatid na matagal mong hindi nakita o mas maganda sigurong sabihin na you didn’t even know that he exist?”
WHAT??