The Billionaire's Children

Kabanata 1

Namalayan ko na lang na narito kami sa Cielo Azul. Ang sarap pakinggan ng hampas ng dagat sa buhangin. Naramdaman kong may umupo sa tabi ko, si Jesse.

"Thank you." Mahina kong sambit.

"You always keep saying thank you. Ang sabi ko, it's ok na. You don't have to mind it. You helped yourself, Avi."

"I don't know. I'm really thankful for everything and I can't forget your kindness sa aming mag-iina. Naaalala mo nung nag-aaply pa lang ako? Your cafe is the tenth establishment that I've entered despite my condition at umuulan pa noon." I chuckled remembering how stupid I look that day. "My mom hates me that day. Ang sabi niya sinayang ko raw ang opportunities. I know that. I still do. Pero ang sama sama ko ba kung hindi ako nagsisi na napunta sa buhay ko ang mga anak ko? They are my saviors. Kahit noong wala pa sila, alam ko naman na hindi na maganda ang tingin sa akin ng pamilya ko just because I didn't followed what they want me to take. I took business instead of nursing."

My mom got disappointed nang sabihin kong ayoko mag-nurse. Umalis ako ng probinsya namin nang may disappointment sa mukha ng mama ko. Nakipagsapalaran ako sa Maynila just to prove my stand at para mag-aral. Nagpapadala ang mama ng pera, siguro kahit na disappointed sya, naisip niya na responsibilidad niya pa rin ako kahit matanda na ako at kaya ko nang suportahan ang sarili ko. They didn't know na yung perang ipinapadala nila ay hindi ko naman talaga ginagamit at itinatabi ko lang noon.

"No one accepted me dahil ayaw raw nilang maghire ng buntis dahil hassle raw sa part nila, but you did. I'll forever be grateful na nakita ulit kita, Jesse. You made me feel that there is someone that is willing to be by my side and to be my friend despite the bullshts that I've been and you didn't judged me, sana ganon din ang ginawa ng pamilya ko no?"

Nakatitig lang ako sa kulay asul na dagat at puting buhangin na nagkikita sa may pangpang.

"You know that my sister was just like you, right? She got pregnant by an asshle and then left her. I really hate men like that. Semilya na lang ba ang gusto nilang iambag sa mundo?" I can't help but to laugh at his last statement.

"You are beautiful. So keep on smiling, a genuine one."

We stayed there for a while and went back to the cafe para umalis din. He said na I don't need to worry dahil siya naman ang humila sa akin kaya hindi raw makakaltasan ang sweldo ko. Perks of being friends with the owner pero we shouldn't really use that card often, it may give bad impressions to other people. I don't want to be that nananamantala kind of person.

He insisted na ihatid ako sa daycare para na rin makita niya raw ang mga bata dahil babalik daw siya ng Manila for some matters. I know that it is a business matter so I didn't dare to ask. Hangga't maaari, ayoko nang mapalapit sa mundong 'yon. I'm now contented with my life away from that world.

-

"Hi prince and princess!" Nang marinig ng mga anak ko ang boses ng katabi ko ay lumingon sila at dali daling tumakbo papunta sa amin.

"Bossing!" They both cheerfully said.

"Ang tagal mo po, bossing. Gantong daming araw oh!" Leigh showed nine of her fingers.

"Sorry, hindi agad nakabisita sa inyo si bossing. Galing kasi Maynila eh." Nang marinig ni Leigh ang salitang Maynila ay makikita mo ang kinang sa kaniyang mga mata.

"Maynila?!" She excitedly said. Pumasok kaming lahat sa kotse ni Jesse dahil ang sabi niya ay ihahatid niya na kami tutal ay malapit lang naman ang bahay namin pero feeling ko, hindi kami agad makakauwi dahil sa kakulitan ni Leigh.

At tama nga ako, narito kami ngayon sa Alturas at kung ano ano ang pinagtututuro ng mga anak ko.

"Ashley, Ashleigh." Binigyan ko sila ng warning look at naintindihan naman nila 'yon. Ibinalik nila ang mga pinagkukukuha nila sa pinagkuhanan.