<<Αχ ελεος τι απαίσια μουσική είναι αυτή! Και το ντύσιμο τους... ΙΟΥ!>> σχολίασε η Στέλλα
Από την στιγμή που μπήκαμε στο κλαμπ δεν είχε σταματήσει να κρίνει τους πάντες και τα πάντα. Τολμώ να πω ότι το μαγαζί ήταν πολυ όμορφο, φυσικά δεν συγκρινόταν με τα κλαμπ της Θεσσαλονίκης και της Χαλκιδικής, και γεμάτο με κόσμο, όλοι ντυμένοι με δερμάτινα αποκαλυπτικά και μη ρούχα . Η μυρωδιά του αλκοόλ και του τσιγάρου πλανωταν στον χώρο κάνοντας την Φλορα να ζαλίζεται και ο Ίλια την συνόδευσε έξω για να πάρει καθαρό αέρα. Η μουσική ήταν στην διαπασόν και τα κομμάτια που έπαιζαν ήταν ραπ, χιπ χοπ και ροκ. Από την παρέα μόνο εγώ, η Λειλα, η Μιουσα και τα αγόρια φαινόταν να την απολαμβάνουν. Περνούσαμε πολυ καλα αν και δυσκολευτήκαμε πολυ να παραγγείλουμε. Όπως μου είχε πει ο Χοακίν, οι νεράιδες δεν πίνουν αλκοόλ και εδω σερβίρει μόνο αλκοολούχα ποτα, οποτε έδωσα μεγάλη μάχη για να τους πεισω να πιουν εστω ένα σφηνάκι. Το ένα σφηνάκι έγινε 2 και μετά 3 μέχρι να χάσουμε το μέτρημα. Εγώ η Λειλα και η Μιουσα δηλαδή γιατί οι υπόλοιπες αρνήθηκαν να κατεβάσουν πάνω από δυο ποτήρια. Η βραδια κύλησε με την Τέκνα, τον Τιμμυ, τον Ίλια και την Φλορα να αράζουν έξω από το μαγαζί, την Στέλλα, την Μπλουμ, τον Μπράντον και τον Σκαι να μιλάνε περί ανέμων και υδάτων και εμένα, την Λειλα, την Μιουσα, τον Στεφαν και τον Σαμ να χορεύουμε ξέφρενα στην πίστα. Ο Ριβεν είχε βρει το θήραμα του για απόψε, μια νεαρή μάγισσα με έντονο κοκκινο μαλλι «ντυμένη» με ένα δερμάτινο φόρεμα που μόνο φόρεμα δεν το λες. Πιο πολυ για ζώνη έκανε. Η Μιουσα ήταν στο Τσακ να μην την ξεμαλλιάσει και να χώσει μπουνιά στον Ριβεν αλλά ο Σαμ της αποσπούσε την προσοχή. Σε μια φάση, δεν ξερω πως μην με ρωτάτε, ο Στεφαν κατέληξε να με αγκαλιάζει από πισω και εγώ να γελαω με ένα αστείο που είπε ενώ κουνούσα το σώμα μου στον ρυθμό της μουσικής. Ειχαμε έρθει πολυ κοντά και όταν με πλησίασε το κεφάλι του λίγο παραπάνω η μουσική άλλαξε σε τρανς και χαρούμενες κραυγές μας διέκοψαν. Βγήκα από την αγκαλιά του και ενώ ήθελα να πω κάτι στην Λειλα, το βλέμμα μου σκάλωσε σε ένα ζευγάρι σμαραγδένια μάτια.
Ήταν εδω... Αναρωτιέμαι αν με είδε πριν με τον Στεφαν...Τι ανοησίες λεω;! Δεν έγινε κάτι για να δει! Και βασικά... ακόμα και να γινοταν...δεν του πέφτει λόγος.
Δίχως να ελέγξω τα πόδια μου πήγα να τον χαιρετήσω αλλά μια μαυρομαλλα μάγισσα έκατσε και τριβόταν στα πόδια του, χώνοντας την γλώσσα της μέσα στο στόμα του. Ήταν πολυ αργά για να γυρίσω όμως γιατί ο Χοακίν με είδε και με έφερε στην παρέα τους. Τους χαιρέτησα και ο Εις δεν έχασε χρόνο για να μου την πέσει. Στην αρχή νόμιζε ότι ήμουν μάγισσα εξαιτίας του μαύρου στενού φορέματος που είχα επιλέξει να βάλω και αναρωτήθηκε πως του είχα ξεφύγει ενώ ο Ναμπου με ρώτησε αγχωμένα αν είναι εδω η Λειλα και όταν δέχθηκε θετική απάντηση στην κυριολεξία πετάχτηκε πάνω και χώθηκε στο πλήθος να την βρει. Και όλα αυτά ΕΝΩ ΕΚΕΙΝΟΙ ΔΕΝ ΕΙΧΑΝ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕΙ ΝΑ ΦΙΛΙΟΥΝΤΑΙ!!!!
