"μπορείς να μου μιλήσεις για το πως παιρνάς εδω; πως κοιμάσαι; αν σαρεσει; τι τρως; αν εχεις παρεα; τρελαίνομαι να μην ξέρω" είπε κι εγώ γέλασα
"μην ανησυχεις υπαρχουν κι τα τρελοκομεια" ειπα εγώ κι εκείνος γέλασε.
"¨περνάω πολύ ωραία, τα μαθηματα μαρεσουν μου εχουν δημιουργησει πολλές ιδεες για πράγματα που θέλω να κάνω και επίσης εχω κανει παρεες κι περνάω πολύ ομορφα.. το φαγητο είναι καλό και κοιμάμαι ξερη, κατι αλλο;" τον ρώτησα κι εκείνος χαμογέλασε..
"σου λείπω καθόλου;;" με ρώτησε κοιτάζοντας με στα ματια..
τωρα γιατι το κάνει αυτό..
"Τζεικ ήρθες για να με νευριασεις;" τον ρώτησα απότομα.
"όχι βέβαια, για να σε δω ήρθα" είπε εκείνος κι φανηκε μελαγχολικός.
"Κοίτα ξέρω ότι έπαιξες με το πείσμα μου για να παρω απόφαση να σπουδάσω, το οτι κάνω πως δεν καταλαβαίνω δεν σημαίνει οτι δεν ξέρω τι μου γίνεται! κι όπως βλέπεις κάνω ακομα μια φορα αυτο που θες αν κι ομολογω οτι είμαι πολυ ενθουσιασμένη. Το ερώτημα μου είναι ένα όμως" είπα εγώ και εκείνος με κοίταξε με αυτο το διαπεραστικό βλέμμα..
"ποιο;" ρώτησε κι ανασήκωσα το ένα μου φρύδι.
τι έγινε τόσο πρόθυμος να μου απαντήσει;
"Γιατί; γιατί καίγεσαι τόσο πολύ να σπουδάσω, δεν μπορώ να καταλάβω που κολλάει αυτο με την σωματική μου ακεραιότητα που είναι η δουλειά σου!" εξέφρασα το ερώτημα μου ξέροντας ότι δεν πρόκειται να ακούσω κάποια απάντηση..
"Επειδή θέλω να είσαι αυτόνομη, θέλω να μπορείς να κάνεις πράγματα στην ζωή σου για σένα και όχι αυτά που έχουν διαλέξει άλλοι να κανεις. θέλω να έχεις επιλογη στη ζωή σου Ιόλη" είπε και εγώ είχα μείνει να τον κοιτάζω με σηκωμένα φρύδια.
"Τι λές; εισαι το τελευταίο άτομο που περίμενα να ακούσω κάτι τέτοιο, δεν μπορεί.. έχεις πυρετό;" είπα κι εκείνος γέλασε αδύναμα βέβαια..
"Ιόλη σοβαρά μιλάω, δεν συμφωνώ με πολλά που γίνονται. Ξέρω ότι ειδικά απο μένα νιώθεις πίεση αλλα καλύτερα να το νιώσεις απο μένα παρα να νιώσει πως πνίγεσαι στην ίδια σου τη ζωη!" είπε εκείνος και εγώ τον κοίταξα προσπαθώντας να διαβάσω το πρόσωπο του...
"εσυ πνίγεσαι δηλαδή;" τον ρώτησα καθώς πάντα έβρισκα το νόημα πίσω απο τις λέξεις..
"πνιγόμουν.. μέχρι να σε γνωρίσω Ιόλη.. μετά έγινες εσύ το νόημα μου.." είπε και εγώ αμέσως ένιωσα άβολα.. ήταν πιο εύκολο να τσακώνομαι με τον Τζεικ παρά να είναι τόσο γλυκός μαζί μου...
"Δεν καταλαβαίνω" ήταν το μόνο που κατάφερα να πώ, καμια φορά να το παίζω πως δεν καταλαβαίνω ειναι ο καλυτερος τροπος να αποφευγω αμηχανες συζητήσεις..
