"Ιόλη δεν μπορω να σου κανω τιποτα το σχολειο ειναι περικυκλωμενο απ την ασφαλεια σου ενω εγω εδιωξα τους δικους μου γτ αλλιως δεν θα ερχοσουν καν μεσα θα σε παίρναν.. όπως εγινε τότε στο γυμναστηριο, στο παγοδρόιο τελος παντων" είπε εκείνος και εγω θυμηθηκα εκείνη τη μερα..
"μην ανησυχεις ξανα λεω απλα θα μιλησουμε και μετα θα πας στο μαθημα σου.." είπε εκείνος και εγω αν και φοβισμενη πλησιασα και καθισα στο γραφείο..
"ωραία λοιπόν σας ακούω" είπα εγώ...
"καταρχας να συστηθώ, Πιτερ Τζονσον" είπε εκείνος....
"μαλιστα" είπα ξανα εγώ..
"Ιόλη καταρχάς θελω να σου πω οτι δεν είμαι κανένας άσπλαχνος με νοιάζει και πολύ μάλιστα ο τρόπος που θα μάθεις ότι έχω να σου πω, αλλά να ξέρεις είμαι φαν του μια και έξω" είπε εκείνος και εγώ τρόμαζα.
"με τι έχει να κάνει;" ρώτησα εγώ..
"καταρχάς θέλω να μάθω τι γνωρίζεις εσυ για τη μητέρα σου" είπε εκείνος
"τι σας ενδιαφέρει τι ξέρω εγω;" ρώτησα
"χαχα, θα με εξέπληττε αν άκουγα κατι διαφορετικό, είμαι σίγουρος οτι ο Τζεικ σε εχει μάθει να αποφευγεις πολυ καλά τους μπελάδες.. δεν τα έχω με τον Τζεικ τη δουλειά του κάνει και μάλιστα είσαι τυχερη που τον έχεις, είναι πολυ καλυτερος απ τον Κλάους" είπε εκείνος και εγώ τον κοιτούσα λοξά.
"κοιτάχτε δεν έχω χρόνο για τέτοια" είπα και εκείνος χαμογέλασε
"Ιόλη δεν είμαι εχθρός σου, πιστεψε με! με νοιάζει το καλό σου και μάλιστα πολύ.. και δεν κατηγορώ τον πατέρα σου που αντεδρασε κατα αυτον τον τρόπο έκανε οτι καλυτερο μπορούσε" είπε εκείνος και εγω συνεχιζα να μην καταλαβαινω.
"μπορείτε να μπείτε στο θέμα;"
"γιατί πατινάρεις Ιόλη;" ρώτησε εκείνος..
"επειδη αυτο με κάνει να νιωθω πιο κοντα στην μητερα μου, ήταν πατινερ, ειχε γνωριστει με τον πατερα μου σε εναν αγωνα οταν ήταν μικρη, την εκανε ταινια ποτε δεν κυκλοφορησε όμως και το πρόσωπο της αγνα φαινεται, φωτογραφιες δεν εχω, εκτος απο κανα δυο πολυ μακρινες που πάλι δεν φαινεται καλα το πρόσωπο της αυτά γνωρίζω" είπα και τον κοίταξα να με κοιτάει με ένα βλέμμα κατανόησης..
"ξέρεις πως σταμάτησε το πατιναζ;" ρώτησε εκείνος
"να υποθεσω επειδή πέθανε; η επειδη εκανε εμενα; δεν γνωρίζω" είπα ξανά
ΔΙΑΒΑΖΕΙΣ
Ο απαγωγέας μου,ο έρωτας μου!-Λάθος δρόμος
Teen Fiction"είσαι μεγάλος Μπελάς τελικά, θα σε στρώσω όμως με τον δικό μου τρόπο" μου είπε καθώς ερχόταν προς το μέρος μου, αντανακλαστικά προχωρούσα προς τα πίσω.. "πίστεψε με δεν θέλεις να αργήσεις να με αφήσεις αν καταλάβει κανείς πόσες μέρες λείπω.." είπα...
