I groaned when I felt the acid, bitter pang of liquid in my throat. The noisy crowd deafen him, disco lights blinded him that he wanted to hit his head on the wall, drown himself into liquor and just lose his consciousness for him not to feel the unbearable pain that he's feeling right now. Today, a part of him died...no, his whole being died.
Pero bakit nakakaramdam pa rin siya ng sakit? Akala niya, pagkatapos mamatay ng pagkatao niya'y di na siya makakaramdam pa. Pero balak siguro ng tadhana na parusahan siya't ipamukha sa kanya ang katotohanang isa siyang malaking duwag.
Oo, isa siyang duwag.
Naduwag siya, ni wala siyang ginawa kundi magtago sa katotohanang may magagawa naman siyang ipaglaban ang taong mahal na mahal niya pero wala siyang ginawa! Imbes na puntahan ito at sabihin ditong mahal niya ito'y mas pinili niyang huwag sundin ang puso niya. He followed his mind, dahil sinasabi niyon na yun ang dapat at tama. Love's a baby, Lind's his bestfriend...and you got her pregnant, you asshole! Isang malaking sampal para sa kanya ang katotohanang nabuntis niya ang matalik na kaibigan at kapatid pa ng taong mahal niya. He hated himself because of that...no he loathe himself.
Parang rumaragasang bagyong bumalik sa kanya ang ala-ala ng gabing iyon. Ang gabing sa hinagap, di niya inaasahang mangyayari ang di dapat mangyari. Gabing ayaw na sana niyang balikan.
I'm in front of their house...waiting for her to come out. To see her beautiful face and be content by just looking at her from afar.
He's been doing the same thing for quite awhile now. Kahit masulyapan man lang ang mukha nito'y masaya na siya.
It's funny how love makes the world colorful. Na makita mo lang ang taong mahal mo na nakangiti'y buo na ang araw mo. Na matutulog ka sa gabi at baon ang ala-ala ng kanyang ngiti na kahit sa panaginip ay nakikita mo.
Na sa panaginip di mo lang siya tinitingnan sa malayo, kundi nayayakap mo siya't nahahawakan.
She saw her with that boy again, sinusundo na naman siya nito. Kung hindi sinusundo ay hinahatid. She always saw her happy with him...at di niya mapigilang masaktan at manibugho.
Natigil ang pag-iisip niya ng tumunog ang message tone ng kanyang cellphone. Agad niyang binasa ang nilalaman niyon.
It's Lindsy, asking him his belongings. She asked to see him later tonight and he said yes.
Matagal na rin niyang di napauunlakan ang mga paanyaya nito. Hindi siya manhid na hindi makaramdam. He knows she loves him. Kung paano siya tignan nito'y ganoong klaseng tingin din ang binibigay niya sa kapatid nito.
Wala siyang sinabi, wala din naman itong sinasabi. Nang maramdaman niyang naging mapanghanap na ito'y dumistansya siya. Ayaw niyang saktan ito.
Siguro'y tinotoo nito ang nasimulang pagpapanggap noon sa harap ng mga magulang nito. They acted for years, at alam niyang iniisip ng mga magulang nila na sa simbahan sila matutuloy.
Hindi naman ito clingy noon, hindi mausisa. Pero ng nakaraang mga araw ay nag iba ito. Hindi na ito ang kaibigan niyang matalik.
YOU ARE READING
Our Right Time
RandomDalawang pusong tahimik na nagmamahalan. Tumatanaw sa malayo, bumubulong sa hangin, nangangarap. Ngunit dahil kapalaran ang nagdesisyon, tatanggapin ang kung ano may nakatadhana.
