*Kaz’s POV*
Napansin ko ang paparazzing nakasunod sa amin kaya napagdesisyonan kong bilisan ang pagmamaneho ng kotse. Patricia is too fragile to be caught in a crazy world called ”Show business,” besides, may ilang media ring nakakilala sa kanya. She was once an exclusive endorser of a famous lingerie line kaya naging Malaki siyang kawalan nang nagdesisyon itong huminto sa pagmomodelo para lang magpakasal sa gago kong kaibigan. Kung malalaman ng media na nagdate kami ni Patricia, hindi buhay niya ang magugulo, pati na rin ang pinagtatrabaho-an niya.
Sa pagmamadali, hindi ko napansin ang pag-iba ng traffic light kaya agad akong umiwas sa sasakyang makakabanggaan ko sana. I tried to drift but I lost control of my wheels kaya napaikot ang sasakyan ko at bumangga kami sa poste. Mabilis ang mga pangyayari pero hindi ko inasahang maunahan ako ni Stuart sa pagkamusta kay Patricia.
”Are you okay?” I was still in shock when I looked at them pero agad kong napansin na parating na yung mga paparazzing humahabol sa amin kanina kaya hindi na ako umangal nang sinabi ni Stuart na, ”Hintayin mo na lang ang mga police, Kaz. Ako na ang bahala sa kanya.”
Gusto kong makaalis sila agad para hindi na sila maabutan ng mga paparazzing papalapit na sa kinaroroonan ko.
”Susunod na lang ako sa inyo,” sabi ko habang binuksan ang pinto ng sasakyan ni Stuart upang mapasok niya agad si Patricia. Umaasa akong walang masamang injury si Patricia dahil naka-seatbelt kami pareho pero kung sakaling may masamang mangyari sa kanya, hinding-hindi ko talaga mapapatawad ang sarili ko.
Insaktong pinaharurot ni Stuart ang sasakyan nito ay ang pagdating ng mga paparazzi.
”Kaz, ano –” hindi ko na pinatapos ang nagsasalitang media man dahil agad ko itong sinuntok.
”Bakit niyo ba ako sinusundan huh?”
”Teka, Kaz!” pagpupumiglas nito sa pagkahak ko sa kanyang kuwelyo, ”wala kang pruweba sa ibinibintang mo sa akin kaya pwedi kitang kasuhan sa panunontok mo.”
Ayoko nang patulan ang ugok na to kaya agad ko siyang binitawan at tinawagan na ang manager ko.
”Ano ba tong kagulohang pinasok mo, Kaz? Di ba sinabi ko na sa’yo na layuan mo na si Patricia?” galit na nagpabalik-balik ng lakad si Roger sa harapan ko.
Andito na kami ngayon sa opisina ni Roger habang hinihintay ang resulta ng imbestigasyon tungkol sa banggaang nangyari kanina.
”Masisira ang career mo dahil sa babaeng ’yan. Hindi pa nga tayo tapos sa problema natin sa Laguna, ito nanaman?” napahilot si Roger sa sentido.
Oo nga pala, yung nangyaring pagwalk-out ko sa pre-Valentine concert ko sa Laguna ay nagdulot ng malaking problema dahil kinasuhan kami ng mga organizers nun. Nagalit kasi sila dahil limang kanta ang usapan namin pero isang kanta lang ang ginawa ko. Itinakas ko kasi kaagad si Patricia nun kaya nawala sa isip ko ang kontrata.
”Patricia is your bestfriend’s ex-wife. Malaking eskandalo itong papasukin mo dahil hindi alam ng lahat na naghiwalay nap ala sila,” nakapameywang na sabi ni Roger.
“Matagal pa baa ng imbestigasyon?” naiinip na ako dahil gusto ko nang puntahan si Patricia. I need to know if she is fine.
“Kaz, makinig ka sa akin,” utos ni Roger.
“Roger, manager kita. You are here to take care of my career and not to meddle with my lovelife,” untag ko sa kanya.
“Yun na nga eh! Sikat kang singer. Maraming babaeng naghahabol sa’yo pati mga sikat na modelo at artista umamin nang may paghanga sa’yo. Whether you like it or not, whoever is your girlfriend is my concern!”
“I do not care! Kung bad publicity man ang magiging girlfriend ko si Patricia then let it be. After all, it is still a publicity, di ba?” sagot ko saka tumayo para umalis.
