Yanacaksak ReyMir İle Yanalım 🔥

Bebek Aslanbey

Selamlar sevgiler.. 🌾
Keyifle yazdığım bölümden sizinde keyif almanız dileğiyle..♡

Shop: @/shopmaker2000 hesabına aittir.

"Ikın Reyyan ıkın" dedi doğum pozisyonunda yatan Reyyan'ın önünde duran doktor.

"Aaaahhh olmuyor"

Ne Reyyan o sancı içinde Miran'ın elini ne kadar sıktığının farkında ne de Miran elinin acısını hissedecek durumdaydı.
Genç adam karısıyla doğuma girebilmek için kendini günler öncesinden hazırlamaya başlamıştı ama bu sabah olacağını beklemiyordu. Bu ani durum karşısında düşünebildiği tek şey karısı ve oğluydu. "Reyyan'ım, karım.. dayan ne olur"

"İKİNCİ ÇOCUK FİLAN YO- AHHH YOK ANLADIN MI YOK AAAAAHH"

"Tamam, tamam yok. Sen yeter ki iyi ol"

O sırada karnına baskı yapan doktor az kaldığını anlayınca son bir kere bağırdı genç kadına. "IKIN IKIN HADİ REYYAN OĞLUN GELİYOR. OĞLUN İÇİN IKIN"

Reyyan var gücüyle doktorun söylediğini yaparken eş zamanlı olarak birde çığlık kopuvermişti doğumhanede. Sonrasında derin bir rahatlama..
Yaklaşık bir saattir çektiği acıyı bir Allah bir kendi biliyordu. Şimdi her şey bitmişti.

Doktor hanım "Doğum saati 06.12. Hoşgeldin bebek Aslanbey" dedi tüm neşesiyle.

Miran doktorun sesi ile karısından kafasını kaldırıp önüne baktığında mucizesi ile karşılaşmıştı. Titreyen sesiyle "Reyyan, Reyyan oğlumuz" diyebildiği an odanın içinde çığlık çığlığa ağlayan bir bebek sesi duyuldu. Genç adam, karısını bırakıp kafasını iki elinin arasına alarak iki adım geri attığında bambaşka bir alemdeydi artık. Etrafta kopan yaygara değil sadece boşluğu delip kulaklarına ulaşan huzur dolu çığlığı işitiyordu kulakları. Gözlerinden süzülen iki damla yaşla beraber bir adım daha attı geriye. Miran için durumu idrak etmek hem çok zor hemde bu inanılmaz anlara şahid olmak paha biçilmezdi.
O anlarda karısınım kendi ismini sayıklayan sesini duymuyordu bile.
"Miran bey" dedi hemen yanındaki hemşire. Ardından tekrar etti "Miran bey eşiniz, eşiniz sizi sayıklıyor."
O an uyanmıştı Miran daldığı hülyadan.

"Mir.. Miran Miraan"

"Burdayım sevgilim, yanındayım"

"Oğlum nasıl? Nerde göstermeyecekler mi bana?"

"Gösterecekler merak etme" didikten sonra Reyyan'ın alnına uzunca bir öpücük bıraktı. Ardından az ileride bebeği annesine vermek için yapılan hummalı hazırlığa çevirdi kafasını. Oradakileri dikkatle izlerken Reyyan'ın görüş açısı dışındaki bu hazırlığı anlatmaya başladı.
"Göbeğini bağladılar şimdi." dediğinde gözlerindeki yaşlara engel olamıyordu. "Sana getirecekler. Temizleyip sana getirecekler oğlumuzu"

Reyyan hıçkırıklara boğulup ağlarken oğlunu görmeden birkaç dakika bile dayanabileceğinden emin değildi. "Getirsinler, oğlumu hemen getirsinler bana. Görmek istiyorum"

"Göreceksin, getirecekler. Reyyan minicik ayakları, minicik elleri var." dedikten sonra hafif güldü. Gülerken bile gözyaşları durmuyordu. "Böyle ağladığına bakma sen. El kadar bişey bu"

"Niye getirmiyorlar artık Miran hadi sen getir ne olur sen getir"

"Tamam sevgilim getirecekler şimdi lütfen sakin ol" Reyyan'ın elini sımsıkı tutarken boynuna da bir öpücük bırakmayı ihmal etmemişti. Kafasını kaldırdığı an hemşirenin bebekle beraber kendilerine doğru geldiğini gördü.

"İki dakika oğlunuzu sizden ayırdığımız için üzgünüz ama temizlendik annesi. Şimdi göğsünüze yatıracağım oğlunuzu. Lütfen bu ilk tanışmanın keyfini çıkarın" dedikten sonra Reyyan'ın üzerindeki örtüyü hafif açarak bebeğin çıplak bedenini, annesinin çıplak göğsüne yatırdı hemşire.