İyi Kızlar Kötü Çocukları Sever

Bölüm - 17 Bir adet kıskanç Mert !

"Sana kahvaltı hazırlayayım mı ?" Dedim Mert'in sorusu üzerine sadece tebessüm ederek. Telefonunu cebinden çıkararak koltuğa yerleşti ve "Aç değilim." Dedi. "Hadi hazırlan da seni okula bırakayım." Dediğinde Yüzüm düştü. Evet, kabus. "Gitmesek ?" Dedim sırıtarak. Güldü ve başını hayır anlamında salladı. "Ama okula sende geleceksin, öyle değil mi ?" Dedim.

"Ufak işlerim var. Belki ondan sonra." dediğinde başımı salladım. Belki onsuz okul geçmezdi ama, Mert işi olduğunu söylemişti ve ben uzatmak istememiştim.

"Hazırlanıp geliyorum." Dedim direk merdivenlere yönelerek. Merdivenlerden çıkarken aklıma Berke gelmişti. Acaba ne yapıyordu ? En kısa zamanda bir görüşme ayarlamalıydım. Özlemiştim onu !

Odama geldiğimde okul kıyafetlerimi üzerime geçirdim ve saçlarımı taradım. Biraz düzene soktuktan sonra, okul çantamı hazırladım. İçine matematik ve fizik kitaplarına yerleştirdim.

Sonunda hazır olduğumda son kes kendime bakıp, odadan çıktım. "Sanırım artık bu ev sana ait olduğuna göre anahtar almayı unutmamalısın !" Diyen Berke'ye döndüğümde sırıttım. "Seni çok özledim !" Dedim ona doğru ilerlerken. Ona sarılacağım sırada araya giren elle Yüzümü buruşturdum. "Sadece sarılacaktım !" Dedim Mert'e. "Çok istiyorsan gel bana sarıl, kızım. Berke'ye değil." Dediğinde onaylamazcasına ses çıkardım.

"Ne haber ?" Dedim Mert'e kötü bakışlar atmayı ihmal etmeyerek. "Seni özledim, hemen yanına geleyim dedim." Dedi sırıtarak Berke. Bende güldüm ve "daha erken bir zaman seçmeliydin." Dedim. "Sen de gelmedin ki kızım, hep Mert hep Mert. Kıskanıyorum." dedi Mert'e göz kırparak. İçeri homurdanarak giden Mert'e kıkırdadım. Beni Güldüren bu insalar iyi ki vardı.

"Sana kahvaltı hazırlayayım mı ? Mert aç olmadığını söyledi ?" dediğimde mutfaktan bir ses geldi. "Kahvaltıyı her zaman ben hazırlardım ama istersen Yardıma gel Masal kızım." diyen Sedef sultana döndüm bu sefer. "Sedef Sultan ?" Dedim sırıtarak. "Nerelerdeydin kaç gündür ?" Dediğimde yüzünü buruşturdu Sedef Sultan. "Aile problemleri diyelim." Dediğinde Anladığıma dair ses çıkardım.

"Madem Sedef Sultan bize mis gibi kahvaltı hazırlayacak, Kumsal ve Kağan'ı da çağıralım" dedim elime telefonumu alırken. "Kağan delisi gelip tüm afiyeti süpürebilir Masal." Berkenin dediğine Gülerken, Kumsalın telefonunu tuşladım. Birinci çalışta açtığında direkt konuşmaya başladım.

"Günaydın. Sedef Sultan bugün harika bir kahvaltı hazırlıyor. Sizi de bekliyoruz !" Dedim sırıtarak. "Oha, Sedef Sultan yemek hazırlarda biz gelmez miyiz ! Kağan'ı alıp geliyorum." Dediğinde güldüm ve "tamam." Dedim. Kimseyi Sedef Sultan'ın harikalarından mahrum bırakmak istemeyiz sonuçta !

Telefonu kapattığımda Berkenin kolundan tutup, salona geçirdim. "Dökül bakalım. Sen yalnız kalmazsın, birileri var mı ?" Dedim göz kırparak. Şuan Mert'i çok göz ardı ettiğimi biliyordum. Ama Berke ile konuşmayalı uzun olmuştu. "Aslında var birileri... Fakat beni Görmüyor." Dedi dudak büzerek.

"Büzme lan sevgilime karşı dudaklarını !"

Her haraketimi Pür dikkat izleyen Mert'e Gözlerimi devirdim. Bu halleri Hoşuma gitmiyor değildi tabi. "Nasıl seni Görmez. Seni görmeyecek kıza yuh derim ben yani !" Dediğimde Mert bana Gözlerini büyüterek baktı. "Demek sende benim büyüme esir kaldın." Dedi bana göz kırparak.

"Ne diyon lan sen ?!"

Mert'i bu sefer de takmayarak konuşmaya devam ettim. "Tabii ki senin bir Numaralı hayranınım ben." Dedim kıkırdayarak.

"Düzgün konuş kızım !"

"Mert bir dakika müsade eder misin ? Bir şey konuşuyoruz ?" Dediğimde yanıma geldi. Ben ne yapacağını daha çözememiş olarak oturuyordum. Beni Çekerek kendi koltuğuna alırken kıkırdadım. "Buradan konuş. Sulanma lan sende, piç. İki dakikadan beri sulanıp duruyorsun. Farkındayım, sorarım sana." Dedi tehdit ederek parmağını salladığında.