Η αίθουσα έμοιαζε να είναι βγαλμένη από παραμύθι. Από την μια μεριά ήταν όλο τζαμαρία και παράθυρα που πίσω τους έκρυβαν διάσπαρτα μπαλκόνια ενώ από την άλλη υπήρχε ένας τεράστιος μπουφές γεμάτος εδέσματα.
<<Κορίτσια δείτε πως μας κοιτάνε όλοι>> είπε περήφανα η Στέλλα φτιάχνοντας τα μαλλιά της
<<Νομίζω πως δεν κοιτάνε εσένα γλυκιά μου>> απάντησε η Μπλουμ
Η αλήθεια είναι πως όλα τα μάτια πέσανε πάνω μου και νομίζω πως έφταιγε το φόρεμα που φορούσα. Ήταν λες και τους άκουγα να το σχολιάζουν.
<<Μπράντον>> φώναξε η Στέλλα και κούνησε το χέρι της Χαιρετώντας κάποιον που ερχόταν προς το μέρος μας
<<Τι κάνει η αγαπημένη μου πριγκίπισσα;>> ρώτησε και της φίλησε το χέρι σκύβοντας ιπποτικά. Εκείνη κοκκίνισε αλλά δεν έχασε την ψυχραιμία της.
<<Μπράντον θα ήθελα να σου γνωρίσω τις φίλες μου: Φλορα, Μιουσα, Αφροδίτη, Λειλα και Τέκνα. Την Μπλουμ την ξερεις ήδη>>
<<Χαίρω Πολυ κορίτσια>> είπε χαμογελώντας και στράφηκε προς την Μπλουμ <<Ο Σκαι σε ψάχνει εδω και ώρα. Κάτσε να τον φωνάξω>> είπε και έστειλε ένα μήνυμα στο κινητό του
Μετά από λιγα λεπτά αφού μάθαμε κάποια πράγματα για τον Μπράντον, όπως ότι κατάγεται από το Ηράκλειον, είναι δευτεροετής στο Κοκκινο σιντριβάνι και λάτρης της ξιφομαχίας, κατέφθασε μια παρέα 5 αγοριών. Ο ξανθός είδε την Μπλουμ και αμέσως έτρεξε να την αγκαλιάσει
<<ΣΚΑΙ! Ποσο χαίρομαι που σε βλέπω>> είπε η Μπλουμ ενθουσιασμένη
<<Και γω μικρή μου νεράιδα>> απάντησε
<<Παιδιά από δω οι φίλες της Στέλλας (είπε τα ονόματα μην τα ξαναεπαναλαμβάνω). Κορίτσια από δω ο Σκαι, ο Ριβεν, ο Τιμμυ, ο Ήλια και ο Στεφαν. Δώσαμε τα χέρια και γνωριστήκαμε. Μιλούσαμε για αρκετή ώρα μέχρι που μας διέκοψε η φωνή της κυρίας Φαραγκοντα
<<Καλωσορίσατε νεαροί μάγοι και σπεσιαλίστες στο σχολείο Αλφεα. Είναι χαρά μας να σας έχουμε όλους εδω μαζεμένους φέτος.>> χειροκροτήματα ακούστηκαν στην αίθουσα <<Αυτή η χρονια είναι πολυ ιδιαίτερη καθώς οι μαγοι του σχολείου Χογκουαρτς αποφάσισαν να μας τιμήσουν με την παρουσία τους, πράγμα που μας χαροποιεί παρά πολυ και αποτελεί ακρογωνιαία λίθο για την γεφύρωση των σχέσεων μας. Για να μην μακρηγορώ, διασκεδάστε και χορέψτε όσο περισσότερο μπορείτε. Καλή σας απόλαυση>> όλοι αρχίσαμε να χειροκροτάμε και πολλα ζευγάρια κατευθύνθηκαν στη πίστα.
<<Θες να χορέψουμε;>> με ρώτησε ο Στέφαν
<<Εμ... ναι φυσικά>> απάντησα και μου έπιασε το χέρι για να με συνοδέψει στην πίστα.
Καθώς χορευαμε, παρατήρησα πως μόνο σπεσιαλίστες και νεράιδες συμμετείχαν στον χορό. Οι μαγοι καθόντουσαν μαζεμένοι σε μια γωνία και μας κοιτούσαν. Ένιωσα πολυ άσχημα καθώς αυτή η εκδήλωση υποτίθεται πως είναι για να μας ενώσει. Έψαξα με το Βλέμμα μου να βρω τα κορίτσια και όταν τις βρήκα ζήτησα συγγνώμη από τον Στεφαν εξηγώντας του την σκέψη μου.