"Ιόλη δεν επέλεξα να είμαι εγώ ο Μποντιγκαρντ σου, δεν επέλεξα να προσέχω μια έφηβη ποτε!! είχα άλλα πράγματα που ήθελα να κάνω στη ζωή μου!! Δεν ήθελα καν να ξέρω ποια είσαι κι πάντα δικοι μου ανθρωποι σε προσεχαν.. ήξερα πως θα έπρεπε κάποτε να το πάρω απόφαση και να σε γνωρίσω.. μεχρι που σε γνωρισα τυχαία... δεν ηξερα οτι ήσουν εσυ το κορίτσι που έπρέπε να παρακολουθω 24 ωρες το 24ωρο... όμως απο τότε που σε είδα ορκίζομαι πως μόνο αυτό θέλω να κάνω στην ζωη μου.." είπε ήρεμα καθώς μου χάιδευε το χέρι μου που είχα ακουμπησμένο στο τραπέζι μπροστά μας...
"Δηλαδή οι γονείς μας το είχαν συμφωνήσει κι εσυ δεν μπορούσες να αρνηθείς γιαυτο δεν γνωριζομασταν;" ρώτησα εγω προσπαθώντας να βγάλω νόημα.
"κάπως έτσι Ιόλη, γιαυτό είμαι τόσο αυστηρός.. Εγώ ήθελα πάντα να ζεις φυσιολογικά.. χωρίς εγνοιες κι να σου σπάνε τα νευρα... θέλω να νιώθεις χαλαρή και ελεύθερη γιαυτο σε αφηνω συνεχως έξω απο πράγματα που γίνονται.."¨για άλλη μια φορα μιλουσε εξηγώντας με...
Τον απήγαγαν εξωγήινοι; τι έγινε;;
"Και τώρα γιατί μου τα λες όλα αυτά;" ρώτησα όμως η φωτεινή επιγραφή στο τραπέζι μας αναβόσβηνε ένδειξη ότι θα έπρπε να φύγει..
Σηκωθήκαμε απο το τραπέζι και προχωρησαμε προς την έξοδο..
"Θα μου απάντησεις;" είπα και εκείνος έσκυψε κι μου άφησε ένα φιλι στο μάγουλο..
"πρέπει να φύγω, το κινητο μου το έχεις αξιοποιήσε το" είπε χαμογελώντας κλείνοντας μου το μάτι..
"Ιόλη!! λέμε να πάμε στην αιθουσα ψυχαγωγιας με τα παιδιά θα ερθεις;" είπε η Τζέση ερχόμενη προς το μέρος μας μαζι με την Τία και τη Μαίρη..
"ναι, εμμ Τζεικ η Μαίρη η Τία και η Τζεση" είπα εγω συστήνοντας τους καθως ήξερα πόσο θέλαν τα κορίτσια..
"χάρηκα κορίτσια.. να σας αφήσω λοιπόν κι να προσεχέτε" είπε ο Τζεικ αφήνοντας μου άλλο ένα φιλι στο μάγουλο φεύγοντας.
"τι στο καλο ήταν αυτο;" ρώτησε η Μαίρη εντυπωσιασμένη.
Πλευρά Τζεικ
"όλα εντάξει;" ρώτησε ο Μάθιου καθώς μπήκα στο αμάξι
"παραδόξως ήταν ήρεμη" είπα και έβαλα μπρος.
"της είπες την αλήθεια;" ρώτησε
"τη μιση" του είπα εγώ.
"ίσα ίσα για να καταλάβει πως ξέρω τι κάνω, τι να της πω; τι περισσότερο; ότι θέλει δεν θέλει θα με τρωει στα μούτρα της μια ζωη;" είπα εγω κι ο Μάθιου αναστέναξε..
"κι αν το μάθει;" ρώτησε ο Μάθιου..
"μέχρι να το μάθει, θα έχει ήδη κάνει την επιλογη της.." είπα εγώ.
"κι αν δεν σε επιλέξει;"
"θα το κάνει.. το βλέπω στα μάτια της.."
ΔΙΑΒΑΖΕΙΣ
Ο απαγωγέας μου,ο έρωτας μου!-Λάθος δρόμος
Teen Fiction"είσαι μεγάλος Μπελάς τελικά, θα σε στρώσω όμως με τον δικό μου τρόπο" μου είπε καθώς ερχόταν προς το μέρος μου, αντανακλαστικά προχωρούσα προς τα πίσω.. "πίστεψε με δεν θέλεις να αργήσεις να με αφήσεις αν καταλάβει κανείς πόσες μέρες λείπω.." είπα...
