İyi Kızlar Kötü Çocukları Sever

Bölüm- 8 Anne- Kız Günü

MASAL'IN AĞZINDAN :

Uyandığımda büyük bir odanın içerisindeydim. Burasının benim odam olmadığına eminim. En son ne olmuştu? Lanet olsun ! Şuan kesin Mert'in evindeyim. Mert'den nefret ediyorum! Annem ve babam da çok meraklanmışlardır. Tek çarem aşarıya inmek gibi gözüküyor.

Kapıya doğru yaklaştım ve kapının kolunu açtım. Dışarıdan konuşma sesleri geliyordu. Mert ve Kağan'ın sesleriydi bunlar.

"Uyanmadı abi hala ! Biraz daha bekleyelim, belki uyanır." Dedi Kağan. Mert'in üflediğini duyduğumda, göz devirmeden edemedim. Pislik ! Nefret ediyorum senden !

Merdivenlerden yavaş yavaş indim. İndiğimde ikisininde gözleri bana döndü. "Masal uyanmışsın!" Dedi Mert!

Bana doğru yaklaştı. Kalbim çok hızlı atıyordu. Korkudan ! Bana zarar verebileceğini aklımda gezdirirken bir- iki adım geriye gitmeden yapamadım. İki elini kaldırdı ve Yüzümü avucumun içine alacakken izin vermedim ve geri çekildim.

"Dokunma bana!" Dedim. Dokunsalar ağlayacak derecedeyim. "Masal, yemin ederim sana zarar vermeyeceğim. Korkma benden." Dedi fısıltı şeklinde. Ben bile çok zor duymuştum.

"Sinirlerime hakim olmadım! Ama tek bir kılına bile zarar gelmedi ! Sana güven bana diyorum ! Bunu hayatımda her gün herkese söylemiyorum ben!" Dedi. O kadar bağırmıştı ki, göz yaşlarıma hakim olamadım.

"Eve gitmek istiyorum !" Dedim. Kahretsin ondan çok kokuyorum ! "Tamam ben bırakırım." Dedi ve ceketimi almak üzere askılığa uzandı. "Hayır ! Gerek yok, kendim gitmek istiyorum!" Dedim.

"Bir kere de ikiletme ve beni sinirlendirme!" Dedi ve ceketimi verdi. Onu sinirlendirmek istemediğim için, bir şey söylemedim.

"Kağan ! Az sonra burada olurum. Sen depoya götür, bayılt ben gelirim." Dedi ve kapıyı açıp dışarı çıktı, bende peşinden çıktım. Depoya kimi götürecekler ? Ah, şu merak !

"Mert ?" Diye seslendim ve yanına koştum. Durdu ve konuşmamı bekledi. "Iıı şey acaba-" daha cümlemi tamamlamadan, Mert anlamış olacak ki konuşmaya başladı. "Hayır ! Sana depoya kimi götüreceğimi söylemeyeceğim." Dedi. O kadar belli mi ediyorum ?

Mert yürümeye devam edince bende arkasından Yürüdüm ve baraja gelip, arabaya bindik. Yol boyunca her ikimizin ağzından tek kelime bile çıkmadı. 15 dk sonra evimin önündeydik.

"Teşekkürler." Dedim ve çıkmak için kapı koluna uzandım. Mert kapıyı kitledi ve bir hışımla ona doğru döndüm. "Ne yapıyorsun ?" Dedim. "Konuşmadan gidemezsin !" Dedi. Nefesimi güçlükle Dışarıya verdim.

"Konuştuk zaten!" Dedim. Beni takmayarak konuşmasına başladı. "Bak ! Emre benim en büyük düşmanım ve seni de onun yanında görmek istemiyorum." Dedi. Yok canım ? "Ben zaten seçimimi yaptım Mert!" Dedim sevecen ses tonumla. "Emre'yi seçiyorum ve bir daha seni görmek istemiyorum." Dedim ve araba kilitine basıp kapımı açtım. Kapatacakken dönüp baktığımda, yüzünde; öfke, hayal kırıklığı ve biraz da suçluluk duygusu gördüm. Sadece bu kadar !