“Saan ka pupunta?” sumunod si Roger.
”Aalamin ko kung okay lang si Patricia.”
”Nandoon na ang asawa niya.”
”Ex-husband, Roger,” nilinaw ko sa kanya saka inulit habang binigyang diin ang ’ex’, ”EX – husband.”
*Patricia’s POV*
”Kumusta na siya, Doc,” kilala ko ang boses na yun kaya napagpasyahan kong magkunwaring natutulog na lang.
”She is fine. Wala namang nakikitang head injury kaya wala tayong dapat ikabahala. Siguro sa pressure lang ng impact kaya nagnosebleed siya kanina,” narinig ko ang doctor.
”Thank you, Doc,” he sounded relief. Si Stuart Cordoval nag-alala sa akin? Bago yun ah.
”Can I take her home?” narinig kong tanong niya.
“Yes, as soon as she wakes up.”
Narinig kong bumukas ang pinto at may nagsalita, “how is she?”
“She is fine, Kaz. Pwedi ka nang umuwi,” narinig ko ang matabang na boses ni Stuart.
“No, I can’t go not until I am sure na okay siya,” sagot ni Kaz.
“Hindi ka ba nakakaintindi? Patricia is fine. Ako na ang mag-aalaga sa kanya,” pagtataboy sa kanya ni Stuart.
”You want her to stay away from you, right? Inilalayo ko na sa’yo, Stuart, bakit ngayon ikaw na ang lumalapit sa kanya?” naramdaman ko ang tensyon sa pagitan nila.
”Easy guys,” narinig kong nagsalita ang doctor, ”sa labas na lang muna kayo mag-uusap. Nagpapahinga ang pasyente dito.”
Walang umimik sa kanila pero narinig ko ang pagbukas at pagsirado ng pinto. Hindi ko alam kung ano ang pag-uusapan nila pero sana magkakaintindihan na sila. Hindi ko hinangad na mag-away ang magkakaibigan at lalong ayoko na ako ang maging dahilan nun. Naalala ko tuloy ang nangyari sa yacht.
Hinila niya ako palapit sa katawan niya. Hindi ko iyun inaasahan pero mas lalo kong hindi inasahan ang sasabihin niya, ”Huwag kang matakot mahulog dahil pagnagkataong mahulog ka, sasaluhin kita at hinding-hindi na pakakawalan pa.”
Binulong niya ito malapit sa tenga ko at hindi ko maipaliwanag ang kaligkig na nararamdaman ko sa aking gulugod. Naiilang ako pero kakaibang pagka-ilang ang nararamdaman ko. Nararamdaman ko ang hininga niya sa balikat ko kaya mas lalo akong nabato ng halikan niya ito.
”Kaz, huwag kang mahulog. Hindi kita masasalo,” bulong ko.
Tumawa siya kaya napalingon ako sa kanya, ”Natural, hindi mo ako masasalo. Ang liit mo kaya,” sabi niya saka nagpatuloy sa pagtawa. Hindi ko tuloy alam kung saan ko itatago tong namumula kong mukha. Anewbeyen Patricia! Napaka-assuming mo!
Hindi ko na siya hinintay kaya hinubad ko na ang heels ko saka inakyat ang yacht. Bakit ako naiinis? Eh kasi naman eh!
”Seriously, Patricia,” sinundan niya ako sa taas, ”Hindi ko inaasahang sasaluhin mo ako kaagad. Makakapaghintay ako.”
Natameme ako sa sinabi niya. Ayoko nang mag-assume pero kahit papaano, parang alam ko kung ano ang ibig niyang sabihin. Hindi ko na lang siya hinarap kaya hinawakan ko na lang railings ng yacht at hinarap ang magagandang ilaw sa Manila bay.
Akala ko matatakasan ko siya pero hindi pala. Ikinulong niya ako, humawak din siya sa railings pero pinagitna niya ang katawan ko sa mga braso niya. Hindi ko alam pero bakit komportable ako sa posisyong ito. Pakiramdam ko, walang masamang mangyayari sa akin dahil andiyan lang siya. Ilang sandali kaming tahimik – walang nagsasalita pero nagkikiramdaman.
”I love you, Pat,” napapikit ako nang marinig ko yun. Ito ang matagal ko nang gustong marinig pero hindi galing sa kanya kundi galing kay Stuart.
”Bakit ako,Kaz?” hindi ko napigilang maisatinig ang iniisip ko.
