Our Right Time

Nine- 3 years

I took a deep breath. Today's his graduation day. Also her Ate's. Her family's in awe of the thought that finally, nakatapos na rin si ate. Ako rin naman malapit na ang graduation. Sa susunod na linggo pa nga lang.

Marami na ang nangyari sa nakalipas na mga taon. He became her undying protective Kuya, he became her Knight, he became her helping hand also...he became her Ate Lindsy's boyfriend. Ironic right? Tsss

Napangiti siya ng mapait. Masakit pa rin pala, akala niya nawala na. Andun pa rin pala sa puso niya si bitterness and pain. Kaloka neh? Andrama ng buhay.

That night when she saw Morgan and her Ate Lindsy kissing in their garden  on her 15th birthday, she realized hindi lang simpleng crush ang nararamdaman niya. She knows she's young but, she can't help it. She fell in love.

She ran and ran that night. Tears continuously falling, she's trembling, dumugo nga labi niya dahil nakagat niya iyon.

She bit her lip.

She doesn't know where she is, pero alam niyang nasa subdivision pa rin nila siya. She ran after she saw the kiss.
Ang sakit pala...ang sakit sakit.
Hinimas himas niya ang kanyang dibdib, hindi siya makahinga.
Patuloy lang siya sa pag-iyak at pagtakbo hanggang maging lakad nalang iyon. She saw the Play ground, and sat on the swing.

"Nakakainis ka naman heart, sabi sayo hanggang kuya lang eh. Ginawa mo namang hanggang Love. Ang shunga mo talaga. Nakow." She's talking to herself yet she can't help her tears from falling.

"Nagtiis ka nang dalawang taon para maging kuya lang siya, nakaya mo naman di ba? Ang arte mo, may pa iyak-iyak ka pa." She continued talking to herself. Antanga lang? Hindi, soliloquy tawag dun. Haha!

Kahit anong gawing isip at comfort niya sa sarili niya, di pa rin niya mapigilang di mapahagulhol. Bakit ang unfair? Masama na ba magmahal ngayon? Masama na bang magmahal ng matanda sayo? Masama bang umasa na sana, hindi lang basta kapatid ang tingin sayo ng taong mahal mo, oh di kaya ay kaibigan?

Tiniis niya ng dalawang taon ang sakit kasi akala niya Infatuation lang ang nararamdaman niya dahil bata pa naman siya, pero mali ata siya ng kwenta, bakit mahal na mahal na niya ito ngayon? Napahawak siya sa kanyang dibdib, bakit parang may humihiwa sa puso ko? Bakit parang namamanhid? Mamamatay na ba ako? Mamama..

"Hoy, Lovely? Para kang tanga jan sa gitna ng daan. At talagang sa gitna ka talaga huminto eh ano te? Anong drama mo ha? I smiled when I saw Shaira, she's wearing her What look while looking at me.

Lumapit agad ako dito at hinila ito papuntang Gym, dun kasi yung venue ng graduation nina Ate.

"Okay ka lang ba, Lovely Renee?" I stopped walking when I heard Shaira asked.

"Alam ko kung ano ang iniisip mo kanina, hindi mo nga napansin na umiiyak ka at may luha ka pa sa pisngi." I immediately wiped my cheeks, indeed there are tears, I looked at my friend. I gave her a smile that I think turned into a weak one. She knows everything...everything.

"Ayaw ko lang ungkatin dahil alam kong pinipilit mong ibaon iyang nararamdaman mo. I know it hurts but paulit-ulit ko itong sasabihin sayo Lovely, bata pa tayo. Makakahanap ka pa ng ipapalit sa kanya." I look at her intently. Now, I can't stop from crying.

"Oh my god!" She hugged me and I cried on her arms.

"Ayoko na Shai, ayoko na. Pagod na pagod na ako. Ayoko na." She's sobbing while saying those words.

"I know dear friend, I know. Hush now. Alam ko afford mong makabili ng concealer pero sayang naman yang suot mo, nabura na sa luha mo friend." I smiled when she joked. Alam talaga nito kung paano pagaanin ang loob ko.

"By the way, nakita mo ba si Yvonne? Parang MIA yata ang babaeng yun ah?" She gave me her question look, I just shrugged.

"I don't know either, siguro nasa loob na yun. Tara na." Akag ko sa kanya at hinila na ito papuntang gym.