She's My Boyish Girl

Chapter 13

***

Zavier Yutsuko

AS I entered the room agad na nangunot ang noo ko. Everyone's so... quiet. Parang may pumasok na santo dahil sa tahimik nila. What's up with them? This is very unusual. Tahimik lang din akong naglakad papasok after I shrugged off the uneasy feeling.

Kahit si Ms. Garcia. Ang tahimik niya rin na parang may pinapasang problema. Nang makaupo ako ay inilagay ko ang aking bag sa gilid ng upuan ko. Pagkatapos ay umob-ob ako at natulog.

Nang marinig ang bell ay dahan dahan kong iniunat ang aking mga braso at napatingin sa labas. It's already lunch time. Ganon kahaba ang tulog ko. Bakit kaya hindi nila ako ginising? Kahit yung ibang teacher hindi ako ginising. O baka ginising nila ako pero di lang talaga ako nagising?

Lumabas na ako sa classroom and headed to the cafeteria. Kataka-taka, wala ang tatlong lamang lupa? Are they grieving or what? Kinuha ko lang ang order ko at umupo sa isa sa mga bakanteng lamesa na naririto at nag-umpisang kumain.

Hindi ko alam kung anong pumasok sa isip ko. They're supposed to die, pero dahil sa taong pumasok sa isip ko. Halos nagulo ang Yakuza because I cancelled their death. Napasimangot ako at binuntong sa strawberry cake ang inis ko.

Bakit ba kasi padalos-dalos ang mga desisyon ko sa buhay? Aish! Hindi ka talaga nag-iisip Zavy! Ngayon, nagdagdag kapa ng pasanin sa balikat mo! Papa Jo will probably scold me if he'll knew this. 

Hindu nahatulan ng kamatayan ang pamilya ni Arkin. Yeah because of me. Salita ko ang batas ng Yakuza. And I don't know why.. but I cancelled it. I somehow felt pity and worry not for Arkin. But for his friend. Hindi ko alam bakit! 

Nagkagulo pa ss headquarters dahil sa desisyon ko. Kinwestiyon nila ang pamumuno ko, and some even said that I'm getting weaker. Hindi ko na sila pinatulan pa, I'm held accountable with my own actions. Instead of killing them, I made their bloodline our underling. Ni wala man lang akong sinabing dahilan!

Ano sasabihin ko? Na dahil sa kaibigan ni Arkin kaya hindi ko dila pinatay? That's damn absurd. Why the hell would I care for his feelings? Sino ba siya? 

-

"PHOENIX am I stupid at sometimes?" Napalingon sa akin si Pheonix at mabilis na napa-iling. Mahinang sinuntok ko naman ang balikat niha.

"Come on, don't lie." He smiled with doubts in his face at saka dahan-dahang tumango. Mabilis na sumama ang tingin ko sa kanya at binato siya ng bote ng iniinom kong alak. Agad naman siyang yumuko. "Gago ka ah." 

Napakamot siya sa ulo niya. "You're unbelievable," hindi makapaniwalang anas niya and I just chuckled. Phoenix is my right hand in Yakuza, and also he's my friend. Wala na siyang pamilya, well yan ang sabi niya kaya kinuha ko siya. 

But still I can't believe what have I gotten myself into. Siguro tama sila, mahilig ako sa gulo. "Oh come on, Zav. Don't make that face, you look like you lost millions in a poker game." Umupo siya ulit sa katabi kong high stall chair sa may bar counter.

"Nalilito na rin ako, Pheonix. What if I mess everything up? Kakarating ko lang dito, pero may nangyari na agad. Am I destroying the fortress I built three years ago?" 

Lasing na ata ako. I just had one bottle of a black label liquor. Tama nga ba ang sinasabi nilang ganon nga ako kahina? "Do you have regrets in your decision, Zavier?" Mapungay ko siyang tinignan. "W-what decision?" I hik-ed. 

"You're drunk." Napa-iling siya. Kaya mas lalonh kumunot ang noo ko. "Ano nga?" Naiinip kong tanong. "Your decision of having the Villaceras as your underling instead of shutting them up for life."

Napahinto ako and drank again the shot glass in front of me. Am I regretting? Wala naman akong nararamdaman na ganon. I'm just frustrated, why I gave in so easily? Just by thinking of his face, nakakapanghina. Feels like I was struck by a lightning.

"No, hindi ko pinagsisisihan yun." Saving them for him doesn't count as one of my regrets. Hindi ko rin alam pero bigla rin akong naawa at na-guilty.

***

Thanks for reading 🖤

PRES.