İyi Kızlar Kötü Çocukları Sever

Bölüm -12 "Seviyorum Hepte seveceğim !"

Odama geldiğimde, bir Çantamı aldım ve yatağımın üzerine koydum. Dolabımdan tüm eteklerimi, şortlarımı ve kısa olarak ne bulursam yatağımın üstüne koydum ve içlerinden seçmeye başladım. Güzel Olanları çantama sıkıştırdıktan sonra, tişört olarak ne kadar açık bulabilirsem yine hepsini aldım. Biraz zamandan sonra Kıyafet işini bitirdiğimde küçük bir çantaya da; 'Sherlock Holmes' kitabımı, telefonumu, şarj aletimi de koydum. Kapıya geldiğimde, üzerimi değiştirmediğim aklıma geldi ve olduğum yerde durdum. Aynanın karşısına geçtim ve kendi kendime konuşmaya başladım.

"Ayna ayna. Söyle bana ! Var mı bu Dünya'da benden daha salak olan ?" Diyerek mırıldandım ve çantama koymadığım kıyafetlerimden seçmeye başladım. Beyaz Yarısı olmayan bir tişört, kısa bir etek, siyah çorap, ayakkabı ve belime mavi bir Gömlek bağladım. (Kısaca Multimedya.)

Sonunda üstümü giyindiğimde, saçlarıma dalga yaptım. Kolyemi de boynuma taktığımda, elime krem sürüp aşarıya indim. "Ben hazırım Mert." Diye bağırdım merdivenlerden inerken. "Sonunda hazırlandın kızım. Çocuk seni beklerken ağaç oldu burada." Dedi annem. "Hassi-" dedi Mert ve sustu. Bana böyle bakması içimde kelebeklerin uçmasına yardımcı olurken, gülümsememi yüzümden yok edemedim !

"Çok güzel olmuşsun !" Dedi Mert beni hayranlıkla süzerken. "Şimdi git üzerini değiştir." Dedi ve beni merdivenlere doğru itti. Topuklularla mı Mert ? Cidden mi ? Ben düşmemek için savaş verirken annem ve babam bize gülüyorlardı. Şuan Mert beni dövse, seslerini çıkartmazlar herhalde. "Ya ne diyorsun ? Sen hazırlan demedin mi ? Hazırlandım işte !" Dedim ve kaşlarımı kaldırdım. "Eğlenceye gitmeyeceğiz Masal. Sadece bir eve gideceğiz. İçerisinde sadece sen, ben, Kumsal ve Kağan olacak. Bu kadar hazırlığa gerek yok !" Önemli olan da seni sinir etmek değil mi zaten Mert ? Ve ben bunu başarabiliyor muyum ? Evet !

Ben hala bir şey söylemeyince, beni kucağına aldı bir eliyle de eşyalarımı aldı. Yok ya, bu kadarı çok fazla ! Resmen beni öldürecek bu çocuk. "Biz artık gidelim efendim. Herşey için çok teşekkür ederim." Dedi Mert ve eşyalı olan eliyle ceketini aldı ve bacaklarımın üstüne örttü. "Ne yapıyorsun ya ? Ben o eteği boşuna mı giydim ?" Dedim ve ceketimi çekmek elimi götürdüm. "Sabrımı zorlama Masal !" Dedi Mert sinirle. "Yeniden gel oğlum. Her zaman bekleriz !" Dedi annem. "Tabii efendim." Dedi Mert'de ve Kapıya yöneldi.

"Seni soğukta dakikalarca bekleteyim de, sen o zaman Gör. Bu havada böyle dışarı çıkmayı." Dedi Mert. "Hayır ! Bu kadar acımasız olamazsın !" Dedim dalga geçerek. "Ben sana göstericeğim dalga geçmesini !" Dedi. "Seni şuan yere bile atabilirim !" Dediğinde ellerimi boynuna doladım. Yapar mı yapardı !

Gözleri dudaklarıma kayarken, ben onun dudaklarına bakmamak için kendimi zorladım. O inanılmaz dudaklara bakmamak mı ? Tabi ilk öpücüğümü beni seven birinin alması daha mantıklı olurdu. Çünkü bu gidişle Mert beni öpecek gibi gözüküyordu. Ama sevmediğini nereden bilebilirim ?

Kendimi daha fazla zorlayamadan, Gözlerimi dudaklarına çektim. O anda dudaklarını dudaklarıma bastırdı. Bende acemice Karşılık vermeye çalıştım. Sanki ben suymuşum, o da Çölde susuz kalan bir insan... Boynunda olan ellerimi saçlarına çekip, arasında gezindirmeye başladım.

Bir müddet sonra ayrıldığımızda, ben nefes nefese kalmış bir şekilde hızlı hızlı nefes alıp verirken, Mert bana gülerek bakıyordu. Acaba daha ne kadar rezil olabilirim ? "Ne gülüyorsun ya ? Hem ilk öpücüğümü alıyorsun, hem de gülüyorsun !" Dedim bağırarak. Ben az önce ilk öpücüğümün ona ait olduğunu mu söyledim ?

Yüzümü utançla yere eğdim ve parmaklarımla oynamaya başladım. "Yani sen daha hiç kimseyle öpüşmedin ?" Dedi işaret parmağıyla yüzümü kendi yüzüne doğru çevirirken. Başımı olumsuz olarak salladım. Parlayan gözleri içimde kelebekleri uçurmuştu. "Yani sen herşeyinle bana aitsin ?" Dedi sırıtırken. Yine başımı olumsuz olarak salladım. "Senin değilim !" Dedim hırçınlaşarak. "Ben kimsenin değilim !"