<<Μην το συζητάς καν>> μου απάντησε << έχεις απόλυτο δικαιο και καλα έκανες που το σκέφτηκες. Απλά μου χρωστάς έναν χορό>> είπε στο τέλος και μου έκλεισε το ματι φεύγοντας. Πήγα λοιπόν και πήρα τα κορίτσια από τους συνοδούς τους, την Στέλλα με το ζόρι, και τις μάζεψα σε μια γωνία λέγοντας τους τον συλλογισμό μου
<<Και;>> ρώτησε η Στέλλα<< αφού δεν ζήτησαν από κάποια να χορέψουν εμείς τι φταίμε; Μπορεί να μην θέλουν>>
<<ή Μπορεί να ντρέπονται>> είπα<< ή να φοβούνται την αντίδραση των συμμαθητών τους. Εγώ λεω να πάμε να τους ζητήσουμε εμείς. Ούτως ή άλλως Οπως είπε και η Τέκνα γι αυτο δεν γίνεται ο χορός σήμερα;>>
<<Συμφωνώ με την Αφροδίτη>> είπε η Μπλουμ <<Πάμε>>
Κοιτάζοντας τους μάγους τα μάτια μου άρχισαν να καίνε παλι και ένιωσα πως εκείνο το αγόρι με τα μαύρα μαλλιά και τα πράσινα μάτια ήθελε να χορέψει με κάποια νεράιδα αλλά ήταν σίγουρος πως οι φίλοι του θα των κορόιδευαν. Πήγα προς το μέρος του
<<Γεια>> του είπα δίνοντας του το χέρι μου και με κοίταξε << με λένε Αφροδίτη>>
<<Χοακίν>> απάντησε
<<Θες να χορέψουμε;>> τον ρώτησα
Έμεινε να με κοιτάει παγωτό. Ένα μικρό ντροπαλό χαμόγελο ξεπρόβαλε από τα χείλι του το οποίο αντικαταστάθηκε γρήγορα από ένα ψεύτικο αδιάφορο βλέμμα
<< Ναι δεν βαριέσαι>> απάντησε χαλαρά και με ακολούθησε στην πίστα. Είδα πως και τα κορίτσια είχαν την ίδια τύχη με μενα εκτός από την Στέλλα η οποία έσερνε στην κυριολεξία έναν νεαρό μάγο στην πίστα. Το παρατήρησε και ο Χοακίν και άρχισε να γελάει
<<Η φίλη σου δεν δέχεται το όχι ως απάντηση Ε;>> σχολίασε
<< Δεν νομίζω να υπάρχει καν στο λεξικό της>> απάντησα και γελάσαμε. Καθώς χορευαμε παρατήρησα πως η Φαραγκοντα μας κοιτούσα ολες περήφανη και μου έκανε ένα νεύμα με το κεφάλι σαν να έλεγε ευχαριστώ.
Ο χορός κράτησε αρκετή ώρα και καθόλη την διάρκεια μιλούσαμε με τον Χοακίν. Μου είπε πως είναι το πρώτο του έτος στον Χογκουαρτς και πως είναι μάγος των μορφών δηλαδή μπορεί να πάρει οποία μορφή αυτός θέλει. Είχε έρθει με τον κολλητό του τον Ναμπου αλλά γνώρισε και αλλά δυο παιδιά, τον Και και τον Έις και τώρα συχνάζει μαζί τους.
<<Πάμε να πιούμε κάτι; Ξεπατωθήκαμε στον χορό τόση ώρα>> ρώτησε
<<Ναι και γω κουράστηκα>> συμφώνησα και πήγαμε προς τον μπουφέ
<<Πωω καλα τι ξενερα είναι αυτή; Μόνο χυμούς έχετε εδω;>> σχολίασε δυσαρεστημένος
<< Και ανθρακούχα ποτα. Είναι τα πιο γευστικά σε όλο το Ματζιξ>>είπε μια κοπέλα που ήταν δίπλα του και πήρε το ποτο της για να πάει στις φίλες της
<<Να 'ναι καλα ο Και>> ειπα ο Χοακίν, πήρε έναν από τους χυμούς και έβγαλε από το δερμάτινο τζάκετ του ένα φλασκί με καφετί υγρό. Η μυρωδιά με χτύπησε κατευθείαν
<<Μαύρο ρούμι;>> ρώτησα
Με κοιτούσε έκπληκτος <<Πως το κατάλαβες; Νόμιζα οι νεράιδες δεν πίνουν αλκοόλ>>
<<Όπως παρατήρησες και από το ντύσιμο, δεν ακολουθώ όλους τους κανόνες των νεράιδων.>> ειπα και έδειξα το μπουκάλι<< είναι το αγαπημένο μου ποτο γι αυτο το κατάλαβα κατευθείαν>>
<<Άμα είναι έτσι ...>> σχολίασε πονηρά και εβαλε λίγο και στο δικό μου ποτήρι
<<Άσπρο πάτο>> είπε και τσουγκρίσαμε τα ποτήρια μας γελώντας. Το ποτο ήταν ότι έπρεπε για το κεφάλι μου. Η μουσική ήταν αρκετά χαμηλά σε σημείο να μην αρκεί για να κάλυψη τον πονοκέφαλο μου.
<<Χοακίν>> ακούστηκε μια επιβλητική φωνή και γύρισα να δω ποιος μίλησε