Sweet Yeollipop

Sweet Thing #14 - Change

SWEET THING #14 – CHANGE

Freya’s POV

“Single Full Blossom Rose. I love you.”

Hindi ito ang unang pagkakataon na may nagtapat sa akin. Pero bakit iba pa rin yung nararamdaman ko; tila bago lang ang lahat sa akin? Ganito ba talaga? Pag ibang tao, iba rin ang lahat?

I don’t want to compare pero hindi ko maiwasan. Nagtataka lang kasi ako. Bakit mas hindi ito kapani-paniwala? Bakit mas nakakakilig? Bakit komportable ako gayong hindi naman dapat? Bakit gusto ko ang mga nangyayari ngayon? Dahil ba sa mas engrande ang pagtatapat ni Yeol sakin? Pero hindi eh. Knowing myself, I don’t care about that. As long as one is true to his feelings, it’s fine.

Bumalik sa akin ang lahat ng naramdaman ko nang si Charles ang magtapat sa akin. At masasabi kong this confession is a whole different experience. Hindi isang fountain ang saksi kundi isang rose garden. Ang mga tao sa paligid, may pakialam na. Pero ang hangin, ganun pa rin. Ganun pa rin ang kanyang pag-ihip; indikasyon ng pagtakbo ng oras at ng paghihintay ng isang binata para sa sagot ng isang dilag. Binalik ako nito sa realidad.

“Totoo ba ang lahat nang ‘to?” I asked as I shift my gaze from the flowers to Yeol’s eyes. He just replied with a smile. I chuckled before continuing, “Side effect ba ‘to ng hindi pagtulog? Pananaginip nang gising?”

“Ah… Hindi ko alam ang sasabihin ko,” pag-amin ko nang nahihiya.

Umiling si Yeol. “Hindi mo kailangang sumagot. Hindi minama – ” Pinutol ko siya. “Thank you!”

Bigla naman siyang tumungo. Teka, nalungkot ata. Naku! Wag! “Sinabi ko na sayong hindi mo naman kailangang sumagot kasi Rey, hindi pa ako handa,” pagdadrama niya. “Hindi ako handang masaktan nang ganito.”

Tawang-tawa ko siyang pinalo. Haha! Ang drama kasi. Daig pa ako. Eh ako nga dapat yung nagdadrama kasi bukod sa babae ako, ako kaya yung pinagtapatan. Baliw ‘to! “Masakit na nga yung puso ko. Gusto mo pang sumakit yung braso ko. At tumatawa ka pa talaga. Pero ayos lang. Masaya naman ako kung masaya ka.” Hala! Ang drama talaga! Bibigyan na kita ng Best Actor Award.

Tawa pa rin ako nang tawa habang siya, lalong humahaba yung nguso. Haha! Hinintay ko munang maubos yung tawa ko bago ako magsalita. “Kasi naman,” sabi ko habang pinupunasan yung luhang dulot ng kakatawa. “Hindi pa kasi ako tapos, okay?”

Bigla namang lumiwanag yung mukha niya kaya nginitian ko siya. “Thank you for making me feel how special I am. Though I don’t really find myself special, at least someone did. May problema na ba yung mga mata mo?” Winagayway ko pa yung kamay ko sa harap ng mata niya na para bang chinecheck kung 20/20 pa ang vision niya. “Ipa-check up na ba kita?”

Kinuha niya yung kamay ko at saka inintertwine ang mga daliri niya sakin. Agad akong napatingin dun at namula. “Don’t you ever doubt my feelings for you, Rey.”

Nakangiti akong umiling. “I never did and I never will. Haha! Sinabi ko lang yun para mabawasan yung intensity ng atmosphere. Hindi ako sanay eh.” With that, he let out a chuckle which I find really handsome.

Bumuntong hininga ako. “Ahm… Hindi ko talaga alam ang sasabihin eh. Hmm… Better express it like this.” I cleared my throat and let my voice roam around the garden.

Third Person’s POV

Freya: All I knew this morning when I woke