"Pişman olacaksın !" Dedi. "Sana bu dediklerini pişman ettireceğim. Bir gün gelecek, bana 'beni Emre'den kurtar!' Diyeceksin !" Dedi ve hızla arabayı çalıştırıp, gitti.

Çantamdan anahtarımı çıkardım ve kapıyı açtım. Annemler çok merak etmiş olmalı !Eve girdim ama her yer karanlıktı. Daha eve gelmemişler miydi ?

"Anne ? Baba ?" Dedim ve ışıklara uzandım. Karanlık ne kadar ürkütücüydü ! ANLAŞILAN BENI MERAK ETMEMIŞLER ! Bende 'annem çok merak etti' deyip duruyordum. Zaten yeni Şehire tanıştığımızdan beri ailem benimle hiç ilgilenmez oldular !

"Masal ! Evde misin kızım." Diye bağıran anneme döndüm. "Anne ? Neden bu kadar geç kaldınız ?" dedim. "Babam nerede ?" Annemin bir anda yüzü düştü. "1 ay kadar bizimle olamayacak. Ama endişelenme. Istersen biz Babana gideriz." Dedi. "Neden ki ? Neden gitti babam ?" Diye sordum küçük çocuklar gibi. Ben hiç babamın yokluğuna alışamazdım. Ama bugünlük ağlama derecemi doldurmuştum.

"Peki." Dedim. Şimdi kim gelecek bana derslerimde yardımcı olacak ? "Ben üzerimi değiştireceğim. Sonrada beraber bir şeyler atıştıralım. Ben açıktım." dedi annem ve merdivenlerden çıkmaya başladı. "Tamam." Diye bağırdım arkasından.

Eskiden annem ile her hasta sonu teen wolf izlerdik, bir de pizza ve Cola alırdık. Oh mis ! Ama artık öyle anne - kız ilişkimiz olmamaya başlamıştı. Telefonu elime aldım ve anneme ve kendime pizza söyledim.

"Pizzaları söyledin mi tatlım ?" Diyerek salona geldi annem. "Tabi ki pizzasız olur mu hiç ?" Dedim ve bağdaş kurup oturdum. "Hadi git sende üzerini giyin de gel, ben kurtları açayım." Dedi annem ve kıkırdayarak merdivenlerden çıktım. Üzerime en sevdiğim dondurmalı pijamalarımı geçirdikten sonra, saçlarımı taradım. Ardından aşarıya indim.

"En son bitirdik Diye Hatırladığım için, 1. Bölümü açtım." Dedi annem. Kim bilir kaçıncı defa baştan sona izliyorum ! Başımı olumlu anlamda salladım. Kapı zili çaldığında, pizzacının geldiğini düşünüp, kapıyı açtım. Pizzaları aldıktan sonra, Parasını da ödeyip, kapıyı kapattım.

"Pizzalar geldi." dedim. "Sen bana ver tatlım, ben hazırlayıp getireyim." Dedi biricik anneciğim ve mutfağa gitti. Bende laptoptan, teen wolf'un dolmasını bekledim. Ardından annem pizzalarda geldi ve hem film izleyip, hem de pizzalarımızı yemeğe başladık. Film yaklaşık 40 dk sonra bitmişti.

"Anne bu gece beraber uyuyalım mı?" Dedim. Çok uykum gelmişti ve uzun zamandır annem ile vakit geçirmediğim için annemi özlemiştim. "Çok güzel bir fikir." Dedi annemde ve anne ve Baba'mın odasına girip yatağa yattım. Annem de yanıma geldi ve sarıldık. Bu kadar huzur verici bir duygu olmaz.

**

Bu bölüm içime fazla sinmedi. Biraz da kısa oldu. Ama bu hafta sınav Haftasıydı. Normalde Sınavlar bitince yazcaktım ama çok isteyen oldu, bu yüzden hemen yazdım.

SINIR : 100 okunma, 10 vote 😁
Zamanla artırırım. Tüm okuyan, yorum yapan ve vote veren herkese çok teşekkürler.

BU ARADA KARAKTERLER HAKKINDA NE DÜŞÜNÜYORSUNUZ ? SIZCE NASIL OLSALAR DAHA IYI OLUR ? YORUM YAPIN LÜTFEN ❤️❤️