Our Right Time

Ten- Still what to do

She inhale-exhale. Kinakabahan siya. Today's their Graduation day at ngayon din niya sasabihin kay Morgan ang nararamdaman niya. Ang bilis ng tibok ng puso niya, di niya mawari kung dahil ba sa speech na gagawin niya oh para sa gagawin niya mamaya. Valedictorian siya kaya siya may speech. Nasa stage siya nakaupo. Nasa likuran niya ang kanyang mga magulang na sasabitan din ng medalya dahil may Best parents award ang mga itong matatanggap.

Inilibot niya ang kanyang mga mata sa loob ng Gymnasium. May hinahanap siyang tao. She sighed ng hindo niya makita ito. Hindi siguro siya darating.

She smiled bitterly. Baka may date sila ni Ate. Wala din kasi ang kanyang ate, may inaasikaso daw na mga papeles para sa scholarship ni inaaplayan nito para makapag aral sa Paris.

Wala silang date, umalis si Ate. Para siyang tanga na nakikipag usap sa sarili. Baka sinamahan niya si Ate. Magkasama sila ngayon. Ipinikit niya ng madiin ang kanyang mga mata.

Stop thinking, love. Stop thinking.

---------------------------------------

There she is, still pretty even she's wearing her white Toga. He smiled looking at her. Nasa stage ito, prenting nakaupo katabi ang iba pang mga kamag-aral na may matataas na makukuhang parangal. He's proud of her, she's valedictorian for Pete's sake. Maganda, mabait at matalino. Nasa kanya na ang lahat. Sino bang hindi?

Napansin niyang inilibot nito ang mga mata sa loob ng gymnasium. Napangiti siya, alam niyang siya ang hinahanap nito. I'm sorry, love. You won't see me today. But I'm just here, I'm with you. I'm so proud of you, baby. Hinimas niya ang kanyang dibdib, may sakit kasi siyang naramdaman. He inhale-exhaled. Be patient, my love. I'm just here, waiting for you to be ready. Hold unto me. He bit his lip nang maramdaman niyang nanginginig iyon. Lovely Renee, mahal na mahal kita.