Başlamadan önce.
Sevgili okuyucularım beğeni ve yorumlarınız benim için değerli.
Lütfen esirgemeyin 😊😊😊
************************************
Ferman'ın çıkmasının ardından 10 dk sonra kızlardan biri kapıyı çalarak girdi.
Elinde yeni bir bornoz ve yine Gülce'nin kıyafetlerinden biri olan eşofman takımı vardı.
Kıza teşekkür edip yolladıktan sonra
banyoya girerek kuveti doldurmak için suyu ayarladım ve küveti dolmaya bıraktım.
Lavabonun yanındaki küçük raflı dolaptan şampuan ve köpüğü alarak suya boca ettim.
Kapıyıda kilitledim.
Elimdeki sargıya dikkat ederek üzerimdeki kıyafetleri çıkararak kirli sepetine attım.
Sonra kendimi küvetin içindeki sıcak suya bıraktım.
Şuan bu sıcak su gerçekten de çok iyi gelmişti. Bir kaç gündür sıcak su görmemiş vücudum şuan şükrediyor olmalıydı.
O kadar hoşuma gitmişti ki bu kuvetteki sıcak suda yatmak,burada bir kaç gün böyle kalabilirdim. Hastanede kuvet imkanı yoktu,duş olması bile nimetti bence.
Sargılı elimi küvetin dışında bıraktım.
Suyun içinde yatarken gözlerimi kapattım. Düşünceler beynime doğru hücum ederken,
"Bundan sonra ne olacak. Ne yapmalıyız. "
"Hiç birşey. "
"Ne demek hiç birşey Aslı.
Öylece saklanacakmıyız."
"Ben..Ben bilmiyorum korkuyorum.
Yine o gelirse ki gerçektende gelecektir. Ben onunla başa çıkamam diye korkuyorum.
Onun yüzünü görene kadar kendime güvenim tamdı.
Ama onun o iğrenç yüzünü görünce bütün gücüm kendime güvenim gitti.
O korkunç güne geri döndüm.
Herşeyi yeniden yaşadım.
Bunu birdaha yaşarsam gerçekten öldürürüm kendimi. "
"Saçmalama Aslı kendine gelmelisin.
Sürekli saklanamazsın.
O kadar şey planladık.
Ondan ve annesinden intikamımızı alacağız dedik.
O şirkete Babanın koltuğuna hakkını alarak sen oturacaksın dedik.. O ikisi bize yaptıklarını ödeyecekler dedik."
"Bilmiyorum Alev. Bilmiyorum.
Kendimi gerçekten yorgun hissediyorum.
Uyumak,yıllarca uyumak ve uyanmamak isterdim. Yada uyandığımda hersey kabusmuş diyebilseydim."
"Aaaağğğ. Aslı. İyi düşün ve kendine gel artık."
Esneyerek konuşuyordu.
"Neler oluyor." Dedi Alev kendi kendine.
Kendimi pelte gibi hissediyorum.
Aaa. İlaçlar. Evet etkisini yeni hissediyorsun.
Buldun sıcak suyu sızacaksın." Dedi Alev.
"Valla hiç itiraz etmem. Uyurum şuracıkta."
Olmaz uyuyamazsın suda boğuluruz." Dedi Alev.
Aslı:
"Neden olmasın belkide iyi bir fırsat ha...Burda uyuyarak ölmek."
Gözleri yavaş yavaş kapanıyordu Alev'in.Burda sıcak bir küvette uyumak. hımm.
Ferman ise aşağıda Aylin'i bekliyordu.
Aylin akşam geleceğini söylenmişti.
Ferman bugün kararını vermişti.
Aylin'le de konuşacak, Aslı'nın bütün bildiği gizlediği ne varsa Aylin'in de yardımıyla herşeyi öğrenecekti.
Ferman düşündüklerini uygulama hayalini sabırsızlıkla evin ortasında ileri geri yürüyerek düşünürken gelen Kerem.
"Abi iyimisin ne bu halin?"
"Yok bişey sadece düşünüyorum.
Sen işine bak."
"İşime bakamıyorum abicim.
Acıktım ama ne Aylin nede Aslı gelmedi.
Esma teyzede yemek vermiyor bekleyecekmişim herkesi."
"Sahi neden inmedi hala bu kız."
Ferman bir an aklına gelen şeyle irkildi.
"Yoksa.,, olamaz.!"
Ferman koşarak üst kata çıkarken,
"Esma teyze çabuk yukarı gel"
Diye bağırdı.
Esma da korkuyla ne olduğunu anlamaya çalışarak hızlı hızlı yukarı doğru çıkarken, Kerem'de peşine takılarak yukarı kata çıktılar.
Ferman, odanın önüne gelince kapıyı çalmadan içeri daldı. Oda boştu.
Hemen banyoya yöneldi.
Kapıyı açmak istedi ama olmadı.
Kapı kilitliydi.
"Aslı."
"Aslı içerdemisin?
Kapıyı aç. Hemen.
Aslı!"
Hiç ses gelmiyordu. Ferman'ın aklına gelenlerin sınırı yoktu.
Daha fazla beklemeden Esma ve Kerem'in endişeli bakışlarının eşliğinde kapıya omuz attı. İlkinde olmadı ama ikincisinde kapıyı kırıp içeri girdi.
Gördüğü manzarayla:
"Kahretsin ne yaptın." Dedi.
Aslı küvetin içinde ama suyun altındaydı.
Öylece ķırdamadan yatıyordu.
Ferman'ın arkasında duran Esma, "Aman Allah'ım"Diye feyad etti.
Ferman hemen ellerini suya sokup kızın kafasını sudan çıkardı. Aslı yarı baygın öksürmeye başladı.
Ferman kızı kucaklayıp suyun içinden çıkarttığı anda , Esma eline aldığı bornozu anında kızın üzerine örttü.
Ferman Aslı'yı kucağına aldığında Aslı
hâlâ öksürüyordu. Ferman korku ve sevinçle kızı göğsüne bastırarak, sımsıkı sarıldı.
"Allah'ım sana şükürler olsun" Dedi içinden.
Sımsıkı sarıldı kıza.
Kucağındaki kızın titrediğini görünce hemen üzerindeki bornozu iyice sardı kızın bedenine ve banyodan çıkardı.
Hemen odaya geçerek yatağa yatırdı. Esma'nın verdiği battaniyeyi kızın bedenine sardı.
"Sen.
Sen naptın?
Neden böyle birşeye kalkıştın.
Ölerek herşeyi halledeceginimi sanıyorsun.
Kendini öldürmek çözümmü."
Diye söylendi. Sinirliydi yine.
"Ne kadar korktuk biliyormusun kızım."
Dedi Esma gözleri yaşlı şekilde.
Kerem gözleri dolu dolu sadece bakıyordu. Şuan hiç birşey söyleyemiyordu. Sanki sesi onu terk etmişti. Kızın gözleri yarı açık sadece bakıyordu.
"Esma ,Kerem Aylin gelmiştir.
Siz aşağı inin kimseye birşey söylemeyin Aylin'e bile.
Anlaşıldımı?"
İkiside başlarını sallayarak,
"Evet." Dedikten sonra odadan çıktılar.
Ferman kıza baktı hangisi acaba diye düşünerek.
" Aslı." Dedi şansını deneyerek.
"Evet benim.""
Dedi yavaş hareketlerle başını salladı.
Ferman dayanamadı artık.
"Neden yaptın bunu," Dedi bağırarak.
"Neyi?"
"Kendi canına kıymak herşeyi düzeltecekmi ?"
"Ben böyle birşey yapmadım,"Dedi Aslı ağlayarak.
"Ne önceden nede şimdi. Çok istedim ama yapamıyorum.
O kadar beceriksizimki onu bile beceremiyorum.
İlaçlarin etkisiyle küvette kendimden geçmişim hepsi bu kadar bana bağırma artık."
