She's My Boyish Girl

Chapter 35

***

Someone

I threw the glass wine, after watching their picture at the roof top.

"Damn it! I need to act fast! Nakukuha na ng gagong 'yun si Zavy! And I can't let that happen! Kinuha ko ang picture frame ni Zavy sa side table ko.

Ngumiti ako, at masuyong hinalikan ang labi nito. "I love you so much Zavy, and I will do anything just to get you. By hook or by crook."

It's time to do the phase B. Hahahahaha, akin ka lang Zavy!

Zavier Yutsuko

Ang magka-akap na katawan ang nagbibigay init sa isa't isa, kahit malamig at mahangin dito sa rooftop. Naramdaman kong, sinisinghot-singhot niya ang leeg ko.

"S-stop t-that," mahinahong utos ko, unti unting uminit ang aking mga pisnge at tila'y may mumunting paru-paru sa tiyan ko na lumilipad, naramdaman ko rin na biglang uminit ang mukha ko, pero pinilig ko ang ulo ko.

"Please? Can we stay like this for a while?" Masuyong tanong niya. Para akong, hini-hypnotize ng mga salita niya na napatango ako. Mas hinigpitan pa niya, at ipinatong ang baba niya sa balikat ko. Siya pa lang ang taong hinayaan kong maging ganito sa'kin.

"What a wonderful scene, eh?" Biglang tanong niya. I nodded. Maganda nga, nakakakalma sa pakiramdam. I feel so light.

"I wish, we're like this. FOREVER." Napalingon ako agad sa kanya.

Diniinan niya pa ang salitang forever. Umiling nalang ako, I know Oxford is somewhat special to me. But I can't risk his life, I can't risk him... I just can't.

"I promise —" hindi na natuloy ang sasabihin niya nang may malakas na pagaspas sa hangin ang bumuwag sa tahimik na atmospera naming dalawa.

Isang helicopter.

Bumaba mula roon, si Marcel kasama ang dalawa pa naming kasamahan. Yumuko sila bilang tanda ng paggalang.

"We need to go Queen," seryosong saad ni Marcel, na animo'y galing sa ilalim ng lupa.

Hahahaha, tuleg din 'to si Marcel eh. Tinatakot pa si Oxford.

Napaatras siya, but I hold his hand and smiled. Sinenyasan ko na sila Marcel na umuna na sa helicopter, tumango naman sila. Hindi nakaligtas sa paningin ko tuksong ibinibigay ng mga mata ni Marcel, kaya sinamaan ko siya ng tingin.

"Oxford, I need to go," sabi ko nung humarap ako sa kanya.

Nanlumo ang kanyang mga mukha at nanlanta. Hinawakan niya ang dalawang kamay ko, na nagbigay sa akin ng sensasyon at inuutusan ng puso ko ang isip ko na 'wag ng bitawan pa.

"You're leaving me again, aren't you?" Mahina niyang tanong na nakayuko. I lifted his chin, at nginitian ko siya na minsan ko lang ginagawa.

"No, I just need to go somewhere." Hinaplos ko ang pisnge niya, I traced his pointed nose, mula sa pinakamataas na part hanggang sa tip nito.

"Why?" Parang batang saad niya. He did those damn puppy eyes that no one could resist.

Nakita ko ang mga mumunting luha na namumuo sa gilid ng mata niya. I wiped it all off. Parang bata talaga.

"I have a lot of problems, okay? I need to fix them, 'cause it's my duty to do so. Company, underground everything. So, I'd be gone for a moment but I'll immediately go back here, after I finished them, okay?" Batatawang anas ko nang maging Rudolph the red nose reindeer na siya.

Suminghot siya. "Can I go with you?" Puno ng pag-asa na saad niya. Umiling ako.

"It's too dangerous, too too dangerous. You know that right?"