η ώρα πέρασε καθως δοκιμαζαμε διάφορες φιγούρες.. και τρικς..
"Με τον Σαρ είστε μόνο φίλοι;" ρώτησε ο κώστας.
"ναι αυτοκόλλητοι" είπα εγώ και αρχιζα να μην νιώθω τόσο ανετα πια.. δεν πιστευα οτι του αρεσα αλλα δεν ξέρω ήμουν τοσο αποσυντονισμενη.
"Κώστα κουραστηκα .. τα λεμε σε λιγο με τα παιδια" είπα εγώ κι εκείνος κατενευσε..
το πρωτο πράγμα που εκανα καθως πήγαινα προς τους κοιτώνες ήταν να τηλεφωνησω στον Τζεικ...
Ήθελα να με πάρει απο εδω!!
πληκτρολογησα το τηλεφωνο του διστακτικά..
για μια στιγμή το μετανιωσα όμως τον πήρα τηλεφωνο...
"Ιόλη έγινε κάτι;" ακούστηκε ανησυχος.
"όχι απλσε πήρα" είπα εγώ
"αα..καλά εκανες! όμως σιγουρα δεν τρέχει κάτι;" ρώτησε εκείνος.
Ότι ανασφάλεια είχα στο να φυγω απο εδω με το που άκουσα τη φωνη του μου πέρασε.. σαν να με πεισμωσε..
"σιγουρα, εσυ παραπονιεσαι οτι δεν σε παιρνω κι δεν απαντω κι σε πήρα αλλα αν σε πειραζει να κλεισω" απάντησα νευριασμενη.
"πας καλά βρε μικρο; χαιρομαι που πήρες!" είπε εκείνος.
"για πες μου τι θα κάνεις σημερα;" ρώτησε ξανα
"δεν ξέρω... βαριεμαι.. η κυριακη ειναι τοσο βαρετη.. + οτι θέλω να πάω παγοδρομιο.." είπα εγώ και εκείνος ξεφυσησε..
"μπορω να κανονίσω να πηγαινεις καθε μερα, το ξερεις! απλά πες το μου κι εγινε" είπε εκείνος και μου φανηκε περιεργο.. τι τον είχε πιασει ξαφνικά κι με καταλαβαίνε.. τι σκαρωνει πάλι αυτος ο ανθρωπος.
"ναι το ξερω.. αλλά θα δω πως θα κυλησει η εβδομαδα κι θα σου πω" του είπα..
"ότι κι αν θελησεις μου το λες" είπε εκείνος
"κατι θέλω η αλήθεια ειναι" του είπα
"πες μου" απάντησε
"στη ντουλαπα στο δωματιο μου εχω τα ρολλερς μου.. τουλαχιστον να εκανα πρακτική στο προαυλιο αν εχω χρονο" είπα εγώ
"ναι θες να στα φερω αυριο;" ρώτησέ εκείνος
"το πρωι όμως εχω κενο στις 10, μονο τοτε αν μπορεις" μη πέσει κι πάνω στη κοπάνα κι παρω κι τους αλλους στο λαιμο μου.
"εγινε 10 η ωρα αυριο θα μαι εκεί" είπε εκείνος..
"εντάξει, θα περιμενω.. πάω να ξαπλώσω" του είπα
ΔΙΑΒΑΖΕΙΣ
Ο απαγωγέας μου,ο έρωτας μου!-Λάθος δρόμος
Teen Fiction"είσαι μεγάλος Μπελάς τελικά, θα σε στρώσω όμως με τον δικό μου τρόπο" μου είπε καθώς ερχόταν προς το μέρος μου, αντανακλαστικά προχωρούσα προς τα πίσω.. "πίστεψε με δεν θέλεις να αργήσεις να με αφήσεις αν καταλάβει κανείς πόσες μέρες λείπω.." είπα...
