Our Right Time

21- Eyes

"Hello, Mom. I miss you." I kiss Mom as I hug her.

"Hello, love. Mag meryenda ka muna anak." I smile. Ang sweet talaga ng Mommy ko.

"Nandun ang ate mo sa dining area kaya pumunta ka na ron." Mom dismisses me through waving her hands. Agad naman akong tumungo sa dining area.

Tumunog ang cellphone ko, napasimangot ako ng makita kung sino ang tumatawag.

Amoy kulugo calling...

I cancel the call and put my phone in my pocket. Simula ng inilagay ng mokong na iyon ang number nito sa cellphone niya, palagi na lang siya nitong tinatawagan...na hindi rin naman niya sinasagot. Mag-iisang linggo na rin ang nagdaan simula noong nangyari sa Rooftop, at napapasimangot siya sa tuwing naaalala niya ang araw na iyon. Hindi niya sinasagot ang mga tawag nito, naka 189 missed calls na nga ito sa kanya.

Nakarinig siya ng tawanan ng malapit na siya sa dining area, when she enter the room ay agad siyang napatigil sa paglalakad. Napatigil din naman sa pagtatawanan ang Ate niya't si Morgan. Yeah, Morgan.

She's just there, standing and looking straight to Morgan's eyes. Ewan niya ba, everything that surrounds them seems nothing...hindi nag eexist. They are just staring, swimming into each others soul na para bang alam nila pareho kung gaano nila na miss ang isa't-isa. Hindi nila parehong alintana ang isang taong nakatingin sa kanilang dalawa, even when she clear her troat. Nasira lang ang spell ng pagtititigan nila ng tumunog ang cellphone niya.

Agad siyang napakurap, clearing her troat kahit na wala namang nakabara doon. She pick her phone from her pocket and look at the caller id. Agad niyang sinagot iyon.

"Hey, baby."

         -----------

What the fuck??? Baby?

He clench his teeth while his hands form into fist. Nakamata lang siya dito habang kumaway ito sa kanila. Naglakad ito at humalik sa pisngi ng ate niya, umupo sa harapan nila ni Lindsy na nakatulala rin gaya niya samantalang nakikinig sa sinasabi ni Lovely sa kausap nito. Kumuha ito ng baso at nagsalin ng juice. Hindi pa rin siya nagsasalita.

"You missed me already, baby? Kakakita pa nga lang natin kanina." She smiled as she said those words.

Kapag nakita ko yang baby mo,babangasan ko yan. He smirk.

"What were you saying earlier, Linds?" I ask Lindsy even though I am still eavesdropping. Hindi ko mapigilang hindi mainis. Sa tagal ng hindi nila pagkikita, akala talaga niyang na miss siya nito, after nitong magconfess ng nararamdaman, akala niya ay lalo pa itong lalapit sa kanya ngunit nagkamali siya, imbes ay iniwasan siya nito't hindi kinakausap. Pero bakit ka naman niya kakausapin? You've been a dork back then! Sinaktan mo ang damdamin niya! He sigh. Kahit ano siguro ang gawin niua, hindi na maibabalik ang pagkakaibigan nila. Pero ayaw mo namang maging kaibigan lang diba? He erase the thought in his mind at itinuon ang pansin sa pakikinig...kay Lovely.

"Ah, Morgan? Are you listening?" Napakurap siya ng pitikin ni Lindsy ang ilong niya, agad naman niyang kinamot iyon.

"Tinanong mo pa ako kung anong sinasabi ko, di ka rin naman pala nakikinig." Nakasimangot na sabi nito.

Napakamot siya, "Sorry, Linds. Marami lang talaga akong iniisip sa trabaho." Dahilan niya.

"Yeah, right. Sige, see you tomorrow. Wag ng makulit, halikan mo mukha mo unggoy ka! Tsee! Okay, bye." I hear Lovely said. Agad naman nitong ibinaba ang cellphone at ipinagpatuloy ang pagkain.

"Sino iyon, Lovely?" Lindsy asked.

"My boyfriend."