"Nasıl yani ilaçlardan mı.?"
Ferman ,Aslı'nın ağlamaklı gözlerine
bakarak gözlerini kapatıp derin bir nefes alıp verdi.
"Daha iyimisin?"
Aslı başını salladı sessizce.
Ferman banyoya giderek küçük bir havlu alarak döndü.
Aslı'yı omuzlarından tutarak doğrulttu.
Elindeki havluyla Aslı'nın saçlarını kurulamaya başladı.
"Birde hasta olmanla uğraşmayalım."Dedi.
Aslı havlunun altında önüne düşen saçlarının arasından Ferman'ın yüzünü izlemeye başladı.
Zayıf sayılacak kemikli yüzü kirli sakalı siyah hafif dalgalı saçlarıyla bir çok kızın gözü kapalı aşık olacağı kadar yakışıklı bir erkekti.
Aa birde sigara ile karışık misk kokusu vardı. İnsanı olduğu yerden alarak uzaklara götüren.
Peki neden Aslı ile samimi şekilde ilgileniyordu..Neden bu kadar ilgiliydi.
Sadece bir gece hayatını kurtardı diyemi bu kadar üzerine düşüyordu.
Yoksa başka şeylerdemi vardı aklında.
"NEDEN!"
Ferman.Durdu.
"Ne. Neden?"
"Neden benim için bu kadar çabalamıyorsun. Bu ilgi neden?"
"Alev'e söz verdim.
"Ne sözü?"
"Dün Demir'i görüp olay çıkardığında, Alev kendinden geçmeden önce
"Söz ver Aslı'yı ona verme." Dedi.
"Bu yüzden mi.?
Sadece söz verdiğin içinmi?"
"Hayır birde can borcum var.
Ayrıca o it senin nasıl üvey abin oluyor. Onu ve yaşadıklarının hepsini anlatacaksın bana."
Aslı, Konuyu dağıtmak için.
" Tamam ver ben kendim yaparım." Diyerek elindeki havluyu çekecektiki ki üzerinde kıyafetlerinin olmadığını hatırlayıp hemen battaniyenin altına girdi tekrar.
Ferman gülmesine engel olamadı.
Sık gülen biri değildi ama Aslı onu güldürebiliyordu.
"Tamam tamam ben çıkıyorum.
Sende giyin kızlardan birini yollarım yardıma," Diyerek odadan çıktı.
Ferman aşağı inerken kızlardan birini Aslı'nın yardımına yollayarak salona indi.
Aylin ve yanında gelen Zeliha aşağıda onu bekliyordu.
Ferman salona gelerek koltuğa oturdu.
Aylin ve yanında duran kıza eliyle oturun şeklinde işareti yaptı.
Ferman ,tanıştırayım. Hastanede bana her zaman yardımcı olan kızımız Zeliha.
Bugünden sonra hergun sabahtan gelerek bana burda yardımcı olacak.
ZELİHA ( Neden bu resim ilerki bölümlerde anlayacaksınız.😁😁)
Tanıştığımıza memnun oldum Ferman bey.
Ferman karşısında oturan eli yüzü düzgün kılığı kıyafeti uygun konuşurken bile saygıyla yere bakan kıza baktı.
Soğuk bir sesle "Bende," diyerek karşılık verdi.
Ferman Aylin'e dönerek,
"Ben bu akşam herkesi yermekte görmek istiyorum.
Gülce ve Aslı'da dahil."
Aylin kısa bir an düşündü.
"Neden olmasın. Bugünden sonra onlar için farklı bir tedavi yöntemi düşünüyorum.
Daha sık katılacaklar aramıza. Bu yemekte başlangıç olur." Dedi.
Esma gelerek, " Ferman oğlum yemek hazır buyurun masaya." Diyince herkes masaya geçti.
Aylin ve Zeliha,Aslı ve Gülce'nin yemeğe katılmalarına yardım ettiler.
Bütün aile yemekteydi bu akşam.
