26-Chaos

196 1 0
                                    

It's been a month pero wala pa rin akong naririnig ng tungkol kay Morgan. Even ate Lindsy's kept asking me if he contacted me. And I answered no, ni ayaw konga siyang makita. I don't know what to think anymore, nor think. Yes, I love him. But it's not enough para hindi makaramdam ng sakit, para hindi ako magalit sa kanya. Mahal ko siya, oo. Pero may hangganan din ako. Ilang beses ko na bang sinabi na ayoko na? Di ko na ata mabilang, pero tinawagan niya lang ako, nawala lahat ng inhibasyon ko't sinunod ang puso ko. Sabi nila, makakamove on ka lang kapag tinigilan mo na ang umasa. Ba't ako? Hindi naman ako umaasang mamahalin niya rin ako pabalik pero bakit hindi pa rin ako maka move on? Sadyang ayaw mo lang aminin na umaasa ka? Bulong ng utak ko.

Ilang araw din akong umiyak, nagmukmok. But God loves me so much that He gave me Ceasar. Ang taong sumalo't nagpapasaya sakin. With him, everything seems possible and light. I found a new best friend. Yes, best friend. Pero malay ba natin, puwede pang magbago iyon.

He's funny, caring, thoughtful at napapasaya niya ako. What matters most ay kung paano niya ako tinanggap noong lumong-lumo at wala akong masandalan. My girlfriends were busy with their lives, may buhay din naman silang dapat intindihin. Tho, kasama ko sila noong nakaraang mga araw, they insisted that they are supposed to be by my side coz they're my Bbf's. They liked Ceasar, more than him. Paano namang hindi, sa tuwing kasama mo siya eh ang gaan-gaan ng lahat ng bagay.

Pero di ko pa rin maiwasang di mag-isip, ano kayang nangyari? Bakit di siya sumipot?

I sigh. Thinking's no use. Wala rin namang mga kasagutan.

I heard someone knocked and followed by Moms voice.

"Love, someone's downstairs. Ceasar daw." I smiled. Kahit kelan talaga ang lalaking yun, ang hilig mansorpresa.

Agad akong tumayo at pinagbuksan ng pintuan si Mommy.

"Tell him, Mom. I'll be downstairs in 5 mins. Thank you." I closed the door and rushed into my closet.

Hindi naman sa magpapaganda ako, I just think I need to look good.

After wearing a decent dress, I hurriedly opened my door and walked downstairs.

Superman's downstairs. I thought.

I am all smile ng nasa gitna na ako ng hagdan. I gasped when I saw Morgan and Ceasar throwing punches to each other. My Mom's shouting and telling them to stop, while ate Lindsy's trying to grab Morgan's arms. Napabilis ang pagbaba ko ng hagdan at agad na dinaluhan si Ceasar ng makita kong napatayo ni ate si Morgan at pinipigilan itong sumugod pa.

"What's happening in here?" I asked, eyeing them as I helped Ceasar getting up.

"Explain to me what's happening in here!" I roared. I saw Morgan wiped the blood on his right cheek.

"I am here to court you, Love." Nabingi yata ako. Did I heard it right?

"What?" I asked confusingly.

"I said, I am here to court you, sweetheart." Morgan parroted.

I saw Mom's eyes widen, saw Ceasar's disappointed face and heard my ate's what.

Our Right TimeWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu