Love, The Way You Are: A Rainbow's Love Story

EPILOGUE

Nathan's Point of View

After three years.......

Akala ko noong una wala na talaga kaming pag-asa ni Bryan, pero alam kong binibigyan lang kami ng pag-subok ng tadhana. 3 years na kami and I know it still counting, sa 3 years na iyon pawang masasayang ala-ala ang nangyari sa amin although may tampuhan kami ni hubby but in the end, pagmamahalan parin ang mananaig.

Sa loob ng 3 years sobrang daming nangyari, si Ate Reign at Dreilan ikinasal na at si Baby Joshua ay nasa kinder na, si Mark naman nakahanap na ng tamang tao para sa kanya, FYI babae ang nagustuhan niya dahil ang sabi niya ako lang ang mamahalin niyang lalaki, well sa gwapo ko ba namang ito kaya lang bulag hahahaha pawang itim lamang ang nakikita.

"Sigrid? Ito kasama ko si Nathan, alam ko kung nasaan ka man nakikita mo kami at masaya ka para sa amin!." nandito kami ngayon sa memorial park kung saan nakalibing si Sigrid

"Salamat Sigrid, hanggang sa huling sandali ng buhay mo pinatunayan mo ang iyong mapagparayang pag-uugali alang-ala sa ikasasaya ng mga mahal mo o mahal natin hahaha ang gwapo mo kasi hubby kaya maraming nagmamahal sa'yo but despite about what happened in the past, ikaw ang isa sa hindi namin makakalimutan, muli ay nagpapasalamat ako at patawad Sigrid kung minsan akong naging sophisticated sana mapatawad mo ako!."

"Ang cool mo daw kasi hubby!."

"Cool na kung cool basta mahal mo naman ang cool na sinasabi mo hahaha!."

"Syempre that's how I loved you hubby! So are you ready for the flight?." Oo may flight kami ni Bryan papuntang New York, gusto niya daw magbakasyon doon kasama ako at bago kami pumunta ng airport ay dumaan muna kami sa memorial upang magpaalam kay Sigrid.

"Sigrid babe! Hahaha we need to go! Salamat sa lahat, hinding-hindi kita makakalimutan!." ani Bryan at inalalayan na niya ako sa paglalakad at sumakay na kami sa sasakyan.

"Hubby?." tawag ko sa kanya habang nasa loob kami ng sasakyan, may- nagdadrive naman sa amin kaya magkatabi kami sa likod.

"Hindi ba ako pabigat?."

"Hmmm? Honestly?."

"No need to answer! I knew it!." sambit ko at kunwaring nagtampo, inakbayan naman niya ko at hinalikan ako sa noo.

"Hubby naman! Di pa ako tapos magsalita tampo ka na agad hahaha! I never thought of that thing, you have not been a burden to me hubby because I love you, besides will we take 3 years if I am having a hard time with you? It's not, right? So I don't care if you are blind as long as I am with you, I will love and take care of you."

"I love you too hubby!! Salamat dahil nandyan ka para sa akin."

"Isipin mo nalang na ako ang mga mata mo, at isipin mo na hindi ka mabubuhay mag-isa ng wala ako hahaha!." sambit niya at natawa naman ako sa sinabi niya

"Oo na Sir. Christian dami mo pang sinasabi hahahaha!."

"And yes my Vice President!!." Oo kahit bulag ako nakakatulong padin ako kay Bryan sa trabaho, although may secretary ako na nagsasabi ng mga finances at ako ang nagrerecord through Braille Method diba? Napaka-laking tulong niyon para sa isang katulad ko.

"Hahahah siraulo ka talaga!." sambit ko

Nang maramdaman ko na huminto na ang sasakyan so I assume na nasa airport na kami.