Pinaharap niya ako sa kanya. Bahagya siyang yumuko para magkapantay ang tingin namin. Sobrang lapit niya sa akin, halos pwedi na kaming maghalikan. Hindi ko alam kung bakit pero parang wala akong lakas na itulak siya.
”Mahal kita hindi dahil sa kung sino ka at kung ano ang nangyari sayo. Mahal kita dahil sa kung ano ang naging ako kapag kasama kita,” he said and kissed me.
Maingat ang ginawa niyang paghalik sa akin pero kahit gusto ko nakaipon pa rin ako ng lakas para itulak siya.
”I’m sorry,” paghingi niya ng paumanhin.
“Kaz, kaibigan kita pero kahit gustohin ko, wala rin akong maibibigay sayo. I have lost everything since that night at hanggang ngayon, hindi ko pa rin mahanap ang puso ko. Stuart has it and he continued to take it away from me,” napaluha ako sa sinabi ko.
“Sshh –“ pinahiran niya ang luha ko sa pisngi, “maghihintay ako, Pat. Huwag mo muna akong pahintuin ngayon. Hayaan mo naman akong lumaban para sa nararamdaman ko.”
Nahinto ang pagbabalik tanaw ko dahil narinig kong bumukas muli ang pinto. Dahil sa ayoko nang magpanggap na tulog, napagpasyahan kong idilat na lang ang aking mga mata. Nagulat ako nang makita ang mukha ni Stuart na may pasa malapit sa labi.
”Anong nangyari?” taranta kong tanong.
”Wala may naka-ingkwentro lang akong investor kanina,” alam kong nagsisinungaling siya dahil alam kong si Kaz ang ka-ingkwentro niya, pero bakit? Ano ba ang ipinaglalaban mo, Stuart?
”Bakit ka nandito? Nasaan si Kaz?” pinili kong ibahin ang pinag-usapan namin.
”Pwedi ba,” marahan pero halatang iritable niyang sabi, ”pwedi ba na kapag ako ang nandito, huwag mong hanapin si Kaz?” he intently stared at me.
Napalunok ako dahil sa titig niya. Hindi ko alam pero para itong hypnotismong nang-aakit kaya agad akong umiwas ng tingin.
”P-pwedi na ba akong umuwi?” alam ko ang sagot dahil narinig ko ang doctor kanina pero kailangan ko lang ibahin ang usapan para makaiwas sa nakakalunod niyang titig.
”Pwedi na raw,” sagot niya, ”ihahatid na kita.”
Hindi na ako kumibo pero bumangon na ako. Umalalay siya sa akin na para akong mababasag na pinggan.
”Stuart, makakalakad ako,” untag ko sa kanya.
”Alam ko.”
”So bakit ka nakayakap sa akin?”
Hinarap niya ako at bigla akong hinalikan. Ano ba ang nangyayari sa mundo ngayon? Akala ko tapos na ang lavapalooza, bakit sila nangnanakaw ng halik ngayon?
Gusto ko siyang itulak pero nanghihina ang tuhod ko. I won’t lie. I like the kiss and I want more of it. The kiss was so intense – madiin ito at puno ng pagnanasa. Hindi nagtagal ay sinabayan ko na ang paggalaw ng kanyang mga labi. Ang unang simpleng kagat sa labi ay lumalalim hanggang sa napasok na niya ang dila niya. Kakaibang pakiramdam ang namuo sa akin kaya marahan ko na siyang itinulak bago pa man may mangyari sa amin dito sa ospital.
Pareho kaming hinihingal nang magkahiwalay ang aming mga bibig. Magkadikit ang aming mga noo habang nakahawak pa rin siya sa magkabila kong pisngi.
”With you, I lose myself,” bulong niya sa akin, ”but without you, I found myself wanting to get lost again.”
Mahal ko siya, Oo. Tanga na kung tanga pero wala akong magagawa kung itong puso ko ay tumitibok lang para sa kanya. Pwedi kaya akong magpakipot? Hindi naman siguro masama kung magpapaligaw muna ako, di ba?
______________
AN: Hindi ko 'to na-review... takas lang kasi ang pagkagawa ko nito. Hindi pa kasi ako pinapayagang gumamit ng computer dahil dapat daw muna akong magpahinga dahil sa sakit ko... kaya lang hindi ko kayo matiis eh. Hehehe