Fifteen- No where to be found

202 3 0
                                    

It's been two weeks simula ng pag-uusap namin ni Morgan, at magpa hanggang ngayon hindi pa rin ito nagpaparamdam. Pabor din naman sa kanya, ayaw pa niyang makita o makausap ito. She can still remember that painful night. She sigh. She can still feel the pang in her heart.

Bumaba siya sa kanyang kama, nasa staircase pa lang siya ay dinig na dinig na niya ang pag uusap ng kanyang pamilya. They are in the dining room. She enter the room with a smile plastered on her face.

"Hi, Mom, Dad. Hi, Ate. What's for breakfast? I'm starving." They are looking at her, making sure na hindi na siya yung hindi palakibong Lovely ng mga nakaraang araw.

"What's with the look everyone? I know that I'm one of a sight pero alam ko namang matagal niyo ng alam yun." She saw her Dad smile. Iniabot nito ang bacon sa kanya. She utter her thanks. Ang ate at Mommy niya ay nakatingin lang sa kanya. She roll her eyes.

"Mom, I decided na po in where school I want to enroll." She said with obvious excitement. Para namang natauhan ang Mommy niya.

"Oh, and where is that, mahal?" She answered with a hint of glee in her voice.

"Matagal ko na pong gusto mag-aral sa Elizabethan University." She really wanted to study in EU, matagal na rin naman siyang nag aral sa dating paaralan nila ng ate niya, dun na rin naman grumaduate ang kapatid niya, gusto niyang sa ibang paaralan naman. Ibang environment, ibang tao.

Kumunot naman ang noo ng mga magulang niya, napasimangot naman ang ate niya.

"Bakit naman dun, mahal? Eh, 20 minutes drive yun mula dito ah." Her dad.

"Kasi dad, we all know naman how good they are diba? Kung ang pinasukan ni ate na school focuses in Business management, EU produces the well and finest teachers in Philippines. Maraming mga nag top sa LET na dun nagtapos." She explained to them, mahabang conbersasyon ito.

She knows that she shocked them, second choice din naman ng ate niya ang EU noon, hindi nga lang pinayagan ng mga magulang nila dahil 20 minutes drive nga mula sa kanila. But she really wanted to study there, she'll try her might na mapapayag ang mga magulang.

"But, mahal--"

"Mom, dad. Please." She cut her mom in the middle of her words.

"You know me, wala naman akong gagawin na ikasasama o ikagagalit niyo." Hinawakan niya ang kamay ng mga ito.

"Please." And the conversation ends when her dad sigh. She smile. Yes!

"Just promise us na you'll be a good girl, mahal." Her dad told her as he caress her hair.

"Promise, dad." She give them her thankful and happy smile.

"Okay, then. Everything's settled." Her mom said.

"Finally." She heard her ate whisper.

Finally what? Pinagkibit niya na lamang ng balikat iyon.

"By the way, Lindsy. Hindi ko na ata nakikita si Morgan?" She gasp when she heard her mom asked her ate about him.

She saw her ate smile.

"Uhm, he's busy Mom. A week ago, sinimulan na ang construction ng baby niya. Ayun, excited kaya masyadong tutok na tutok." Her ate explained with obvious adoration for Morgan.

She really loves him.

"Good. That's good for him. May plano talaga ang batang iyon." She heard her dad. She's just there, sitting and eating quietly. Looking stiff habang nakikinig.

Kaya pala hindi na siya nagpapakita, ginagawa na pala ang bar. Dapat na rin siguro, ng di mag krus ang mga landas nila. Hindi pa siya handang makita ito. Hindi pa siya handang makita ang awa sa mga mata nito.

Our Right TimeWhere stories live. Discover now