Yanacaksak ReyMir İle Yanalım 🔥

KULÜBE-İLK GECE 🔥

Selamlar, sevgiler..
Herkes için kapalı kutu olan kulübenin perde arkasını kaleme almaya çalıştım ve beğeninize sunuyorum.
Oylar ve yorumlar size emanet..🌾

.......

"Burada olan burada kalacak" dedikten sonra parmağını Reyyan'ın dudaklarından çekip dudaklarına ani bir öpücük bıraktığında ortamda kısa süreli bir sessizlik oluşmuştu. O an Miran bu gecenin sadece ikisine ait olmasını istedi. Beynini uyuşturan gitgellerden, klasik Aslanbey mottolarından, dayanılmaz intikam çığlıklarından sıyrılmış bir gece ve sadece ikisi...

O halde bu gece ne kadar olabilecekse o kadar özel olmalıydı. Tüm bu düşünceleri üç beş saniyede zihninden geçirmişti. Kafası bu düşüncelerle meşgulken gözlerini bir an bile Reyyan'dan ayırmıyordu. Miran dudaklarını Reyyan'ınkiyle tekrar buluşturduğunda Reyyan artık o kulubede değildi. Neydi bu? Ömründe böyle bir heyecanı tatmamıştı ve şimdi sevdiği, aşık olduğu adamla bir şey yaşıyordu, hayatında daha önce hiç yaşamadığı bir şey..
Öpüşmeyi bilmiyordu. Evet öpüşmeyi bilmiyordu ve o anlık heyecan yerini, Miran'ı memnun edememe korkusına bırakmıştı. Dudaklarını Miranla beraber eş zamanlı olarak hareket ettirmeye çalışsada bir uyumsuzluk söz konusıydu ve ilk deneyimi olmasına rağmen bu uyumsuzluğu rahatça anlayabiliyordu. Miran'ın ise Reyyan'daki tereddütü anlamasına rağmen dudaklarını ondan ayırmaya niyeti yoktu. Oldukça nazik hareketlerle Reyyan'ın uyum sağlamasına yardımcı olmaya çalışıyor içten içe ise ona ilk dokunanın, onun ilki olmanın hazzını en tepeden yaşıyordu. Tüm bunlar bir iki dakika içinde oluvermişti. Sonunda Reyyan kendince bir yol çizmekten vazgeçerek Miran'ın dudaklarına itaat etmeye karar verdi. Tam o an, en azından bu gecelik kendisine rehber olacak sihirli sözcükleri bularak içinden tekrar etti. "Emre itaat et, kendini Miran'a bırak"
Vakit geçtikçe Miran'ın kendisi üzerindeki hakimiyetinden fazlasıyla zevk almaya bile başlamıştı. Tüm tecrübesizliğini unutmuş, zihnini tamamen Miran'ın kontrolüne vermiş gibiydi. Miran bu öpüşmeden cesaret alarak Reyyan'ın üzerindeki saten geceliğin bir askısına parmağını geçirerek yavaşça Reyyan'ın omuzlarından aşağı kaydırınca Reyyan'ın bir yaprak gibi titrediğini hissetti. Böyle devam etmenin doğru olmadığını düşünüp kendini Reyyan'ın dudaklarından yavaşça ayırdı ve Reyyan'ın henüz duyabileceği bir tonda konuşmaya başladı.

"Benden utanıyor musun?"

Gözleri öylesine şefkat doluyduki insanın tek kelime etmeye yüzü tutmazdı. Nitekim Reyyan'da hiçbir şey söyleyemeden başını öne eğmekle yetindi. Miran hafif gülümseyerek Reyyan'ın çenesinden tuttu, başını yukarı kaldırdı ve gözlerini kendininkilere sabitledi.

"Seni ne kadar çok sevdiğimi biliyorsun değil mi? Eğer istemiyor veya korkuyorsan bekleyebilirim. Kendini hiçbir şey için mecbur hissetmeni istemiyorum Reyyan"

Miran bunları söylerken başka hiçbir şeyi düşünemedi. Şayet Reyyan istemeseydi ne olurdu? 2 yıldır kurduğu tüm planlar altüst olur muydu? O an bunların hiçbir önemi yoktu. Bu gece önemli olan sadece kendileri ve yine kendilerinin mutluluğuydu. Yolunda gitmeyen bir şey olursa Miran bir şekilde hallederdi.

Reyyan yine kafasını öne eğerek tek kelime edemedi. Az önce kendisi ile sohbet eden kadının bir öpücükten sonra nutkunun tutulması Miran'ı pekte üzmüşe benzemiyor hatta Reyyan'ın üzerinde bu denli bir etki bırakmayı başarabildiği için erkeklik onuru fazlasıyla okşanıyordu. Şüphesiz her erkek aşık olduğu kadında bıraktığı tesiri görmek isterdi.

"Burada olduğumuz için özür dilerim. Bu gecenin böyle olmasını hiç istemezdim. Eğer işler yolunda gitseydi otelde çok güzel bir oda bizi bekliyordu"