"Είσαι ετοι- τι είναι αυτό;" Ρώτησε εκείνος.
"Ποιο;" Ρώτησα εγώ
"Ιόλη δεν είναι λίγο.. όχι εσύ το φόρεμα;" Ρώτησε ξανά
"Μπορούμε να πάμε; Έχω αργήσει" του ειπα αλλά ο Τζέικ όταν κολλάει κολλάει τα γνωστά ξέρετε το ξερό του το κεφάλι.
Έκλεισε τη πόρτα πριν καν προλάβω να την ανοίξω.
"Δεν θέλω να τσακωθούμε, αλλά είναι υπερβολικά κοντό Ιόλη, κι τα τακούνια είναι το μισό σου ύψος κι όλο το στυλ δεν ντυνοσουν καν ετσι" πόσο νευρίαζα να θέτει γνώμη για τα ρούχα μου.
Δεν έχει καν δικαίωμα, θα φοράω ότι θέλω όπως το θέλω επειδή εγώ το θέλω!! Τέλος.
"Θα το συνηθίσεις μπορούμε να πάμε;" Τον ρώτησα κι εκείνος άνοιξε τη πόρτα χωρίς να πει κάτι.
Σταμάτησα για να τους χαιρετήσω φεύγοντας αλλά όλοι με κοίταζαν περίεργα.
"Ιόλη από ποτέ ντύνεσαι έτσι;" Ρώτησε η μητέρα μου.
"Από σήμερα ωχουυ, αφήστε με" ανακοίνωσα εγώ κι έφυγα. Ο Τζέικ τους έκανε ένα νόημα σηκώνοντας τα χέρια του ψηλά σαν να ήθελε να πει ότι προσπάθησε.
Μου άνοιξε τη πόρτα ώστε να μπω στο αμαξι και έπειτα μπηκε και εκείνος.
"Πρόσεξε πως κάθεσαι" είπε εκείνος απλά για να με πικάρει.
"Ξεκόλλα Τζέικ" ανακοίνωσα εγώ..
"Να τα μας..." είπε εκείνος κι δεν το συνέχισε. Δεν ήξερα γιατί είχα νευριάσει τόσο πάλι. Αλλά ίσως επδ πάλι ένιωσα πίεση κάτι που νόμιζα θα εξαφανίζονταν εφόσον η μαμά μου ανέλαβε.
Ο Τζέικ πάρκαρε και βγήκαμε από το αμάξι, περπατούσα μπροστά ελέγχοντας για χιλιοστή φορά τη τσαντΑ μου μέχρι που ο Τζέικ αποφάσισε να με τράβηξει πίσω οπότε κι έπεσα με φορά πάνω του εγκλωβίζοντας με στην αγκαλιά του.
"Παραλίγο να μου πέσει το κινητό" είπα νευριασμένα
"Άχρηστο είναι απ' τη στιγμή που δεν απαντάς στα μνμτα μου" ανακοίνωσε.
"Τζέικ μπορείς να με αφήσεις;" Τον ρώτησα ευγενικά αυτή τη φορά.
"Απλά απαντα μου σε μια ερώτηση" ανακοίνωσε
"Τι;"
"Από πότε σε έπιασε η αντίδραση;" Ρώτησε εκείνος..
"Καμιά αντίδραση απλά νιώθω πιο ήρεμη η νόμιζα ότι θα νιώθω πιο ήρεμη αλλά όλο με τσιτωνεις" του είπα κι εκείνος σήκωσε τα χέρια ψηλά ελευθερώνοντας με.
Μπήκα στο κλαμπ ψάχνοντας τα παιδιά ο Τζέικ βρίσκονταν ακριβώς πίσω μου.
"ΤΖΕΙΚ" του φωναξα ώστε να με ακούσει μέσα στη δυνατή μουσική.
"Μόλις σε αφήσω στα παιδιά θα φύγω" ανακοίνωσε
ΔΙΑΒΑΖΕΙΣ
Ο απαγωγέας μου,ο έρωτας μου!-Λάθος δρόμος
Teen Fiction"είσαι μεγάλος Μπελάς τελικά, θα σε στρώσω όμως με τον δικό μου τρόπο" μου είπε καθώς ερχόταν προς το μέρος μου, αντανακλαστικά προχωρούσα προς τα πίσω.. "πίστεψε με δεν θέλεις να αργήσεις να με αφήσεις αν καταλάβει κανείς πόσες μέρες λείπω.." είπα...