Εφόσον πήρα απόφαση πως δεν θα μου δώσει σημασία ο Άρης πήγα να φύγω αλλά ο Εις επέμενε να κάτσω να με κεράσει ένα ποτό. Στην αρχή αρνήθηκα αλλά ο Χοακίν σκεφτόταν πολύ δυνατά πως δεν ήθελε με τίποτα να μείνει μόνος του στο κλαμπ, ξέροντας πως οι φίλοι του θα είναι απασχολημένοι, με αποτέλεσμα να ακούω τις σκέψεις του χωρίς καμία προσπάθεια. Έτσι έμεινα και μπορώ να πω ότι πέρασα πολυ καλα. Μάλιστα σε μια φάση είχαμε κλάψει από τα γέλια και ο Χοακίν με έσπρωξε απαλά. Ο συνδιασμος αμέτρητων ποτών, 10ποντων τακουνιών και έντονων φώτων με έκαναν να χασω την ισορροπία μου και να πέσω πάνω στο ζεύγος που κόντευε να συλλάβει παιδί πάνω στο σκαμπό.
<<Τσσς ελεος κοπέλια! Δεν βλέπεις ότι ενοχλείς.>> είπε η τυπισσα και άρχισε να μασάει την τσίχλα της σαν κατσίκα. Ένα από τα πράγματα που δεν μπορώ με τίποτα είναι τους ανθρώπους που τρώνε τσίχλα σαν να μηρυκάζουν
<<Σορι κιολας δεν ξέραμε πως πρέπει να εκκενωθεί όλο το κτίριο για να πιάσεις παιδί με τον γκόμενο από δω>> της ειπα δείχνοντας ειρωνικά τον Άρη και ο Εις διέκοψε την συνομιλία μας τραβώντας με από το χέρι και βάζοντας με να κάτσω στα πόδια του. Το ένα του χέρι ήταν στην μέση μου και το αλλο στο μπούτι μου και ήμασταν απέναντι από το ζεύγος της Αγίας Παρασκευής και δίπλα στον Χοακίν. Συνεχίσαμε να μιλάμε και ενιωθα το βλέμμα του Άρη καρφωμένο στο πόδι μου και συγκεκριμένα στο σημείο που ήταν τοποθετημένο το χέρι του Εις. Η καλλονή στα πόδια του προσπαθούσε να κάνει παιχνίδι μαζί του αλλά αυτός δεν είχε πλέον όρεξη, την έδιωξε κακήν κακώς και συμμετείχε πλέον στην συζήτηση που κάναμε.
Ένα αισθησιακό τραγούδι πλέον έπαιζε στα ηχεία και σηκώθηκα να βρω τα κορίτσια να χορέψουμε γιατί διαβάζοντας το μυαλό του Εις κατάλαβα πως είχε άγριες διαθέσεις...... Τις βρήκα και αρχίσαμε να χορεύουμε στον ρυθμό της μουσικής. Ήμουν σαν ζαλισμένη, εκτός τόπου και χρόνου. Ο Στεφαν ήρθε και με συνόδεψε στον χορό, πράγμα που αν κρίνω από την ματιά του Άρη, δεν τον χαροποίησε καθόλου και κοιτώντας μας, ήπιε μονορούφι το ουίσκι του, κάνοντας νόημα στην σερβιτόρα να το ξαναγεμίσει.
Εκείνη την στιγμή ήρθε ο Τιμμυ και είπε πως ο καθηγητής τους - δεν έπιασα το ονοματάκι του- τους πήρε χαμπάρι και έπρεπε να γυρίσουν. Επέμειναν λίγο να γυρίσουν και εμάς αλλά εμείς αρνηθήκαμε κατηγορηματικά. Εν τω μεταξύ, ψάχνανε και πόση ώρα να βρούμε τον Ριβεν, ο οποίος τελικά είχε καταλήξει να φιλιέται σε ένα στενάκι παρακάτω με την Μιουσα. Δεν έχω την παραμικρή ιδεα πως συνέβη αυτο. Καθώς πήγαινα να μπω ξανα μέσα στο μαγαζί, είδα τον Άρη να στερεώνει την πλάτη του σε έναν τοίχο, έχοντας σταυρωμένα τα χέρια του και λυγισμένο το ένα του γόνατο κόντρα στον τοίχο, κοιτώντας με.
