Ang lapot na ng pawis ko. Malapit na ako sa unahan ng pila pero feeling ko, ako ang nasa dulo. Nangangawit na rin ang mga paa ko, kanina pa ako nakatayo kasi binigay ko ang upuan ko sa isang ginang na nakatayo lang. Hindi ko naman maatim na tingnan lang ito. Naks, ambait ko.
"Excuse me Ms., makikidaan ako." I was awaken with my own thoughts when someone touch my shoulder. Agad akong napalingon.
"Huh?" I wasn't really paying attention on what he said earlier , yes he was a he, because I was busy, thinking.
"Sabi ko, puwede bang makiraan. Nasa gitna ka na kasi ng daan nakatayo." I swiftly turn my head and notice that he is really telling the truth. I am there, STANDING IN THE MIDDLE OF PEOPLE'S WAY! Hindi ko man lang napansin! My god! Nakakahiya! Kanina pa ba ako dito?
Agad akong tumabi at tumungo. I just can' raise my head. Kahit na alam ko namang parang mga walang pakialam ang mga nakapila sa nangyayari. I heard the man chuckle, man. Nakakapikon man, I did not react at all. Hindi pa rin ako maka move on.
------------------------------
Epic, he thought.
Her reaction's funny. Alam niyang napahiya ito sa sarili sa ginawa but, she's just so cute to look at while she's thinking so deep at parang walang pakialam sa paligid. Hindi nga napansin nito na nasa gitna na pala ito ng daan nakatayo.
He chucked again. Why so pretty, baby girl? What's your name? He tsked! Pinalis niya ang mga isipin at pinagpatuloy ang paglalakad. There's no reason to be curious.
Binuksan niya ang pintuan ng gymnasium at pumasok. He'll have a basketball practice today, together with himself. Paniguradong nasa bakasyon pa ang teammates niya at pumifeeling hindi pa pasukan. Mga walang pakialam kahit enrollment na.
He'll be 3rd year Engineering student, soon. Kapag na trip niya ang magpa enroll, pero nakakapagod pumila. Sa susunod na lang.
Pumasok siya sa shower room at nagpalit ng jersey shirt. It will be a tiry day. He sigh.
He pause while in the middle of wearing his jersey short. Kanina pa siya salita ng salita hindi pa pala siya nagpapakilala. Hahahaha! Langyang author yan.
Tyanga pala, I'm Ceasar, Rodolf Ceasar Amper. Everbody call me, Ceasar.
BINABASA MO ANG
Our Right Time
RandomDalawang pusong tahimik na nagmamahalan. Tumatanaw sa malayo, bumubulong sa hangin, nangangarap. Ngunit dahil kapalaran ang nagdesisyon, tatanggapin ang kung ano may nakatadhana.