Ferman ve Aylin yemek boyunca neler yapacaklarını belirleyerek bir program yaptılar.
"O zaman anlaştık. Bundan sonra hastanede ne yapacaksan hepsini bu evde yapacaksın.
Hastane ile bir bağlantınız kalmayacak. İlaç vs gerekirse adamlar eşliğinde getirilecek. Adamlar hem içerde hem dışarda size yardımcı olacaklar.
Anlaşılmayan birşey varmı?
Aylin ve Zeliha anlaşıldı der şekilde başlarını salladılar.
Yemekten sonra kahveler içildi.
Kızlar hem yemek sırasında hem kahve keyfinde sessizce onlara eşlik ettiler. Aslı kahvenin yanındaki fındıklı çikolatayı görünce anında ağzına atmış zevkle yemişti.
Uzun zamandır çikolata yememişti.
Ve çok da severdi.
Aylin ve Ferman bu durumdan gayet memnundu.
Saat ilerleyince Ferman dışarı çıkarak Zafer'i çağırdı. Zeliha hanımı her geldiğinde, sabah evinden alacak akşamda evine bırakacaksınız.
"Tamam abi."
"Şimdi evine bırakın."
"Emredersin abi."
Zeliha gittikten sonra.
Aylin Gülce'yi odasına çıkardı. İlaçlarını içirdi ve dinlenmesi için yatağına yatırarak tekrar aşağı indi.
Aylin aşağı inince Aslı ayağa kalkarak odasına çıkmak için merdivenlere yöneldiğinde.
"SEN.!
Orda dur.! ASLI."
Aylin Ferman'a baktı. Aslı'yı neden çağırıyordu.
"Artık konuşmamız gerekiyor Aslı.
Buraya gel konuşacağız."
"İstemiyorum."
"Yeter artık Aslı sıkıldım.
Herşeyi anlatmanı istiyorum."
"Ben istemiyorum."
"Sen iste yada isteme konuşacağız."
Aslı Ferman'ın gözlerine baktı. Şuan gerçekten ciddi konuşuyor hatta kızgın görünüyordu.
"Konuşacak birşey yok. Sıkıldıysan bırak yakamızı da gidelim.
Burada zorla kalmak isteyen yok zaten."
Ferman merdivenlerden çıkmak üzere olan kızın yanına hızlı adımlarla gelerek kolundan tuttu.
"Bırak ya! Çekiştirmesene."
Yine hızlı adımlarla Aylin'in yanına getirip, omuzlarından tutup koltuğa oturttu.
Kollarını birbirine sararak konuşmasana devam etti.
Koltukta ,Aylin, Aslı, Kerem yanyana oturmuş gözleriyle Fermanı takip ediyorlardı.
Ferman bir ileri bir geri yürümeye başladı.
"Şimdi kulağını aç beni iyi dinle.
Sen iste yada isteme konuşacağız. Sakladığın ,anlatmak istemedigin ne varsa anlatacaksın bu gece."
"Ben.. ben. Konuşmak istemiyorum."
Dedi, Aslı. Gözleri dolmaya başlamıştı.
"Tekrar o ana dönmek istemiyorum."
Dedi, elleri saçlarının arasında başını iki yana hızlı hızlı sallayarak.
Yanında oturan Aylin Aslı'nın ellerini saçlarının arasından ayırıp avuçlarının arasına alarak,
"Sakin ol." Dedi.
Sonra ayağa kalkarak Ferman'ın kolundan iki eliyle tutarak 2-3 adım uzaklaşarak. Ferman acele ermiyormusun biraz daha beklemeliyiz bence.
Alev:
"ASLI. Anlat artık."
************************************
Ve yine son.
Hergün bir bölüm atmaya çalışıyorum.
Beğeni ve yorum lütfen.
İnanın yorumları çok büyük bir mutlulukla okuyorum.
Seviliyorsunuz unutmayın.❤❤
Yeni bölümlerde görüşmek üzere sağlıcakla kalın