Λίγο το ποτό, λίγο το μαγνητικό του βλέμμα και έπιασα τον εαυτό μου να πηγαίνει προς το μέρος του. Η οπτική επαφή μεταξύ μας δεν είχε σταματήσει.
<<Τι κανεις εδω έξω μόνος σου>> τον ρώτησα
<<Εσυ τι κανεις εδω έξω μόνη σου;>> απάντησε ρωτώντας και αμέσως μετάνιωσα την ιδεα μου να πιάσω κουβέντα μαζί του. Έκανα αναστροφή με κατεύθυνση προς το μαγαζί όταν άκουσα την φωνή του
<<Ο Εις δεν είναι για σένα>>
Γύρισα να τον αντικρίσω
<<Δεν νομίζω να είσαι σε θέση να μου πεις ποιος είναι και δεν είναι για μενα.>> του απάντησα
<< το ξερω αλλά ο Εις δεν είναι σίγουρα. Άκουσε με>> είπε. Το αστείο ήταν πως Όλα αυτά τα έλεγε ΧΩΡΙΣ να με κοιτάει καν
<<Και ποιος είναι λοιπόν για μενα;>> τον ρώτησα και αυτός ανασήκωσε τους ώμους του
<< Μήπως ο Στεφαν;>> και τότε σήκωσε το κεφάλι του και με κοίταξε με γουρλωμένα μάτια λέγοντας
<<Σίγουρα όχι! Αυτός είναι φλωρος.>>
<<Άρα ποιος;>> τον ρώτησα. Πες το γαμω... σκέφτηκα. Πες το...
<<Κάποιος άλλος που να μην είναι γυναικάς ή φλωρος.>> απάντησε απλά. Έτσι θες να το παίξεις Αρουλη μου; Τώρα θα δεις...
<<Α δεν ξέρω. Εμένα ο Εις μου φάνηκε πολυ ωραίος και έμπειρος άντρας>> ειπα δήθεν αθώα. Τα μάτια του έβγαζαν φλόγες
<<Δεν έχεις ιδεα τι λες>>
<<Σε αυτο έχεις δικαιο. Δεν είχα την ευκαιρία ακόμα να τον φιλήσω να δω αν είναι τόσο ωραίο όσο φαίνεται. Νταξει έχω ακόμα χρόνο. Η βραδιά δεν τελείωσε>> του απάντησα και πήγα να φύγω όταν τράβηξε το χέρι μου και με έσπρωξε πάνω σε έναν τοίχο κολλώντας το σώμα του πάνω μου. Η ανάσα του μύριζε έντονα ουίσκι όμως δεν φαινόταν καθόλου μεθυσμένος.
<<Δεν έχεις να πας πουθενά.>> μου είπε αυστηρά και τα χέρια του κρατούσαν σφιχτά τους καρπούς μου φέρνοντας τους στο ύψος του κεφαλιού μου. Προσπαθούσα να ελέγξω τον εαυτό του. Ότι και να γίνει μην τον φιλήσεις, επαναλάμβανα ολη την ώρα στο μυαλό μου.
<<Άρη άσε με>> του ειπα και προσπάθησα να ελευθερωθω <<Δεν μπορώ να καταλάβω τον λόγο που δεν με αφήνεις. Είστε και φίλοι! Ίσως άμα γίνει τίποτα μεταξύ μας να συνεννοείστε με τον Εις για να μας αφήνεις και άδειο το δωμάτιο>>του ειπα πονηρά και αυτη ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι. Πλέον κράτουσε με το ένα χέρι τους καρπούς μου πάνω από το κεφάλι μου και με το αλλο χέρι την μέση μου και μου είπε στο αυτι, κάνοντας με να ανατριχιάσω ολοκληρη:
<<Δεν θα αφήσεις κανέναν να σε αγγίξει>>
<<Και γιατί έτσι;>> του ειπα σιγανά και αυτός χαμογέλασε πονηρά
<<Γιατί μόνο εγώ έχω αυτο το προνόμιο>> είπε και με μια ξαφνική κίνηση επιτέθηκε στα χείλη μου.
Λίλιθ, μάγισσα της χαρτομαντείας ( η κοπέλα που φλέρταρε ο Ριβεν)
Σαλόμη, μάγισσα των ζωδίων (η κοπέλα με την οποία έκανε κάτι ο Άρης)